ουδεν αμιγες...
«πανηγύρισα με αυτό τον τρόπο γιατί ήθελα να μας βοηθήσει περισσότερο ο κόσμος. Για μένα δεν σημαίνει τίποτα αυτό. Ήταν ένας πανηγυρισμός που παραπέμπει σε αυτό το κόμμα, τη Χρυσή Αυγή, και το έκανα για να πανηγυρίσει πιο έντονα ο κόσμος μαζί μας...»
Σα να λέμε δηλαδή, ο ναζιστικός χαιρετισμός μετά το γκολ είναι κάτι σαν τα κωλοδάχτυλα, το σήκωμα της μπλούζας, την πρόταση των γεννητικών οργάνων κι έναν σωρό από χυδαιότητες που ακολουθούν την επίτευξη του στόχου και δηλώνουν πρόθεση επιβολής, όλα αυτά δηλαδή που αποκορυφώνουν την αδρεναλίνη και τονώνουν το αίσθημα υπεροχής του νικητή. Not bad... Not bad at all. Τι άλλο είναι ο ναζιστικός χαιρετισμός αν όχι αυτό ακριβώς.
Κι εγώ πάντως, για να είμαι ειλικρινής, σε ό,τι αφορά το «πιο έντονα», αυτή την εντύπωση έχω για τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου: Ότι αρκεί μια σπίθα για να φέρει την καταστροφή. Όλοι οι θρύλοι για την προσωπική ζωή καθεμιάς από τις μανάδες των ποδοσφαιριστών, σ' αυτό το «πιο έντονα» οφείλουν τη διάδοσή τους. Οι ποδοσφαιρόφιλοι πιο εύκολα κι από λάθη ή χαμηλή απόδοση, θίγονται από τη συμπεριφορά. Το ποδόσφαιρο, το γήπεδο και η ομάδα είναι γι' αυτούς με την ίδια σειρά μια τελετουργία που τελείται μέσα σε μια ιδιόμορφη εκκλησία μιας ιδιότυπης θρησκείας. Σωστά, νομίζω, ο κύριος Κατίδης νομίζει ότι αν πάει μέσα σε τζαμί να κάνει το σταυρό του και να πει το πάτερ ημών, θα κάνει την ατμόσφαιρα πιο έντονη. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να πει ότι δεν τα κατάφερε, αν και του διέφυγε κάπως, νομίζω, η επαφή με το περιβάλλον και η κατεύθυνση προς την οποία πήγε το συγκεκριμένο «πιο έντονα». Μια πληροφόρηση, που του λείπει, για τα στατιστικά των οπαδών της αεκ σε ό,τι αφορά την ιστορία και τις πεποιθήσεις τους, ίσως ήταν πιο έξυπνο και χρήσιμο να έχει φροντίσει να την πάρει. Τώρα, ας τα βγάλει πέρα. Ο προστάτης άγιος της Κωνσταντινούπολης στο πλευρό του.
Αργότερα, ο ίδιος έγραψε, λέει, «ξέρω την ιστορία της ΑΕΚ. Ξέρω πως είναι προσφυγική ομάδα. Αφιέρωσα το γκολ στον Παυλή και σε καμία περίπτωση δεν είμαι ρατσιστής... Σιχαίνομαι το φασισμό. Δε θα το έκανα αν ήξερα ότι σημαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρω τις επιπτώσεις και δε θα το έκανα ποτέ.»
Οι επιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται, αποτυπώνονται άριστα στη φωτογραφία. Αυτή η είδηση, είναι από εκείνες που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής τους από την εικόνα. Ίσως να ήταν χρήσιμο στον κύριο Κατίδη να παρατηρήσει την έκφραση στο πρόσωπο του συμπαίκτη του. Λέει περισσότερα από πολλά. Τα λέει όλα.
«πανηγύρισα με αυτό τον τρόπο γιατί ήθελα να μας βοηθήσει περισσότερο ο κόσμος. Για μένα δεν σημαίνει τίποτα αυτό. Ήταν ένας πανηγυρισμός που παραπέμπει σε αυτό το κόμμα, τη Χρυσή Αυγή, και το έκανα για να πανηγυρίσει πιο έντονα ο κόσμος μαζί μας...»
Σα να λέμε δηλαδή, ο ναζιστικός χαιρετισμός μετά το γκολ είναι κάτι σαν τα κωλοδάχτυλα, το σήκωμα της μπλούζας, την πρόταση των γεννητικών οργάνων κι έναν σωρό από χυδαιότητες που ακολουθούν την επίτευξη του στόχου και δηλώνουν πρόθεση επιβολής, όλα αυτά δηλαδή που αποκορυφώνουν την αδρεναλίνη και τονώνουν το αίσθημα υπεροχής του νικητή. Not bad... Not bad at all. Τι άλλο είναι ο ναζιστικός χαιρετισμός αν όχι αυτό ακριβώς.
Κι εγώ πάντως, για να είμαι ειλικρινής, σε ό,τι αφορά το «πιο έντονα», αυτή την εντύπωση έχω για τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου: Ότι αρκεί μια σπίθα για να φέρει την καταστροφή. Όλοι οι θρύλοι για την προσωπική ζωή καθεμιάς από τις μανάδες των ποδοσφαιριστών, σ' αυτό το «πιο έντονα» οφείλουν τη διάδοσή τους. Οι ποδοσφαιρόφιλοι πιο εύκολα κι από λάθη ή χαμηλή απόδοση, θίγονται από τη συμπεριφορά. Το ποδόσφαιρο, το γήπεδο και η ομάδα είναι γι' αυτούς με την ίδια σειρά μια τελετουργία που τελείται μέσα σε μια ιδιόμορφη εκκλησία μιας ιδιότυπης θρησκείας. Σωστά, νομίζω, ο κύριος Κατίδης νομίζει ότι αν πάει μέσα σε τζαμί να κάνει το σταυρό του και να πει το πάτερ ημών, θα κάνει την ατμόσφαιρα πιο έντονη. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να πει ότι δεν τα κατάφερε, αν και του διέφυγε κάπως, νομίζω, η επαφή με το περιβάλλον και η κατεύθυνση προς την οποία πήγε το συγκεκριμένο «πιο έντονα». Μια πληροφόρηση, που του λείπει, για τα στατιστικά των οπαδών της αεκ σε ό,τι αφορά την ιστορία και τις πεποιθήσεις τους, ίσως ήταν πιο έξυπνο και χρήσιμο να έχει φροντίσει να την πάρει. Τώρα, ας τα βγάλει πέρα. Ο προστάτης άγιος της Κωνσταντινούπολης στο πλευρό του.
Αργότερα, ο ίδιος έγραψε, λέει, «ξέρω την ιστορία της ΑΕΚ. Ξέρω πως είναι προσφυγική ομάδα. Αφιέρωσα το γκολ στον Παυλή και σε καμία περίπτωση δεν είμαι ρατσιστής... Σιχαίνομαι το φασισμό. Δε θα το έκανα αν ήξερα ότι σημαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρω τις επιπτώσεις και δε θα το έκανα ποτέ.»
Οι επιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται, αποτυπώνονται άριστα στη φωτογραφία. Αυτή η είδηση, είναι από εκείνες που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής τους από την εικόνα. Ίσως να ήταν χρήσιμο στον κύριο Κατίδη να παρατηρήσει την έκφραση στο πρόσωπο του συμπαίκτη του. Λέει περισσότερα από πολλά. Τα λέει όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου