Και να που φτάσαμε ως εδώ ...

Red NoteBook ...
Του Βασίλη Ρόγγα

Ναι, λοιπόν, θα πτωχεύσουμε. Όπως και να το ονομάσουν οι κυρίαρχοι αυτό που μας μέλλει, έτσι ώστε να το χάψουν οι υποτελείς. Και υπάρχει περίπτωση να παρασύρουμε στην πτώχευσή μας κομμάτι της ευρωζώνης ή και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Και οι συνέπειες θα είναι τραγικές για όλους, γιατί η πτώχευση αυτή θα γίνει με τους όρους των δανειστών και των χωρών του κέντρου του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.

Ποιος δεν το ήξερε αλήθεια; Ποιος δεν το πήρε χαμπάρι σχεδόν από τις αρχές του 2010 ότι όλη αυτή η λιτότητα δεν είναι παρά η βάση για τις καλύτερες συνθήκες μιας όλο και πιο προσοδοφόρας πτώχευσης της Ελλάδας για τους οικονομικά από πάνω; Η Αριστερά το ήξερε και προειδοποιούσε, η Κυβέρνηση το ήξερε και συνέχιζε, και η Δεξιά (ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη) πρακτικά συναινούσε.

Η κοινωνία το κατάλαβε και έχει από καιρό σταματήσει να παραμυθιάζεται, αν και η προσπάθεια για το αντίθετο είναι κολοσσιαία από τα κυρίαρχα MME. Οι δημοσιολόγοι που στηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης απαντώνται σχεδόν παντού: σε παραδοσιακά δεξιές εφημερίδες, σε όσες στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, στα free press, σε λογής λογής έλληνες οικονομολόγους τους εξωτερικού, σε ιστότοπους που θα ήθελαν να είναι φιλελεύθεροι και φυσικά στην τηλεόραση. Το επιχείρημα είναι γνωστό: πρέπει να συνετιστούμε για να σωθούμε. Αλλιώς θα βγούμε από την ευρωζώνη και θα έρθει το τέλος του κόσμου. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, όλοι γνωρίζουν πως θα έχουμε και Μνημόνια και Χρεωκοπία.

Παράλληλα, επειδή κάποιοι νογάμε την πολιτική ως σύγκρουση και όχι ως διαχείριση, στο επίπεδο των κινημάτων οι πολίτες όλο τον καιρό κάνουν σχεδόν τα πάντα έτσι ώστε να δυσαρεστούν τους δημοσιολόγους και την κυβέρνηση. Οι κινηματικές κορυφώσεις των διεργασιών της Πλατείας Συντάγματος στα τέλη του Ιούνη δεν είναι παρά η θέαση μιας κοινωνίας σε κίνηση, σε βρασμό, σε εξέλιξη.

Η πολιτική των πολιτών θα ΄διαλεχθεί΄ με τις κυρίαρχες δυνάμεις ακόμα πιο συγκρουσιακά τις επόμενες ημέρες και εδώ και σε όλο τον κόσμο.

Από την Τυνησία πήρε φωτιά όλη η λεκάνη της Μεσογείου και οι φλόγες των πλατειών μας πέρασαν το Σεπτέμβρη στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ο κόσμος ολόκληρος, από την Ευρώπη και την Αμερική ως την Ασία και την Αφρική, στις 15 Οκτωβρίου θα συγκεντρωθεί να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο ετεροθεσμισμένο υπάρχον. Κι αυτό δε θα έχει ξανασυμβεί ποτέ σε τέτοια έκταση.

Υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα, εξάλλου, η απεργία της 19ης Οκτωβρίου να είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση κόσμου στην Ελλάδα για πολιτικούς λόγους τα τελευταία πολλά χρόνια.

Αν μια παλιά εποχή τελειώνει, λοιπόν, τότε θα της φτιάξουμε ένα τέτοιο τέλος που να είναι αξιομνημόνευτο. Χωρίς να περιμένουμε να μας σώσει κανένας θεός, κανένας αφέντης, κράτος ή «οι αγορές».

Η αρχή μιας πολύ δύσκολης εποχής που θα γεννηθεί έχει τη δυνατότητα –και όχι τη βεβαιότητα- να είναι η απαρχή ενός νέου πολιτικού και οικονομικού πράττειν:

· Της Πολιτικής των Πολιτών, που θα διευρύνουν το δημόσιο χώρο πέρα από το κράτος και ενάντια στις αγορές.

· Της συγκρότησης μιας Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών.

· Της ολοένα και διευρυνόμενης Άμεσης Δημοκρατίας του Δημοσίου Συμφέροντος, χωρίς αποκλεισμούς και ιδεοληψίες.

Μια τέτοια αρχή ενός νέου Διαφωτισμού, από την πλευρά της κοινωνίας και όχι των κυρίαρχων, δεν έχει κανένα εχέγγυο επιτυχίας. Μόνο η ενσώματη συμμετοχή των πολλών μπορεί να είναι το εργαστήρι δημιουργίας των προϋποθέσεων της.

Εσύ θα είσαι εκεί;