του Χρήστου Κυργιάκη - alfavita www.alfavita.gr
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμέσως μετά τη δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠαΣοΚ-ΔημΑρ είχαν υποστηρίξει ότι ο βίος της θα είναι βραχύς και περιπετειώδης. Η περιπέτεια της υγείας του ματιού του πρωθυπουργού επιβεβαίωσε συμβολικά την μετέπειτα πορεία της κυβέρνησης.
Όλοι θυμόμαστε, ή μάλλον όσοι θέλουμε να θυμόμαστε, τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβερνητικής τρόικας και όλοι, επίσης, έχουμε στα αυτιά μας νωπούς τους ήχους της μετεκλογικής «γαργάρας» στην οποία, εν χορώ, τα τρία μέρη της κυβέρνησης, επιδόθηκαν.
Με την τρόικα να πιέζει αφόρητα από το εξωτερικό και τους εργοδότες να ζητούν όλο και περισσότερα στο εσωτερικό από μια κυβέρνηση δέσμια των αδιέξοδων δεσμεύσεων υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα, είναι μάλλον θέμα ημερών η αρχή του τέλους της.
Ήδη είχαμε την παραίτηση του υφυπουργού εργασίας κυρίου Νικολακόπουλου ο οποίος τρόμαξε με όσα είδε να ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους.
Μετά άρχισε το γνωστό παιχνίδι τρομοκρατίας με τα μέτρα που πρόκειται να παρθούν τα οποία δίνουν, κυριολεκτικά τη χαριστική βολή στα φτωχά στρώματα και ανάσα ζωής στα πλούσιους και τους τραπεζίτες.
Πάνω από 80 επιδόματα έτοιμα να κοπούν τα οποία αποτελούσαν, τα περισσότερα από αυτά, ελάχιστη βοήθεια σε ευαίσθητες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες όπως οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι τρίτεκνοι, οι πολύτεκνοι κλπ. Ούτε ένα ευρώ όμως δεν σκέφτηκαν στην κυβέρνηση να κόψουν από τα 25 δις ευρώ που έχουν πάρει ήδη οι τράπεζες, ανεβάζοντας την συνολική τους ενίσχυση σε πάνω από 100 δις ευρώ από τη ισχύ του μνημονίου. Και βέβαια, ακολουθεί και άλλη γενναιόδωρη ενίσχυση προς τις τράπεζες η οποία, όπως και οι προηγούμενες θα αποπληρωθούν από τους πολίτες και όχι από τους μετόχους των τραπεζών.
Μπροστά στη θύελλα των νέων μέτρων και στις απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκληθούν, οι εσωκομματικές μάχες στους κόλπους των τριών κυβερνητικών κομμάτων έχει ήδη ξεκινήσει.
Ο Παπανδρέου ο Γιώργος τα έβαλε με τον Βενιζέλο το Βαγγέλη, ενώ ο Φαήλος Κρανιδιώτης με τον «μυστήριο» μυστακοφόρο της κυβέρνησης θεωρώντας τον ανίκανο να μπορέσει να μας σώσει και πάει λέγοντας.
Ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες φωνές δειλά-δειλά που κάνουν λόγο για αδυναμία της κυβέρνησης αυτής να εξαντλήσει την τετραετία προτάσσοντας, δήθεν, την ανάγκη για άμεση επαναδιαπραγμάτευση πριν παρθούν τα μέτρα εκείνα που θα οδηγήσουν στο κυριολεκτικό ξεπούλημα του φυσικού πλούτου της χώρας και στην οικονομική εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της.
Δεν είναι τυχαίο που στο υπουργείο οικονομικών οι υπουργοί και υφυπουργοί δεν είναι πολιτικοί αλλά τεχνοκράτες. Ο φόβος του πολιτικού κόστους που ισοδυναμεί πλέον με πολιτικό θάνατο απωθεί τους, επίδοξους, σε άλλες εποχές, μνηστήρες του υπουργικού αυτού θώκου.
Στο χώρο της υγείας ετοιμάζονται σαρωτικές αλλαγές με το κλείσιμο νοσοκομείων και κλινικών που θα μειώσει μέχρι και 10.000 τις κλίνες, οδηγώντας σε απόγνωση όλους όσους δεν έχουν να πληρώσουν, αν χρειαστεί, την κάλυψη των ιατρικών τους αναγκών.
Στην παιδεία η κατάσταση, σε όλες τις βαθμίδες της, κρίνεται δραματική μετά τις περικοπές των δαπανών, ενώ ο χώρος των δημοτικών παιδικών σταθμών, οι οποίοι παιδικοί σταθμοί ενισχύονται, μέσω των Δήμων, οικονομικά από την κεντρική διοίκηση, μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί το Σεπτέμβριο καθώς ο αριθμός των νέων εγγραφών, λόγω έλλειψης πόρων αναμένεται να πέσει κατακόρυφα οδηγώντας σε απελπισία χιλιάδες εργαζόμενους γονείς.
Η κατάργηση και των τελευταίων φοροελαφρύνσεων σε συνδυασμό με την μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 που ίσχυσε από φέτος, αναμένεται να αφήσει τις οικογενειακές δεξαμενές, όσες είχαν γλυτώσει, χωρίς σταγόνα ρευστότητας ακόμη και για τα αναγκαία.
Τα χαράτσια έχουν πάρει πλέον μόνιμο χαρακτήρα και το μόνο που μεταβάλλεται κάθε μέρα για να βρισκόμαστε σε αγωνία και να αποκτά ενδιαφέρον η ζωή μας, είναι αν θα πληρωθούν στις εφορίες ή στα γκισέ της ΔΕΗ.
Τα ΜΑΤ ξαναβγήκαν στους δρόμους και εισήλθαν και στα εργοστάσια για να δείξουν ποιους πραγματικά προστατεύουν. Δεν στάλθηκαν ποτέ τα ΜΑΤ, με εντολή εισαγγελέα για να αποτρέψουν, για παράδειγμα της απολύσεις των εργαζομένων από κάποιον εργοστασιάρχη στο όνομα της προάσπισης του δικαιώματος της εργασίας. Οι τελευταίες εξελίξεις με τον αυταρχισμό να επανέρχεται δριμύτερος ίσως θα έπρεπε να δημιουργήσει ερωτηματικά σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις για την επιλογή τους να αρνηθούν κάθε μετεκλογική συνεργασία με οποιοδήποτε πολιτικό φορέα στη βάση ενός αντιμνημονιακού και αντιαυταρχικού μετώπου.
Οι ευρωπαίοι εταίροι μας (κάπως έτσι χάνουν οι λέξεις το νόημά τους), μας απειλούν με χρεοκοπία, με έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή και τώρα τελευταία μας παροτρύνουν να αρχίζουμε να πληρώνουμε μισθούς σε δραχμές αλλά βέβαια τα τοκοχρεολύσια να τα πληρώνουμε σε ευρώ.
Δυστυχώς τον εκφοβισμό αυτόν τον ενίσχυσαν και πολιτικές δυνάμεις του τόπου, μιλώντας προεκλογικά για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, οι οποίες, υποτίθεται αντιπαλεύουν τις επιλογές της ευρωπαϊκής ένωσης.
Το πιο δραματικό στην όλη υπόθεση είναι ότι η ανεργία έχει φτάσει στο 25% και στους νέους ξεπερνάει το 35% ενώ οι τριτοκοσμικές σχέσεις εργασίας και αμοιβές ήδη έχουν γίνει ο κανόνας.
Είναι πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση αυτή, να μπορέσει να συγκρατήσει την ορμή της λαϊκής οργής που πλησιάζει. Ο βίος της θα είναι μικρός και γι’ αυτό στις ηγεσίες των τριών κυβερνητικών κομμάτων, και όχι μόνο, άρχισαν να σχεδιάζουν την επόμενη μέρα γνωρίζοντας πολύ καλά πως για πολλούς από αυτούς δεν θα υπάρξει επόμενη μέρα.
Έτσι είναι! Κάθε τι έχει το τίμημά του! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου