του Τακη Κατσιμαρδου απο το Εθνος...
Υπάρχει μια επίκαιρη (διαχρονικά) φράση ειδικά για το ελληνικό καρναβάλι και την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς: «Μασκαράδες χωρίς μάσκες...». Είναι άγνωστο αν προϋπήρχε ή καθιερώθηκε αργότερα, αλλά ακούγεται στο πρώτο αθηναϊκό καρναβάλι του 1889. Ο στιχοπλόκος προσφωνεί τον βασιλιά Καρνάβαλο με περισσή έμπνευση: «...Γιατί και αν είσαι μασκαράς/ τον μάστορά σου βρήκες/ Eδώ υπάρχουν σαν κι εσέ/ αμέτρητες χιλιάδες, γύρνα και δες τριγύρω σου.../ Eδώ δεν πιάνεις χαρτωσιά/ σε βάζουν κάτω άλλοι.../ Aν θέλεις γύρνα να τους δεις/ σ' αυτό το Kαρναβάλι/ είναι μασκαράδες όλοι τους/ αλλά με δίχως μάσκα...». Aγνώστου πατρός οι στίχοι, «μυρίζουν» όμως Αννινο ή Σουρή. Εκτιμήθηκαν στον καιρό τους κι έγιναν κλασικοί, με στόχο κυρίως τους κατέχοντες κάθε φορά την εξουσία.
Σε μια ελεύθερη αποκριάτικη απόδοση θα μπορούσαν να... μεταμφιεστούν ως εξής: Mη φοράτε μάσκες. Αρκούν τα πρόσωπά σας. Ετσι, μεταφορικώς και αποδεσμευμένοι από τον κύκλο της Αποκριάς, προσφέρονται για γενικευμένη χρήση στην Ελλάδα της κρίσης. Οπως και η λέξη καρναβάλι - μία από τις συχνότερα επαναλαμβανόμενες λέξεις στη μνημονιακή πολιτική σκηνή.
Αν και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σ' αυτήν, υπό μία έννοια, είναι αδιάφορο αν φορούν ή όχι μάσκα. Είτε επειδή τα ίδια τα πρόσωπα είναι προσωπεία (=μάσκες) είτε επειδή οι μάσκες έχουν αντικατα-στήσει τα ίδια τα πρόσωπα. Παράδειγμα: φορούν μάσκα, άραγε, όσοι διαμηνύουν ότι ο λαός δεν χρεοκοπεί, η χώρα ανακτά τη χαμένη αξιοπιστία - ανεξαρτησία, οσονούπω αντιμετωπίζεται η πανδημία της ανεργίας και επέρχεται η πολύφερνος ανάπτυξη; Ή το προσωπείο της μη χρεοκοπίας του οικονομικο-πολιτικού συστήματος και του πλήρους αδιεξόδου, με τα σημερινά δεδομένα, έχει γίνει ένα με το πρόσωπό τους;
Με άλλα λόγια, είναι μασκαράδες (φορούν μάσκα και υποκρίνονται ) ή το προσωπείο έχει υπερισχύσει; Αλλο παράδειγμα (πεζό και των τελευταίων ωρών): Ηταν μια μασκαράτα τα «δρώμενα» για τη μορφή με την οποία θα καταβάλλεται το χαράτσι στ' ακίνητα και ο αριθμός των δόσεων για ληξιπρόθεσμους φόρους ή μια πραγματική-αληθινή ιστορία; Παρόμοια καρναβαλικά ερωτήματα είναι δυνατόν να διατυπωθούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Προφανώς υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Οπως και κάθε είδους μάσκες - όχι μόνο αποκριά-τικες. Ακόμη και αντιμνημο-νιακές!
Αν τα ίδια τα πρόσωπα, τελικά, δεν είναι προσωπεία, πάντα υπάρχει η δυνατότητα να πετάξουμε τις μάσκες και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.
Υπάρχει μια επίκαιρη (διαχρονικά) φράση ειδικά για το ελληνικό καρναβάλι και την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς: «Μασκαράδες χωρίς μάσκες...». Είναι άγνωστο αν προϋπήρχε ή καθιερώθηκε αργότερα, αλλά ακούγεται στο πρώτο αθηναϊκό καρναβάλι του 1889. Ο στιχοπλόκος προσφωνεί τον βασιλιά Καρνάβαλο με περισσή έμπνευση: «...Γιατί και αν είσαι μασκαράς/ τον μάστορά σου βρήκες/ Eδώ υπάρχουν σαν κι εσέ/ αμέτρητες χιλιάδες, γύρνα και δες τριγύρω σου.../ Eδώ δεν πιάνεις χαρτωσιά/ σε βάζουν κάτω άλλοι.../ Aν θέλεις γύρνα να τους δεις/ σ' αυτό το Kαρναβάλι/ είναι μασκαράδες όλοι τους/ αλλά με δίχως μάσκα...». Aγνώστου πατρός οι στίχοι, «μυρίζουν» όμως Αννινο ή Σουρή. Εκτιμήθηκαν στον καιρό τους κι έγιναν κλασικοί, με στόχο κυρίως τους κατέχοντες κάθε φορά την εξουσία.
Σε μια ελεύθερη αποκριάτικη απόδοση θα μπορούσαν να... μεταμφιεστούν ως εξής: Mη φοράτε μάσκες. Αρκούν τα πρόσωπά σας. Ετσι, μεταφορικώς και αποδεσμευμένοι από τον κύκλο της Αποκριάς, προσφέρονται για γενικευμένη χρήση στην Ελλάδα της κρίσης. Οπως και η λέξη καρναβάλι - μία από τις συχνότερα επαναλαμβανόμενες λέξεις στη μνημονιακή πολιτική σκηνή.
Αν και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σ' αυτήν, υπό μία έννοια, είναι αδιάφορο αν φορούν ή όχι μάσκα. Είτε επειδή τα ίδια τα πρόσωπα είναι προσωπεία (=μάσκες) είτε επειδή οι μάσκες έχουν αντικατα-στήσει τα ίδια τα πρόσωπα. Παράδειγμα: φορούν μάσκα, άραγε, όσοι διαμηνύουν ότι ο λαός δεν χρεοκοπεί, η χώρα ανακτά τη χαμένη αξιοπιστία - ανεξαρτησία, οσονούπω αντιμετωπίζεται η πανδημία της ανεργίας και επέρχεται η πολύφερνος ανάπτυξη; Ή το προσωπείο της μη χρεοκοπίας του οικονομικο-πολιτικού συστήματος και του πλήρους αδιεξόδου, με τα σημερινά δεδομένα, έχει γίνει ένα με το πρόσωπό τους;
Με άλλα λόγια, είναι μασκαράδες (φορούν μάσκα και υποκρίνονται ) ή το προσωπείο έχει υπερισχύσει; Αλλο παράδειγμα (πεζό και των τελευταίων ωρών): Ηταν μια μασκαράτα τα «δρώμενα» για τη μορφή με την οποία θα καταβάλλεται το χαράτσι στ' ακίνητα και ο αριθμός των δόσεων για ληξιπρόθεσμους φόρους ή μια πραγματική-αληθινή ιστορία; Παρόμοια καρναβαλικά ερωτήματα είναι δυνατόν να διατυπωθούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Προφανώς υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Οπως και κάθε είδους μάσκες - όχι μόνο αποκριά-τικες. Ακόμη και αντιμνημο-νιακές!
Αν τα ίδια τα πρόσωπα, τελικά, δεν είναι προσωπεία, πάντα υπάρχει η δυνατότητα να πετάξουμε τις μάσκες και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου