Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν διλήμματα. Ούτε δυσδιάκριτα ψεύδη. Όλα
είναι καθαρά και ξάστερα: Οι πολιτικές προθέσεις, οι πολιτικές
εφαρμογές, η προοπτική της χώρας και η προοπτική του καθενός ξεχωριστά.
Ο Α. Σαμαράς θεμελίωσε την ανακατασκευή της πολιτικής του καριέρας στο ψεύδος. Το καταστροφικό για τη χώρα ψεύδος.
Αδιαφόρησε για τον όλεθρο που συμφώνησε με τους ισχυρούς της Ελλάδας εταίρους να σπείρει στο λαό της, και δέχτηκε το τίμημα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει μια ματαιοδοξία. Να φορέσει επιτέλους στη ζωή του την πρωθυπουργική πορφύρα. Μόνο που το βαθυκόκκινο χρώμα της δεν το οφείλει στα σπάνια όστρακα της Τύρου, αλλά στο αίμα και τον πόνο των εκατομμυρίων ανθρώπων που τους έκλεψε τη ζωή, τα όνειρα, τις προσδοκίες, την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό. Μηδένισε εισοδήματα, πολλαπλασίασε φόρους, πέταξε στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, καταδίωξε αδυνάτους, επιβράβευσε δυνατούς που συναρτούν τη δύναμή τους από την απονομή της δικής του οικονομικής δικαιοσύνης, και ικανοποίησε όσο κανείς άλλος στην Ιστορία κάθε μικρό ή μεγάλο σαράφη και αργυραμοιβό, από τις συνοικιακές «αγορές χρυσού» μέχρι τις διεθνείς «αγορές» που κάνουν χρυσές δουλειές με τα έντοκα δάνεια, τα σπρεντ, τα ομόλογα, τα επιλεκτικά PSI και τα άλλα τοκογλυφικά κόλπα, ων ουκ έστιν αριθμός.
Ο Ε. Βενιζέλος επένδυσε στην ευστροφία του για να μείνει σε τροχιά πρωθυπουργίσιμη. Αρχικά στεκόμενος ένα βήμα πίσω από τον μοιραίο Γ. Παπανδρέου, στη συνέχεια πίσω από τον δοτό Λ. Παπαδήμο-διότι έτσι το ήθελε το γερμανοκρατούμενο ευρωπαϊκό κέντρο-και ακολούθως… ακόλουθος (κατά την ίδια έννοια) του μερκελικότερου της Μέρκελ Α. Σαμαρά. Έμεινε πιστός εκτελεστής των επιθυμιών των γερμανολουξεμβούργιων δανειστών (πολιτικών και τραπεζιτών), έστειλε στα Τάρταρα της απελπισίας όσους επένδυσαν στην «εγγύηση του ελληνικού δημοσίου», εμπνεύστηκε το χαράτσι για να ικανοποιήσει τη βουλιμία των έξω από δω, συνυπέγραψε το έγκλημα στην ελληνική ραδιοτηλεόραση, συνέπραξε στη διάσωση των εντόπιων τραπεζιτών με χρήματα των καταληστευμένων πολιτών, συγκάλυψε την παραβίαση του (δικής του επινόησης) «συνταγματικού τόξου» από τον πρωθυπουργό της εμπιστοσύνης του,
απογοήτευσε φίλους και συντρόφους του, οι οποίοι ελπίζανε, κάποτε, ότι τουλάχιστον μ' αυτόν αρχηγό θα σωθούν, όπως άλλοι σώθηκαν ακολουθώντας τον Κ. Σημίτη και αφήνοντας πίσω τους τον καταδικασμένο από φυσικές δυνάμεις και αντοχές Α. Παπανδρέου. Και καθώς δεν πίστεψε σε τίποτε άλλο, παρά μόνο στον εαυτό του, έπεσε θύμα της δικής του μεγάλης προσδοκίας να ενδυθεί κάποια στιγμή και αυτός την πορφύρα, την οποία δεν υλοποίησε ποτέ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κινδυνεύει να βρεθεί-εκτός από πολιτικά-και ποινικά υπόλογος για πολλές από τις επιλογές του, άλλες υποβρύχιες και άλλες υποχθόνιες…
Οι δυο αυτοί άνδρες, έντρομοι μπροστά στον δια γυμνού οφθαλμού ορατό κίνδυνο να υποστούν ταπεινωτικές τις συνέπειες των επιλογών τους, προβάλλουν τώρα τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, πρόκλησης χάους έως και έκρηξης παγκόσμιας αναταραχής και απελπισίας (!) στην περίπτωση που το εκλογικό σώμα τους αποδοκιμάσει. Μα θα τους αποδοκιμάσει. Για τον απλούστατο λόγο, ότι το χάος, η αποσταθεροποίηση και η απελπισία είναι δικά τους πολιτικά πεπραγμένα. Αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα.
Ο Α. Σαμαράς θεμελίωσε την ανακατασκευή της πολιτικής του καριέρας στο ψεύδος. Το καταστροφικό για τη χώρα ψεύδος.
Αδιαφόρησε για τον όλεθρο που συμφώνησε με τους ισχυρούς της Ελλάδας εταίρους να σπείρει στο λαό της, και δέχτηκε το τίμημα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει μια ματαιοδοξία. Να φορέσει επιτέλους στη ζωή του την πρωθυπουργική πορφύρα. Μόνο που το βαθυκόκκινο χρώμα της δεν το οφείλει στα σπάνια όστρακα της Τύρου, αλλά στο αίμα και τον πόνο των εκατομμυρίων ανθρώπων που τους έκλεψε τη ζωή, τα όνειρα, τις προσδοκίες, την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό. Μηδένισε εισοδήματα, πολλαπλασίασε φόρους, πέταξε στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, καταδίωξε αδυνάτους, επιβράβευσε δυνατούς που συναρτούν τη δύναμή τους από την απονομή της δικής του οικονομικής δικαιοσύνης, και ικανοποίησε όσο κανείς άλλος στην Ιστορία κάθε μικρό ή μεγάλο σαράφη και αργυραμοιβό, από τις συνοικιακές «αγορές χρυσού» μέχρι τις διεθνείς «αγορές» που κάνουν χρυσές δουλειές με τα έντοκα δάνεια, τα σπρεντ, τα ομόλογα, τα επιλεκτικά PSI και τα άλλα τοκογλυφικά κόλπα, ων ουκ έστιν αριθμός.
Ο Ε. Βενιζέλος επένδυσε στην ευστροφία του για να μείνει σε τροχιά πρωθυπουργίσιμη. Αρχικά στεκόμενος ένα βήμα πίσω από τον μοιραίο Γ. Παπανδρέου, στη συνέχεια πίσω από τον δοτό Λ. Παπαδήμο-διότι έτσι το ήθελε το γερμανοκρατούμενο ευρωπαϊκό κέντρο-και ακολούθως… ακόλουθος (κατά την ίδια έννοια) του μερκελικότερου της Μέρκελ Α. Σαμαρά. Έμεινε πιστός εκτελεστής των επιθυμιών των γερμανολουξεμβούργιων δανειστών (πολιτικών και τραπεζιτών), έστειλε στα Τάρταρα της απελπισίας όσους επένδυσαν στην «εγγύηση του ελληνικού δημοσίου», εμπνεύστηκε το χαράτσι για να ικανοποιήσει τη βουλιμία των έξω από δω, συνυπέγραψε το έγκλημα στην ελληνική ραδιοτηλεόραση, συνέπραξε στη διάσωση των εντόπιων τραπεζιτών με χρήματα των καταληστευμένων πολιτών, συγκάλυψε την παραβίαση του (δικής του επινόησης) «συνταγματικού τόξου» από τον πρωθυπουργό της εμπιστοσύνης του,
απογοήτευσε φίλους και συντρόφους του, οι οποίοι ελπίζανε, κάποτε, ότι τουλάχιστον μ' αυτόν αρχηγό θα σωθούν, όπως άλλοι σώθηκαν ακολουθώντας τον Κ. Σημίτη και αφήνοντας πίσω τους τον καταδικασμένο από φυσικές δυνάμεις και αντοχές Α. Παπανδρέου. Και καθώς δεν πίστεψε σε τίποτε άλλο, παρά μόνο στον εαυτό του, έπεσε θύμα της δικής του μεγάλης προσδοκίας να ενδυθεί κάποια στιγμή και αυτός την πορφύρα, την οποία δεν υλοποίησε ποτέ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κινδυνεύει να βρεθεί-εκτός από πολιτικά-και ποινικά υπόλογος για πολλές από τις επιλογές του, άλλες υποβρύχιες και άλλες υποχθόνιες…
Οι δυο αυτοί άνδρες, έντρομοι μπροστά στον δια γυμνού οφθαλμού ορατό κίνδυνο να υποστούν ταπεινωτικές τις συνέπειες των επιλογών τους, προβάλλουν τώρα τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, πρόκλησης χάους έως και έκρηξης παγκόσμιας αναταραχής και απελπισίας (!) στην περίπτωση που το εκλογικό σώμα τους αποδοκιμάσει. Μα θα τους αποδοκιμάσει. Για τον απλούστατο λόγο, ότι το χάος, η αποσταθεροποίηση και η απελπισία είναι δικά τους πολιτικά πεπραγμένα. Αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου