Δημητρης Παπαχρηστος, ethnos.gr
Σε περιόδους κρίσεων, οικονομικών, κοινωνικών, εθνικών, πολιτικών, αναφύονται όλα τα λουλούδια, «μπουμπούκια» και τα παράσιτα. «Ανθούν» τα τυχερά παιχνίδια, ο τζόγος μιας χρήσης, μπας και μας κάτσει η τύχη. Ποια τύχη όμως; Να τη βγάλουμε ακόμα μια μέρα; Μπορούν να βολευτούν, φιλανθρωπικώ τω τρόπω, με ελεημοσύνες, με συσσίτια, πάνω από 3 εκατ. άνθρωποι, οι λεγόμενοι δημοσιογραφικώς νεόπτωχοι Ελληνες; Η Ελληνική Στατιστική Αρχή μας ενημερώνει, δηλαδή σαν να μας χτυπάει το καμπανάκι πως 3,03 εκατ. άτομα (27,7%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το όριο ορίζεται στα 7.178 ευρώ τον χρόνο σε ατομικό επίπεδο και στα 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.
Δεν χρειάζεται η στατιστική αρχή, ήδη μέσα σε έναν χρόνο έχουμε πάνω από 1.750 αυτοκτονίες. Ζούμε μέσα σε ένα κλίμα ζοφερό. Η αστάθεια, ο φόβος, η ανασφάλεια, η γενικότερη απαξίωση κυριαρχούν. Η κρίση εμπιστοσύνης που περνάμε θα βγάλει στην επιφάνεια τους χειρότερους εαυτούς μας. Αν έφταιγαν μία φορά οι άλλοι, τώρα θα φταίνε χίλιες φορές για την κατάντια μας. Και ποιοι είναι οι άλλοι; Δεν εντοπίζονται και δεν συγκεκριμενοποιούνται, λες και δεν έχουν ονόματα. Οι κλέφτες δηλαδή και οι απατεώνες προστατεύονται από τη δημοκρατία μας και κρύβονται πίσω από τα υποτιθέμενα προσωπικά δεδομένα.
Οι τράπεζες ασκούν νόμιμα τη δουλειά αυτή, μόνο τώρα που υποτίθεται κινδυνεύουν, εκμεταλλεύονται και δεσμεύουν τα χρήματα των καταθετών και ζητούν βοήθεια και την παίρνουν, στο όνομα της ρευστότητας για να κινηθεί η αγορά, αφήνοντας τα κέρδη τους, γιατί μέσα σε αυτή την κρίση έχουν κέρδη αφορολόγητα, στην άκρη. Ετσι κι αλλιώς, το άυλο χρήμα κυριαρχεί σε βάρος των εργαζομένων που εξαϋλώνονται. Μιλάνε για ανάπτυξη ο πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι τεχνοκράτες, μόνο που η παραγωγική ανάπτυξη δεν φαίνεται από πουθενά. Σήμερα δεν περιμένουμε να μας σώσει κανένας. Τα μέτρα που παίρνονται από τους «σοφούς» ρομποκόπους της εξουσίας από την Ενωμένη Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού, όχι μόνο έχουν αποτύχει κατ' ομολογίαν τους, αλλά κουκουλώνουν το πρόβλημα. Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αφορά όλο τον κόσμο. Μπορούμε πράγματι να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία, όχι για να εκτονωθούν ο θυμός και η οργή κατά της αδικίας που μέχρι τώρα το κρατικοκαπιταλιστικό καταναλωτικό σύστημα το επιτυγχάνει διά της αφομοιώσεως και της ανακυκλώσεως, αλλά με τη δημιουργία νέων μορφών και εναλλακτικών αντίστασης.
Μπορεί να ζωντανέψει η επαρχία. Ο αγροτικός πληθυσμός να πάρει απάνω του και να ξεφυτρώσουν νέες μορφές ενέργειας που κρύβονται ή έχουν θαφτεί μέσα μας. Θα βοηθηθεί από τον πολιτισμό της πολιτικής που θα ανακαλύψουμε. Τις εκλογές τις θέλουν για να πάρουν την εξουσία οι συντηρητικές δυνάμεις που μας κυβερνάνε ήδη. Τις θέλει και η Αριστερά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί των κομμάτων. Η πλειονότητα και η πλειοψηφία δεν νοιάζεται και πολύ. Δεν περιμένει και πολλά, για αυτό και θα αναγκαστεί να δείξει το υπό διαμόρφωση πολιτικό της πρόσωπο. Θα μάθει να αναπνέει από το παρελθόν και να εκπνέει στο μέλλον. Τα λάθη φέρνουν πάθη, αλλά γίνονται και κλειδιά που ανοίγουν πόρτες, όταν δεν τα κουκουλώνουμε. Ξεκλειδώνουν και εμάς τους ίδιους όταν θέλουμε να διορθωθούμε...
Σε περιόδους κρίσεων, οικονομικών, κοινωνικών, εθνικών, πολιτικών, αναφύονται όλα τα λουλούδια, «μπουμπούκια» και τα παράσιτα. «Ανθούν» τα τυχερά παιχνίδια, ο τζόγος μιας χρήσης, μπας και μας κάτσει η τύχη. Ποια τύχη όμως; Να τη βγάλουμε ακόμα μια μέρα; Μπορούν να βολευτούν, φιλανθρωπικώ τω τρόπω, με ελεημοσύνες, με συσσίτια, πάνω από 3 εκατ. άνθρωποι, οι λεγόμενοι δημοσιογραφικώς νεόπτωχοι Ελληνες; Η Ελληνική Στατιστική Αρχή μας ενημερώνει, δηλαδή σαν να μας χτυπάει το καμπανάκι πως 3,03 εκατ. άτομα (27,7%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το όριο ορίζεται στα 7.178 ευρώ τον χρόνο σε ατομικό επίπεδο και στα 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.
Δεν χρειάζεται η στατιστική αρχή, ήδη μέσα σε έναν χρόνο έχουμε πάνω από 1.750 αυτοκτονίες. Ζούμε μέσα σε ένα κλίμα ζοφερό. Η αστάθεια, ο φόβος, η ανασφάλεια, η γενικότερη απαξίωση κυριαρχούν. Η κρίση εμπιστοσύνης που περνάμε θα βγάλει στην επιφάνεια τους χειρότερους εαυτούς μας. Αν έφταιγαν μία φορά οι άλλοι, τώρα θα φταίνε χίλιες φορές για την κατάντια μας. Και ποιοι είναι οι άλλοι; Δεν εντοπίζονται και δεν συγκεκριμενοποιούνται, λες και δεν έχουν ονόματα. Οι κλέφτες δηλαδή και οι απατεώνες προστατεύονται από τη δημοκρατία μας και κρύβονται πίσω από τα υποτιθέμενα προσωπικά δεδομένα.
Οι τράπεζες ασκούν νόμιμα τη δουλειά αυτή, μόνο τώρα που υποτίθεται κινδυνεύουν, εκμεταλλεύονται και δεσμεύουν τα χρήματα των καταθετών και ζητούν βοήθεια και την παίρνουν, στο όνομα της ρευστότητας για να κινηθεί η αγορά, αφήνοντας τα κέρδη τους, γιατί μέσα σε αυτή την κρίση έχουν κέρδη αφορολόγητα, στην άκρη. Ετσι κι αλλιώς, το άυλο χρήμα κυριαρχεί σε βάρος των εργαζομένων που εξαϋλώνονται. Μιλάνε για ανάπτυξη ο πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι τεχνοκράτες, μόνο που η παραγωγική ανάπτυξη δεν φαίνεται από πουθενά. Σήμερα δεν περιμένουμε να μας σώσει κανένας. Τα μέτρα που παίρνονται από τους «σοφούς» ρομποκόπους της εξουσίας από την Ενωμένη Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού, όχι μόνο έχουν αποτύχει κατ' ομολογίαν τους, αλλά κουκουλώνουν το πρόβλημα. Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αφορά όλο τον κόσμο. Μπορούμε πράγματι να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία, όχι για να εκτονωθούν ο θυμός και η οργή κατά της αδικίας που μέχρι τώρα το κρατικοκαπιταλιστικό καταναλωτικό σύστημα το επιτυγχάνει διά της αφομοιώσεως και της ανακυκλώσεως, αλλά με τη δημιουργία νέων μορφών και εναλλακτικών αντίστασης.
Μπορεί να ζωντανέψει η επαρχία. Ο αγροτικός πληθυσμός να πάρει απάνω του και να ξεφυτρώσουν νέες μορφές ενέργειας που κρύβονται ή έχουν θαφτεί μέσα μας. Θα βοηθηθεί από τον πολιτισμό της πολιτικής που θα ανακαλύψουμε. Τις εκλογές τις θέλουν για να πάρουν την εξουσία οι συντηρητικές δυνάμεις που μας κυβερνάνε ήδη. Τις θέλει και η Αριστερά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί των κομμάτων. Η πλειονότητα και η πλειοψηφία δεν νοιάζεται και πολύ. Δεν περιμένει και πολλά, για αυτό και θα αναγκαστεί να δείξει το υπό διαμόρφωση πολιτικό της πρόσωπο. Θα μάθει να αναπνέει από το παρελθόν και να εκπνέει στο μέλλον. Τα λάθη φέρνουν πάθη, αλλά γίνονται και κλειδιά που ανοίγουν πόρτες, όταν δεν τα κουκουλώνουμε. Ξεκλειδώνουν και εμάς τους ίδιους όταν θέλουμε να διορθωθούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου