Της Αλίκης Κοσυφολόγου, Red NoteBook...
Ήδη από τον Ιανουάριο του 2013 προβάλλεται στην Αμερική από τους
δέκτες του τηλεοπτικού δικτύου FOX ένα καταπληκτικό σήριαλ αστυνομικό
θρίλερ με τίτλο The Following.
Ένας αστυνομικός ο Ραιαν Χάρντι, τον οποίο υποδύεται ο καλός Κέβιν Μπέικον αναγάγει σε σκοπό της ζωής του την σύλληψη του πανεπιστημιακού καθηγητή γοτθικής λογοτεχνίας, κατά συρροήν δολοφόνου και ιδρυτή δολοφονικής σέχτας Τζο Κάρολ (Τζειμς Πιουριφόι). Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και κάθε φορά που οι συνθήκες ωριμάζουν για την σύλληψη του Τζο Κάρολ και την εξάρθρωση του εγκληματικού του τάγματος κάποιο απροσδόκητο γεγονός επαναφέρει τις έρευνες στο σημείο μηδέν.
Αν προσπεράσουμε τις ιδεολογικές προεκτάσεις του σήριαλ ειδικότερα σε ό,τι αφορά θέματα δικαιωμάτων των πολιτών ενώπιον της αστυνομίας καθώς και την υφέρπουσα ιδεολογική νομιμοποίηση της παραβίασης τους με το πρόσχημα της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια συναρπαστική αφήγηση με αληθινό σασπένς και πρωταγωνιστές ημιρεαλιστικούς αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και πλήρεις ανθρώπινους χαρακτήρες. Στον δεύτερο κύκλο του σήριαλ που έχει αρχίσει να προβάλλεται από τον περασμένο μήνα το FBI απασχολείται με μια ιστορία εσωτερικών διαρροών που εμποδίζει την σύλληψη του Τζο Κάρολ. Το FBI έχει εκτεθεί όπως λέγεται καθώς όπως φαίνεται ο εντυπωσιακά ευφυής δολοφόνος έχει κατορθώσει να έχει μία πολύτιμη επαφή που τον ενημερώνει κάθε φορά που οι διώκτες του και ειδικότερα ο Χάρντι πλησιάζουν τα ίχνη του.
Οι διαρροές (leaks) έχουν με ένα τρόπο καθορίσει εξελίξεις στην σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Για παράδειγμα από ανώνυμες διαρροές μέσα από το FBI ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι του τεράστιου σκανδάλου Watergate που έριξε την κυβέρνηση Νίξον ή πρόσφατα από ανώνυμε ακόμη διαρροές προς την Washington Post αποκαλύφθηκαν στοιχεία από την 6.300 λέξεων εμπιστευτική έκθεση της αμερικανικής Γερουσίας η οποία κατηγορεί την CIA για απόκρυψη στοιχείων σχετικά με την ωμότητα των μεθόδων ανάκρισης που χρησιμοποιεί, οι οποίες παραπέμπουν σε βασανιστήρια. Η έκθεση συντάχθηκε με βάση τις καταθέσεις δεκάδων ανθρώπων που κρατήθηκαν από τη CIA μεταξύ 2002 και 2006 κατά την περίοδο κορύφωσης του πολέμου κατά της τρομοκρατίας που είχε κηρύξει ο Μπους ο δεύτερος.
Ωστόσο, η υπόθεση διαρροών που απασχολεί την κυβέρνηση Σαμαρά σήμερα είναι μάλλον κατά τι πιο περίπλοκη: Στο πρώτο της επίπεδο υπάρχει ο τσαντισμένος χρυσαυγίτης που εκδικείται. Η ματαιοδοξία του νεοναζί Κασσιδιάρη και η αγωνία του να μονοπωλεί την επικαιρότητα κι εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών σε συνδυασμό με την οργή του μπροστά στην κατ΄ ανάγκη υπαναχώρηση στελεχών της Νέας Δημοκρατίας από τις προνομιακές συνομιλίες μαζί του τον οδήγησαν να δώσει το βίντεο στη δημοσιότητα, σε αυτή τη χρονική στιγμή και όχι αργότερα, όπως ίσως υπολόγιζε.
Δεν υπάρχει καθόλου σασπένς σε αυτή την υποτιθέμενη αποκάλυψη, αλλά μόνο αφήνεται μία γεύση αηδιαστικής επιβεβαίωσης της διαπλοκής κάποιων στελεχών της σημερινής ηγεσίας της κυβέρνησης με τους νεοναζί. Κι εν προκειμένω ίσως να υπάρχει και μία άλλη μη υπολογισμένη παράμετρος που μπορεί να ρίξει τον Κασσιδιάρη και την ΧΑ στην ίδια παγίδα που εκείνος έριξε για την κυβέρνηση. Δηλαδή αυτή της υπονόμευσης του υποτιθέμενου αντισυστημικού προφίλ της ΧΑ. Γιατί πώς μπορεί πια να πείσει (ακόμη και το πιο προνομιακό του ακροατήριο) ότι είναι αντισυστημικός κάποιος την ίδια στιγμή που διαπραγματεύεται ως κοινός εκβιαστής συναλλαγή και συμφωνία με τον στενότερο συνεργάτη του πρωθυπουργού;
Στο δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό επίπεδο υπάρχει όμως κάτι άλλο: Σε σημερινή του συνέντευξη σε ραδιοφωνικο σταθμό ο Μπαλτάκος παραδέχτηκε ότι έχει συναντήσει εκτός από τον Κασσιδιάρη κι άλλα στελέχη της ΧΑ και υποστήριξε ότι αφενός ό,τι έκανε το έκανε για να απεγκλωβίσει τους 500000 έλληνες ψηφοφόρους από την ΧΑ αποτρέποντας παράλληλα τη διείσδυση της στη Νέα Δημοκρατία και αφετέρου ότι ο Σαμαράς δε γνώριζε για τις συναντήσεις αυτές. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά ότι δήλωσε αντικομμουνιστής λίγο καιρό πριν, γιατί έτσι φαγώνονται τα σωθικά της χρυσής αυγής. Οπωσδήποτε, ο Μπαλτάκος τα λέει όλα αυτά με πρόθεση να βελτιώσει τη θέση του, να υπερασπιστεί τον διαφεύγοντα από τη σύλληψη γιό του καθώς και να προστατεύσει τον Α.Σαμαρά. Μήπως όμως με αυτό τον τρόπο παραδέχεται άθελα του δημόσια την στρατηγική για την ακροδεξιά μετατόπιση που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση; Και το σοβαρότερο απ όλα είναι ότι παρουσιάζει τη συγκεκριμένη τακτική, ως μια τακτική καλών προθέσεων. Αναμφίβολα στην σημερινή ελληνική κοινωνία υπάρχουν κοινωνικά συντηρητικοί και ακροδεξιοί πολίτες όμως η προσπάθεια να κολακεύονται ή να ενισχύονται με θεσμικές ή άτυπες πολιτικές επιλογές αυτά τα αντανακλαστικά τους είναι δυνατό να παρουσιάζεται να ενέχει κάτι a priori ηθικά ορθό; Δηλαδή, αν δεν αποκαλύπτονταν αυτές οι συνομιλίες μέχρι που θα ήταν ακόμη ικανή να φτάσει η ΝΔ για να πείσει έμπρακτα τους ακροδεξίους πολιτές ότι είναι αρκετά ακροδεξιά για να τους χωρέσει;
Μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την βία και την ακραία καταστολή των διαδηλώσεων, τί άλλο απομένει για την αναβίωση των ιστορικών δεσμών με την ΕΡΕ; Οι θεσμοί αλλά και η πολιτική που ασκεί μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση οφείλουν να υπηρετούν τη δημοκρατία και κατά συνέπεια να διαπαιδαγωγούν τους πολίτες με γνώμονα τις δημοκρατικές αξίες. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να θεωρείται ότι η ενίσχυση ορισμένων κυρίαρχων αντιδραστικών ιδεοληψιών μπορεί να σημάνει κάτι καλό για την δημοκρατία και τους πολίτες της;
Στην υπόθεση που μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα από χτες δεν υπάρχει καθόλου σασπένς. Ούτε διάρρηξη στο Μαξίμου έγινε, ούτε κάποια άλλη ανατροπή. Αδίστακτοι και φίλαρχοι νεοναζί συναλλάσσονται με καιροσκόπους πολιτικούς. Ένας θλιβερός υπόκοσμος είναι και τίποτα άλλο…
Ένας αστυνομικός ο Ραιαν Χάρντι, τον οποίο υποδύεται ο καλός Κέβιν Μπέικον αναγάγει σε σκοπό της ζωής του την σύλληψη του πανεπιστημιακού καθηγητή γοτθικής λογοτεχνίας, κατά συρροήν δολοφόνου και ιδρυτή δολοφονικής σέχτας Τζο Κάρολ (Τζειμς Πιουριφόι). Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και κάθε φορά που οι συνθήκες ωριμάζουν για την σύλληψη του Τζο Κάρολ και την εξάρθρωση του εγκληματικού του τάγματος κάποιο απροσδόκητο γεγονός επαναφέρει τις έρευνες στο σημείο μηδέν.
Αν προσπεράσουμε τις ιδεολογικές προεκτάσεις του σήριαλ ειδικότερα σε ό,τι αφορά θέματα δικαιωμάτων των πολιτών ενώπιον της αστυνομίας καθώς και την υφέρπουσα ιδεολογική νομιμοποίηση της παραβίασης τους με το πρόσχημα της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια συναρπαστική αφήγηση με αληθινό σασπένς και πρωταγωνιστές ημιρεαλιστικούς αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και πλήρεις ανθρώπινους χαρακτήρες. Στον δεύτερο κύκλο του σήριαλ που έχει αρχίσει να προβάλλεται από τον περασμένο μήνα το FBI απασχολείται με μια ιστορία εσωτερικών διαρροών που εμποδίζει την σύλληψη του Τζο Κάρολ. Το FBI έχει εκτεθεί όπως λέγεται καθώς όπως φαίνεται ο εντυπωσιακά ευφυής δολοφόνος έχει κατορθώσει να έχει μία πολύτιμη επαφή που τον ενημερώνει κάθε φορά που οι διώκτες του και ειδικότερα ο Χάρντι πλησιάζουν τα ίχνη του.
Οι διαρροές (leaks) έχουν με ένα τρόπο καθορίσει εξελίξεις στην σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Για παράδειγμα από ανώνυμες διαρροές μέσα από το FBI ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι του τεράστιου σκανδάλου Watergate που έριξε την κυβέρνηση Νίξον ή πρόσφατα από ανώνυμε ακόμη διαρροές προς την Washington Post αποκαλύφθηκαν στοιχεία από την 6.300 λέξεων εμπιστευτική έκθεση της αμερικανικής Γερουσίας η οποία κατηγορεί την CIA για απόκρυψη στοιχείων σχετικά με την ωμότητα των μεθόδων ανάκρισης που χρησιμοποιεί, οι οποίες παραπέμπουν σε βασανιστήρια. Η έκθεση συντάχθηκε με βάση τις καταθέσεις δεκάδων ανθρώπων που κρατήθηκαν από τη CIA μεταξύ 2002 και 2006 κατά την περίοδο κορύφωσης του πολέμου κατά της τρομοκρατίας που είχε κηρύξει ο Μπους ο δεύτερος.
Ωστόσο, η υπόθεση διαρροών που απασχολεί την κυβέρνηση Σαμαρά σήμερα είναι μάλλον κατά τι πιο περίπλοκη: Στο πρώτο της επίπεδο υπάρχει ο τσαντισμένος χρυσαυγίτης που εκδικείται. Η ματαιοδοξία του νεοναζί Κασσιδιάρη και η αγωνία του να μονοπωλεί την επικαιρότητα κι εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών σε συνδυασμό με την οργή του μπροστά στην κατ΄ ανάγκη υπαναχώρηση στελεχών της Νέας Δημοκρατίας από τις προνομιακές συνομιλίες μαζί του τον οδήγησαν να δώσει το βίντεο στη δημοσιότητα, σε αυτή τη χρονική στιγμή και όχι αργότερα, όπως ίσως υπολόγιζε.
Δεν υπάρχει καθόλου σασπένς σε αυτή την υποτιθέμενη αποκάλυψη, αλλά μόνο αφήνεται μία γεύση αηδιαστικής επιβεβαίωσης της διαπλοκής κάποιων στελεχών της σημερινής ηγεσίας της κυβέρνησης με τους νεοναζί. Κι εν προκειμένω ίσως να υπάρχει και μία άλλη μη υπολογισμένη παράμετρος που μπορεί να ρίξει τον Κασσιδιάρη και την ΧΑ στην ίδια παγίδα που εκείνος έριξε για την κυβέρνηση. Δηλαδή αυτή της υπονόμευσης του υποτιθέμενου αντισυστημικού προφίλ της ΧΑ. Γιατί πώς μπορεί πια να πείσει (ακόμη και το πιο προνομιακό του ακροατήριο) ότι είναι αντισυστημικός κάποιος την ίδια στιγμή που διαπραγματεύεται ως κοινός εκβιαστής συναλλαγή και συμφωνία με τον στενότερο συνεργάτη του πρωθυπουργού;
Στο δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό επίπεδο υπάρχει όμως κάτι άλλο: Σε σημερινή του συνέντευξη σε ραδιοφωνικο σταθμό ο Μπαλτάκος παραδέχτηκε ότι έχει συναντήσει εκτός από τον Κασσιδιάρη κι άλλα στελέχη της ΧΑ και υποστήριξε ότι αφενός ό,τι έκανε το έκανε για να απεγκλωβίσει τους 500000 έλληνες ψηφοφόρους από την ΧΑ αποτρέποντας παράλληλα τη διείσδυση της στη Νέα Δημοκρατία και αφετέρου ότι ο Σαμαράς δε γνώριζε για τις συναντήσεις αυτές. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά ότι δήλωσε αντικομμουνιστής λίγο καιρό πριν, γιατί έτσι φαγώνονται τα σωθικά της χρυσής αυγής. Οπωσδήποτε, ο Μπαλτάκος τα λέει όλα αυτά με πρόθεση να βελτιώσει τη θέση του, να υπερασπιστεί τον διαφεύγοντα από τη σύλληψη γιό του καθώς και να προστατεύσει τον Α.Σαμαρά. Μήπως όμως με αυτό τον τρόπο παραδέχεται άθελα του δημόσια την στρατηγική για την ακροδεξιά μετατόπιση που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση; Και το σοβαρότερο απ όλα είναι ότι παρουσιάζει τη συγκεκριμένη τακτική, ως μια τακτική καλών προθέσεων. Αναμφίβολα στην σημερινή ελληνική κοινωνία υπάρχουν κοινωνικά συντηρητικοί και ακροδεξιοί πολίτες όμως η προσπάθεια να κολακεύονται ή να ενισχύονται με θεσμικές ή άτυπες πολιτικές επιλογές αυτά τα αντανακλαστικά τους είναι δυνατό να παρουσιάζεται να ενέχει κάτι a priori ηθικά ορθό; Δηλαδή, αν δεν αποκαλύπτονταν αυτές οι συνομιλίες μέχρι που θα ήταν ακόμη ικανή να φτάσει η ΝΔ για να πείσει έμπρακτα τους ακροδεξίους πολιτές ότι είναι αρκετά ακροδεξιά για να τους χωρέσει;
Μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την βία και την ακραία καταστολή των διαδηλώσεων, τί άλλο απομένει για την αναβίωση των ιστορικών δεσμών με την ΕΡΕ; Οι θεσμοί αλλά και η πολιτική που ασκεί μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση οφείλουν να υπηρετούν τη δημοκρατία και κατά συνέπεια να διαπαιδαγωγούν τους πολίτες με γνώμονα τις δημοκρατικές αξίες. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να θεωρείται ότι η ενίσχυση ορισμένων κυρίαρχων αντιδραστικών ιδεοληψιών μπορεί να σημάνει κάτι καλό για την δημοκρατία και τους πολίτες της;
Στην υπόθεση που μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα από χτες δεν υπάρχει καθόλου σασπένς. Ούτε διάρρηξη στο Μαξίμου έγινε, ούτε κάποια άλλη ανατροπή. Αδίστακτοι και φίλαρχοι νεοναζί συναλλάσσονται με καιροσκόπους πολιτικούς. Ένας θλιβερός υπόκοσμος είναι και τίποτα άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου