Μετεκλογικό σχόλιο...

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ...

1. Κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος δίνει την παραμικρή δεκάρα για το αν θα βγούμε από το ζουρλομανδύα του μνημονίου, και την κινούμενη άμμο της αέναης ύφεσης, της φτώχειας και της ανεργίας, δια της καταγγελίας, της απαγκίστρωσης, της διαπραγμάτευσης ή της προσευχής. Ότι δηλαδή ψηφίζει "καταγγελία" επειδή την προτιμά από την αναδιαπραγμάτευση, ή πως θα χαλαστεί αν βρεθεί μια λύση στην οποία δεν θα εισέλθει ο Έλλην πρωθυπουργός επί λευκού ίππου θριαμβευτής στο Βερολίνο, ούτε το εξεγερμένο προλεταριάτο στα θερινά (λόγω εποχής) ανάκτορα. Το βασικό που θέλει ο κόσμος, βλέπω εγώ, είναι μια πολιτική ηγεσία που γνωρίζει ότι η κατάσταση στη χώρα έχει φτάσει στο μη-περαιτέρω, στην απελπισία για τους πολίτες της και συζητά με αυτό ως βιωμένο δεδομένο. Που θα πάρει αποφάσεις όχι με βάση το τι λένε τα έγγραφα της εισαγγελίας του Μονάχου, και τα συμφέροντα των τραπεζιτών, αλλά π.χ. την ανάγκη του πιτσιρικά και του επαγγελματία για αξιοπρεπή δουλειά και του μαγαζάτορα για πελατεία και για ρευστότητα. Δεν ψηφίζουν σύριζα επειδή γουστάρουν την ιδέα της "καταγγελίας του μνημονίου", η τις ιδέες που κυκλοφορούν στο χώρο του για το "πέρασμα στο σοσιαλισμό" αλλά επειδή πιστεύουν πως όλοι αυτοί οι ψιλοψυχάκηδες που επέμεναν να λένε τα ίδια όταν όλοι τους έβριζαν (όλοι, και αυτοί που τους ψήφισαν προχθές ακόμα), έχουν αποδείξει την ακεραιότητα των δεσμεύσεών τους και το ξεροκέφαλο των πεποιθήσεών τους.
   Δεν ξέρω αν ο κόσμος απογοητευτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ αν αποτύχει σε ένα εξ αρχής δυσκολότατο παιχνίδι εκτός έδρας - ή αν θα ανεχθεί τις βέβαιες κακουχίες της πορείας, ξέρω ότι θα απογοητευτεί και θα πάρει με τις πέτρες όλους αν δεν τηρήσουν με θρησκευτική ευλάβεια την ουσία, (και όχι το γράμμα) των δεσμεύσεών του και γίνουν κι αυτοί καθεστώς. 
2. Το πολιτικό σχέδιο πίεσης του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, για να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση αποδοχής των μέτρων της κυβέρνησης Παπαδήμου, πέρα από το ότι έχει ξεφύγει πλέον προς το θεατρικό είδος της επιθεώρησης, δρα αντίστροφα στην κοινή γνώμη, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Η αδυναμία των καθεστωτικών πολιτικών και των μέσων της διαπλοκής να κατανοήσουν ότι οι επιθέσεις τους στον ΣΥΡΙΖΑ, ως επιθέσεις από λαϊκά απαξιωμένους, τον οδήγησαν στην γενικευμένη λαϊκή καταξίωση, ότι δηλαδή Σαμαροβενιζέλοι και Μεγκοσκάιδες έδρασαν σαν το καλύτερο επικοινωνιακό επιτελείο της Κουμουνδούρου, συνεχίζεται. Δεν θέλω να υποτιμήσω τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, περιμένω τα χειρότερα, αλλά μέχρι στιγμής έχουν κατορθώσει να τον πάνε σε λίγες μέρες από το 16,7 στο δημοσκοπικό 25%. Για κάποιο λόγο νομίζουν ότι η πίεση, η τηλεκατακεραύνωση και η διαβολή ακόμα πιάνει. Έξις δευτέρα φύσις που λένε...
3. Δεν ξέρω ποια χαρτορίχτρα συμβουλεύεται ο κάθε τηλεαστέρας και πολιτικάντης των κομμάτων της διαφθοράς και αναλαμβάνουν να διερμηνεύσουν το νόημα της ψήφου και το τι σόι εντολή έχει δώσει ο κυρίαρχος λαός. Δεν ξέρω κανέναν όμως ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ που να θεωρεί ότι έδωσε εντολή στον Τσίπρα για να κάνει κυβέρνηση αποδοχής του μνημονίου, κυβέρνηση Μέρκελ και ζόμπι-Σαρκοζί, κυβέρνηση ό,τι νά'ναι - αρκεί να κυβερνήσει. Το ότι παρά τις απειλές, την καταστροφολογία και την προαναγγελία λιμών, σεισμών και καταποντισμών, ο κόσμος ψήφισε αντιμνημονιακά και καταψήφισε τα κόμματα του μνημονίου, είναι θεωρώ βαρύνουσας σημασίας δεδομένο το οποίο απουσιάζει από τις καθεστωτικές αναλύσεις 
4. Κανένας δεν έδωσε σημασία στους 5 όρους που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση. Καλοί ή κακοί, πάντως αποτελούν την αρχή μιας συζήτησης για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης. Το ότι σοκάρονται και σκανδαλίζονται όλοι μαζί που ο άλλος δεν πήρε την πρωθυπουργία και 5-6 υπουργεία να το βουλώσει, δείχνει το ήθος και τους στόχους εκείνων που μέχρι πρότινος κυβερνούσαν εναλλάξ.
5.  'Η ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κυβερνήσει και κρύβεται επειδή φοβάται τις ευθύνες της εξουσίας, ή παίζει πολιτικό παιχνίδι επειδή θέλει να πάρει αυτοδυναμία στις εκλογές, ή κανένα από τα δύο, αλλά πάντως όχι και τα δυο μαζί, δεν γίνεται λογικά - και όταν σε μια συζήτηση λέγονται αμφότερα, υπάρχει ένα θέμα λογικής συνέπειας. 
6. Οικουμενική κυβέρνηση επίσης, είναι μια κυβέρνηση με την συμμετοχή όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, όχι μερικών. Η κυβέρνηση στην οποία θα συμμετείχαν τέσσερα από τα επτά κόμματα της βουλής, θα ήταν κυβέρνηση συνεργασίας. Για να μην ξεχνάμε πως οι λέξεις σημαίνουν πράγματα
7. Και αυτοδύναμη κυβέρνηση να σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει πάρει την κυβέρνηση όχι την εξουσία. Εξουσία δεν είναι μόνο η πλειοψηφία στη βουλή, είναι η δικαστική, τα ΜΜΕ και τα μεγάλα συμφέροντα των εργολάβων του δημοσίου που ζουν ως τώρα παρασιτικά στο σώμα του φορολογουμένου, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός, το πλέγμα της ιεραρχίας των δημόσιων υπάλληλων που θα τον δουν ως αποσταθεροποιητικό για την κομματικής προέλευσης θαλπωρή τους. Άρα την επόμενη μέρα θα ξεκινά με δέκα εσωτερικά μέτωπα, πέραν των εξωτερικών, καθώς η Αθήνα θα καλύπτεται από την λεπτή αχλύ τόσων καμμένων απορρήτων εγγράφων του υπουργείου οικονομικών...
8. Ας κάνουμε ένα ταξίδι σε έναν παράλληλο σύμπαν όπου τα δύο κόμματα είχαν πάρει το 45% των ψήφων, που τους έδιναν κάποιες δημοσκοπήσεις, και ας σκεφτούμε ποια θα ήταν η κατάσταση τώρα: Θα είχε αμφισβητηθεί από τόσες πλευρές η τρέχουσα ευρωπαϊκή πολιτική; Θα έβγαιναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να διατρανώνουν την πρόθεσή τους για σκληρή αναδιαπραγμάτευση; Θα έβγαινε ο Μπαρόζο με χάντρες και καθρεφτάκια να μαζέψει τους ατίθασους: Θα υπήρξε ο ίδιος κλονισμός αυτής της καταστροφικής και αντικοινωνικής πολιτικής; Αν έσκυβε ο λαός το κεφάλι και ψήφιζε το αδελφό κόμμα των χριστιανοδημοκρατών, πώς θα έπαιζε αυτό στο πεδίο της ΕΕ, της πανευρωπαϊκής αμφισβήτησης της λιτότητας;
9. Όσο για την ακυβερνησία και την φρίκη της, ένα έχω να πω κ. Μιχελάκη, μονο ένα: