Ο μπαμπούλας είναι ακόμα κρυμμένος μέσα στην ντουλάπα....

Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...

Το σκέφτηκα πολύ, το συζήτησα πολύ, και εντός μπλογκς και εκτός, ώσπου άνοιξα χθες το απόγευμα την τηλεόραση. Και κατάλαβα ότι όσο εμείς αναλύουμε ποιος είναι αριστερός και ποιος πιο αριστερός τα κανάλια έχουν στήσει πανηγύρι τρομοκρατίας. Ο Αλέξης που θα μας πάρει τα λεφτά, τα σπίτια, τις γκόμενες, θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, θα λιώσουν οι πάγοι, θα εξαφανηστεί η χελώνα καρέτα καρέτα, να πάρω την θεια μου στο Τορόντο να ξεσκονίσει το καταφύγιο. Το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ εκ του φαινομένου της πεταλούδας. Και το κκε που πρέπει να απολογηθεί. Να στηθεί στο μιντιακό ειδώλιο και να δώσει εξηγήσεις. Και όλοι οι υπόλοιποι...πείτε ότι μαλακία σας κατεβεί, ελεύθερα...για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λέω γιατί τους άλλους ψιλοχεσμένους τους έχουν (μπαρντόν για τα καλολογικά στοιχεία).

Και σκέφτομαι και λέω...ως προς ποιο όφελος όλη αυτή η κουβέντα στα μπλογκ και όχι μόνο, και βάζω και την αφεντιά μου μέσα, για την ανάλυση του γιατί έκοψε η μαγιονέζα του κουκουε και κατά το πόσο ο Αλέξης είναι ψευτοθόδωρος;
Να παραδεχτώ ότι η επίθεση όλων μας στο κουκουε ίσως να ήταν άτοπη, όχι ως προς το περιεχόμενο (δεν παίρνω πίσω αυτά που έγραψα), αλλά ως προς την χρονική στιγμή. Όπως επίσης η κρητική του Τσίπρα ως ψευτοαριστερού (εδώ διαφωνώ και ως προς το περιεχόμενο, αλλά άλλο θέμα αυτό). Θα μου πεις κουβέντα να γίνεται...σωστά. Είδα όμως πολλούς ανθρώπους να απογοητεύονται από τα ποσοστά του κουκουε και να χάνουν κομμάτι από την πίστη τους και αυτό με προβλημάτισε. Από την άλλη το φλέγον θέμα είναι άλλο και  ενώ σου δείχνω τα αστέρια και συ κοιτάς το δάχτυλο; Δεν λέω ότι κάνουμε λάθος που τα αναλύουμε όλα αυτά, ωραίο είναι και το δάχτυλο, αλλά φοβάμαι ότι χάνουμε την ουσία.

Ο κίνδυνος είναι άλλος και μεγάλος. Στην ουσία θεωρώ ότι ακόμα δεν έχει κατακτηθεί τίποτα. Κερδήθηκε μια μάχη δύσκολή, έγινε μια αρχή καλή, αλλά μέχρι εκεί. Ο πόλεμος μαίνεται ακόμα και  δεν θα κερδηθεί εύκολα. Και ο πόλεμος από την μεριά των ΜΜΕ είναι αδίστακτος και ύπουλος. 

Ανησυχώ πολύ μήπως ο φόβος των έρμων φυλάξει τελικά τον Αντρέα Κωστογιωργάκη; Και είναι πολύς καιρός μέχρι τις εκλογές (αν γίνουν, που μάλλον θα γίνουν) και έχουν άπλετο χρόνο μπροστά τους τα χουντοκάναλα να πλέξουν το εγκώμιο της ασφάλειας του μνημονίου και ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και ο κοσμάκης που σε αυτές τις εκλογές δεν έδειξε να μασάει, τώρα φοβάμαι μήπως τελικά μασήσει και πέσει στην παγίδα τους. Γιατί η δύναμη της σιγουριάς του ''ελάχιστου'' καμιά φορά είναι μεγαλύτερη από την δύναμη της προσδοκίας του ''όλα''. Και 'μεις χωρίς να το καταλάβουμε μείνουμε με τα πληκτρολόγια στα χέρια...για να μην πω τίποτα πιο σόκιν. 

Ο μπαμπούλας είναι κρυμμένος μέσα στην ντουλάπα και 'μεις σκεπαζόμαστε ακόμα με την κουβέρτα αντί να ανάψουμε απλά το φως.