του Κωνσταντινου Νακκα...
Αγαπημένη μου καρέκλα,
Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω την αέναη αγάπη μου.
Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις, μόνο εσύ με σκέφτεσαι, μόνο εσύ με πονάς. Μόνο εσύ με ξέρεις τόσο καλά. Γνωριζόμαστε άλλωστε τόσα χρόνια. Θυμάσαι τότε που σε πρωτοσυνάντησα; Love at the first sight! Από τότε είχες γίνει ο διακαής πόθος μου.
Για σένα έχω κάνει τα πάντα. Στα καλύτερα πανεπιστήμια σπούδασα. Τους σημαντικότερους ανθρώπους γνώρισα. Υπουργός κατά το παρελθόν έγινα. Κυβέρνηση έριξα. Κόμμα ίδρυσα. Πρόεδρο Δημοκρατίας επέβαλα. Από την κεντρική πολιτική σκηνή για χρόνια εξαφανίστηκα (που λέει ο λόγος!). Στην ευρωπαϊκή πολιτική, για χάρη σου, επέστρεψα. Εκεί εδραίωσα τη θέση μου, εκεί μυήθηκα στο Σχέδιο, εκεί γνώρισα τους κατάλληλους ανθρώπους, εκεί τους έγινα απαραίτητος. Για σένα τα έκανα όλα μωρό μου. Για σένα βασίλισσά μου.
Για την πάρτη σου δέχτηκα ένα απλό ψωρο-υπουργείο Πολιτισμού. Και εκεί όμως άφησα την πινελιά μου. Και τι πινελιά! Ντα Βίντσι και βάλε. Ολόκληρο μουσείο στελέχωσα με ανθρώπους δικούς μου, «εδώ το καλό λάδι» φωνάζουν μεταξύ τους, «φάε λάδι και έλα βράδυ» λένε χαιρέκακα στους «απέξω». Έκανα και το άλλο που μου ζήτησες: έμαθα τα πάντα για την υπόθεση των αρχαίων του ψηλού (φτου, φτου, φτου, σκόρδο, να φτύσω τον κόρφο μου, κακόχρονο να χει ο Highlander). Πώς νομίζεις ότι το βούλωσε η άλλη, η κατατρεγμένη;
Για σένα σιωπούσα δημοσίως καθ’ όλη τη διάρκεια της εκλογής πρόεδρου του κόμματος. Ωραίο κόλπο. Παρουσιάστηκα δημοκράτης, χαμηλών τόνων, συζητήσιμος, πατριώτης. Τα «βρήκα» με τον Δημήτρη -τον Mr Nobody- και όλα ήταν εύκολα μετά. «Παλέψαμε» με την άλλη για σένα, έχασε πανηγυρικά, πήρε των ομματιών της, έφυγε από μένα και ξανά σε μένα γύρισε
Για σένα τα έκανα όλα άνω κάτω ως αντιπολίτευση, έβγαλα το άχτι μου για τον χλεχλέτζουρα τον Γιώργο-τον-ποδηλάτη, να μάθει να μην μου πηδάει τις γκόμενες στο Πανεπιστήμιο. Τι νόμιζες; Το είχα ξεχάσει;
Για σένα, αγαπημένη μου καρέκλα, κορόιδεψα έναν ολόκληρο Λαό. Άλλα τους έλεγα ότι θα κάνω προεκλογικά, άλλα έκανα μετεκλογικά. Και οι μαλάκες, αυτό το αποκαλούσαν πατριωτική πολιτική υψηλού επιπέδου. Όταν το κατάλαβαν –αν το κατάλαβαν- ήταν πολύ αργά και δεν είχε άλλωστε και σημασία. Τους πέταξα ένα ξερό «σας σώζω από την χρεοκοπία και τους κουμουνιστές που θα σας πάρουν τα σπίτια» και καθάρισα. Τους κατσικώθηκα. Τελεία και παύλα. Σε είχα αποκτήσει τότε και δεν μπορούσαν παρά να μου κάνουν… αέρα.
Να μωρό μου, για σένα τα έκανα όλα. Για να μη σε χάσω. Για σένα γλυκιά μου στις μεγαλύτερες δυνάμεις υποδουλώθηκα. Ναι, έτσι είναι. Υποδουλώθηκα για πάρτη σου. Ξέρω, ξέρω. Μην τρίζεις από συγκίνηση. Και εγώ σε αγαπώ. Δεν με προβλημάτισε καθόλου να πουληθώ. Θα έκανα τα πάντα για σένα. Το ξέρεις, στο έχω αποδείξει. Στα δύο, στα τρία, στα τέσσερα, στα όσα θες εσύ πέφτω. Έκανα τα πάντα για σένα. Κάνω τα πάντα για σένα. Θα κάνω τα πάντα για σένα.
Σε σένα μόνο εμπιστεύομαι την πλάτη μου αφού μόνο εσύ μπορείς να με προστατεύσεις από πισώπλατα μαχαιρώματα. Την είχα πατήσει παλιότερα αλλά το έμαθα το μάθημά μου.
Πάντα με στηρίζεις, με ανακουφίζεις από τις ατελείωτες ώρες εργασίας. Υπομονετικά ακούς τις ατελείωτες συζητήσεις μου. Στωικά δέχεσαι τις απότομες αλλαγές θέσης μου χωρίς ούτε μια φορά να με ρίξεις κάτω. Μόνο εσύ με κρατάς σφικτά όταν όλοι οι άλλοι θέλουν να με ρίξουν. Μόνο εσύ με στηρίζεις και μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω. Αλλά και ’γω... δεν έχεις παράπονο. Στα όπα, όπα σε είχα, στα όπα όπα σε έχω. Κορώνα στο κεφάλι μου (το ΄πιασες;). Πάντα στα καλύτερα μέρη σε πηγαίνω. Με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους σε γνωρίζω. Συντροφιά μου σε έχω σε κάθε στιγμή της ζωής μου, μικρή ή μεγάλη. Πάντα σε πρόσεχα, πάντα σε προσέχω. Σε καθαρίζω με τα ακριβότερα υλικά. Σε λαδώνω συστηματικά για να μη μου σκουριάσεις, για να μου κρατήσεις, για να με κρατήσεις. Χρυσή σε κάνω. Λάμπεις στα μάτια όλων. Σε θέλουν δική τους αλλά εγώ... σιγά μη σε αφήσω, σιγά με σε δώσω, σιγά μην επιτρέψω να σε πάρουν από μένα. Τόσα χρόνια πάλευα να σε αποκτήσω. Τώρα που σε βρήκα θα επιτρέψω να σε χάσω; Αποκλείεται. No way!
Ήμουν στην απ’ έξω για χρόνια αλλά ο έρωτάς μου για σένα... «έρως ανίκατε μάχαν» έλεγαν οι αρχαίοι. Για μένα το έγραψαν. «Είσαι η απόδειξη εφαρμογής του ρητού στο σήμερα» θα έλεγε ο μάλαξ άναξ Άδων.
Ήμουν, έλεγα στην απ' έξω για χρόνια. Αλλά ο επιμένων νικά. Πώς είπες γλυκιά μου καρέκλα; Ο υπομένων; Όπως πάντα, έχεις δίκιο. Το διορθώνω λοιπόν. Ο επιμένων και υπομένων νικά. Και εγώ αφού υπομένοντας επέμεινα, νίκησα. Σε απέκτησα. Σε κατέκτησα για να ακριβολογώ. Είμαι παιδαράς, το ξέρω, άνδρας σκληρός, σερνικό άγριο. Μαζί σου όμως είμαι ακόμη καλύτερος, είμαι ακαταμάχητος, ανυπέρβλητος, αναντικατάστατος. Μόνο εγώ σου αξίζω. Μόνο εγώ μπορώ να σε εκφράσω. Μόνο εγώ μπορώ να σου εξασφαλίσω την διαιώνισή σου «εις τους αιώνας των αιώνων»...σωστά τα λες γλυκιά μου, «αμήν».
Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια περάσαμε δύσκολα. Τα καταφέραμε όμως. Όσοι με πολέμησαν για να σε χάσω, δεν ζουν πια. Όσοι τη σχέση μας ήθελαν να διαλύσουν, το μετάνιωσαν οικτρά. Όσοι σκέφτηκαν στην πορεία να σε πάρουν από μένα, η οργή του Ξένιου Δία κεραυνός έπεσε στα κεφάλια τους. Και οι άλλοι φοβήθηκαν, λούφαξαν, κρύφτηκαν -ας είναι καλά τα Κλούβια Αυγά.
Χάρη σε Σένα έκανα όλους αυτούς τους περίτεχνους ελιγμούς, τις επικίνδυνες ανακυβισθήσεις, τις θεϊκές κωλοτούμπες. Δεν με πούλησες ποτέ. Πάντα ήσουν μαζί μου για να θυμίζεις στους πάντες who’s the Boss. Και εγώ πάλι, στο ανταπόδωσα. Την εθνική κυριαρχία εκχώρησα, την περιουσία όλων δήμευσα- τρελή είσαι που θα έδινα και τα δικά μου- τους φίλους μου κορόιδεψα, αυτούς που με πίστεψαν πούλησα, όσους ήθελαν ελεύθερα να εκφράζουν τη γνώμη τούς φίμωσα- πού θα πάνε να τα πουν τώρα; Ναι και το Ελλαδιστάν χάρισα για να ’χω εσένα. Δεν έχεις παράπονο. Το έδωσα σε αυτούς τους Οστρογότθους να την κάνουν λουκανικάκια Φρανκφούρτης. Έκανα ό,τι μου είχαν πει, ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Για μένα υπάρχεις μόνο Εσύ, αγαπημένη μου καρέκλα.
Για τα μάτια σου -που λέει ο λόγος- μέχρι και το μουστάκι μου έκοψα -μου ξέφυγε το μουστάκι του Φώτη αλλά τον έδιωξα από την κυβέρνηση και ο Βενιζέλος υποσχέθηκε ότι θα χάσει κιλά, γι’ αυτό τον κράτησα.
Ναι ξέρω, ξέρω, μην ανησυχείς. Καρτερούν την ευκαιρία να σε αρπάξουν. Σιγά και μην τους την δώσω. Συζητήσεις θέλανε για να με ξεγελάσουν. Να το κουβεντιάσουμε, έλεγαν, για να βρούμε λύση. Εσένα ήθελαν όμως το ξέρω. Μη φοβάσαι. Ούτε στα χέρια αυτού του τεντιμπόη του Αλέξη θα σε αφήσω. Δεν πρόλαβε να βγει από το αυγό του καλά καλά και θέλει μεγαλεία και εξουσίες ο σπόρος. Άκου εκεί; Βρε ουστ από δω, αναρχοτσογλανάκι, που θες να μου φας την αγαπημένη μου καρέκλα γιατί έχω γίνει επικίνδυνος για την Πατρίδα. Ποιος την γαμάει την Πατρίδα μπροστά σε σένα μάτια μου;
Για Σένα μωρό μου, την Ελλάδα κατακερματίζω σε χρεοκοπημένες περιφέρειες, την ομοσπονδιακή Ευρώπη υπηρετώ, την Γερμανική ηγεμονία στηρίζω, την ρωσική αρκούδα κοιμίζω, τα αμερικανικά συμφέροντα προωθώ σε όλη την Μεσόγειο. Όχι ακριβώς, δηλαδή, αυτό το τελευταίο. Έτσι θα νομίζουν αυτοί, γιατί σκοπεύω και αυτούς να τους κοροϊδέψω αφού δεν πρόκειται να τηρήσω τις δεσμεύσεις μου αλλά ούτε και ό,τι τους υποσχέθηκα στην πρόσφατη συνάντησή μου με τον Πρόεδρο των Προέδρων.
Τι άλλο έμεινε να κάνω για σένα αγαπημένη μου καρέκλα; Ακόμα και εκλογές σκέφτομαι να προκηρύξω προκειμένου να τους ξεγελάσω όλους ότι με ενδιαφέρει το «καλό της Ελλάδας» και όχι η πολιτική μου επιβίωση. Μην ανησυχείς. Δεν κινδυνεύει η θέση μου. Τα έχω όλα ρυθμισμένα. Χρυσόψαρα οι ραγιάδες. Θα τους τάξω κούρεμα χρέους, που ήδη έχω συμφωνήσει με τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, με αντάλλαγμα το παράλληλο, εναλλακτικό του ευρώ νόμισμα για να έρθει η ανάκαμψη και όλα καλά. Σίγουρη νίκη σου λέω. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να τους πω για το εναλλακτικό νόμισμα. Τους το κρατάω για … έκπληξη αφού, όπως λέει και το ρητό, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Αγαπημένη μου καρέκλα,
Όρκο τιμής σού δίνω. Δεν σε αφήνω στα χέρια κανενός. Θα σε κρατάω για πάντα, με κάθε μέσο, με κάθε κόστος.
Είσαι γλυκιά η γαμημένη...
*Του Κωνσταντίνου Νάκκα
Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω την αέναη αγάπη μου.
Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις, μόνο εσύ με σκέφτεσαι, μόνο εσύ με πονάς. Μόνο εσύ με ξέρεις τόσο καλά. Γνωριζόμαστε άλλωστε τόσα χρόνια. Θυμάσαι τότε που σε πρωτοσυνάντησα; Love at the first sight! Από τότε είχες γίνει ο διακαής πόθος μου.
Για σένα έχω κάνει τα πάντα. Στα καλύτερα πανεπιστήμια σπούδασα. Τους σημαντικότερους ανθρώπους γνώρισα. Υπουργός κατά το παρελθόν έγινα. Κυβέρνηση έριξα. Κόμμα ίδρυσα. Πρόεδρο Δημοκρατίας επέβαλα. Από την κεντρική πολιτική σκηνή για χρόνια εξαφανίστηκα (που λέει ο λόγος!). Στην ευρωπαϊκή πολιτική, για χάρη σου, επέστρεψα. Εκεί εδραίωσα τη θέση μου, εκεί μυήθηκα στο Σχέδιο, εκεί γνώρισα τους κατάλληλους ανθρώπους, εκεί τους έγινα απαραίτητος. Για σένα τα έκανα όλα μωρό μου. Για σένα βασίλισσά μου.
Για την πάρτη σου δέχτηκα ένα απλό ψωρο-υπουργείο Πολιτισμού. Και εκεί όμως άφησα την πινελιά μου. Και τι πινελιά! Ντα Βίντσι και βάλε. Ολόκληρο μουσείο στελέχωσα με ανθρώπους δικούς μου, «εδώ το καλό λάδι» φωνάζουν μεταξύ τους, «φάε λάδι και έλα βράδυ» λένε χαιρέκακα στους «απέξω». Έκανα και το άλλο που μου ζήτησες: έμαθα τα πάντα για την υπόθεση των αρχαίων του ψηλού (φτου, φτου, φτου, σκόρδο, να φτύσω τον κόρφο μου, κακόχρονο να χει ο Highlander). Πώς νομίζεις ότι το βούλωσε η άλλη, η κατατρεγμένη;
Για σένα σιωπούσα δημοσίως καθ’ όλη τη διάρκεια της εκλογής πρόεδρου του κόμματος. Ωραίο κόλπο. Παρουσιάστηκα δημοκράτης, χαμηλών τόνων, συζητήσιμος, πατριώτης. Τα «βρήκα» με τον Δημήτρη -τον Mr Nobody- και όλα ήταν εύκολα μετά. «Παλέψαμε» με την άλλη για σένα, έχασε πανηγυρικά, πήρε των ομματιών της, έφυγε από μένα και ξανά σε μένα γύρισε
Για σένα τα έκανα όλα άνω κάτω ως αντιπολίτευση, έβγαλα το άχτι μου για τον χλεχλέτζουρα τον Γιώργο-τον-ποδηλάτη, να μάθει να μην μου πηδάει τις γκόμενες στο Πανεπιστήμιο. Τι νόμιζες; Το είχα ξεχάσει;
Για σένα, αγαπημένη μου καρέκλα, κορόιδεψα έναν ολόκληρο Λαό. Άλλα τους έλεγα ότι θα κάνω προεκλογικά, άλλα έκανα μετεκλογικά. Και οι μαλάκες, αυτό το αποκαλούσαν πατριωτική πολιτική υψηλού επιπέδου. Όταν το κατάλαβαν –αν το κατάλαβαν- ήταν πολύ αργά και δεν είχε άλλωστε και σημασία. Τους πέταξα ένα ξερό «σας σώζω από την χρεοκοπία και τους κουμουνιστές που θα σας πάρουν τα σπίτια» και καθάρισα. Τους κατσικώθηκα. Τελεία και παύλα. Σε είχα αποκτήσει τότε και δεν μπορούσαν παρά να μου κάνουν… αέρα.
Να μωρό μου, για σένα τα έκανα όλα. Για να μη σε χάσω. Για σένα γλυκιά μου στις μεγαλύτερες δυνάμεις υποδουλώθηκα. Ναι, έτσι είναι. Υποδουλώθηκα για πάρτη σου. Ξέρω, ξέρω. Μην τρίζεις από συγκίνηση. Και εγώ σε αγαπώ. Δεν με προβλημάτισε καθόλου να πουληθώ. Θα έκανα τα πάντα για σένα. Το ξέρεις, στο έχω αποδείξει. Στα δύο, στα τρία, στα τέσσερα, στα όσα θες εσύ πέφτω. Έκανα τα πάντα για σένα. Κάνω τα πάντα για σένα. Θα κάνω τα πάντα για σένα.
Σε σένα μόνο εμπιστεύομαι την πλάτη μου αφού μόνο εσύ μπορείς να με προστατεύσεις από πισώπλατα μαχαιρώματα. Την είχα πατήσει παλιότερα αλλά το έμαθα το μάθημά μου.
Πάντα με στηρίζεις, με ανακουφίζεις από τις ατελείωτες ώρες εργασίας. Υπομονετικά ακούς τις ατελείωτες συζητήσεις μου. Στωικά δέχεσαι τις απότομες αλλαγές θέσης μου χωρίς ούτε μια φορά να με ρίξεις κάτω. Μόνο εσύ με κρατάς σφικτά όταν όλοι οι άλλοι θέλουν να με ρίξουν. Μόνο εσύ με στηρίζεις και μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω. Αλλά και ’γω... δεν έχεις παράπονο. Στα όπα, όπα σε είχα, στα όπα όπα σε έχω. Κορώνα στο κεφάλι μου (το ΄πιασες;). Πάντα στα καλύτερα μέρη σε πηγαίνω. Με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους σε γνωρίζω. Συντροφιά μου σε έχω σε κάθε στιγμή της ζωής μου, μικρή ή μεγάλη. Πάντα σε πρόσεχα, πάντα σε προσέχω. Σε καθαρίζω με τα ακριβότερα υλικά. Σε λαδώνω συστηματικά για να μη μου σκουριάσεις, για να μου κρατήσεις, για να με κρατήσεις. Χρυσή σε κάνω. Λάμπεις στα μάτια όλων. Σε θέλουν δική τους αλλά εγώ... σιγά μη σε αφήσω, σιγά με σε δώσω, σιγά μην επιτρέψω να σε πάρουν από μένα. Τόσα χρόνια πάλευα να σε αποκτήσω. Τώρα που σε βρήκα θα επιτρέψω να σε χάσω; Αποκλείεται. No way!
Ήμουν στην απ’ έξω για χρόνια αλλά ο έρωτάς μου για σένα... «έρως ανίκατε μάχαν» έλεγαν οι αρχαίοι. Για μένα το έγραψαν. «Είσαι η απόδειξη εφαρμογής του ρητού στο σήμερα» θα έλεγε ο μάλαξ άναξ Άδων.
Ήμουν, έλεγα στην απ' έξω για χρόνια. Αλλά ο επιμένων νικά. Πώς είπες γλυκιά μου καρέκλα; Ο υπομένων; Όπως πάντα, έχεις δίκιο. Το διορθώνω λοιπόν. Ο επιμένων και υπομένων νικά. Και εγώ αφού υπομένοντας επέμεινα, νίκησα. Σε απέκτησα. Σε κατέκτησα για να ακριβολογώ. Είμαι παιδαράς, το ξέρω, άνδρας σκληρός, σερνικό άγριο. Μαζί σου όμως είμαι ακόμη καλύτερος, είμαι ακαταμάχητος, ανυπέρβλητος, αναντικατάστατος. Μόνο εγώ σου αξίζω. Μόνο εγώ μπορώ να σε εκφράσω. Μόνο εγώ μπορώ να σου εξασφαλίσω την διαιώνισή σου «εις τους αιώνας των αιώνων»...σωστά τα λες γλυκιά μου, «αμήν».
Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια περάσαμε δύσκολα. Τα καταφέραμε όμως. Όσοι με πολέμησαν για να σε χάσω, δεν ζουν πια. Όσοι τη σχέση μας ήθελαν να διαλύσουν, το μετάνιωσαν οικτρά. Όσοι σκέφτηκαν στην πορεία να σε πάρουν από μένα, η οργή του Ξένιου Δία κεραυνός έπεσε στα κεφάλια τους. Και οι άλλοι φοβήθηκαν, λούφαξαν, κρύφτηκαν -ας είναι καλά τα Κλούβια Αυγά.
Χάρη σε Σένα έκανα όλους αυτούς τους περίτεχνους ελιγμούς, τις επικίνδυνες ανακυβισθήσεις, τις θεϊκές κωλοτούμπες. Δεν με πούλησες ποτέ. Πάντα ήσουν μαζί μου για να θυμίζεις στους πάντες who’s the Boss. Και εγώ πάλι, στο ανταπόδωσα. Την εθνική κυριαρχία εκχώρησα, την περιουσία όλων δήμευσα- τρελή είσαι που θα έδινα και τα δικά μου- τους φίλους μου κορόιδεψα, αυτούς που με πίστεψαν πούλησα, όσους ήθελαν ελεύθερα να εκφράζουν τη γνώμη τούς φίμωσα- πού θα πάνε να τα πουν τώρα; Ναι και το Ελλαδιστάν χάρισα για να ’χω εσένα. Δεν έχεις παράπονο. Το έδωσα σε αυτούς τους Οστρογότθους να την κάνουν λουκανικάκια Φρανκφούρτης. Έκανα ό,τι μου είχαν πει, ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Για μένα υπάρχεις μόνο Εσύ, αγαπημένη μου καρέκλα.
Για τα μάτια σου -που λέει ο λόγος- μέχρι και το μουστάκι μου έκοψα -μου ξέφυγε το μουστάκι του Φώτη αλλά τον έδιωξα από την κυβέρνηση και ο Βενιζέλος υποσχέθηκε ότι θα χάσει κιλά, γι’ αυτό τον κράτησα.
Ναι ξέρω, ξέρω, μην ανησυχείς. Καρτερούν την ευκαιρία να σε αρπάξουν. Σιγά και μην τους την δώσω. Συζητήσεις θέλανε για να με ξεγελάσουν. Να το κουβεντιάσουμε, έλεγαν, για να βρούμε λύση. Εσένα ήθελαν όμως το ξέρω. Μη φοβάσαι. Ούτε στα χέρια αυτού του τεντιμπόη του Αλέξη θα σε αφήσω. Δεν πρόλαβε να βγει από το αυγό του καλά καλά και θέλει μεγαλεία και εξουσίες ο σπόρος. Άκου εκεί; Βρε ουστ από δω, αναρχοτσογλανάκι, που θες να μου φας την αγαπημένη μου καρέκλα γιατί έχω γίνει επικίνδυνος για την Πατρίδα. Ποιος την γαμάει την Πατρίδα μπροστά σε σένα μάτια μου;
Για Σένα μωρό μου, την Ελλάδα κατακερματίζω σε χρεοκοπημένες περιφέρειες, την ομοσπονδιακή Ευρώπη υπηρετώ, την Γερμανική ηγεμονία στηρίζω, την ρωσική αρκούδα κοιμίζω, τα αμερικανικά συμφέροντα προωθώ σε όλη την Μεσόγειο. Όχι ακριβώς, δηλαδή, αυτό το τελευταίο. Έτσι θα νομίζουν αυτοί, γιατί σκοπεύω και αυτούς να τους κοροϊδέψω αφού δεν πρόκειται να τηρήσω τις δεσμεύσεις μου αλλά ούτε και ό,τι τους υποσχέθηκα στην πρόσφατη συνάντησή μου με τον Πρόεδρο των Προέδρων.
Τι άλλο έμεινε να κάνω για σένα αγαπημένη μου καρέκλα; Ακόμα και εκλογές σκέφτομαι να προκηρύξω προκειμένου να τους ξεγελάσω όλους ότι με ενδιαφέρει το «καλό της Ελλάδας» και όχι η πολιτική μου επιβίωση. Μην ανησυχείς. Δεν κινδυνεύει η θέση μου. Τα έχω όλα ρυθμισμένα. Χρυσόψαρα οι ραγιάδες. Θα τους τάξω κούρεμα χρέους, που ήδη έχω συμφωνήσει με τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, με αντάλλαγμα το παράλληλο, εναλλακτικό του ευρώ νόμισμα για να έρθει η ανάκαμψη και όλα καλά. Σίγουρη νίκη σου λέω. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να τους πω για το εναλλακτικό νόμισμα. Τους το κρατάω για … έκπληξη αφού, όπως λέει και το ρητό, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Αγαπημένη μου καρέκλα,
Όρκο τιμής σού δίνω. Δεν σε αφήνω στα χέρια κανενός. Θα σε κρατάω για πάντα, με κάθε μέσο, με κάθε κόστος.
Είσαι γλυκιά η γαμημένη...
*Του Κωνσταντίνου Νάκκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου