του Δημητρη Παπαχρηστου, απο την Αυγη...
Είναι εύλογο να αναρωτηθούμε αν έχουμε δημοκρατία κι αν η κυβέρνηση λειτουργεί μέσα στα νόμιμα πλαίσια. Αυτό δεν περιμένουμε να μας το πει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφαση που πήρε είχε πολλές ερμηνείες που η κύρια βόλευε την κυβέρνηση Σαμαρά, ο οποίος αποφάσισε να μαυρίσει όχι μόνο τις οθόνες αλλά και τις μορφές των συγκυβερνητών του, που τους κατέστησε ραγισμένα δεκανίκια.
Ο εκβιασμός των εκλογών και τα διλήμματα που τίθενται έχουν να κάνουν με αυτούς που φοβούνται. Οι εκλογές θα γίνουν είτε αύριο είτε παραμεθαύριο καθότι τα κόμματα που κυβερνούν δεν θα μπορέσουν να σταθούν. Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε με το κλείσιμο της ΕΡΤ φανέρωσε την αδυναμία τους να ξανακυβερνήσουν κάτω από τις εντολές των τροϊκανών. Ο ελληνικός λαός, όλοι οι εναπομείναντες εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι νέοι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν αυτή την κατάσταση ούτε να υποστούν και άλλα μέτρα.
Η ΕΡΤ δεν είναι μια απλή ΔΕΚΟ, είναι δημόσια περιουσία, είναι πανεθνική και δεν έχει ιδιοκτήτη τον κ. Στουρνάρα ούτε τον κ. Σαμαρά που την έκλεισαν σαν να ήταν το σπίτι τους. Σίγουρα δεν ήταν ανεξάρτητη, αφού οι κυβερνώντες την είχαν κομματικοποιήσει με συμβούλους, συμβούλια και παρατρεχάμενους που οι μισθοί τους κάλυπταν όσο των υπόλοιπων εργαζομένων που βρέθηκαν απολυμένοι.
Η αναδιάρθρωσή της θα μπορούσε να είχε γίνει χρόνια τώρα με διάλογο και με συμμέτοχους τους εργαζόμενους που κι αυτοί τώρα συνειδητοποιούν τον ρόλο τους καθότι αυτό που έγινε τους φέρνει αντιμέτωπους και με τους εαυτούς τους που είχαν συνηθίσει να σκύβουν το κεφάλι. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι για όλους τους απολυμένους και επιστρατευμένους που δεν είχαν φωνή. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι συντεχνιακός. Εχουν συσσωρευτεί στον καθένα και σε όλους πολλά προβλήματα. Μπορεί να γίνει η αρχή και η έκρηξη μπορεί να προέλθει από εκεί που κανένας δεν το περιμένει. Το πάρκο Γκεζί ήταν ένα ξάφνιασμα για τον Ερντογάν και κατέπεσε συμβολικά και πραγματικά ο «σουλτανισμός» του, το ίδιο συνέβη και με τον Σαμαρά και τους συνεταίρους του που αμύνονται και ψάχνουν να βρουν μια συμβιβαστική λύση, που όμως δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν πίσω της. Ο φόβος στρώνει τον δρόμο στον «δημοκρατικό» φασισμό. Τώρα οι δεινοπαθούντες Ελληνες δεν έχουν να φοβηθούν τη χρεοκοπία. Αισθάνονται πως ο αγώνας θα πρέπει να γίνει εθνικοταξικοαπελευθερωτικός, καθότι συνειδητοποιούν ότι ζουν κάτω από την οικονομική κατοχή των τροϊκανών και βλέπουν οι συγκυβερνώντες να παρουσιάζονται με τις αποφάσεις τους βασιλικότεροι του βασιλέως. Ελεος τόση υποταγή...
Είναι εύλογο να αναρωτηθούμε αν έχουμε δημοκρατία κι αν η κυβέρνηση λειτουργεί μέσα στα νόμιμα πλαίσια. Αυτό δεν περιμένουμε να μας το πει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφαση που πήρε είχε πολλές ερμηνείες που η κύρια βόλευε την κυβέρνηση Σαμαρά, ο οποίος αποφάσισε να μαυρίσει όχι μόνο τις οθόνες αλλά και τις μορφές των συγκυβερνητών του, που τους κατέστησε ραγισμένα δεκανίκια.
Ο εκβιασμός των εκλογών και τα διλήμματα που τίθενται έχουν να κάνουν με αυτούς που φοβούνται. Οι εκλογές θα γίνουν είτε αύριο είτε παραμεθαύριο καθότι τα κόμματα που κυβερνούν δεν θα μπορέσουν να σταθούν. Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε με το κλείσιμο της ΕΡΤ φανέρωσε την αδυναμία τους να ξανακυβερνήσουν κάτω από τις εντολές των τροϊκανών. Ο ελληνικός λαός, όλοι οι εναπομείναντες εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι νέοι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν αυτή την κατάσταση ούτε να υποστούν και άλλα μέτρα.
Η ΕΡΤ δεν είναι μια απλή ΔΕΚΟ, είναι δημόσια περιουσία, είναι πανεθνική και δεν έχει ιδιοκτήτη τον κ. Στουρνάρα ούτε τον κ. Σαμαρά που την έκλεισαν σαν να ήταν το σπίτι τους. Σίγουρα δεν ήταν ανεξάρτητη, αφού οι κυβερνώντες την είχαν κομματικοποιήσει με συμβούλους, συμβούλια και παρατρεχάμενους που οι μισθοί τους κάλυπταν όσο των υπόλοιπων εργαζομένων που βρέθηκαν απολυμένοι.
Η αναδιάρθρωσή της θα μπορούσε να είχε γίνει χρόνια τώρα με διάλογο και με συμμέτοχους τους εργαζόμενους που κι αυτοί τώρα συνειδητοποιούν τον ρόλο τους καθότι αυτό που έγινε τους φέρνει αντιμέτωπους και με τους εαυτούς τους που είχαν συνηθίσει να σκύβουν το κεφάλι. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι για όλους τους απολυμένους και επιστρατευμένους που δεν είχαν φωνή. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι συντεχνιακός. Εχουν συσσωρευτεί στον καθένα και σε όλους πολλά προβλήματα. Μπορεί να γίνει η αρχή και η έκρηξη μπορεί να προέλθει από εκεί που κανένας δεν το περιμένει. Το πάρκο Γκεζί ήταν ένα ξάφνιασμα για τον Ερντογάν και κατέπεσε συμβολικά και πραγματικά ο «σουλτανισμός» του, το ίδιο συνέβη και με τον Σαμαρά και τους συνεταίρους του που αμύνονται και ψάχνουν να βρουν μια συμβιβαστική λύση, που όμως δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν πίσω της. Ο φόβος στρώνει τον δρόμο στον «δημοκρατικό» φασισμό. Τώρα οι δεινοπαθούντες Ελληνες δεν έχουν να φοβηθούν τη χρεοκοπία. Αισθάνονται πως ο αγώνας θα πρέπει να γίνει εθνικοταξικοαπελευθερωτικός, καθότι συνειδητοποιούν ότι ζουν κάτω από την οικονομική κατοχή των τροϊκανών και βλέπουν οι συγκυβερνώντες να παρουσιάζονται με τις αποφάσεις τους βασιλικότεροι του βασιλέως. Ελεος τόση υποταγή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου