The evil witch...
Μέχρι πρότινος καλοί μου αναγνώστες είχα τη …πολυτέλεια να αναρωτιέμαι τι ακριβώς έχουν στο κεφάλι τους οι ιθύνοντες νόες που κατευθύνουν τη παγκόσμια οικονομία , τα ευρωπαϊκά δρώμενα και τις τύχες της δικής μας Ψωροκώσταινας.
Χρειάστηκαν ελάχιστα γεγονότα και το φινάλε ενός άκρως ενδιαφέροντος βιβλίου για να πάψω να απορώ :
Πρώτα τα γεγονότα εν τάχει : Το ντού στη Χαλυβουργία , το απίστευτο ξύλο στη Χαλκιδική και το ξεπούλημα της ΑΤΕ για να “διασωθεί” η πασοκοτράπεζα του μιχαλάκη . Η συνεχιζόμενη παραφιλολογία για τα μέτρα γκραν γκινιόλ των 11.5 δις και οι εκατέρωθεν τσιριμόνιες – χαριεντισμοί μεταξύ των τριών “πουροθύμων”. Ο Ξένιος ( όνομα και πράμα ) Ζεύς , το διττό σφαγείο στο νησί του Αρχίλοχου (όπως μας τα σερβίρισαν οι μηντιάδες ) και το εν ψυχρώ πογκρόμ των μεταναστών από το φασιστικό συρφετό.
Και στα μη “τοπικού χαρακτήρα” : το μπρα ντε φερ στη Συρία , το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Ρουμανία για το πρόεδρα όπου η συμμετοχή υπήρξε τόσο μικρή ώστε ο ερίφης τη γλύτωσε τη καθαίρεση προς ανακούφιση της συνεταίρου Αγγέλως ( πατιμέντο ) , τις νέες αποκαλύψεις για το μανιπουλάρισμα με το libor , το στημένο επικοινωνιακό νταβατούρι με τις τρείς λινάτσες – ποπ σταρ στη Ρωσία ( που κατά τη ταπεινή μου γνώμη φτηνά τη σκαπουλάρανε …θα τους πρότεινα να δοκιμάσουν το ίδιο σόου στο Γενί Τζαμί για να βρούν τη χαρά στα σκέλια τους ) και βέβαια το μέγιστο και πλέον συνταρακτικά αποδεικτικό : το σφαγείο στο ορυχείο πλατίνας προς δόξαν της Ντε Μπούερς και των απανταχού επικυρίαρχων ….
Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του “The Pity of War” ο επιδραστικότατος τσαρλατάνος Niall Ferguson , μια ιλλουστρασιόν προσωπικότητα με διεθνές κύρος και διεπιστημονικές περγαμηνές ανώτερες αυτών του Σ.Καλύβα , ανάμεσα σε nuances για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Keynes και άλλα παράδοξα μας κάνει τη χάρη να μας εξηγήσει γιατί και πώς ο μισός πλανήτης κατέληξε να αλληλοσφάζεται μεταξύ 1914 και 1918. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται και στα ζωώδη ένστικτα που έσπρωχναν τους νέους της Ευρώπης να διαβιώνουν σε άθλιες συνθήκες ,να πεινούν , να ελπίζουν και above all να σκοτώνουν και να σκοτώνονται στα χαρακώματα. Μεταξύ άλλων παρουσιάζει και δείγματα ποίησης των Owen και Sassoon ( Mad Jack ) όπου γίνεται σαφές ότι οι μαχητές του μετώπου βρίσκονταν σε παράκρουση διαρκείας ( δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρείο , όπως μας κάνει τη χάρη να μας πληροφορήσει ο εκλεκτός Οξφορδιανός ) …
Ήταν μια αποκάλυψη για μένα , εκλεκτοί μου αναγνώστες , ο τρόπος σκέψης και οι παρατηρήσεις αυτού του οργανικού διανοούμενου – ινδάλματος της βρεταννικής και διεθνούς πλουτοκρατίας ( των Ντε Μπούερς συμπεριλαμβανομένων ) .
Κατέληξα επομένως στο συμπέρασμα ότι οι διεθνείς και ντόπιοι αφεντάδες μας ΔΕΝ κάνουν λάθη. Δεν εφαρμόζουν “λάθος συνταγή” στη καθ ημάς Ψωροκώσταινα , ούτε στην υπόλοιπη νότια Ευρώπη. Δεν πρόκειται δηλαδή για σκιτζήδες αλλά για “επιστήμονες”ολκής. Άλλωστε διαθέτουν μακρά εμπειρία , άριστες σπουδές , τεχνογνωσία και εξελιγμένα μέσα που τους επιτρέπουν να διαμορφώσουν το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα που ενδείκνυται για το προσδεδεμένο στη κλίνη ασθενή
Στον επικρεμάμενο ορρό αυτό που αλλάζει είναι η δοσολογία , ανάλογα με τις συνθήκες ,αλλά τα συστατικά παραμένουν εν πολλοίς τα ίδια. Έχουν εγκαταλειφθεί ορισμένα αδρά σκευάσματα του ένδοξου παρελθόντος , όπως οι κανονιοφόροι , οι πεζοναύτες και το όπιο , μέθοδοι χειρουργικού μεγαλείου όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης , η πρόσδεση επί της κάννης του πυροβόλου , η κρεμάλα και άλλες κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού , αυτού που προσπάθησε να υπερασπιστεί ο νεαρός Winston μέσα από το βαγόνι του τραίνου στη μετέπειτα Ροδεσία και του βάλαν το περίστροφο στο κώλο οι εξίσου πολιτισμένοι Μπούερς.
Τρία λοιπόν καλοί μου αναγνώστες είναι τα βασικά συστατικά του θεραπευτικού σχήματος :
α) η σταδιακή εξαθλίωση , πείνα , διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η μεταβολή του ενσυνείδητου υποκειμένου και των συλλογικών του κατακτήσεων σε απομονωμένο ζώο
β) η αμείλικτη καταστολή κάθε αντίστασης με παραδειγματικές μεθόδους και συνοπτικές διαδικασίες ώστε να γίνεται σαφές προς κάθε υποζύγιο ότι οιαδήποτε αντίσταση είναι μάταια.Η καταστολή είναι επιπλέον διανθισμένη με επωδούς για το κράτος δικαίου , τη δημοκρατία και τα “δικαιώματα” των ¨πολιτών-καταναλωτών” λες και η βασική ιδιότητα , γνώρισμα , ταξινομικό κριτήριο για το υποζύγιο αποτελεί αυτός ο διττός ( όσο και αντιφατικός ) χαρακτηρισμός και όχι η θέση του στη παραγωγή και τη κοινωνία.
γ) τα ψυχοφάρμακα των τηλεαπατεώνων όπως ειδήσεις , συζητήσεις , σήριαλ,τηλεπαιχνίδια και άλλα προζακοειδή που πέρα από το προφανές πλεονέκτημα ότι αποκοιμίζουν , τρομοκρατούν , αποβλακώνουν τα υποζύγια , δημιουργούν και τα έσοδα εκείνα που τροφοδοτούν τους οργανικούς διανοούμενους που συμμετέχουν στο παίγνιο.
Το τριπλό αυτό θεραπευτικό σχήμα με ελάχιστες εξαιρέσεις στο παρελθόν αποδείχθηκε ( εξελισσόμενο και αυτό ) σχεδόν αλάνθαστο , σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πανάκεια. Οι δετόροι αλλάζωντας τις επιμέρους δοσολογίες κατάφεραν μέχρι τώρα να διατηρούν και το κύρος και τα προνόμια τους. Σε ρόλο δεύτερο , ειδικευόμενων γιατρουδάκων ,νοσηλευτριών , αδελφών του ελέους , διοικητικού προσωπικού , αποτεφρωτών και εργολάβων κηδειών , ζούν και υπάρχουν στα πέριξ κάτι γελοία και εν πολλοίς ασήμαντα πρόσωπα – διεκπεραιωτές , σαν αυτούς που με τη ψήφο του ελληνικού λαού φορτωθήκαμε στη πλάτη τον Ιούνη . Να τους χαιρόμαστε ….
ΥΓ θα αναφωνούσα έμπλεος εθνικής εξάρσεως : ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ , εννοώντας βέβαια το μπομπολιστάν , αλλά έχω μια σοβαρή αφήγηση να τελειώσω. Μια αφήγηση που σας έχω υποσχεθεί με το προηγούμενο ποστ και δε λέει να τελειώσει. Δεν μου επιτρέπωνται επομένως θριαμβολογίες και άλλες πολυτέλειες όσο ακόμα δεν έχω ξεπληρώσει το βαρύ ανειλημμένο καθήκον.
Μέχρι πρότινος καλοί μου αναγνώστες είχα τη …πολυτέλεια να αναρωτιέμαι τι ακριβώς έχουν στο κεφάλι τους οι ιθύνοντες νόες που κατευθύνουν τη παγκόσμια οικονομία , τα ευρωπαϊκά δρώμενα και τις τύχες της δικής μας Ψωροκώσταινας.
Χρειάστηκαν ελάχιστα γεγονότα και το φινάλε ενός άκρως ενδιαφέροντος βιβλίου για να πάψω να απορώ :
Πρώτα τα γεγονότα εν τάχει : Το ντού στη Χαλυβουργία , το απίστευτο ξύλο στη Χαλκιδική και το ξεπούλημα της ΑΤΕ για να “διασωθεί” η πασοκοτράπεζα του μιχαλάκη . Η συνεχιζόμενη παραφιλολογία για τα μέτρα γκραν γκινιόλ των 11.5 δις και οι εκατέρωθεν τσιριμόνιες – χαριεντισμοί μεταξύ των τριών “πουροθύμων”. Ο Ξένιος ( όνομα και πράμα ) Ζεύς , το διττό σφαγείο στο νησί του Αρχίλοχου (όπως μας τα σερβίρισαν οι μηντιάδες ) και το εν ψυχρώ πογκρόμ των μεταναστών από το φασιστικό συρφετό.
Και στα μη “τοπικού χαρακτήρα” : το μπρα ντε φερ στη Συρία , το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Ρουμανία για το πρόεδρα όπου η συμμετοχή υπήρξε τόσο μικρή ώστε ο ερίφης τη γλύτωσε τη καθαίρεση προς ανακούφιση της συνεταίρου Αγγέλως ( πατιμέντο ) , τις νέες αποκαλύψεις για το μανιπουλάρισμα με το libor , το στημένο επικοινωνιακό νταβατούρι με τις τρείς λινάτσες – ποπ σταρ στη Ρωσία ( που κατά τη ταπεινή μου γνώμη φτηνά τη σκαπουλάρανε …θα τους πρότεινα να δοκιμάσουν το ίδιο σόου στο Γενί Τζαμί για να βρούν τη χαρά στα σκέλια τους ) και βέβαια το μέγιστο και πλέον συνταρακτικά αποδεικτικό : το σφαγείο στο ορυχείο πλατίνας προς δόξαν της Ντε Μπούερς και των απανταχού επικυρίαρχων ….
Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του “The Pity of War” ο επιδραστικότατος τσαρλατάνος Niall Ferguson , μια ιλλουστρασιόν προσωπικότητα με διεθνές κύρος και διεπιστημονικές περγαμηνές ανώτερες αυτών του Σ.Καλύβα , ανάμεσα σε nuances για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Keynes και άλλα παράδοξα μας κάνει τη χάρη να μας εξηγήσει γιατί και πώς ο μισός πλανήτης κατέληξε να αλληλοσφάζεται μεταξύ 1914 και 1918. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται και στα ζωώδη ένστικτα που έσπρωχναν τους νέους της Ευρώπης να διαβιώνουν σε άθλιες συνθήκες ,να πεινούν , να ελπίζουν και above all να σκοτώνουν και να σκοτώνονται στα χαρακώματα. Μεταξύ άλλων παρουσιάζει και δείγματα ποίησης των Owen και Sassoon ( Mad Jack ) όπου γίνεται σαφές ότι οι μαχητές του μετώπου βρίσκονταν σε παράκρουση διαρκείας ( δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρείο , όπως μας κάνει τη χάρη να μας πληροφορήσει ο εκλεκτός Οξφορδιανός ) …
Ήταν μια αποκάλυψη για μένα , εκλεκτοί μου αναγνώστες , ο τρόπος σκέψης και οι παρατηρήσεις αυτού του οργανικού διανοούμενου – ινδάλματος της βρεταννικής και διεθνούς πλουτοκρατίας ( των Ντε Μπούερς συμπεριλαμβανομένων ) .
Κατέληξα επομένως στο συμπέρασμα ότι οι διεθνείς και ντόπιοι αφεντάδες μας ΔΕΝ κάνουν λάθη. Δεν εφαρμόζουν “λάθος συνταγή” στη καθ ημάς Ψωροκώσταινα , ούτε στην υπόλοιπη νότια Ευρώπη. Δεν πρόκειται δηλαδή για σκιτζήδες αλλά για “επιστήμονες”ολκής. Άλλωστε διαθέτουν μακρά εμπειρία , άριστες σπουδές , τεχνογνωσία και εξελιγμένα μέσα που τους επιτρέπουν να διαμορφώσουν το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα που ενδείκνυται για το προσδεδεμένο στη κλίνη ασθενή
Στον επικρεμάμενο ορρό αυτό που αλλάζει είναι η δοσολογία , ανάλογα με τις συνθήκες ,αλλά τα συστατικά παραμένουν εν πολλοίς τα ίδια. Έχουν εγκαταλειφθεί ορισμένα αδρά σκευάσματα του ένδοξου παρελθόντος , όπως οι κανονιοφόροι , οι πεζοναύτες και το όπιο , μέθοδοι χειρουργικού μεγαλείου όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης , η πρόσδεση επί της κάννης του πυροβόλου , η κρεμάλα και άλλες κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού , αυτού που προσπάθησε να υπερασπιστεί ο νεαρός Winston μέσα από το βαγόνι του τραίνου στη μετέπειτα Ροδεσία και του βάλαν το περίστροφο στο κώλο οι εξίσου πολιτισμένοι Μπούερς.
Τρία λοιπόν καλοί μου αναγνώστες είναι τα βασικά συστατικά του θεραπευτικού σχήματος :
α) η σταδιακή εξαθλίωση , πείνα , διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η μεταβολή του ενσυνείδητου υποκειμένου και των συλλογικών του κατακτήσεων σε απομονωμένο ζώο
β) η αμείλικτη καταστολή κάθε αντίστασης με παραδειγματικές μεθόδους και συνοπτικές διαδικασίες ώστε να γίνεται σαφές προς κάθε υποζύγιο ότι οιαδήποτε αντίσταση είναι μάταια.Η καταστολή είναι επιπλέον διανθισμένη με επωδούς για το κράτος δικαίου , τη δημοκρατία και τα “δικαιώματα” των ¨πολιτών-καταναλωτών” λες και η βασική ιδιότητα , γνώρισμα , ταξινομικό κριτήριο για το υποζύγιο αποτελεί αυτός ο διττός ( όσο και αντιφατικός ) χαρακτηρισμός και όχι η θέση του στη παραγωγή και τη κοινωνία.
γ) τα ψυχοφάρμακα των τηλεαπατεώνων όπως ειδήσεις , συζητήσεις , σήριαλ,τηλεπαιχνίδια και άλλα προζακοειδή που πέρα από το προφανές πλεονέκτημα ότι αποκοιμίζουν , τρομοκρατούν , αποβλακώνουν τα υποζύγια , δημιουργούν και τα έσοδα εκείνα που τροφοδοτούν τους οργανικούς διανοούμενους που συμμετέχουν στο παίγνιο.
Το τριπλό αυτό θεραπευτικό σχήμα με ελάχιστες εξαιρέσεις στο παρελθόν αποδείχθηκε ( εξελισσόμενο και αυτό ) σχεδόν αλάνθαστο , σε βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πανάκεια. Οι δετόροι αλλάζωντας τις επιμέρους δοσολογίες κατάφεραν μέχρι τώρα να διατηρούν και το κύρος και τα προνόμια τους. Σε ρόλο δεύτερο , ειδικευόμενων γιατρουδάκων ,νοσηλευτριών , αδελφών του ελέους , διοικητικού προσωπικού , αποτεφρωτών και εργολάβων κηδειών , ζούν και υπάρχουν στα πέριξ κάτι γελοία και εν πολλοίς ασήμαντα πρόσωπα – διεκπεραιωτές , σαν αυτούς που με τη ψήφο του ελληνικού λαού φορτωθήκαμε στη πλάτη τον Ιούνη . Να τους χαιρόμαστε ….
ΥΓ θα αναφωνούσα έμπλεος εθνικής εξάρσεως : ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ , εννοώντας βέβαια το μπομπολιστάν , αλλά έχω μια σοβαρή αφήγηση να τελειώσω. Μια αφήγηση που σας έχω υποσχεθεί με το προηγούμενο ποστ και δε λέει να τελειώσει. Δεν μου επιτρέπωνται επομένως θριαμβολογίες και άλλες πολυτέλειες όσο ακόμα δεν έχω ξεπληρώσει το βαρύ ανειλημμένο καθήκον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου