Ακροβατώντας μεταξύ ευελφάλειας και παράνοιας ...

2310net...
Κάθε πολιτικός που θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις είθισται να προσπαθεί να φέρει στην επικοινωνιακή διαμάχη μια λέξη που θα επικρατήσει. Από την περίφημη Αλλαγή του Ανδρέα, στην Κάθαρση του Μητσοτάκη, στην Υπέρβαση του Σαμαρά, στον Εκσυγχρονισμό του Σημίτη, την επανίδρυση του Κωστάκη και την Βαρβαρότητα του ΓΑΠ, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι κενές περιεχομένου διακηρύξεις μένουν λόγια που λησμονούνται μετεκλογικά.

Ήταν σειρά της Άννας Διαμαντοπούλου να ανασύρει από την επικοινωνιακή της φαρέτρα μια λέξη σύνθετη, μια λέξη που θα φροντίσει να της δώσει ένα προβάδισμα εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε σε προεκλογική περίοδο είμαστε, τουλάχιστον μέχρι να καταργηθούν και τυπικά οι εκλογές.

Η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν η «ευελφάλεια». Σύνθεση της ευελιξίας και της ασφάλειας. Βλέπετε ο σύγχρονος καπιταλισμός τρέχει με τέτοιους ρυθμούς που οι παλιές λέξεις δεν μπορούν πια να αποτυπώσουν. Χρειάζεται κάτι σύνθετο για να δώσει την πραγματική εικόνα. Έτσι εφευρίσκονται νεολογισμοί που συνήθως δεν σημαίνουν τίποτα. Όπως αυτός.

Ευελιξία; Ναι το ξέρουμε ότι αυτός είναι ο στόχος. Το εργατικό δυναμικό να γίνει πιο ευέλικτο, να μπορεί να απασχολείται ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής. Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης όμως, η μόνη ευελιξία που είναι φανερή προέρχεται από την τάση μας να… σκύβουμε.
Ασφάλεια; Υποθέτω ότι δεν αναφέρεται στην Ασφάλεια που παρακολουθεί τηλέφωνα, μπλογκς, διαδηλωτές, εργάτες, φοιτητές, και όποιον άλλον θέλει. Αν μιλούσε για αυτήν την ασφάλεια δεν θα χρειαζόταν να την εντάξει στους μακροπρόθεσμους στόχους της, καθώς από αυτήν έχουμε μπουχτίσει. Μιλά για την άλλη ασφάλεια, αυτή που ας πούμε δεν νιώθουν όσοι είναι άστεγοι, όσοι περιμένουν να τους κοπεί το ρεύμα, όσοι χρωστάνε στις τράπεζες, όσοι πηγαίνουν κάθε μέρα στην κακοπληρωμένη τους δουλειά δουλεύοντας σαν να είναι η τελευταία. Δεν συνεχίζω! Τα ξέρετε.

Έκανα μεγάλη προσπάθεια να διαβάσω την δήλωσή της όπως αναρτήθηκε στην προσωπική της ιστοσελίδα. Πάλεψα με την υπομονή μου και κέρδισα. Δεν μπόρεσα να διαβάσω όλη αυτή τη νεοφιλελεύθερη μπούρδα που πλασάρεται ως πολιτική παρέμβαση.
Μου έκαναν εντύπωση όμως δυο-τρία πράγματα. Όταν ονομάζεις ρε Άννα το πρόγραμμά σου Εθνική Ατζέντα 2020 τι ακριβώς πιστεύεις; Αλήθεια μπορείς να προβλέψεις μέχρι εκεί; Η ΕΕ που τόσο λατρεύεις, και δεν παραλείπεις να μας το θυμίζεις, δεν μπορεί να προγραμματίσει ούτε για τους επόμενους μήνες. Φτάνει σε συμφωνία τον Ιούλιο την αναθεωρεί τον Οκτώβρη για να αναθεωρήσει πάλι τον Δεκέμβρη. Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο μακριά το 2020 για να ακουμπήσει κανείς πάνω σου τις ελπίδες του; Αλήθεια το 2020 θα παίρνουν τα παιδιά τα βιβλία στην ώρα τους; Ή μήπως μέχρι τότε θα έχει εξαφανιστεί από την πείνα ή τις αυτοκτονίες το 70% του λαού οπότε θα μειωθεί η ανεργία;

Το τρίπτυχο της ατζέντας σου μου άρεσε και λέω να το σχολιάσω:
• Ασφάλεια και σταθερότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης
• Δουλειές, δουλειές, δουλειές και
• Κοινωνική συνοχή και δίχτυ προστασίας

Ασφάλεια και σταθερότητα εντός ενός οργανισμού στον οποίο μετέχουμε δίνοντας ψεύτικα στοιχεία και είναι τόσο αξιόπιστος που παρ’ όλα αυτά μας δέχεται. Ένας οργανισμός που παρέχει τέτοια ασφάλεια στα κράτη-μέλη της που το ένα μετά το άλλο λυγίζει μπροστά στον φόβο της μείωσης των τραπεζικών κερδών. Σίγουρα μπορούμε να εμπιστευτούμε την ΕΕ. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η πολιτική της εφαρμόζεται από άτομα σαν εσένα!
Δουλειές, δουλειές, δουλείες; Για ποιόν; Ναι όλοι γνωρίζουμε ότι υπηρετείς αυτούς που θέλουν να δουλεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να πληρωνόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο. Δεν θα σε πείραζε αν ήμασταν δούλοι! Άλλωστε σημασία έχει να δουλεύουμε, όχι να πληρωνόμαστε.
Για την κοινωνική συνοχή και το δίχτυ προστασίας δεν μπορώ να πω πολλά. Η λέξη κοινωνική συνοχή δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Είναι από αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιείτε εσείς οι πολιτικοί για να κάνετε εντύπωση. Όσο για το δίχτυ προστασίας παραπέμπει στις αυτοκτονίες, οι οποίες αυξάνονται δραματικά, οπότε μην το πολυαναφέρεις!

Ανησυχώ για το γεγονός ότι υπάρχουν και… ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι οι οποίοι θα πάρουν σοβαρά τις απόψεις της υπουργού. Υπάρχουν και άλλοι που θα την ψηφίσουν για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αν τελικά είναι υποψήφια. Άλλοι που θα αποδεχθούν –συνειδητά ή ασυνείδητα- τις προτάσεις της ως θετικές, ως εκκίνηση ενός διαλόγου για την νέα εποχή. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και είναι περισσότεροι από όσοι νομίζουμε. Είναι αυτοί που ακροβατούν ανάμεσα στην… ευαλφάλεια και την παράνοια!