Η Αυγή online...
Συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, που θα κρατήσει την Ελλάδα ζωντανή στην Ευρώπη, ζήτησε προχτές ο Φώτης Κουβέλης. Παρέλειψε βέβαια να πει ότι η εν λόγω κυβέρνηση, που θα κρατήσει ζωντανή την Ελλάδα στην Ευρώπη, θα πρέπει να κρατήσει και τους Έλληνες ζωντανούς στην Ελλάδα. Ξέχασε όμως και μια βασική θέση του προχτές και τη θυμήθηκε χτες: Ότι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει σε τέτοια κυβέρνηση.
Αφού τον θυμήθηκε όμως χτες τον ΣΥΡΙΖΑ, τέλος καλό, όλα καλά. Ας μην το κάνουμε θέμα, άνθρωποι είμαστε, ξεχνάμε. Από τη στιγμή πάντως που το θυμήθηκε, μπήκε κάποια τάξη. Οι τρεις, που ευθυγραμμίστηκαν προχτές στη σώφρονα πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ. για οικουμενική, ευθυγραμμίστηκαν χτες στη θέση ότι αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει, αν δεν πει το ναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και άρχισε το γαϊτανάκι των νέων εκλογών με καταλογισμούς για έλλειψη σοβαρότητας στον Τσίπρα και μπλα-μπλα-μπλα για τον ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναρωτιέσαι αν σοβαρά είχαν την ελπίδα ότι θα μπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση που θα μας «απαγκιστρώσει» από το Μνημόνιο παρέα με όσους έφτιαξαν το αγκίστρι. Ας πούμε όμως ότι έτσι ήταν, αφού ως γνωστό η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τώρα γιατί κωλώνουν; Είναι υπεύθυνες δυνάμεις - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ανεύθυνος. Με εθνικώς και ευρωπαϊκώς ανεπίληπτη πολιτική - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με επιλήψιμη. Με κατ’ αρχή συμφωνία στην απαγκίστρωση - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κόψει την πετονιά. Με διάθεση να δώσουν κυβέρνηση και ασφάλεια στη χώρα - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ζει για την ανασφάλεια και αναπνέει με την ακυβερνησία.
Τι φοβούνται λοιπόν; Τι σόι πατριωτισμός και υπευθυνότητα και ευρωπαϊσμός είναι αυτός, να διαθέτουν 168 έδρες και να μην προχωρούν; Εντάξει, ο ένας τη λέει απαγκίστρωση, ο άλλος απαλλαγή, ο τρίτος αναδιαπραγμάτευση, αλλά εκεί θα τα χαλάσουν; Αφού συμφωνούν ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση, ότι ο λαός θέλει κυβέρνηση, ότι η υπευθυνότητα ταυτίζεται σήμερα με την αποφυγή των εκλογών, τι καημός τους έπιασε να πάει μαζί τους κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θέλει ρε παιδί μου. Στο κάτω-κάτω μειοψηφία είναι ακόμα, τι τον χρειάζονται;
Βρες άκρη - με το ζόρι παντρειά. Εκτός πια κι αν η οικουμενική τσούπρα είναι τόσο άσχημη, ώστε να χρειάζονται έναν Τσίπρα δίπλα της για να σταθεί. Λέτε;
Αφού τον θυμήθηκε όμως χτες τον ΣΥΡΙΖΑ, τέλος καλό, όλα καλά. Ας μην το κάνουμε θέμα, άνθρωποι είμαστε, ξεχνάμε. Από τη στιγμή πάντως που το θυμήθηκε, μπήκε κάποια τάξη. Οι τρεις, που ευθυγραμμίστηκαν προχτές στη σώφρονα πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ. για οικουμενική, ευθυγραμμίστηκαν χτες στη θέση ότι αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει, αν δεν πει το ναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και άρχισε το γαϊτανάκι των νέων εκλογών με καταλογισμούς για έλλειψη σοβαρότητας στον Τσίπρα και μπλα-μπλα-μπλα για τον ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναρωτιέσαι αν σοβαρά είχαν την ελπίδα ότι θα μπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση που θα μας «απαγκιστρώσει» από το Μνημόνιο παρέα με όσους έφτιαξαν το αγκίστρι. Ας πούμε όμως ότι έτσι ήταν, αφού ως γνωστό η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τώρα γιατί κωλώνουν; Είναι υπεύθυνες δυνάμεις - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ανεύθυνος. Με εθνικώς και ευρωπαϊκώς ανεπίληπτη πολιτική - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με επιλήψιμη. Με κατ’ αρχή συμφωνία στην απαγκίστρωση - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κόψει την πετονιά. Με διάθεση να δώσουν κυβέρνηση και ασφάλεια στη χώρα - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ζει για την ανασφάλεια και αναπνέει με την ακυβερνησία.
Τι φοβούνται λοιπόν; Τι σόι πατριωτισμός και υπευθυνότητα και ευρωπαϊσμός είναι αυτός, να διαθέτουν 168 έδρες και να μην προχωρούν; Εντάξει, ο ένας τη λέει απαγκίστρωση, ο άλλος απαλλαγή, ο τρίτος αναδιαπραγμάτευση, αλλά εκεί θα τα χαλάσουν; Αφού συμφωνούν ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση, ότι ο λαός θέλει κυβέρνηση, ότι η υπευθυνότητα ταυτίζεται σήμερα με την αποφυγή των εκλογών, τι καημός τους έπιασε να πάει μαζί τους κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θέλει ρε παιδί μου. Στο κάτω-κάτω μειοψηφία είναι ακόμα, τι τον χρειάζονται;
Βρες άκρη - με το ζόρι παντρειά. Εκτός πια κι αν η οικουμενική τσούπρα είναι τόσο άσχημη, ώστε να χρειάζονται έναν Τσίπρα δίπλα της για να σταθεί. Λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου