του Ροβήλου Μανθούλη, απο το Laternative...
«Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Ντρέιφους ήταν ένοχος.
Στέλνουν επιστολές στις εφημερίδες για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους
για "το ξεθάψιμο όλων αυτών των ιστορικών γεγονότων που έχουν
αποκλειστικό σκοπό να γελοιοποιήσουν το στρατό". Αργότερα, μας λένε,
αργότερα. Ο πόλεμος του '14; Το 2020! Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος; Ας
περιμένουμε το 2025! Ο πόλεμος της Αλγερίας; Αυτόν θα τον πιάσουμε το
2040...».
Υπάρχουν ακόμη βουλευτές στην Ελλάδα που αντιδρούν, ή τουλάχιστον αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε μια ταινία για τον Εμφύλιο, το 1997, 50 χρόνια μετά! Την ταινία μού ζήτησε να τη γυρίσω το γνωστό γαλλο-γερμανικό κανάλι ΑΡΤΕ. (Και ακολούθησε μια συζήτηση με τον ιστορικό Μαρκ Φερό) Συμπαραγωγός η ΕΡΤ. Ηταν η πρώτη φορά που έγινε μια ταινία για το πάντα επίφοβο αυτό θέμα. Μεταδόθηκε στην Ελλάδα, αθόρυβα, και άφησε εμβρόντητους τούς τηλεθεατές που έτυχε να τη δουν. Το ίδιο βράδυ, χιλιάδες τα τηλεφωνήματα στην «Ελευθεροτυπία» και στην ΕΡΤ για να την αναμεταδώσουν την επομένη! Ετσι κι έγινε. Ομως 40 παλικάρια της Ν.Δ. (που κανείς τους δεν είχε συμβάλει στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ειρήσθω εν παρόδω, από όσο γνωρίζω) συνυπογράφουν μια επερώτηση στη Βουλή: «Πώς είναι δυνατόν ένα κρατικό κανάλι να μεταδίδει τέτοιες αντεθνικές ταινίες;»! «Αντεθνική» γιατί «δεν χρησιμοποιήθηκαν καθηγηταί των πανεπιστημίων μας αντί εμπαθών και αμετανοήτων καπεταναίων» (σαν το στρατηγό του Εθνικού Στρατού Κουμανάκο -τότε λοχαγό- που κατέλαβε το ύψωμα του Κλέφτη!). «Αντεθνική» γιατί «στα Δεκεμβριανά παρουσιάζονται εικόνες βομβαρδισμένων δήθεν σπιτιών της Αθήνας. Οι Βρετανοί δεν εβομβάρδισαν την πόλη, οι καταστροφές έγιναν (μόνο) από τις ανατινάξεις σπιτιών από τον ΕΛΑΣ».
Πολύ θα το ήθελαν να τους ονομάσω εδώ, για να μείνουν στην Ιστορία. Ιδού μερικοί: Παπαδόγγονας Α., Γιακουμάτος Γεράσιμος, Ψωμιάδης Π., Καμμένος Π., Μολυβιάτης Π., Σπηλιωτόπουλος Σ., Πάλλη-Πετραλιά Φάνη, Κώστας Καραμανλής, Σιούφας Δ. κ.ο.κ. Το ότι δεν είδαν την ταινία δεν τους απαλλάσσει με τίποτα! Γιατί, βέβαια, δεν την είδαν. Καλά, εμένα δεν είναι υποχρεωμένοι να με πιστέψουν όταν τους πω ότι οι Εγγλέζοι βομβαρδίσανε το σπίτι μου! Οτι ήμουν κι εγώ μέσα! Οτι η ρουκέτα έπεσε ευτυχώς στην κρεβατοκάμαρα όταν εγώ ήμουν στην κουζίνα! Αλλά αν είχαν δει τουλάχιστον το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Αντονι Ιντεν, στην ταινία, να παρακολουθεί πανευτυχής, με τα κιάλια, τα αεροπλάνα του που βομβάρδιζαν την Αθήνα, δεν θα έκαναν την ανοησία να υπογράψουν ότι «η Αθήνα δεν βομβαρδίστηκε». Δεν θα έπρεπε να ζητήσουν κάποτε συγγνώμη για το ατόπημα; ρώτησε η εγγονή μου. «Ισως ετοιμάζουν κανένα καινούργιο εμφύλιο πόλεμο» είπε.
Μη στενοχωριέσαι, Μελίνα μου, η ταινία βραβεύτηκε και στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Χαρακτηρίστηκε εντός και εκτός Ελλάδος υπόδειγμα αντικειμενικής, μετριοπαθούς, ποιοτικής και έγκυρης ιστορικής έρευνας. Εντάξει, δεν ενημερώνονται οι επερωτώντες για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό. Δεν διαβάζουν τον ελληνικό Τύπο; «Συγκλονιστικό και υπέροχο φιλμικό δημιούργημα» («Τα Νέα»), «Ισορροπεί αξιοθαύμαστα ανάμεσα στην ιστορική γνώση και στην αλήθεια» (γράφει επίσης ο Π. Τσίμας στα «Νέα»), «Μεγάλη επιτυχία της ΕΡΤ» (γράφει η... συντηρητική «Ακρόπολις»), «Συγκλονιστική καταγραφή μιας ολόκληρης εποχής, με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα» («Ελευθεροτυπία»), «Ο Ρ. Μανθούλης με το ντοκιμαντέρ του απομακρύνεται από τις συνήθεις μονοδιάστατες προσεγγίσεις του εμφυλίου και προτείνει μια πολυφωνική διαπραγμάτευση, στην οποία τόσο η εικόνα όσο και η μνήμη έχουν αξία τεκμηρίου» (Πολυμέρης Βόγλης, ιστορικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε σεμινάριο του υπουργείου Εξωτερικών), «Αφήνει την αίσθηση της συμφιλίωσης να αναδυθεί» («Καθημερινή»). Αυτό το τελευταίο ήταν που ενοχλούσε τους κυρίους (και τις κυρίες) της Ν.Δ. Οτι η ταινία ήταν συμφιλιωτική. Γιατί τι πιο μαγικό από μια ταινία που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Σημείωση φωτογραφίας: Βομβαρδισμός του λόφου Φιλοπάππου από βρετανικά αεροπλάνα
Υπάρχουν ακόμη βουλευτές στην Ελλάδα που αντιδρούν, ή τουλάχιστον αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε μια ταινία για τον Εμφύλιο, το 1997, 50 χρόνια μετά! Την ταινία μού ζήτησε να τη γυρίσω το γνωστό γαλλο-γερμανικό κανάλι ΑΡΤΕ. (Και ακολούθησε μια συζήτηση με τον ιστορικό Μαρκ Φερό) Συμπαραγωγός η ΕΡΤ. Ηταν η πρώτη φορά που έγινε μια ταινία για το πάντα επίφοβο αυτό θέμα. Μεταδόθηκε στην Ελλάδα, αθόρυβα, και άφησε εμβρόντητους τούς τηλεθεατές που έτυχε να τη δουν. Το ίδιο βράδυ, χιλιάδες τα τηλεφωνήματα στην «Ελευθεροτυπία» και στην ΕΡΤ για να την αναμεταδώσουν την επομένη! Ετσι κι έγινε. Ομως 40 παλικάρια της Ν.Δ. (που κανείς τους δεν είχε συμβάλει στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ειρήσθω εν παρόδω, από όσο γνωρίζω) συνυπογράφουν μια επερώτηση στη Βουλή: «Πώς είναι δυνατόν ένα κρατικό κανάλι να μεταδίδει τέτοιες αντεθνικές ταινίες;»! «Αντεθνική» γιατί «δεν χρησιμοποιήθηκαν καθηγηταί των πανεπιστημίων μας αντί εμπαθών και αμετανοήτων καπεταναίων» (σαν το στρατηγό του Εθνικού Στρατού Κουμανάκο -τότε λοχαγό- που κατέλαβε το ύψωμα του Κλέφτη!). «Αντεθνική» γιατί «στα Δεκεμβριανά παρουσιάζονται εικόνες βομβαρδισμένων δήθεν σπιτιών της Αθήνας. Οι Βρετανοί δεν εβομβάρδισαν την πόλη, οι καταστροφές έγιναν (μόνο) από τις ανατινάξεις σπιτιών από τον ΕΛΑΣ».
Πολύ θα το ήθελαν να τους ονομάσω εδώ, για να μείνουν στην Ιστορία. Ιδού μερικοί: Παπαδόγγονας Α., Γιακουμάτος Γεράσιμος, Ψωμιάδης Π., Καμμένος Π., Μολυβιάτης Π., Σπηλιωτόπουλος Σ., Πάλλη-Πετραλιά Φάνη, Κώστας Καραμανλής, Σιούφας Δ. κ.ο.κ. Το ότι δεν είδαν την ταινία δεν τους απαλλάσσει με τίποτα! Γιατί, βέβαια, δεν την είδαν. Καλά, εμένα δεν είναι υποχρεωμένοι να με πιστέψουν όταν τους πω ότι οι Εγγλέζοι βομβαρδίσανε το σπίτι μου! Οτι ήμουν κι εγώ μέσα! Οτι η ρουκέτα έπεσε ευτυχώς στην κρεβατοκάμαρα όταν εγώ ήμουν στην κουζίνα! Αλλά αν είχαν δει τουλάχιστον το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Αντονι Ιντεν, στην ταινία, να παρακολουθεί πανευτυχής, με τα κιάλια, τα αεροπλάνα του που βομβάρδιζαν την Αθήνα, δεν θα έκαναν την ανοησία να υπογράψουν ότι «η Αθήνα δεν βομβαρδίστηκε». Δεν θα έπρεπε να ζητήσουν κάποτε συγγνώμη για το ατόπημα; ρώτησε η εγγονή μου. «Ισως ετοιμάζουν κανένα καινούργιο εμφύλιο πόλεμο» είπε.
Μη στενοχωριέσαι, Μελίνα μου, η ταινία βραβεύτηκε και στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Χαρακτηρίστηκε εντός και εκτός Ελλάδος υπόδειγμα αντικειμενικής, μετριοπαθούς, ποιοτικής και έγκυρης ιστορικής έρευνας. Εντάξει, δεν ενημερώνονται οι επερωτώντες για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό. Δεν διαβάζουν τον ελληνικό Τύπο; «Συγκλονιστικό και υπέροχο φιλμικό δημιούργημα» («Τα Νέα»), «Ισορροπεί αξιοθαύμαστα ανάμεσα στην ιστορική γνώση και στην αλήθεια» (γράφει επίσης ο Π. Τσίμας στα «Νέα»), «Μεγάλη επιτυχία της ΕΡΤ» (γράφει η... συντηρητική «Ακρόπολις»), «Συγκλονιστική καταγραφή μιας ολόκληρης εποχής, με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα» («Ελευθεροτυπία»), «Ο Ρ. Μανθούλης με το ντοκιμαντέρ του απομακρύνεται από τις συνήθεις μονοδιάστατες προσεγγίσεις του εμφυλίου και προτείνει μια πολυφωνική διαπραγμάτευση, στην οποία τόσο η εικόνα όσο και η μνήμη έχουν αξία τεκμηρίου» (Πολυμέρης Βόγλης, ιστορικός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε σεμινάριο του υπουργείου Εξωτερικών), «Αφήνει την αίσθηση της συμφιλίωσης να αναδυθεί» («Καθημερινή»). Αυτό το τελευταίο ήταν που ενοχλούσε τους κυρίους (και τις κυρίες) της Ν.Δ. Οτι η ταινία ήταν συμφιλιωτική. Γιατί τι πιο μαγικό από μια ταινία που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Σημείωση φωτογραφίας: Βομβαρδισμός του λόφου Φιλοπάππου από βρετανικά αεροπλάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου