Του Τάσου Τσακίρογλου, απο την εφημεριδα των Συντακτων...
«Εθνικό προσκλητήριο για τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια» απευθύνει, σύμφωνα με το «ΒΗΜΑ», ο Αντώνης Σαμαράς, με τη συνέντευξή του στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας.
Ο πρωθυπουργός, με τον στομφώδη και διφορούμενο λόγο που εκφέρουν οι επαγγελματίες πολιτικοί, περιγράφει τη «Νέα Ελλάδα» που επιθυμεί να οικοδομήσει τα επόμενα χρόνια. Στον λόγο αυτό, ο οποίος λέει τις μισές αλήθειες, συγκαλύπτοντας τις άλλες μισές, μπορεί να διακρίνει κανείς καθαρά το πρόσωπο όχι της «νέας», αλλά της παλιάς, χρεοκοπημένης και ξοφλημένης πολιτικής τάξης πραγμάτων, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς.
«Θέλουμε την Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας», δηλώνει. Ομως ποιας ανταγωνιστικότητας εννοεί; Αυτής των μισθών Κίνας, των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων και της κατεστραμμένης παραγωγικής υποδομής ελέω Μνημονίου; Των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και των τραπεζών «προστατευμένου περιβάλλοντος και διασφαλισμένων κερδών»;
«Θέλουμε την Ελλάδα του νόμου και όχι της ανομίας». Ομως ποιου νόμου; Αυτού που συστηματικά παραβιάζει το ίδιο το κράτος που δεν σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών; Των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Της αστυνομικής αυθαιρεσίας και του δικαίου του ισχυρού;
«Της αξιοκρατίας και όχι των «ημετέρων»». Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι δήθεν αντιμετωπίζεται η «κυριαρχία των ημετέρων», με τους διορισμούς παιδιών του κομματικού σωλήνα σε οργανισμούς, υπουργεία, εφορίες, ιδρύματα κ.λπ. Οσο για την αξιοκρατία; Τι περιεχόμενο μπορεί να έχει σε μια χώρα με 57% ανεργία των νέων;
«Της δικαιοσύνης και όχι της φοροδιαφυγής». Ποιας ακριβώς δικαιοσύνης, όταν όλα τα ξένα ΜΜΕ βοούν για την εύνοια και το φορολογικό ακαταδίωκτο των ισχυρών του πλούτου; Οταν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο «τελειώνει» τους μικρομεσαίους και τα αδύναμα οικονομικά στρώματα;
«Του νοήματος της ελευθερίας και όχι της ανοησίας». Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του κ. Σαμαρά μόνο πικρά χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν. Για ποια ελευθερία μιλά; Μήπως εκείνη που τραγουδούσε η Τζάνις Τζόπλιν, λέγοντας ότι «Ελευθερία είναι απλώς μια άλλη λέξη για το να μη σου έχει μείνει τίποτα να χάσεις»; (Freedom is just another word for nothing left to lose).
«Της Ελλάδας που δεν πληγώνει και δεν διώχνει μακριά τα παιδιά της». Τι μπορεί να ξέρει για τα δράματα που ζουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και τα παιδιά τους στον καιρό του Μνημονίου ο κ. Σαμαράς; Τα «δικά τους παιδιά» φεύγουν μακριά (στα Χάρβαρντ, τα Ταφτς, τα LSE και αλλού), για να ξαναγυρίσουν και να αναπαράξουν την κάθε είδους εξουσία των γονιών τους.
«Η Ελλάδα αυτή θα προκύψει ως αποτέλεσμα της ενότητας ολόκληρου του λαού». Είναι προκλητικό ο πρωθυπουργός της πλέον ταξικής κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης, με την πιο επιθετική πολιτική εις βάρος των ασθενέστερων και υπέρ των ισχυρών, να μιλά για ενότητα. Η επίκλησή της και μόνο γεννά εύλογο διχασμό.
t.tsakiroglou@efsyn.gr
«Εθνικό προσκλητήριο για τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια» απευθύνει, σύμφωνα με το «ΒΗΜΑ», ο Αντώνης Σαμαράς, με τη συνέντευξή του στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας.
Ο πρωθυπουργός, με τον στομφώδη και διφορούμενο λόγο που εκφέρουν οι επαγγελματίες πολιτικοί, περιγράφει τη «Νέα Ελλάδα» που επιθυμεί να οικοδομήσει τα επόμενα χρόνια. Στον λόγο αυτό, ο οποίος λέει τις μισές αλήθειες, συγκαλύπτοντας τις άλλες μισές, μπορεί να διακρίνει κανείς καθαρά το πρόσωπο όχι της «νέας», αλλά της παλιάς, χρεοκοπημένης και ξοφλημένης πολιτικής τάξης πραγμάτων, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς.
«Θέλουμε την Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας», δηλώνει. Ομως ποιας ανταγωνιστικότητας εννοεί; Αυτής των μισθών Κίνας, των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων και της κατεστραμμένης παραγωγικής υποδομής ελέω Μνημονίου; Των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και των τραπεζών «προστατευμένου περιβάλλοντος και διασφαλισμένων κερδών»;
«Θέλουμε την Ελλάδα του νόμου και όχι της ανομίας». Ομως ποιου νόμου; Αυτού που συστηματικά παραβιάζει το ίδιο το κράτος που δεν σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών; Των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Της αστυνομικής αυθαιρεσίας και του δικαίου του ισχυρού;
«Της αξιοκρατίας και όχι των «ημετέρων»». Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι δήθεν αντιμετωπίζεται η «κυριαρχία των ημετέρων», με τους διορισμούς παιδιών του κομματικού σωλήνα σε οργανισμούς, υπουργεία, εφορίες, ιδρύματα κ.λπ. Οσο για την αξιοκρατία; Τι περιεχόμενο μπορεί να έχει σε μια χώρα με 57% ανεργία των νέων;
«Της δικαιοσύνης και όχι της φοροδιαφυγής». Ποιας ακριβώς δικαιοσύνης, όταν όλα τα ξένα ΜΜΕ βοούν για την εύνοια και το φορολογικό ακαταδίωκτο των ισχυρών του πλούτου; Οταν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο «τελειώνει» τους μικρομεσαίους και τα αδύναμα οικονομικά στρώματα;
«Του νοήματος της ελευθερίας και όχι της ανοησίας». Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του κ. Σαμαρά μόνο πικρά χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν. Για ποια ελευθερία μιλά; Μήπως εκείνη που τραγουδούσε η Τζάνις Τζόπλιν, λέγοντας ότι «Ελευθερία είναι απλώς μια άλλη λέξη για το να μη σου έχει μείνει τίποτα να χάσεις»; (Freedom is just another word for nothing left to lose).
«Της Ελλάδας που δεν πληγώνει και δεν διώχνει μακριά τα παιδιά της». Τι μπορεί να ξέρει για τα δράματα που ζουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και τα παιδιά τους στον καιρό του Μνημονίου ο κ. Σαμαράς; Τα «δικά τους παιδιά» φεύγουν μακριά (στα Χάρβαρντ, τα Ταφτς, τα LSE και αλλού), για να ξαναγυρίσουν και να αναπαράξουν την κάθε είδους εξουσία των γονιών τους.
«Η Ελλάδα αυτή θα προκύψει ως αποτέλεσμα της ενότητας ολόκληρου του λαού». Είναι προκλητικό ο πρωθυπουργός της πλέον ταξικής κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης, με την πιο επιθετική πολιτική εις βάρος των ασθενέστερων και υπέρ των ισχυρών, να μιλά για ενότητα. Η επίκλησή της και μόνο γεννά εύλογο διχασμό.
t.tsakiroglou@efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου