Σε είδα γελαστό!

 Του Θ. Μαρουλιάδη, απο το Alter Thess...

Μετά από μήνες και μήνες στεναχώριας και κατάθλιψης παντού, είναι μέρες τώρα καρντάση που σε βλέπω ανεβασμένο, προχθές μάλιστα, μετά από τόσο καιρό, σε είδα γελαστό! Αυτό μου αρκεί κι ας διαφωνούμε σε όλα τα άλλα, κι ας απορούμε για το πώς φτάσαμε να καθόμαστε στη Στρατού και να υπερασπιζόμαστε τη… δημόσια ραδιοτηλεόραση που κατά βάση, μέχρι την περασμένη Τρίτη, μας μπινελίκιαζε και την μπινελικιάζαμε κι εμείς. Αλλάζουν τα πράγματα, αυτό συμβαίνει και το περισσότερο όμορφο πράγμα στον κόσμο είναι να υπάρχει κόσμος στο δρόμο! Εκεί τους έχουμε, εκεί τους παίρνουμε κι ας περιμένει ο φασίστας ο Σαμαράς τους Οννεδίτες, με τις φραγμένες αρτηρίες από τα 30 τους και τα xxxlarge πουκάμισα, να βγουν «μπροστά» κρατώντας στο ένα χέρι το ουίσκι και στο άλλο το πιτόγυρο.
Στο δρόμο! Εκεί είναι υπέροχα κι ας πονάει η μέση σου μετά από τέσσερις δεκαετίες ορθοστασίας και κάπου στα εικοσιπέντε χρόνια στις πορείες και τις συγκεντρώσεις. Εκεί σε βλέπω γελαστό/γελαστή και αυτό είναι υπέροχο. Αυτό είναι καλοκαίρι, όχι τα παγωτά και οι μαλακίες. Ευτυχώς κόπηκε από προχθές και η βροχή γιατί είχαμε γίνει παπιά. Καλοκαίρι στην πόλη και στο δρόμο. Αυτό είναι! Και στο μυαλό μου ο Joe Coker (παιδιά πρέπει να γίνει κάτι με τις συναυλίες στην Στρατού…) τα δίνει όλα με το Summer in the City, μόνο που εμένα οι άνθρωποι δεν μου φαίνονται μισοπεθαμένοι, μισοζωντανοί μου φαίνονται, μισοζωντανός κι εγώ, θυμάσαι, όπως κάθε φορά που έχει κόσμο έξω στο δρόμο. Θυμάσαι… Τες πα. Οργή και αγάπη παντού ΡΕ! Αυτό είναι, έτσι μπαίνει το καλοκαίρι μεγαλοπρεπές και μοιάζει, αυτό το καλοκαίρι, ότι είναι, ότι μπορούμε να το κάνουμε, ατελείωτο.
Επιτέλους, δεν ξέρω πως αλλά ο τρόπος για να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις κάτω μοιάζει να βρέθηκε. Ο τρόπος για να μην μας κρατάει τίποτα κάτω μοιάζει πως βρέθηκε. Και επειδή η Δευτέρα, η μισητή Δευτέρα, είναι μόλις λίγες ώρες μακριά μας πρέπει να βρεθεί και ο τρόπος για να καταστρέψουμε εκείνο το δρόμο που έχει φτιάξει (φυσικά υπερτιμολογημένα…) ο Μπόμπολας για να επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Θέλει από αύριο κι άλλες καταλήψεις, κι άλλα σημεία στην πόλη με κόσμο στο δρόμο. Θέλει σε κάθε χώρο εργασίας, όποιοι έχουν ακόμα δουλειά να μην αφήνουν να πέφτει κάτω ούτε καρφίτσα και τα καθίκια να τα πάμε γαμιόντας όπου τα βρούμε, να μην τολμούν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους. Και σκέψου το καρντάση, μπορεί ο χρόνος να είναι τώρα και ο τόπος να είναι εδώ, οπότε ετοιμάσου για άγριο χορό. Όπως τότε…