ΙΣΚΡΑ...
Του ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΚΑ*
Η συστημική κρίση του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος, του πιο βίαιου και αχαλίνωτου καπιταλισμού, που ξέσπασε το 2008, θεριεύει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, κάνοντας τις μέχρι τώρα εκδηλωθείσες κρίσεις να μοιάζουν υποδεέστερες, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του 1929. Συνάμα αναδεικνύονται παραστατικότερα οι πλευρές της καταστροφής που συντελείται σε βάρος της κοινωνίας και ¨των από κάτω¨.
Στη χώρα μας το λαϊκό και το εργατικό κίνημα έχουνε υποστεί ήττα, με την πρωτοφανή αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων που είχανε αποσπάσει στα πεδία της ταξικής και πολιτικής μάχης. Οι ¨βάρβαροι¨ δεν βρήκανε ανοιχτές πόρτες ούτε μας πιάσανε στον ύπνο. Όμως η επίθεση που δεχτήκαμε, τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, η βία και η καταστολή που υπήρξε, η πλήρης χρησιμοποίηση των σύγχρονων μορφών δικτατορικής διακυβέρνησης που αποτελούν τα διαπλεκόμενα επιχειρηματικά και όχι μόνο Μ.Μ.Ε. στο να αλλοτριώνουν και να χειραγωγούν συνειδήσεις, δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Το κίνημα ήτανε εκεί, πάλεψε δεν παραδόθηκε, συνεχίζει να είναι εδώ και να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους που σηκώνουν ανάστημα, αξιοπρέπεια και εναλλακτική πρόταση στο πλανητικό χωριό. Χωρίς υπερβολή τα μάτια είναι στραμμένα στους εδώ αγώνες και στην προσδοκόμενη επιτυχή κατάληξη τους.
Η κατάσταση χειροτερεύει με γεωμετρική πρόοδο. Οδηγήσανε μέσα σε λίγα χρόνια ενάμιση εκατομμύριο εργαζόμενους στην ανεργία και στο φάσμα της πείνας, εξαναγκάζουν τον ανθό της νιότης μας να προσφέρει τις γνώσεις του και τον δυναμισμό του στο εξωτερικό. Σπρώξανε δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους στο φάσμα της οικονομικής χρεοκοπίας και κατάρρευσης, ωθήσανε χιλιάδες συνανθρώπους μας στο να επιλέξουν τον δρόμο της αυτοχειρίας, καταστρέφουν ότι κοινωνική και δημόσια υποδομή υπάρχει από τα νοσοκομεία, και την πρόνοια έως την εκπαίδευση. Η διαστροφή τους φτάνει στο να θέλουν δημόσια αγαθά όπως το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές κ.α., να τα δώσουνε σε ¨επενδυτές¨ που με αρπαχτές σε δύο με τρία χρόνια το πολύ θα βγάλουν το κεφάλαιο τους και μετά θα οικονομάνε γερά. Η λεηλασία μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων συνεχίζεται και μαζί το σπρώξιμο της διαβίωσης στο περιθώριο. Αυτό είναι το σύστημα και έτσι λειτουργεί ο σύγχρονος καπιταλισμός. Επειδή όμως οι από μηχανής θεοί εξαντλήθηκαν όλοι στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες και σήμερα το είδος δεν ευδοκιμεί, το ερώτημα που τίθεται είναι: θα τολμήσει η Αριστερά να ανιχνεύσει δρόμους αναζήτησης και δημιουργίας συγκρότησης μετώπου πάνω σε ένα συγκεκριμένο και πλήρως δεσμευτικό πρόγραμμα, ικανό να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει τον λαό μας για το σταμάτημα της φρίκης που ζούμε και το άνοιγμα ελπιδοφόρων προοπτικών;
Εάν οι συζητήσεις στο χώρο της πληθυντικής Αριστεράς εξαντλούνται στην αθανασία της ψυχής και στο είδος του φύλου των αγγέλων, τότε το τραίνο θα κάνει αλλού στάση και όχι εδώ.
► Είναι δικαιολογημένες οι ενστάσεις που υπάρχουν για τις θέσεις και τον ρόλο του ΚΚΕ ιδιαίτερα από το 1991 μέχρι σήμερα. Στάση που χαρακτηρίζεται από την αναγωγή του τακτικισμού σε κυρίαρχη στρατηγική, με οδηγό τον σεχταρισμό και την ξαναανακάλυψη στον 21ο αιώνα των σταλινικών ιδεολογημάτων. Οι ξεχωριστές κινητοποιήσεις και η απομονωτική συμπεριφορά του ακόμη και στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τις μαρξικές και λενινιστικές αντιλήψεις και αναλύσεις. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του υπήρξε ο μονομέτωπος προεκλογικός αγώνας του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια η μικρότερη από το 1974 εκλογική καταγραφή. Δυστυχώς και μετεκλογικά η ηγεσία του επιλέγει την ίδια πορεία μη αντιλαμβανόμενη την καταστροφή που συντελείται στο κοινωνικό πεδίο. Η πρόταση Νόμου που κατέθεσε για την κατάργηση των Μνημονίων έστω και μετεκλογικά, δείχνει την βιασύνη της ηγεσίας του να ¨αποκαλύψει¨ στον κόσμο που την ακολουθεί την στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα όμως με την κίνηση αυτή, αλλά και τις μετεκλογικές του επιλογές, αποδομεί όλη την προεκλογική του επιχειρηματολογία για το εάν τα μνημόνια αποτελούν σοβαρή διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία σήμερα. Είναι κρίμα, γιατί το ΚΚΕ είναι κόμμα γειωμένο στην κοινωνία, με κεντρικό ρόλο στη πολιτική του τις ανάγκες της εργατικής τάξης και την προοπτική διακυβέρνησης της.
► Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σωστά σήκωσαν το μέτωπο της πολεμικής τους απέναντι στις κυβερνητικές δυνάμεις που σχεδίασαν και υλοποίησαν μαζί με το διευθυντήριο της Ε.Ε. τις πιο ακραίες πολιτικές αναδιάρθρωσης του καπιταλιστικού συστήματος και κτυπήματος της εργατικής τάξης και της κοινωνίας. Αναδεικνύεται όμως μέσα στην 23χρονη πορεία του ΝΑΡ, της κύριας δύναμης του συμμαχικού σχήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η υπερπροβολή των στρατηγικών προταγμάτων του έναντι των σημερινών πολιτικών αιτημάτων και απαντήσεων. Η αποδοχή όλης της ιδεολογικοπολιτικής του ατζέντας τίθεται ως προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε συνεργασία ή μορφή συμπόρευσης. Βαδίζοντας έτσι, δεν δημιουργείς πολιτικά γεγονότα ικανά να συνεγείρουν, να τρέξουν γρηγορότερα την ωρίμανση του ¨υποκειμενικού παράγοντα¨. Δείχνεις ότι το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεσαι είναι η πολιτική επιλογή της καθαρότητας των απόψεων σου, για τις οποίες σε αρκετές από αυτές ενδεχόμενα να συμφωνεί και ο εν δυνάμει συνομιλητής σου, καθώς είναι περισσότερα εκείνα που ενώνουν από αυτά που χωρίζουν.
► Ο ΣΥΝ και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσανε να κατηγορηθούν για αρκετά λάθη στις πολιτικές τους αναλύσεις και θέσεις από την ίδρυση τους μέχρι σήμερα. Από την στάση για το Μάαστριχτ το ΄92, από την αρχική θέση για το Μακεδονικό έως ακόμη και τις πρόσφατες ταλαντεύσεις σε κάποια ζητήματα κατά την τωρινή προεκλογική περίοδο. Ας σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει πολιτικό σχήμα στο χώρο της πληθυντικής Αριστεράς που να μην έχει κάνει λάθη, άλλα σε μικρότερο και άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό, όμως δεν είναι η στιγμή και ο χρόνος για αναφορές και συζητήσεις πάνω σε αυτά. Ας κρατήσουμε ως προβληματική μερικά σημεία για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ.
● Δημιουργήθηκαν ως φορείς υπέρβασης της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας και της τριτοδιεθνιστικής αντίληψης όπως αυτή οικοδομήθηκε στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, υιοθετώντας τα καλύτερα στοιχεία και παραδόσεις από τα δύο αυτά ιστορικά ρεύματα του εργατικού και πολιτικού κινήματος. Ταυτόχρονα συγκροτήθηκαν ως αναγκαιότητα συνεύρεσης, συμπαράταξης και κοινής πορείας και δράσης διαφορετικών συλλογικοτήτων, ομάδων και πολιτικών αριστερών υποκειμένων.
● Ο στρατηγικός στόχος όπως έχει ψηφιστεί μέσα από πανελλήνια σώματα, είναι η αλλαγή αυτού του συστήματος, του καπιταλισμού, που είναι σάπιο και απάνθρωπο ως το μεδούλι του. Η εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας έρχεται ως αρωγός επιβεβαίωσης. Διακηρυγμένη και αμετακίνητη θέση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας όπου οι ανάγκες των ανθρώπων, θα είναι πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών. Η κοινωνία αυτή θα είναι σοσιαλιστική και η δημοκρατία θα την διατρέχει ως το κύριο χαρακτηριστικό της. Η πρώτη προσπάθεια που έγινε κατά τον 20ο αιώνα έδωσε πολύτιμα συμπεράσματα τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν στο εγχείρημα που θα ξαναπροσπαθήσουν μέσα από άλλους δρόμους και συνθήκες οι εργαζόμενοι.
● Ο σημερινός Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρουν από τα πρώτα τους βήματα συγκρότησης αλλά και πολιτικών θέσεων. Οι προτάσεις τους είναι πιο γειωμένες, ριζοσπαστικότερες, με πιο μαρξιστική ματιά, σε σύνδεση με το μαζικό και λαϊκό κίνημα. Αυτό μπορούμε να το δούμε στην απόρριψη των Ευρωπαϊκών συνθηκών, την σημερινή αρχιτεκτονική, πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση της Ε.Ε. Δεν τους αφορά, παλεύουν για μια άλλη πολύ διαφορετική Ευρώπη. Προβλήματα υπάρχουν και υπολείπονται πολλά να γίνουν ιδιαίτερα στα ζητήματα σχετικά με την Ε.Ε. ως ανώτερη βαθμίδα καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, όμως έχουν πραγματοποιηθεί βήματα μπροστά. Το κυβερνητικό Πρόγραμμα που κατατέθηκε μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να ανοίξει δρόμους αντίστασης, προοπτικής και ελπίδας για πορεία με κέντρο στην πολιτική της τον εργαζόμενο και όχι τα κέρδη των τραπεζών και των οικονομικών ελίτ.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του δεν προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ ούτε θέλουν να διαδραματίσουν τέτοιο ρόλο, δεν ενσωματώθηκαν στο σύστημα όπως φοβούνται ή επισείουν ως ενδεχόμενο φορείς της Αριστεράς. Στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αγωνιστές και δυνάμεις που έρχονται από μακριά, από την Εθνική Αντίσταση, τα Πέτρινα Χρόνια, την Αντιδικτατορική Γενιά ως τους σημερινούς αγωνιστές, οι οποίοι παλεύουν για το πιο πανανθρώπινο σύστημα, τον σοσιαλισμό. Τα οράματα μας και η πίστη σε αυτά, δεν χωρούν στην ίδια συσκευασία με τον κυβερνητισμό, τις θεσούλες, τα προνόμια και άλλα παρόμοια ουσιαστικά. Είναι έξω από την αντίληψη και την συγκρότηση μας.
● Εάν λοιπόν υπάρχει διάθεση για κοινούς αγώνες, για να σταθεί όρθια η κοινωνία και οι εργαζόμενοι, για να πληρώσουν επιτέλους τον λογαριασμό και την κρίση αυτοί που την δημιούργησαν, τότε μια μεγάλη και αναγκαία πολιτική πρωτοβουλία επείγει να αναληφθεί.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με το ειδικό βάρος που της αναλογεί, οφείλει να επεξεργαστεί και να καταθέσει για συζήτηση, πρόταση συγκρότησης μετώπου σωτηρίας του Λαού μας στη βάση ενός συγκεκριμένου Προγράμματος, ώστε να ακολουθηθεί ο άλλος δρόμος. Η πρόταση να απευθυνθεί στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλες τις Αριστερές συλλογικότητες και τους ανένταχτους αγωνιστές. Εδώ θα κριθούμε όλοι. Τα κόμματα μας, οι προθέσεις μας, οι ιδέες μας, αλλά και η διάθεση μας να κάνουμε την Αριστερά, είτε είναι κομμουνιστική είτε ριζοσπαστική, είτε επαναστατική, ελπίδα και σημαία του Λαού μας. Ας αισθανθούμε την πυρηνική δυνατότητα που περικλείει η φράση: ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα.
*Ο Κώστας Μπούκας είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρ. Αθήνας του ΣΥΝ.
Του ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΚΑ* Η συστημική κρίση του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος, του πιο βίαιου και αχαλίνωτου καπιταλισμού, που ξέσπασε το 2008, θεριεύει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, κάνοντας τις μέχρι τώρα εκδηλωθείσες κρίσεις να μοιάζουν υποδεέστερες, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του 1929. Συνάμα αναδεικνύονται παραστατικότερα οι πλευρές της καταστροφής που συντελείται σε βάρος της κοινωνίας και ¨των από κάτω¨.
Στη χώρα μας το λαϊκό και το εργατικό κίνημα έχουνε υποστεί ήττα, με την πρωτοφανή αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων που είχανε αποσπάσει στα πεδία της ταξικής και πολιτικής μάχης. Οι ¨βάρβαροι¨ δεν βρήκανε ανοιχτές πόρτες ούτε μας πιάσανε στον ύπνο. Όμως η επίθεση που δεχτήκαμε, τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, η βία και η καταστολή που υπήρξε, η πλήρης χρησιμοποίηση των σύγχρονων μορφών δικτατορικής διακυβέρνησης που αποτελούν τα διαπλεκόμενα επιχειρηματικά και όχι μόνο Μ.Μ.Ε. στο να αλλοτριώνουν και να χειραγωγούν συνειδήσεις, δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Το κίνημα ήτανε εκεί, πάλεψε δεν παραδόθηκε, συνεχίζει να είναι εδώ και να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους που σηκώνουν ανάστημα, αξιοπρέπεια και εναλλακτική πρόταση στο πλανητικό χωριό. Χωρίς υπερβολή τα μάτια είναι στραμμένα στους εδώ αγώνες και στην προσδοκόμενη επιτυχή κατάληξη τους.
Η κατάσταση χειροτερεύει με γεωμετρική πρόοδο. Οδηγήσανε μέσα σε λίγα χρόνια ενάμιση εκατομμύριο εργαζόμενους στην ανεργία και στο φάσμα της πείνας, εξαναγκάζουν τον ανθό της νιότης μας να προσφέρει τις γνώσεις του και τον δυναμισμό του στο εξωτερικό. Σπρώξανε δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους στο φάσμα της οικονομικής χρεοκοπίας και κατάρρευσης, ωθήσανε χιλιάδες συνανθρώπους μας στο να επιλέξουν τον δρόμο της αυτοχειρίας, καταστρέφουν ότι κοινωνική και δημόσια υποδομή υπάρχει από τα νοσοκομεία, και την πρόνοια έως την εκπαίδευση. Η διαστροφή τους φτάνει στο να θέλουν δημόσια αγαθά όπως το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές κ.α., να τα δώσουνε σε ¨επενδυτές¨ που με αρπαχτές σε δύο με τρία χρόνια το πολύ θα βγάλουν το κεφάλαιο τους και μετά θα οικονομάνε γερά. Η λεηλασία μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων συνεχίζεται και μαζί το σπρώξιμο της διαβίωσης στο περιθώριο. Αυτό είναι το σύστημα και έτσι λειτουργεί ο σύγχρονος καπιταλισμός. Επειδή όμως οι από μηχανής θεοί εξαντλήθηκαν όλοι στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες και σήμερα το είδος δεν ευδοκιμεί, το ερώτημα που τίθεται είναι: θα τολμήσει η Αριστερά να ανιχνεύσει δρόμους αναζήτησης και δημιουργίας συγκρότησης μετώπου πάνω σε ένα συγκεκριμένο και πλήρως δεσμευτικό πρόγραμμα, ικανό να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει τον λαό μας για το σταμάτημα της φρίκης που ζούμε και το άνοιγμα ελπιδοφόρων προοπτικών;
Εάν οι συζητήσεις στο χώρο της πληθυντικής Αριστεράς εξαντλούνται στην αθανασία της ψυχής και στο είδος του φύλου των αγγέλων, τότε το τραίνο θα κάνει αλλού στάση και όχι εδώ.
► Είναι δικαιολογημένες οι ενστάσεις που υπάρχουν για τις θέσεις και τον ρόλο του ΚΚΕ ιδιαίτερα από το 1991 μέχρι σήμερα. Στάση που χαρακτηρίζεται από την αναγωγή του τακτικισμού σε κυρίαρχη στρατηγική, με οδηγό τον σεχταρισμό και την ξαναανακάλυψη στον 21ο αιώνα των σταλινικών ιδεολογημάτων. Οι ξεχωριστές κινητοποιήσεις και η απομονωτική συμπεριφορά του ακόμη και στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τις μαρξικές και λενινιστικές αντιλήψεις και αναλύσεις. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του υπήρξε ο μονομέτωπος προεκλογικός αγώνας του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια η μικρότερη από το 1974 εκλογική καταγραφή. Δυστυχώς και μετεκλογικά η ηγεσία του επιλέγει την ίδια πορεία μη αντιλαμβανόμενη την καταστροφή που συντελείται στο κοινωνικό πεδίο. Η πρόταση Νόμου που κατέθεσε για την κατάργηση των Μνημονίων έστω και μετεκλογικά, δείχνει την βιασύνη της ηγεσίας του να ¨αποκαλύψει¨ στον κόσμο που την ακολουθεί την στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα όμως με την κίνηση αυτή, αλλά και τις μετεκλογικές του επιλογές, αποδομεί όλη την προεκλογική του επιχειρηματολογία για το εάν τα μνημόνια αποτελούν σοβαρή διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία σήμερα. Είναι κρίμα, γιατί το ΚΚΕ είναι κόμμα γειωμένο στην κοινωνία, με κεντρικό ρόλο στη πολιτική του τις ανάγκες της εργατικής τάξης και την προοπτική διακυβέρνησης της.
► Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σωστά σήκωσαν το μέτωπο της πολεμικής τους απέναντι στις κυβερνητικές δυνάμεις που σχεδίασαν και υλοποίησαν μαζί με το διευθυντήριο της Ε.Ε. τις πιο ακραίες πολιτικές αναδιάρθρωσης του καπιταλιστικού συστήματος και κτυπήματος της εργατικής τάξης και της κοινωνίας. Αναδεικνύεται όμως μέσα στην 23χρονη πορεία του ΝΑΡ, της κύριας δύναμης του συμμαχικού σχήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η υπερπροβολή των στρατηγικών προταγμάτων του έναντι των σημερινών πολιτικών αιτημάτων και απαντήσεων. Η αποδοχή όλης της ιδεολογικοπολιτικής του ατζέντας τίθεται ως προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε συνεργασία ή μορφή συμπόρευσης. Βαδίζοντας έτσι, δεν δημιουργείς πολιτικά γεγονότα ικανά να συνεγείρουν, να τρέξουν γρηγορότερα την ωρίμανση του ¨υποκειμενικού παράγοντα¨. Δείχνεις ότι το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεσαι είναι η πολιτική επιλογή της καθαρότητας των απόψεων σου, για τις οποίες σε αρκετές από αυτές ενδεχόμενα να συμφωνεί και ο εν δυνάμει συνομιλητής σου, καθώς είναι περισσότερα εκείνα που ενώνουν από αυτά που χωρίζουν.
► Ο ΣΥΝ και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσανε να κατηγορηθούν για αρκετά λάθη στις πολιτικές τους αναλύσεις και θέσεις από την ίδρυση τους μέχρι σήμερα. Από την στάση για το Μάαστριχτ το ΄92, από την αρχική θέση για το Μακεδονικό έως ακόμη και τις πρόσφατες ταλαντεύσεις σε κάποια ζητήματα κατά την τωρινή προεκλογική περίοδο. Ας σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει πολιτικό σχήμα στο χώρο της πληθυντικής Αριστεράς που να μην έχει κάνει λάθη, άλλα σε μικρότερο και άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό, όμως δεν είναι η στιγμή και ο χρόνος για αναφορές και συζητήσεις πάνω σε αυτά. Ας κρατήσουμε ως προβληματική μερικά σημεία για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ.
● Δημιουργήθηκαν ως φορείς υπέρβασης της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας και της τριτοδιεθνιστικής αντίληψης όπως αυτή οικοδομήθηκε στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, υιοθετώντας τα καλύτερα στοιχεία και παραδόσεις από τα δύο αυτά ιστορικά ρεύματα του εργατικού και πολιτικού κινήματος. Ταυτόχρονα συγκροτήθηκαν ως αναγκαιότητα συνεύρεσης, συμπαράταξης και κοινής πορείας και δράσης διαφορετικών συλλογικοτήτων, ομάδων και πολιτικών αριστερών υποκειμένων.
● Ο στρατηγικός στόχος όπως έχει ψηφιστεί μέσα από πανελλήνια σώματα, είναι η αλλαγή αυτού του συστήματος, του καπιταλισμού, που είναι σάπιο και απάνθρωπο ως το μεδούλι του. Η εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας έρχεται ως αρωγός επιβεβαίωσης. Διακηρυγμένη και αμετακίνητη θέση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας όπου οι ανάγκες των ανθρώπων, θα είναι πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών. Η κοινωνία αυτή θα είναι σοσιαλιστική και η δημοκρατία θα την διατρέχει ως το κύριο χαρακτηριστικό της. Η πρώτη προσπάθεια που έγινε κατά τον 20ο αιώνα έδωσε πολύτιμα συμπεράσματα τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν στο εγχείρημα που θα ξαναπροσπαθήσουν μέσα από άλλους δρόμους και συνθήκες οι εργαζόμενοι.
● Ο σημερινός Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρουν από τα πρώτα τους βήματα συγκρότησης αλλά και πολιτικών θέσεων. Οι προτάσεις τους είναι πιο γειωμένες, ριζοσπαστικότερες, με πιο μαρξιστική ματιά, σε σύνδεση με το μαζικό και λαϊκό κίνημα. Αυτό μπορούμε να το δούμε στην απόρριψη των Ευρωπαϊκών συνθηκών, την σημερινή αρχιτεκτονική, πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση της Ε.Ε. Δεν τους αφορά, παλεύουν για μια άλλη πολύ διαφορετική Ευρώπη. Προβλήματα υπάρχουν και υπολείπονται πολλά να γίνουν ιδιαίτερα στα ζητήματα σχετικά με την Ε.Ε. ως ανώτερη βαθμίδα καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, όμως έχουν πραγματοποιηθεί βήματα μπροστά. Το κυβερνητικό Πρόγραμμα που κατατέθηκε μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να ανοίξει δρόμους αντίστασης, προοπτικής και ελπίδας για πορεία με κέντρο στην πολιτική της τον εργαζόμενο και όχι τα κέρδη των τραπεζών και των οικονομικών ελίτ.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του δεν προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ ούτε θέλουν να διαδραματίσουν τέτοιο ρόλο, δεν ενσωματώθηκαν στο σύστημα όπως φοβούνται ή επισείουν ως ενδεχόμενο φορείς της Αριστεράς. Στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αγωνιστές και δυνάμεις που έρχονται από μακριά, από την Εθνική Αντίσταση, τα Πέτρινα Χρόνια, την Αντιδικτατορική Γενιά ως τους σημερινούς αγωνιστές, οι οποίοι παλεύουν για το πιο πανανθρώπινο σύστημα, τον σοσιαλισμό. Τα οράματα μας και η πίστη σε αυτά, δεν χωρούν στην ίδια συσκευασία με τον κυβερνητισμό, τις θεσούλες, τα προνόμια και άλλα παρόμοια ουσιαστικά. Είναι έξω από την αντίληψη και την συγκρότηση μας.
● Εάν λοιπόν υπάρχει διάθεση για κοινούς αγώνες, για να σταθεί όρθια η κοινωνία και οι εργαζόμενοι, για να πληρώσουν επιτέλους τον λογαριασμό και την κρίση αυτοί που την δημιούργησαν, τότε μια μεγάλη και αναγκαία πολιτική πρωτοβουλία επείγει να αναληφθεί.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με το ειδικό βάρος που της αναλογεί, οφείλει να επεξεργαστεί και να καταθέσει για συζήτηση, πρόταση συγκρότησης μετώπου σωτηρίας του Λαού μας στη βάση ενός συγκεκριμένου Προγράμματος, ώστε να ακολουθηθεί ο άλλος δρόμος. Η πρόταση να απευθυνθεί στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλες τις Αριστερές συλλογικότητες και τους ανένταχτους αγωνιστές. Εδώ θα κριθούμε όλοι. Τα κόμματα μας, οι προθέσεις μας, οι ιδέες μας, αλλά και η διάθεση μας να κάνουμε την Αριστερά, είτε είναι κομμουνιστική είτε ριζοσπαστική, είτε επαναστατική, ελπίδα και σημαία του Λαού μας. Ας αισθανθούμε την πυρηνική δυνατότητα που περικλείει η φράση: ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα.
*Ο Κώστας Μπούκας είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρ. Αθήνας του ΣΥΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου