Μια «Σεμνή Πρόταση» για το 2011...

Μαριάννα Τζιαντζή ..

Η επόμενη εντολή της τρόικας ίσως είναι η επαναφορά της παιδικής εργασίας.

Nαι μεν «ανήκομεν εις την Δύσιν» από πολιτική, αστυνομική και στρατιωτική άποψη, όμως ως προς τους μισθούς σύντομα θα ανήκουμε στη Νοτιοανατολική Ασία, στη Βουλγαρία, στη Σλοβενία και, γιατί όχι, στην υποσαχάρια Αφρική, αφού η τρόικα έκρινε ότι το εργατικό κόστος στην Ελλάδα θα πρέπει να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο και ο κατώτερος μισθός να μειωθεί κάτω από το σημερινό επίπεδο των 740 ευρώ. Σύμφωνα με το έγγραφο των εκπροσώπων της τρόικας, που βρίσκεται στη διάθεση κάποιων εφημερίδων, με τη μείωση του κατώτερου μισθού, οι άνεργοι και οι απολυμένοι του Δημοσίου θα έχουν περισσότερες πιθανότητες απασχόλησης.

Ίσως η κυβέρνηση, οι τροϊκανοί και τα γιουσουφάκια τους θα πρέπει να μελετήσουν το περίφημο σατιρικό κείμενο του Τζόναθαν Σουίφτ Σεμνή Πρόταση που γράφτηκε και εκδόθηκε το 1729. Η πρόταση αφορούσε την πάμπτωχη Ιρλανδία, όμως μπορεί να εφαρμοστεί και στην ημι-πάμπτωχη Ελλάδα. Εδώ ο συγγραφέας προτείνει τη διάθεση παιδικού κρέατος στην αγορά, «ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν’ αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμα στην κοινωνία». Χάρη στον κανιβαλισμό, οι πάμπτωχοι γονείς θα εξασφαλίζουν ένα πολύτιμο εισόδημα ενώ οι πλούσιοι καταναλωτές της βρεφικής σάρκας θα απολαμβάνουν μια πρωτόγνωρη απόλαυση: «Ένα καλοθρεμμένο υγιές χρονιάρικο παιδάκι είναι μια πολύ νόστιμη και θρεπτική τροφή και μπορεί να μαγειρευθεί στον ατμό, βραστό, ψητό ή στην κατσαρόλα, αλλά και φρικασέ ή ραγού».

Μια που η ανθρωποφαγία είναι λιγάκι σοκαριστική, η κυβέρνηση μπορεί να νομιμοποιήσει την παιδική εργασία, ώστε η οικονομία μας να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική. Έτσι, θα δοθεί άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στο «υπερτροφικό κράτος» αφού τα παιδιά θα πηγαίνουν σχολείο μέχρι την τρίτη δημοτικού και επομένως θα χρειαζόμαστε λιγότερους δασκάλους, λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους, λιγότερες δαπάνες για τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων. Το γεγονός ότι τα παιδιά θα εργάζονται δεν σημαίνει ότι θα μείνουν αγράμματα, αφού μετά τη δουλειά θα μπορούν να φοιτούν στο ψηφιακό σχολείο της κυρίας Διαμαντοπούλου κι έτσι θα αποκτήσουν μια επαρκή μόρφωση. Άλλωστε, στο όραμα του κ. Παπανδρέου «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια» δεν διευκρινίζεται η ηλικία του εργαζόμενου.

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 9-10-11)