Του Κώστα Καναβούρη από την Αυγη…
Από όπου και να τους πιάσεις, βρωμούν και ζέχνουν. Δεν υπάρχει τετραγωνικό εκατοστό του δημόσιου χώρου που να μην είναι γεμάτο από την αποφορά της περιττωματικής τους παρουσίας. Ένα ολόκληρο σκυλολόι διαφθοράς, φασιστικής μικρόνοιας, βάρβαρης έπαρσης, χυδαίας αμετροφαγίας, φαιάς καταστολής, έχει επιπέσει αγελαία στο σώμα της κοινωνίας με απίστευτη ωμότητα και την κατατρώγει ανηλεώς.
Με όλες τις φρικαλέες πολιτικές που εφευρίσκει είτε «χάριν» του Μνημονίου, είτε με ακάλυπτο πρόσχημα το Μνημόνιο. Με όλη τη χυδαία δράση που επιμερίζεται προκειμένου να εφαρμοσθεί το σύνολο αυτής της πολιτικής. Με όλα τα αποβράσματα που υλοποιούν τις απάνθρωπες πολιτικές αποσυνδέσεις, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία ποτέ δεν κοιμάται, ιδιαίτερα μέσα στους εφιάλτες της.
Με όλο τον καθημερινό τρόμο που αποσυναρμολογεί τις αρθρώσεις της συγκροτημένης συνύπαρξης, που καταργεί (ιδίως αυτή) ακόμη και την έννοια της αντίφασης, ακόμα και το νόμιμο της ακραία διαφορετικής άποψης, στερώντας στερώντας έτσι (καλά, ψιλά γράμματα για τα τέρατα που σφάζουν δομές, θεσμούς και ανθρώπους) την αλήθεια από διάφορες εκδοχές. Και μόνο αν προσπαθήσει κάποιος να συνοψίσει επίτιτλα, μερικές από τις περιπτώσεις (ακόμα και τις όχι κεφαλαιώδεις) που δείχνουν του λόγου το αληθές, τρομοκρατείται ο ίδιος συνοψίζοντας το καθεστώς του βιωμένου τρόμου και το καθεστώς της έμπυας αποφοράς που έχει εγκατασταθεί ως λέαινα της όσφρησης, κατατρώγοντας τα σπλάχνα των θυμάτων της.
Γιατί τα τέρατα γνωρίζουν ότι το μέγα κέρδος (τους) είναι ο εθισμός στην αποφορά. Γνωρίζουν ότι η όσφρηση είναι αμνήμων. Ξεχνάει επειδή εθίζεται. Στην αποφορά του φόβου. Στην αποφορά της απελπισμένης απελπισίας. Στην αποφορά της πανικόβλητης μικροημέρευσης. Στην αποφορά της αβίωτης επιβίωσης. Στην αποφορά της παρακρουστικής μοναξιάς.
Στην αποφορά της δουλοφροσύνης τελικά, που διαφέρει κρίσιμα από τη δουλοφροσύνη των σμπίρων και των σέμπρων του συστήματος όσο «ψηλά» κι αν βρίσκονται. Ακόμη (ιδίως εκεί) στα κορυφαία πολιτειακά αξιώματα, στο μη παρέκει δηλαδή της αποκτημένης με θυσίες δημοκρατίας που όμως εξαντλήθηκε λεπτό προς λεπτό χρόνια ολόκληρα μεγάλα σαν αιώνες, αιμοδοτώντας την αρπαγή με κτήνη και κτηνωδίες μιας αιματοβαμμένης ευωχίας.
Που είχε την ίδια αποφορά. Την αποφορά μιας κοινωνίας που γλεντούσε, την ίδια στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς, ένα φασιστοειδές πουλέν του εγχώριου συστήματος ταξικής βαρβαρότητας μέσα στο παγκόσμιο σύστημα κατανομής της εξουσίας (αναλογικό με το παγκόσμιο σύστημα κατανομής της εργασίας), γνώριζε ότι θα επανέλθει. Διότι οι ακροδεξιοί χρειάζονται. Αλλά όμως οι ακροδεξιοί, επειδή είναι μαύροι, πρέπει να ξεπλένονται.
Ιδού λοιπόν: Το σύστημα ξέπλυνε τον Σαμαρά και τον παρέδωσε άσπιλο, μ’ ένα καινούργιο απαστράπτον μαύρο, στα περιδεή και ψοφοδεή όμματα της ελληνικής κοινωνίας που επί έτη και έτη καθημάζετο γλεντώντας ένα ωραίο σφάγιο, στο φαγοπότι της ανακατανομής του πλούτου. ‘ώστε μιας κοινωνίας υπό ταξική συσκότιση, άρα φτωχοποιημένης ευνοιολογικά.
Μιας κοινωνίας επομένως που δεν μπορεί ακόμη να αναλάβει ευθύνες έγερσης, γιατί πέρασε από την παρακμή στην βαρβαρότητα χωρίς να έχει περάσει από τη συνειδητή αντίληψη. Και τώρα έκθαμβη και αποσβολωμένη αυτή η κοινωνία βλέπει τα κτήνη να πέφτουν πάνω της και αλλάζει πλευρό αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τον χασάπη που της κόβει τα σπλάχνα και τα πουλάει για μια μπουκιά ψωμί.
Η κοινωνία που αδυνατεί να νιώσει ότι τα κτήνη κυβερνούν της ζωή της. Με όλη την αποφορά του χνώτου των κτηνών. Η κοινωνία που αδυνατεί να σπάσει τα φράγματα των δούλων (κι είναι παιδιά, γαμώτο) που πιάστηκαν αιχμάλωτα από στρατιές και στρατιές πολιτικής, αισθητικής και ηθικής ανέχειας και τώρα υψώνουν το ρημαγμένο τους μυαλό πάνω από το κορμί τους, πάνω από την ψυχή τους για να το ρίξουν βαριά και να καταργήσουν τη ζείδωρη μαρτυρία (γιατί αυτό είναι η διαμαρτυρία) της αναγκαίας εξαίρεσης από την αποφορά.
Βλέπεις πως δέρνουν; Είναι αντίστοιχο με την ποινικοποίηση της αντίρρησης.
Βλέπεις ποιος εφαρμόζει την ποινή; Ο Δένδιας. Που έχει στο υπουργείο του γ.γ. έναν χουντικό ο οποίος απεφάνθη ότι η χούντα δεν είναι χούντα (Ανδρεουλάκος λέγεται) επειδή δημιούργησε δίκαιο.
Βλέπεις ποιος είναι ο διευθυντής του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., Μανώλη (παντέρμη Κρήτη) Κεφαλογιάννη; Ο διορισμένος από τη χούντα ως πρόεδρος των φοιτητικών συλλόγων Ηλ. Φιλιππακόπουλος.
Βλέπεις ότι σύμβουλος του αναπληρωτή υπουργου Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου (πρώην προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων) είναι ο εκπαιδευτικός και διαπρύσιος θιασώτης του Χίτλερ Ιω. Κωτούλας;
Βλέπεις ότι ο πρόεδρος του Δικαστηρίου που αθώωσε τον Κασιδιάρη εν τω μέσω των ναζί, έκανε ένα διάλειμμα 10 λεπτών για να ρίξει έξι χρόνια φυλακή σ’ ένα φτωχοδιάβολο μετανάστη και μετά συνέχισε την αθωωτική δίκη;
Βλέπεις ότι στην ίδια δίκη οι ναζί χαιρέτισαν τον εισαγγελέα και έστειλαν χαιρετίσματα στη μάνα του, χωρίς ο εισαγγελέας να προβεί σε καμία ενέργεια πλην της πρότασης για αθώωση του Κασιδιάρη;
Βλέπεις ότι τη μελέτη για να ρημαχτεί η δημόσια Παιδεία την ανέλαβε και μάλιστα επί πληρωμή(!!) από το κράτος μια ιδιωτική επιχείρηση με αντίτιμο περίπου 140.000 ευρώ ( η «Ακμή»), η οποία έχει εξόχως κερδώα συμφέροντα στην ιδιωτική εκπαίδευση;
Στην εκπαίδευση δηλαδή η οποία παράγει δούλους υψηλής επαγγελματικής αφασίας. Να μπορούν να ανακαλύψουν το «σωματίδιον» του θεού, αλλά να αγνοούν το «σωματίδιον» άνθρωπος. Και να αγνοούν επίσης το «σωματίδιον» ιστορία, το «σωματίδιον» κοινωνιολογία, το «σωματίδιον» ανθρωπολογία, «σωματίδιον» τελικά της ένθεης όρασης που λέγεται ανθρωπιά. Αυτό το άρωμα της ύλης που πάντα φεύγει κι όλο χάνεται.
Παράγοντας τον χρόνο ως υλικό χρειώδες για την παραγωγή της ιστορίας. Ας μην το αφήσουμε να κακοφορμίσει.
Και να γίνει η αποφορά ένα ηλίθιο επιχείρημα.
Με όλες τις φρικαλέες πολιτικές που εφευρίσκει είτε «χάριν» του Μνημονίου, είτε με ακάλυπτο πρόσχημα το Μνημόνιο. Με όλη τη χυδαία δράση που επιμερίζεται προκειμένου να εφαρμοσθεί το σύνολο αυτής της πολιτικής. Με όλα τα αποβράσματα που υλοποιούν τις απάνθρωπες πολιτικές αποσυνδέσεις, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία ποτέ δεν κοιμάται, ιδιαίτερα μέσα στους εφιάλτες της.
Με όλο τον καθημερινό τρόμο που αποσυναρμολογεί τις αρθρώσεις της συγκροτημένης συνύπαρξης, που καταργεί (ιδίως αυτή) ακόμη και την έννοια της αντίφασης, ακόμα και το νόμιμο της ακραία διαφορετικής άποψης, στερώντας στερώντας έτσι (καλά, ψιλά γράμματα για τα τέρατα που σφάζουν δομές, θεσμούς και ανθρώπους) την αλήθεια από διάφορες εκδοχές. Και μόνο αν προσπαθήσει κάποιος να συνοψίσει επίτιτλα, μερικές από τις περιπτώσεις (ακόμα και τις όχι κεφαλαιώδεις) που δείχνουν του λόγου το αληθές, τρομοκρατείται ο ίδιος συνοψίζοντας το καθεστώς του βιωμένου τρόμου και το καθεστώς της έμπυας αποφοράς που έχει εγκατασταθεί ως λέαινα της όσφρησης, κατατρώγοντας τα σπλάχνα των θυμάτων της.
Γιατί τα τέρατα γνωρίζουν ότι το μέγα κέρδος (τους) είναι ο εθισμός στην αποφορά. Γνωρίζουν ότι η όσφρηση είναι αμνήμων. Ξεχνάει επειδή εθίζεται. Στην αποφορά του φόβου. Στην αποφορά της απελπισμένης απελπισίας. Στην αποφορά της πανικόβλητης μικροημέρευσης. Στην αποφορά της αβίωτης επιβίωσης. Στην αποφορά της παρακρουστικής μοναξιάς.
Στην αποφορά της δουλοφροσύνης τελικά, που διαφέρει κρίσιμα από τη δουλοφροσύνη των σμπίρων και των σέμπρων του συστήματος όσο «ψηλά» κι αν βρίσκονται. Ακόμη (ιδίως εκεί) στα κορυφαία πολιτειακά αξιώματα, στο μη παρέκει δηλαδή της αποκτημένης με θυσίες δημοκρατίας που όμως εξαντλήθηκε λεπτό προς λεπτό χρόνια ολόκληρα μεγάλα σαν αιώνες, αιμοδοτώντας την αρπαγή με κτήνη και κτηνωδίες μιας αιματοβαμμένης ευωχίας.
Που είχε την ίδια αποφορά. Την αποφορά μιας κοινωνίας που γλεντούσε, την ίδια στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς, ένα φασιστοειδές πουλέν του εγχώριου συστήματος ταξικής βαρβαρότητας μέσα στο παγκόσμιο σύστημα κατανομής της εξουσίας (αναλογικό με το παγκόσμιο σύστημα κατανομής της εργασίας), γνώριζε ότι θα επανέλθει. Διότι οι ακροδεξιοί χρειάζονται. Αλλά όμως οι ακροδεξιοί, επειδή είναι μαύροι, πρέπει να ξεπλένονται.
Ιδού λοιπόν: Το σύστημα ξέπλυνε τον Σαμαρά και τον παρέδωσε άσπιλο, μ’ ένα καινούργιο απαστράπτον μαύρο, στα περιδεή και ψοφοδεή όμματα της ελληνικής κοινωνίας που επί έτη και έτη καθημάζετο γλεντώντας ένα ωραίο σφάγιο, στο φαγοπότι της ανακατανομής του πλούτου. ‘ώστε μιας κοινωνίας υπό ταξική συσκότιση, άρα φτωχοποιημένης ευνοιολογικά.
Μιας κοινωνίας επομένως που δεν μπορεί ακόμη να αναλάβει ευθύνες έγερσης, γιατί πέρασε από την παρακμή στην βαρβαρότητα χωρίς να έχει περάσει από τη συνειδητή αντίληψη. Και τώρα έκθαμβη και αποσβολωμένη αυτή η κοινωνία βλέπει τα κτήνη να πέφτουν πάνω της και αλλάζει πλευρό αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τον χασάπη που της κόβει τα σπλάχνα και τα πουλάει για μια μπουκιά ψωμί.
Η κοινωνία που αδυνατεί να νιώσει ότι τα κτήνη κυβερνούν της ζωή της. Με όλη την αποφορά του χνώτου των κτηνών. Η κοινωνία που αδυνατεί να σπάσει τα φράγματα των δούλων (κι είναι παιδιά, γαμώτο) που πιάστηκαν αιχμάλωτα από στρατιές και στρατιές πολιτικής, αισθητικής και ηθικής ανέχειας και τώρα υψώνουν το ρημαγμένο τους μυαλό πάνω από το κορμί τους, πάνω από την ψυχή τους για να το ρίξουν βαριά και να καταργήσουν τη ζείδωρη μαρτυρία (γιατί αυτό είναι η διαμαρτυρία) της αναγκαίας εξαίρεσης από την αποφορά.
Βλέπεις πως δέρνουν; Είναι αντίστοιχο με την ποινικοποίηση της αντίρρησης.
Βλέπεις ποιος εφαρμόζει την ποινή; Ο Δένδιας. Που έχει στο υπουργείο του γ.γ. έναν χουντικό ο οποίος απεφάνθη ότι η χούντα δεν είναι χούντα (Ανδρεουλάκος λέγεται) επειδή δημιούργησε δίκαιο.
Βλέπεις ποιος είναι ο διευθυντής του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., Μανώλη (παντέρμη Κρήτη) Κεφαλογιάννη; Ο διορισμένος από τη χούντα ως πρόεδρος των φοιτητικών συλλόγων Ηλ. Φιλιππακόπουλος.
Βλέπεις ότι σύμβουλος του αναπληρωτή υπουργου Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου (πρώην προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων) είναι ο εκπαιδευτικός και διαπρύσιος θιασώτης του Χίτλερ Ιω. Κωτούλας;
Βλέπεις ότι ο πρόεδρος του Δικαστηρίου που αθώωσε τον Κασιδιάρη εν τω μέσω των ναζί, έκανε ένα διάλειμμα 10 λεπτών για να ρίξει έξι χρόνια φυλακή σ’ ένα φτωχοδιάβολο μετανάστη και μετά συνέχισε την αθωωτική δίκη;
Βλέπεις ότι στην ίδια δίκη οι ναζί χαιρέτισαν τον εισαγγελέα και έστειλαν χαιρετίσματα στη μάνα του, χωρίς ο εισαγγελέας να προβεί σε καμία ενέργεια πλην της πρότασης για αθώωση του Κασιδιάρη;
Βλέπεις ότι τη μελέτη για να ρημαχτεί η δημόσια Παιδεία την ανέλαβε και μάλιστα επί πληρωμή(!!) από το κράτος μια ιδιωτική επιχείρηση με αντίτιμο περίπου 140.000 ευρώ ( η «Ακμή»), η οποία έχει εξόχως κερδώα συμφέροντα στην ιδιωτική εκπαίδευση;
Στην εκπαίδευση δηλαδή η οποία παράγει δούλους υψηλής επαγγελματικής αφασίας. Να μπορούν να ανακαλύψουν το «σωματίδιον» του θεού, αλλά να αγνοούν το «σωματίδιον» άνθρωπος. Και να αγνοούν επίσης το «σωματίδιον» ιστορία, το «σωματίδιον» κοινωνιολογία, το «σωματίδιον» ανθρωπολογία, «σωματίδιον» τελικά της ένθεης όρασης που λέγεται ανθρωπιά. Αυτό το άρωμα της ύλης που πάντα φεύγει κι όλο χάνεται.
Παράγοντας τον χρόνο ως υλικό χρειώδες για την παραγωγή της ιστορίας. Ας μην το αφήσουμε να κακοφορμίσει.
Και να γίνει η αποφορά ένα ηλίθιο επιχείρημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου