Του Γιώργου Σταματόπουλου, απο την εφημεριδα των Συντακτων...
Ελαμψε όντως ο τόπος της χώρας (τόπος: πνεύμα, δίκαιο, αλήθεια, δημοκρατία) με την απόφαση του πλημμελειοδίκη της Ηγουμενίτσας βάσει της οποίας αθωώνονται δεκαεφτά αλλοδαποί που δραπέτευσαν. «Δραπετεύσατε από τον εξευτελισμό», είπε, «γι” αυτό είστε αθώοι». Επιτέλους, η ανθρωπιά επιστρέφει στην εγκαθίδρυση του νόμου, αγκαλιάζεται από το δίκαιο, συνομιλούν οι έννοιες, συναποφασίζουν (!), αμφισβητούν το δίκαιο του ισχυρού (γιατί τι άλλο είναι ο νόμος σήμερα;), φέρνουν στην κοινότητα το αίσθημα του όντως δικαίου που αυτοδικαίως αυτή κουβαλάει, χαίρεται και χαμογελά η φύση και η κοινωνία.
Επρεπε να προχωρήσει στην απονομή δικαιοσύνης ο τολμηρός πλημμελειοδίκης” δεν αρκεί που απάλλαξε από την κατηγορία της απόδρασης τους «άθλιους των φυλακών», όφειλε να στρέψει την κατηγορία εναντίον του άθλιου σωφρονιστικού συστήματος της χώρας, εναντίον των αθλίων διευθυντών-ανθρωποφυλάκων. Αυτούς έπρεπε να στείλει στα κάτεργα (αν και η έννοια κάτεργα δεν έπρεπε να υφίσταται στο λεξιλόγιο του δικαίου), αυτούς που ανέχονταν ψυχές πεταμένες τη μία πάνω στην άλλη 24 ώρες το 24ωρο(!), χωρίς να αυλίζονται, ανήμποροι να πλυθούν, να πιουν νερό, να ανακουφιστούν βιολογικά, ανίκανοι να ανασάνουν μες στα περιττώματά τους (αν είναι δυνατόν!…)
Αυτοί πρέπει να δικαστούν, οι υπεύθυνοι της τραγωδίας των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας. Δυστυχώς για πολλούς από μας τους «ελεύθερους», «νομοταγείς» και λοιπές ανοησίες οι φυλακισμένοι δεν έχουν δικαιώματα, παύουν να έχουν σώματα και ψυχές (τα σώματα και οι ψυχές έχουν ανάγκη να επιβιώνουν καθημερινά, όσο κακά, ψυχρά κι ανάποδα κι αν είναι” η αξιοπρέπεια της ύπαρξης δεν έχει σχέση με το καλό και το κακό. Εξάλλου μετά από νόμους καταλήξαμε στο τι είναι καλό και τι είναι κακό. Νόμους που συνέταξαν όχι καλοί ή κακοί, αλλά οι ισχυροί, αυτοί που έχουν το δικαίωμα να νομοθετούν σε βάρος κάποιων άλλων, αδύναμων, απόκληρων, αιρετικών κ.λπ.
Δεν θα πούμε ότι ο νόμος είναι βία, δεν είναι όμως και η πανάκεια της ειρηνικής διαβίωσης, της ισονομίας, ισηγορίας, ισοπολιτείας. Ο νόμος είναι η απίσχνανση του στυγερού αποτελέσματος που επιφέρει η σκληρή λογική, βοηθάει στην ερμηνεία του σκοτεινού μύχιου και της αλλήθωρης λογικής (λογικής σκοπιμότητας…)
«Απονέμοντας ουσιαστικά δικαιοσύνη, ο πρόεδρος Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της Ηγουμενίτσας «έγραψε» νομολογία» σημείωνε η εκλεκτή συνάδελφος Κατερίνα Κατή στο ρεπορτάζ της («Εφ.Συν.» 12-13/1/2013). Ετσι πρέπει να λειτουργεί η Δικαιοσύνη: απλά, λιτά, ανθρώπινα, δίκαια. Διότι, πώς να το κάνουμε; Αλλο δίκαιο και άλλο νόμος. Το δίκαιο έχει να κάνει με την αλήθεια, ο νόμος δεν είναι απαραίτητο (το ξέρουμε!) να είναι δίκαιος.
Οταν λάμπει η αλήθεια (πάντα λάμπει, είμαστε όμως διοπτροφόροι οι πλείστοι, κινούμενοι σε σκοτεινά δωμάτια, ήσυχα, άηχα, άοσμα, άγευστα…), λάμπει και η δικαιοσύνη. Τότε μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία δικαιοσύνης, ήλιο δικαιοσύνης, ανθρώπους, ειρήνη, δημοκρατία. Ναι.
gstamatopoulos@efsyn.gr
Ελαμψε όντως ο τόπος της χώρας (τόπος: πνεύμα, δίκαιο, αλήθεια, δημοκρατία) με την απόφαση του πλημμελειοδίκη της Ηγουμενίτσας βάσει της οποίας αθωώνονται δεκαεφτά αλλοδαποί που δραπέτευσαν. «Δραπετεύσατε από τον εξευτελισμό», είπε, «γι” αυτό είστε αθώοι». Επιτέλους, η ανθρωπιά επιστρέφει στην εγκαθίδρυση του νόμου, αγκαλιάζεται από το δίκαιο, συνομιλούν οι έννοιες, συναποφασίζουν (!), αμφισβητούν το δίκαιο του ισχυρού (γιατί τι άλλο είναι ο νόμος σήμερα;), φέρνουν στην κοινότητα το αίσθημα του όντως δικαίου που αυτοδικαίως αυτή κουβαλάει, χαίρεται και χαμογελά η φύση και η κοινωνία.
Επρεπε να προχωρήσει στην απονομή δικαιοσύνης ο τολμηρός πλημμελειοδίκης” δεν αρκεί που απάλλαξε από την κατηγορία της απόδρασης τους «άθλιους των φυλακών», όφειλε να στρέψει την κατηγορία εναντίον του άθλιου σωφρονιστικού συστήματος της χώρας, εναντίον των αθλίων διευθυντών-ανθρωποφυλάκων. Αυτούς έπρεπε να στείλει στα κάτεργα (αν και η έννοια κάτεργα δεν έπρεπε να υφίσταται στο λεξιλόγιο του δικαίου), αυτούς που ανέχονταν ψυχές πεταμένες τη μία πάνω στην άλλη 24 ώρες το 24ωρο(!), χωρίς να αυλίζονται, ανήμποροι να πλυθούν, να πιουν νερό, να ανακουφιστούν βιολογικά, ανίκανοι να ανασάνουν μες στα περιττώματά τους (αν είναι δυνατόν!…)
Αυτοί πρέπει να δικαστούν, οι υπεύθυνοι της τραγωδίας των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας. Δυστυχώς για πολλούς από μας τους «ελεύθερους», «νομοταγείς» και λοιπές ανοησίες οι φυλακισμένοι δεν έχουν δικαιώματα, παύουν να έχουν σώματα και ψυχές (τα σώματα και οι ψυχές έχουν ανάγκη να επιβιώνουν καθημερινά, όσο κακά, ψυχρά κι ανάποδα κι αν είναι” η αξιοπρέπεια της ύπαρξης δεν έχει σχέση με το καλό και το κακό. Εξάλλου μετά από νόμους καταλήξαμε στο τι είναι καλό και τι είναι κακό. Νόμους που συνέταξαν όχι καλοί ή κακοί, αλλά οι ισχυροί, αυτοί που έχουν το δικαίωμα να νομοθετούν σε βάρος κάποιων άλλων, αδύναμων, απόκληρων, αιρετικών κ.λπ.
Δεν θα πούμε ότι ο νόμος είναι βία, δεν είναι όμως και η πανάκεια της ειρηνικής διαβίωσης, της ισονομίας, ισηγορίας, ισοπολιτείας. Ο νόμος είναι η απίσχνανση του στυγερού αποτελέσματος που επιφέρει η σκληρή λογική, βοηθάει στην ερμηνεία του σκοτεινού μύχιου και της αλλήθωρης λογικής (λογικής σκοπιμότητας…)
«Απονέμοντας ουσιαστικά δικαιοσύνη, ο πρόεδρος Μονομελούς Πλημμελειοδικείου της Ηγουμενίτσας «έγραψε» νομολογία» σημείωνε η εκλεκτή συνάδελφος Κατερίνα Κατή στο ρεπορτάζ της («Εφ.Συν.» 12-13/1/2013). Ετσι πρέπει να λειτουργεί η Δικαιοσύνη: απλά, λιτά, ανθρώπινα, δίκαια. Διότι, πώς να το κάνουμε; Αλλο δίκαιο και άλλο νόμος. Το δίκαιο έχει να κάνει με την αλήθεια, ο νόμος δεν είναι απαραίτητο (το ξέρουμε!) να είναι δίκαιος.
Οταν λάμπει η αλήθεια (πάντα λάμπει, είμαστε όμως διοπτροφόροι οι πλείστοι, κινούμενοι σε σκοτεινά δωμάτια, ήσυχα, άηχα, άοσμα, άγευστα…), λάμπει και η δικαιοσύνη. Τότε μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία δικαιοσύνης, ήλιο δικαιοσύνης, ανθρώπους, ειρήνη, δημοκρατία. Ναι.
gstamatopoulos@efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου