Μαζί τα φάγαμε…(αλλά εσύ θα τα ξεράσεις )...

 noumero 11888...

Μέσα σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα λιτότητας ,θεοκρατίας ,χαρίσματος των πάντων και των (απαραίτητων) ναζιστικών πογκρόμ ώστε το κράτος να δείξει στις υποτελείς τάξεις πως δεν αστειεύεται με τους εξαθλιωμένους και θα κάνει τα πάντα για να περιφρουρήσει το κεφάλαιο,ήρθε και το νέο , εντελώς ανούσιο πόνημα με μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου του “ευρωσκεπτικιστή” Θ. Πάγκαλου, για να δέσει αυτό το φριχτό σκηνικό ταξικού και ρατσιστικού μίσους από τη μία, και πολιτικού σουρεαλισμού από την άλλη.

Ο συνονόματος εγγονός του φασίστα, δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερη στιγμή να διχάσει εκ νέου και να δώσει την αφορμή για την έναρξη απίστευτα τετριμμένων συζητήσεων για το ποιοι τελικά τα φάγανε τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως ένα πρόχειρο ψάξιμο σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού να έλυνε τις απορίες των αφελών(χρήσιμων ηλιθίων) , αλλά ως είθισται με κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του ,αυτοί θα παραμείνουν για πάντα ασφαλής από τους φορολογικούς μηχανισμούς και απόρρητοι σαν να πρόκειται για επτασφράγιστο μυστικό.

Μια άλλη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράμετρος της όλης υπόθεσης είναι πως ο ίδιος του δεν χρειάστηκε να κοπιάσει καλοκαιριάτικα με τη συγγραφή του μνημειώδους αυτού έργου. Οι καπιταλιστές είναι ικανοί να μας πουλήσουν το σχοινί για να τους κρεμάσουμε γιαυτό και αφησε να γράψουν αντί γι αυτόν ,οι “απλοί” πολίτες. Φαντάζομαι δεν θα περιμένει κανείς λογικά σκεπτόμενος να πέρασαν στο βιβλίο διαφορετικές  του ιδίου θέσεις,επί του θέματος αυτού. Η μονοδιάστατη ερμηνεία των πάντων από το καθεστώς, δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για κριτική από τα αριστερά, πόσο μάλλον μέσα σε ένα τόσο αυστηρά ελεγχόμενο περιβάλλον όπως είναι το πεδίο της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Δεν χρειάζεται κάποιος να αναγνώσει το βιβλίο για να καταλάβει την στόχευση του Πάγκαλου.Τα ακούμε χρόνια τώρα από τα τέρατα της δημοσιογραφίας(με την κυριολεκτική έννοια του όρου) και τους λοιπούς διαπλεκόμενους της αστικής τάξης που όχι απλά δεν νοιώθουν την κρίση ,αλλά συνεχίζουν κανονικά την επίδειξη πλουτισμού στα κοσμικά στέκια σαν μη συμβαίνει απολύτως τίποτα. Ένα από τα καλά της κρίσης είναι ότι ανάγκασε πολλούς να ψάξουν σε βάθος την ουσία χωρίς να περιμένουν την καθοδήγηση από τους ειδικούς, ή το βιβλίο κάποιου ελέφαντα της πολιτικής που προσπαθεί να αποδείξει πως οι άλλοι είναι ο ελέφαντας.Η κρίση έφερε στο προσκήνιο καθάρματα ,αλλά έφερε και αγγέλους.Το “μαζί τα φάγαμε”, ξεμπρόστιασε τον διάχυτο μικροαστισμό της απάθειας ,αλλά έσφαξε στο γόνατο και αθώους.

Μερικά αποσπάσματα από το ανοσιούργημα αυτό δημοσιεύτηκαν στο enikos.gr και είναι χαρακτηριστικότατα.

«…Το ερώτημά μας πρέπει να είναι το εξής: “είναι η διαφθορά του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας, μεγαλύτερη απ’ ότι είναι το αντίστοιχο φαινόμενο στις υπόλοιπες χώρες με τις οποίες πρέπει να μπορούμε να συγκριθούμε, χώρες δηλαδή της ΕΕ;”. Κάθε χώρα της ΕΕ ακόμα και χώρες με πολύ ισχυρό υπόβαθρο καλής διακυβέρνησης, με αυστηρούς κανόνες ηθικής που διέπουν την κοινωνία και την οικογενειακή ζωή όπως είναι οι κανόνες της διαμαρτυρόμενης εκκλησίας και ο καθολικισμός, εμφανίζουν συστηματικά φαινόμενα διαφθοράς που είναι ανάλογα και ως προς τη συχνότητα και τον αριθμό των εμπλεκομένων προσώπων αλλά και για τα ποσά που αφορούν οι υποθέσεις αυτές κοντά στις ελληνικές περιπτώσεις. Είναι αυτό δικαιολογία για την ελληνική διαφθορά; Βεβαίως όχι. Είναι αιτία για να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα όπως εκείνο της απαράδεκτης παραγραφής των αδικημάτων των υπουργών, μέσα από εξαιρετικές διαδικασίες που είχε θεσπιστεί στην αναθεώρηση του Συντάγματος της 6ης Απριλίου 2001, με συνέργεια των εισηγητών των δύο μεγάλων κομμάτων και τη συναίνεση της Βουλής.

Ο λαλίστατος Πάγκαλος παραδέχεται εμμέσως πως η διαφθορά είναι το κυρίαρχο γνώρισμα κάθε κράτους ,ανεξαρτήτως του βαθμού που αυτό μετουσιώνει το δημοκρατικό του υπόβαθρο.Δηλαδή με λίγα λόγια, ένα κράτος μπορεί να είναι ηθικό και διεφθαρμένο ταυτόχρονα! Μπορεί να κυβερνάται με όρους καλής διακυβέρνησης, αλλά τα πρόσωπα που μετέχουν της διαφθοράς να μη διαφέρουν αριθμητικά σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα!

Ο ποιητής λοιπόν μας πετάει στα μούτρα την παραδοχή που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε, αλλά αρνούμαστε να παραδεχτούμε ανοιχτά. Η γυναίκα του καίσαρα φτάνει να δείχνει πως είναι τίμια, δε χρειάζεται και να είναι. Η δημοκρατία που με τόσο πάθος ευαγγελίζονται όλα τα λαμόγια, δεν είναι παρά η αδιαφανής κουρτίνα που κρύβει την διαφθορά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Και ποια είναι αυτά τα βλέμματα;Φυσικά οι επονομαζόμενοι απλοί πολίτες οι οποίοι μετασχηματίζονται από τα ΜΜΕ σε Έθνος ,όταν τα αδιάκριτα βλέμματα που προσπαθούν να δουν πίσω από την κουρτίνα πληθαίνουν αριθμητικά. Και ποια είναι αυτή η διαφθορά;Όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί που συντελούν στην διαιώνιση της ομαλότητας των συσχετισμών μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, και μέσα σε αυτούς πρωταρχικό ρόλο έχουν η γραφειοκρατία και οι μηχανισμοί καταστολής. Θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κάποιος από αυτούς τους απλούς πολίτες(νέα πολιτική ορολογία και αυτή)ένα διάφανο κράτος χωρίς συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ,χωρίς κλειστές πόρτες ,χωρίς μηχανισμούς παρακολούθησης;Θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κάποιος, ένα κράτος χωρίς τους στρατευμένους μηχανισμούς προπαγάνδας;Χωρίς τα όργανα καταστολής;Τότε δε θα μιλούσαμε για σύγχρονο κράτος αφού αυτό θα ήταν αδύνατον να προστατέψει τα συμφέροντα της τάξης που το δημιούργησε ,δηλαδή της αστικής.

“Η πραγματική διαφθορά όμως των πολιτικών ούτε υπήρξε, ούτε θα είναι στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον, καθοριστικό φαινόμενο για την σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας”

Αφού λοιπόν η διαφθορά είναι μη σημαντικός παράγοντας στις οικονομικές κρίσεις ,τότε σε τι χρειάζονται όλοι αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου;Σε τι αποσκοπεί η δαιδαλώδης νομοθεσία που πολλές φορές περνάει μεσάνυχτα τις πόρτες του κοινοβουλίου,προκειμένου να κλείσουν καυτά “ζητήματα” όπως αυτό της proton bank ή της ziemens. Αν δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και τα χρήματα κρύβονται στις δικές μας τσέπες προς τι η φασαρία;Από αρχαιοτάτων χρόνων, η δαγκάνα του νόμου είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική όταν πρόκειται για τις δικές μας τσέπες.

“Εξάλλου ακόμα και αν ήταν πολύ πιο διεφθαρμένοι απ’ ότι υποτίθεται ότι είναι οι Έλληνες πολιτικοί, δε θα μπορούσαν ποτέ να εξαφανίσουν τα κολοσσιαία ποσά για τα οποία αυτή τη στιγμή μιλάμε, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια αυτής της συζήτησης.”

(Ε δεν παίρνεις και όρκο όμως από την στιγμή που έχεις την δυνατότητα ανεβοκατεβάζεις εισαγγελείς και ελεγκτές του ΣΔΟΕ με την ευκολία που καταβροχθίζεις ένα πιάτο μακαρονάδα. Τον Άκη αλήθεια γιατί τον χώσατε μέσα;)

Τα συνθήματα λοιπόν για τους “κλέφτες” της Βουλής, οι ηλιθιότητες τύπου “φέρτε πίσω τα λεφτά μας”, μια μόνο δικαιολογία μπορούν να έχουν: την απύθμενη βλακεία και έλλειψη πληροφόρησης όλων όσων τα χρησιμοποιούν και βεβαίως δείχνουν ότι υπάρχουν στη χώρα μας πυρήνες, σκοτεινοί, εχθρών της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, κομμουνιστικής ή φασιστικής έμπνευσης οι οποίοι έχουν συμπέσει σ’ αυτήν την επιχειρηματολογία και τελικά βρέθηκαν να αγωνίζονται μαζί στο ίδιο πεζοδρόμιο με τα ίδια συνθήματα και την ίδια κατεύθυνση. Υπερεπαναστάστες αναρχικοί ή οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και χρυσαυγίτες με τις κουκούλες τους αδελφωμένοι, είναι οι πρωτεργάτες των επεισοδίων εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας που διέλυσαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη όπως αποδεικνύουν και οι σχετικές συλλήψεις που έγιναν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων.

Όσο ενδιαφέρον είχε το κατά λάθος ξεγύμνωμα της πρώτης παραγράφου,άλλο τόσο βαρετά και χιλιοειπωμένα είναι αυτά που ακολουθούν. Φασίστες της Χρυσής Αυγής(που ξεπροβάλλουν μέσα από περιπολικά ή φυλάσσονται από την αστυνομία) με αναρχικούς και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο πεζοδρόμιο με σκοπό να αποπροσανατολίσουν. Παρά την παραδοχή της τεράστιας διαφθοράς που διατρέχει οριζόντια κάθε κρατικό μηχανισμό ακόμα και στην πολιτισμένη Ευρώπη μερικές αράδες πιο επάνω ,ο τελικά όχι και τόσο έξυπνος μυθιστοριογράφος(γιατί περί μυθιστορήματος πρόκειται)ρίχνει το μπαλάκι στην αριστερά και ευθαρσώς την βάζει στην ίδια πλευρά με τους ναζιστές. Ας μας εξηγήσει ο συγγραφέας πως γίνεται να κατηγορεί τον αριστερό και αντιεξουσιαστικό χώρο ως εχθρούς του κράτους, και από την άλλη να τους παρουσιάζει συμμάχους με αυτούς που ολημερίς και αποβραδίς υμνούν το κράτος. Γιατί τι άλλο είναι αν όχι ανοιχτή υποστήριξη προς αυτό, το στρατιωτικό πρόταγμα της σημαίας,το εθνικιστικό παραλήρημα,η εξύμνηση των σωμάτων ασφαλείας και κυρίως της αστυνομίας, αλλά και το πρόσφατο πόνημα της κοινοβουλευτικής πλέον Χρυσής Αυγής να μπλοκάρει τις διαδικασίες οικονομικού ελέγχου για την πώληση της Αγροτικής τράπεζας. Αμφότερα κράτος και ναζισμός πάνε χέρι χέρι, και τρανή απόδειξη το ξέφρενο αβαντάρισμα της άρρωστης ιδεολογίας των ναζί δολοφόνων από τα ΜΜΕ.

Χέρι–χέρι φασίστες και κομμουνιστές διαδίδουν το μύθο του πολιτικού που κλέβει, και τον προτείνουν στον αμήχανο και απληροφόρητο πολίτη ως αποδιοπομπαίο τράγο, καλλιεργούν και υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον του αιρετού εκπροσώπου του λαού επιδιώκοντας την εξουδετέρωση, την ηθική έκπτωση, την πνευματική του εξόντωση, την άμβλυνση της δυνατότητάς του να δώσει πολιτικές μάχες και μερικές φορές έχουν στόχο και την σωματική του ακεραιότητα και υγεία.

Εδώ ο άσπιλος πολιτικός ολισθαίνει σε μια ακόμα παραδοχή(εντάξει τα δεκάδες σκάνδαλα είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια). Παρά την ύπαρξη έξι ιδιωτικών καναλιών πανελλήνιας εμβέλειας(όλα γνωστών επιχειρηματικών συμφερόντων),τριών δημοσίων και δεκάδων ραδιοφώνων,ο πολίτης παραμένει απληροφόρητος. Γλώσσα λανθάνουσα τεράστιες αλήθειες λέει.

Δεν έχουν απαντήσει όμως οι πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας σε μια πολύ απλή ερώτηση. Οι βουλευτές, για να μείνουμε σε αυτή την περιορισμένη ερμηνεία του όρου “πολιτικοί”, πόθεν προέρχονται; Ποιος τους κάνει βουλευτές; Γιατί αυτοί είναι βουλευτές και μερικές χιλιάδες άλλοι που κατά καιρούς βάζουν υποψηφιότητα δεν γίνονται ποτέ; Η απάντηση είναι θανάσιμη για τον τρόπο του “σκέπτεσθαι” των εχθρών του κοινοβουλευτισμού, γιατί οι βουλευτές είναι το φυσικό και αβίαστο προϊόν της ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος του πολίτη να εκλέγει τον αντιπρόσωπό του. Όταν λοιπόν μερικοί από αυτούς που εκλέγονται επί σειρά ετών, από δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατηγορούνται ως λωποδύτες, εχθροί του λαού, καθάρματα ή ό,τι άλλο, αυτό μπορεί να σημαίνει δύο τινά: ή ότι οι πολίτες που τους εκλέγουν είναι και αυτοί ανάλογοι, ή ότι οι πολίτες που τους εκλέγουν είναι ηλίθιοι…».

Το παραλήρημα της στρεψοδικίας συνεχίζεται ακάθεκτο. Γιατί συνεχίζουν να εκλέγονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, διερωτάται ο συγγραφέας.Μήπως οι ψηφοφόροι είναι ηλίθιοι;Μήπως έχουν ταξικά συμφέροντα(δικιά μου σκέψη αυτή);Μήπως οι υπερ-προβαλλόμενοι υποψήφιοι είναι φερέφωνα της κυριαρχίας τα οποία τρώμε θέλοντας και μη(δικό μου και αυτό);

Η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο παραπάνω. Γιατί ο πολίτης δεν είναι πληροφορημένος οπότε η συνειδησή του σφετερίζεται εύκολα από τους εχθρούς της δημοκρατίας, τους αριστερούς. Θα περίμενε κανείς η παραπάνω χυδαιότητα (την οποία κάποιος θα πληρώσει για να διαβάσει)να γίνονταν αντικείμενο ενδελεχούς σκέψης πριν γραφτεί στο βιβλίο ,γιατί ακόμα και ο αδαής με τα πολιτικά δρώμενα,αρκεί να ρίξει μια γρήγορη ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα της μεταπολίτευσης για να καταλάβει την απεραντοσύνη της συστημικής λάσπης. Μια ανάγνωση στα πρωτοσέλιδα των(διαπλεκόμενων) εφημερίδων και η παρακολούθηση των βραδινών δελτίων,είναι αρκετά για να κατανοηθεί το μέγεθος της επονομαζόμενης “ίσες δημοκρατικές ευκαιρίες”, πλάνης. Τα πενιχρά ποσοστά της αριστεράς , αν είναι αποτέλεσμα της ηγεμονίας της , τότε έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτοφανές πολιτκό φαινόμενο στα παγκόσμια χρονικά.Ένας διακεκριμένος καθηγητής προπαγάνδας θα  μας έλυνε την απορία.

Μια άλλη σκοπίμως αποσιωποιημήνη εξαπάτηση,είναι και τα προεκλογικά προγράμματα.Οι προεκλογικές δεσμεύσεις με τις οποίες κατεβαίνουν στις εκλογές τα κόμματα για να αρπάξουν τους ψήφους. Θα είχε ενδιαφέρον να μας απαριθμήσει ο πρώην εκλεκτός του λαού,πόσες φορές μας τα ζάλισε με τον “ιδρυματισμό”,πόσες πολιτικές δεσμεύσεις μπήκαν στο συρτάρι,πόσες φορές συγκρούστηκε με την διαφθορά.Είπαμε “μαζί τα φάγαμε”, αλλά δεν έχουμε τα μέσα για να σας στείλουμε στο διάολο.

Έτσι με την ταχύτητα που εξωραΐζεται η καπιταλιστική κρίση , με την ίδια ακριβώς το καθεστώς στοχοποιεί κοινωνικές ομάδες οι οποίες είναι παντελώς άσχετες με την διακυβέρνηση του κράτους. Μετά τις πρώτες επιθέσεις σε διάφορους επαγγελματικούς ιδιωτικούς κλάδους(συντεχνίες)και το κράτος πρόνοιας, σειρά πήραν οι μετανάστες. Αύριο θα έρθει σίγουρα η σειρά των ευπαθών ομάδων ,των συνταξιούχων και των ανέργων,να επωμιστούν το δυσβάσταχτο βάρος της καπιταλιστικής κρίσης. Όλοι μας φταίχτες και μόνο η αστική τάξη με το πολιτικό της προσωπικό λάδι.

Τα εξιλαστήρια θύματα πληθαίνουν χάρη και στην ευεργετική βοήθεια των ναζιστών, οι οποίοι δρουν ανενόχλητοι κάτω από την ομπρέλα της αστυνομίας. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός που στήριξε όλα αυτά τα χρόνια τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, διαλύεται σε κομμάτια και εκχωρείται σε ιδιώτες με το πρόσχημα της καλύτερης αξιοποίησης του ,ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει γιατί ο ιστορικός ρόλος του- εκτός των δυνάμεων καταστολής-έπαψε να φέρνει κέρδη στην άρχουσα τάξη. Αφού δε θα μπορεί ο κρατικός μηχανισμός στο εξής να αναπαράγει την διαφθορά.μεσούσης της κρίσης μόνο η δωρεάν εκποίηση της υπόλοιπης δημόσιας περιουσίας σε ημέτερους αξίζει επενδυτικά,καλύτερα να παραχωρηθεί στο ίδιο το κεφάλαιο για την περαιτέρω αξιοποίησή του.

Παρά τις ενοχοποιημένες συνειδήσεις αποτέλεσμα του “μαζί τα φάγαμε”,για ένα περίεργο λόγο ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί να θυμηθεί σε ποιο στρώμα έκρυψε τα κλεμμένα και αναγκάζεται να ψάχνει σε κάδους σκουπιδιών ,να επιβιώνει με κομμένο το ρεύμα ,να αδυνατεί να αγοράσει φάρμακα,να μαζεύει τα αποφάγια από τις λαϊκές,να κοιμάται στα παγκάκια ,να μην καταναλώνει σχεδόν τίποτα και το χειρότερο: να αδυνατεί να επιστρέψει με τόκο μέσω του δίκαιου φορολογικού συστήματος, την ελεημοσύνη του Πάγκαλου και της παρέας του.

Το τελευταίο χαρτί που παίζουν τα καθάρματα,είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας με την μέθοδο του “διαίρει και βασίλευε”.Γνωστή ναζιστική τακτική ώστε οι φτωχοί να στραφούν εναντίον των φτωχότερων. Η αυταπάρνηση όμως μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας έχει κάνει αισθητή την εμφάνιση της(κοινωνικά ιατρεία,παντοπωλεία,λαϊκές συνελεύσεις,εργατικοί αγώνες,κινήματα άρνησης πληρωμών,καταλήψεις χώρων κτλ) και μένει να δούμε αν τελικά ο άνθρωπος νικήσει το τέρας , ή ,η ιστορία θα επαναληφθεί ως φάρσα.