του Γιαννη Κιμπουροπουλου, απο την Αυγη...
«Δεν με ανησυχεί καθόλου. Ας αφήσουμε τις μεμψιμοιρίες αυτές. Ας
κοιτάξουμε λίγο τη μεγάλη εικόνα. Και η μεγάλη εικόνα είναι σημαντική
για την Ελλάδα σήμερα». Τάδε έφη Γιάννης Στουρνάρας την περασμένη Πέμπτη, απαντώντας σε ερώτηση για το αν τον ανησυχεί η υπόθεση Μπαλτάκου. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε μια πιο προχωρημένη προσέγγιση.
«Οι αγορές είναι πιο έξυπνες και πιο γρήγορες απ' ό,τι οι πολιτικές συζητήσεις και ο θεσμικός διάλογος», είπε προεξοφλώντας τη θετική έκβαση της «συμβολικής» εξόδου της Ελλάδας στις αγορές. Η «μεγάλη έξοδος» των 2-3 δισ., από υπόθεση μηνών, μέσα σε λίγα 24ωρα έγινε υπόθεση εβδομάδων και τελικά ημερών. Προηγήθηκε ένας ορυμαγδός δημοσιευμάτων του ξένου Τύπου και εκθέσεων διεθνών οίκων για το πόσο «έτοιμη» είναι η Ελλάδα να δοκιμάσει την τύχη της. Φυσικά κι έπαιξαν ρόλο τα spreads και η πτώση τους σε επίπεδα προ Μνημονίου. Αλλά, για να συνεννοούμεθα, την αποφασιστική ώθηση έδωσαν ο Μπαλτάκος κι ο Κασιδιάρης. Σε βαθμό ώστε να δικαιούνται να γίνουν «νονοί» των πενταετών ομολόγων που ετοιμάζεται να ρίξει στην αρένα των αγορών η κυβέρνηση.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, τα spreads να πέσουν κι άλλο αν οι χρυσαυγίτες βγάλουν στον αέρα και τα υπόλοιπα βίντεο που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν. Έτσι ώστε κάθε βίντεο, στο οποίο θα εμφανίζεται κυβερνητικό στέλεχος να κουτσομπολεύει χαλαρά με τους νεοναζί φίλους του, να ρίχνει κατά δέκα με είκοσι μονάδες τα spreads.
Δεν υπάρχει κανένας σουρεαλισμός σ' αυτό. Δεν υπάρχει τίποτε παράδοξο κι αντιφατικό στο ότι οι «αγορές» ουδόλως ενοχλήθηκαν από τον πολιτικό κλυδωνισμό που προκαλεί η αποκάλυψη της βαθιάς σχέσης ανάμεσα στη νεοναζιστική μαφία και την κυβέρνηση.
Άλλωστε, τόσο οι «έξυπνες αγορές» του Ευάγγελου Βενιζέλου όσο και οι δανειστές που τις διαδέχθηκαν ως κάτοχοι του ελληνικού χρέους, σ' όλη τη διάρκεια της κρίσης είχαν μια σχέση αντιστρόφως ανάλογη με τη δημοκρατική νομιμότητα. Όσο πιο πολύ εξευτελιζόταν η κοινοβουλευτική διαδικασία, όσο πύκνωναν τα νομοθετικά πραξικοπήματα με τα οποία επιβλήθηκαν τα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι, όσο πιο άγρια ήταν η αστυνομική βία απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών, τόσο πιο τρυφερές και συγκαταβατικές με τις μνημονιακές κυβερνήσεις γίνονταν οι «έξυπνες αγορές» και οι εταίροι.
Οι αγορές και οι δανειστές τιμώρησαν αυστηρά κάθε κορύφωση της δημοκρατικής αντίδρασης της κοινωνίας που απειλούσε με αξιώσεις να αποσταθεροποιήσει τα κυβερνητικά ανδρείκελα. Και επιβράβευσαν κάθε ήττα της κοινωνίας που επέτρεπε στα ίδια ανδρείκελα να επιβιώνουν και να βυθίζουν τη χώρα στην καταστροφή.
Ο φασισμός ταιριάζει στις αγορές. Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα» που βλέπει με αυτοθαυμασμό ο Γ. Στουρνάρας μέσα από τους νεοφιλελεύθερους φακούς του, αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα των «έξυπνων αγορών» των οποίων την επιδοκιμασία προεξοφλεί ο Ευ. Βενιζέλος. Και η επιδοκιμασία αυτή κορυφώνεται ακριβώς τη στιγμή που αποδεικνύεται με οριστικό τρόπο ότι η «πολιτική σταθερότητα», η οποία εξασφάλισε την υλοποίηση του ελληνικού πειράματος μέχρι τα άκρα του, στηριζόταν σε μια ακροδεξιά, φασίζουσα φράξια, με ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τη νεοναζιστικη μαφία, με την πλήρη ανοχή ή και στήριξη του βαθέως κράτους, με την τυχοδιωκτική συμμαχία του λεγόμενου «προοδευτικού πόλου» ή «συνταγματικού τόξου» και με τις ευλογίες της ιθύνουσας τάξης που αποδεικνύεται αντάξια των προγόνων της. Ήτοι, αυτών που στήριξαν με ζήλο και διαδοχικά τη μεταξική δικτατορία, την κατοχική κυβέρνηση, το μετεμφυλιακό ακροδεξιό παρακράτος, τη χούντα.
Άλλωστε, και για να μην ανατρέξουμε στο απώτατο παρελθόν της τρυφερής σχέσης των «έξυπνων αγορών» και των ευρωπαϊκών ελίτ με το χιτλερικό καθεστώς πριν αναγκαστούν να συγκρουστούν μ' αυτό, εντελώς πρόσφατα, στην Ουκρανία, οι ίδιοι παράγοντες πρώτα άφησαν τους νεοναζί να κάνουν τη βρομοδουλειά κι ύστερα άρχισαν να «ανησυχούν» για την επιρροή τους.
Εν ολίγοις, ο φασισμός των αγορών, του (χρηματοπιστωτικού κυρίως) κεφαλαίου και της χούντας των δανειστών, εν προκειμένου των Ευρωπαίων εταίρων, δεν είναι μια κατάσταση εξαίρεσης. Πηγάζει από την τυχοδιωκτική τους φύση. Κι αυτός ο τυχοδιωκτισμός τους είναι που τους ώθησε να θεωρήσουν φυσιολογική τη συμμετοχή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, να «υιοθετήσουν» την ακροδεξιά φράξια της κυβέρνησης Σαμαρά, να παρακολουθήσουν απαθείς το «φούσκωμα» των νεοναζί και να χειροκροτούν την αναστολή της δημοκρατίας στη χώρα.
Οι «έξυπνες αγορές» δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να τζογάρουν στα ομόλογα Μπαλτάκου ή στα έντοκα Κασιδιάρη με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να απεμπλακεί από την ομηρεία των νεοναζί. Η Ελλάδα εξελίσσεται σε ένα πολύτιμο, παγκόσμιο πείραμα. Ένα υβρίδιο κοινωνίας φθηνών εργατικών χεριών, πολιτών χωρίς δικαιώματα και πολιτείας σε μόνιμη κατάσταση «έκτακτης ανάγκης». Λείπουν μόνο τα τανκς. Αλλά ούτε σ' αυτά έχουν κάποια ιδιαίτερη αλλεργία οι αγορές και οι δανειστές.
«Οι αγορές είναι πιο έξυπνες και πιο γρήγορες απ' ό,τι οι πολιτικές συζητήσεις και ο θεσμικός διάλογος», είπε προεξοφλώντας τη θετική έκβαση της «συμβολικής» εξόδου της Ελλάδας στις αγορές. Η «μεγάλη έξοδος» των 2-3 δισ., από υπόθεση μηνών, μέσα σε λίγα 24ωρα έγινε υπόθεση εβδομάδων και τελικά ημερών. Προηγήθηκε ένας ορυμαγδός δημοσιευμάτων του ξένου Τύπου και εκθέσεων διεθνών οίκων για το πόσο «έτοιμη» είναι η Ελλάδα να δοκιμάσει την τύχη της. Φυσικά κι έπαιξαν ρόλο τα spreads και η πτώση τους σε επίπεδα προ Μνημονίου. Αλλά, για να συνεννοούμεθα, την αποφασιστική ώθηση έδωσαν ο Μπαλτάκος κι ο Κασιδιάρης. Σε βαθμό ώστε να δικαιούνται να γίνουν «νονοί» των πενταετών ομολόγων που ετοιμάζεται να ρίξει στην αρένα των αγορών η κυβέρνηση.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, τα spreads να πέσουν κι άλλο αν οι χρυσαυγίτες βγάλουν στον αέρα και τα υπόλοιπα βίντεο που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν. Έτσι ώστε κάθε βίντεο, στο οποίο θα εμφανίζεται κυβερνητικό στέλεχος να κουτσομπολεύει χαλαρά με τους νεοναζί φίλους του, να ρίχνει κατά δέκα με είκοσι μονάδες τα spreads.
Δεν υπάρχει κανένας σουρεαλισμός σ' αυτό. Δεν υπάρχει τίποτε παράδοξο κι αντιφατικό στο ότι οι «αγορές» ουδόλως ενοχλήθηκαν από τον πολιτικό κλυδωνισμό που προκαλεί η αποκάλυψη της βαθιάς σχέσης ανάμεσα στη νεοναζιστική μαφία και την κυβέρνηση.
Άλλωστε, τόσο οι «έξυπνες αγορές» του Ευάγγελου Βενιζέλου όσο και οι δανειστές που τις διαδέχθηκαν ως κάτοχοι του ελληνικού χρέους, σ' όλη τη διάρκεια της κρίσης είχαν μια σχέση αντιστρόφως ανάλογη με τη δημοκρατική νομιμότητα. Όσο πιο πολύ εξευτελιζόταν η κοινοβουλευτική διαδικασία, όσο πύκνωναν τα νομοθετικά πραξικοπήματα με τα οποία επιβλήθηκαν τα Μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι, όσο πιο άγρια ήταν η αστυνομική βία απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών, τόσο πιο τρυφερές και συγκαταβατικές με τις μνημονιακές κυβερνήσεις γίνονταν οι «έξυπνες αγορές» και οι εταίροι.
Οι αγορές και οι δανειστές τιμώρησαν αυστηρά κάθε κορύφωση της δημοκρατικής αντίδρασης της κοινωνίας που απειλούσε με αξιώσεις να αποσταθεροποιήσει τα κυβερνητικά ανδρείκελα. Και επιβράβευσαν κάθε ήττα της κοινωνίας που επέτρεπε στα ίδια ανδρείκελα να επιβιώνουν και να βυθίζουν τη χώρα στην καταστροφή.
Ο φασισμός ταιριάζει στις αγορές. Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα» που βλέπει με αυτοθαυμασμό ο Γ. Στουρνάρας μέσα από τους νεοφιλελεύθερους φακούς του, αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα των «έξυπνων αγορών» των οποίων την επιδοκιμασία προεξοφλεί ο Ευ. Βενιζέλος. Και η επιδοκιμασία αυτή κορυφώνεται ακριβώς τη στιγμή που αποδεικνύεται με οριστικό τρόπο ότι η «πολιτική σταθερότητα», η οποία εξασφάλισε την υλοποίηση του ελληνικού πειράματος μέχρι τα άκρα του, στηριζόταν σε μια ακροδεξιά, φασίζουσα φράξια, με ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τη νεοναζιστικη μαφία, με την πλήρη ανοχή ή και στήριξη του βαθέως κράτους, με την τυχοδιωκτική συμμαχία του λεγόμενου «προοδευτικού πόλου» ή «συνταγματικού τόξου» και με τις ευλογίες της ιθύνουσας τάξης που αποδεικνύεται αντάξια των προγόνων της. Ήτοι, αυτών που στήριξαν με ζήλο και διαδοχικά τη μεταξική δικτατορία, την κατοχική κυβέρνηση, το μετεμφυλιακό ακροδεξιό παρακράτος, τη χούντα.
Άλλωστε, και για να μην ανατρέξουμε στο απώτατο παρελθόν της τρυφερής σχέσης των «έξυπνων αγορών» και των ευρωπαϊκών ελίτ με το χιτλερικό καθεστώς πριν αναγκαστούν να συγκρουστούν μ' αυτό, εντελώς πρόσφατα, στην Ουκρανία, οι ίδιοι παράγοντες πρώτα άφησαν τους νεοναζί να κάνουν τη βρομοδουλειά κι ύστερα άρχισαν να «ανησυχούν» για την επιρροή τους.
Εν ολίγοις, ο φασισμός των αγορών, του (χρηματοπιστωτικού κυρίως) κεφαλαίου και της χούντας των δανειστών, εν προκειμένου των Ευρωπαίων εταίρων, δεν είναι μια κατάσταση εξαίρεσης. Πηγάζει από την τυχοδιωκτική τους φύση. Κι αυτός ο τυχοδιωκτισμός τους είναι που τους ώθησε να θεωρήσουν φυσιολογική τη συμμετοχή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, να «υιοθετήσουν» την ακροδεξιά φράξια της κυβέρνησης Σαμαρά, να παρακολουθήσουν απαθείς το «φούσκωμα» των νεοναζί και να χειροκροτούν την αναστολή της δημοκρατίας στη χώρα.
Οι «έξυπνες αγορές» δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να τζογάρουν στα ομόλογα Μπαλτάκου ή στα έντοκα Κασιδιάρη με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να απεμπλακεί από την ομηρεία των νεοναζί. Η Ελλάδα εξελίσσεται σε ένα πολύτιμο, παγκόσμιο πείραμα. Ένα υβρίδιο κοινωνίας φθηνών εργατικών χεριών, πολιτών χωρίς δικαιώματα και πολιτείας σε μόνιμη κατάσταση «έκτακτης ανάγκης». Λείπουν μόνο τα τανκς. Αλλά ούτε σ' αυτά έχουν κάποια ιδιαίτερη αλλεργία οι αγορές και οι δανειστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου