Sotosblog...
Το φαραωνικού τύπου έργο Εθνικής Βιβλιοθήκης – Λυρικής Σκηνής κ.τ.λ. στο Φαληρικό Δέλτα δεν θα το χαρακτηρίσω περισσότερο, ούτε θα υπεισέλθω σε άλλες λεπτομέρειες, που δεν είναι του παρόντος –θα έχουμε άλλες ευκαιρίες. Θα αρκεσθώ μόνο στο να πω ότι είναι ακόμα στα μπάζα. Ναι, έχει μπουλντόζες στο χώρο, ναι, έχει γερανούς και διάφορα άλλα σκαπτικά οχήματα και μηχανήματα εκχωματώσεων, αλλά δεν είναι ακόμα τίποτε περισσότερο από μια μεγάλη χωμάτινη αλάνα. Περνάω από εκεί κάθε μέρα και το βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια, παρά τις επιμελημένες προσπάθειες που έχουν καταβληθεί από τους υπεύθυνους τους εργοταξίου, ώστε η περίφραξη να το προφυλάσσει από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών.
Σήμερα μετέβησαν εκεί με κάθε επισημότητα ο Σαμαράς και η θλιβερή κουστωδία του. Και μίλαγε ο απέλπιδας για το έργο επί μία ώρα. Και να οι μεταρρυθμίσεις, να η Ελλάδα που θέλουμε, να το ένα, να το άλλο, και δεν συμμαζεύεται. Γιατί; Ούτε το συνέλαβε ο ίδιος, ούτε το επιδίωξε, ούτε το συμφώνησε, ούτε το ίδρωσε, τίποτε. Τότε γιατί, λοιπόν; Για το κρίμα, επειδή ούτε και θα το παραλάβει;
Όχι. Απλώς, επειδή ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Κι έτσι, πήγε εκεί επειδή δεν είχε πού αλλού να πάει, ενώ ήθελε και γύρευε και ψαχνόταν και ψάχνεται κάθε μέρα, για να έχει κάτι να πει.
Πσς!.. Έχει κάτι γυρίσματα αυτή η άτιμη η Ιστορία…. Θυμάμαι τον Μητσοτάκη όταν τον είχε ρίξει αυτός ο ίδιος ο λεγάμενος. Δεν υπήρχε ρουμάνι, λαγκάδι, χωσιά της Επικράτειας που δεν πήγε ο Ψηλός για να την εγκαινιάσει ενόψει εκλογών. Είχε ρίξει με τα χεράκια του ο Επίτιμος δέκα φορές το μυστρί του Παττακού. Έργα; Έργα;; Τι αεροδρόμια, τι κοσμοδρόμια, τι διαστημικούς σταθμούς… Κάθε χόρτο και γήπεδο, πέτρα και γυμναστήριο!
Τώρα, τα χνάρια του ακολουθεί ο μαθητής του –μ’ όποιο δάσκαλο καθήσεις… κι αφήστε τώρα κατά μέρος τις βεντέτες… Τ’ ακολουθεί τα χνάρια για λόγους προφανείς, βέβαια… Α, και γιατί η Ιστορία, όταν θέλει, χάνει το χιούμορ της. Ή μάλλον δεν το χάνει. Μόνο το κάνει πικρό, πολύ πικρό. Σχεδόν χολερικό.
Σήμερα μετέβησαν εκεί με κάθε επισημότητα ο Σαμαράς και η θλιβερή κουστωδία του. Και μίλαγε ο απέλπιδας για το έργο επί μία ώρα. Και να οι μεταρρυθμίσεις, να η Ελλάδα που θέλουμε, να το ένα, να το άλλο, και δεν συμμαζεύεται. Γιατί; Ούτε το συνέλαβε ο ίδιος, ούτε το επιδίωξε, ούτε το συμφώνησε, ούτε το ίδρωσε, τίποτε. Τότε γιατί, λοιπόν; Για το κρίμα, επειδή ούτε και θα το παραλάβει;
Όχι. Απλώς, επειδή ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Κι έτσι, πήγε εκεί επειδή δεν είχε πού αλλού να πάει, ενώ ήθελε και γύρευε και ψαχνόταν και ψάχνεται κάθε μέρα, για να έχει κάτι να πει.
Πσς!.. Έχει κάτι γυρίσματα αυτή η άτιμη η Ιστορία…. Θυμάμαι τον Μητσοτάκη όταν τον είχε ρίξει αυτός ο ίδιος ο λεγάμενος. Δεν υπήρχε ρουμάνι, λαγκάδι, χωσιά της Επικράτειας που δεν πήγε ο Ψηλός για να την εγκαινιάσει ενόψει εκλογών. Είχε ρίξει με τα χεράκια του ο Επίτιμος δέκα φορές το μυστρί του Παττακού. Έργα; Έργα;; Τι αεροδρόμια, τι κοσμοδρόμια, τι διαστημικούς σταθμούς… Κάθε χόρτο και γήπεδο, πέτρα και γυμναστήριο!
Τώρα, τα χνάρια του ακολουθεί ο μαθητής του –μ’ όποιο δάσκαλο καθήσεις… κι αφήστε τώρα κατά μέρος τις βεντέτες… Τ’ ακολουθεί τα χνάρια για λόγους προφανείς, βέβαια… Α, και γιατί η Ιστορία, όταν θέλει, χάνει το χιούμορ της. Ή μάλλον δεν το χάνει. Μόνο το κάνει πικρό, πολύ πικρό. Σχεδόν χολερικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου