Cynical...
Δεν ξέρω γιατί χτες συγκινήθηκε τόσο πολύ ο γερμανικός τύπος με το πέταγμα της ανεργίας στην ΕΖ στο 12%. Άρχισαν μήπως να ανησυχούν μπας και η φλόγα που γλείφει καιρό τώρα τα διπλανά σπίτια, μπει κάποια στιγμή και στο δικό τους; Μήπως άρχισαν να μυρίζουν κιόλας τον καπνό; Πάντως έχουν ακόμα καιρό ν’ ανησυχούν, μιας και το δικό τους ποσοστό, καθώς και των ομογάλακτων αυστριακών παραμένει προς το παρόν απείραχτο.
Μπορεί ως τώρα τα δημοσιεύματα και οι εικόνες δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων κυρίως από το Νότο, να μην κατάφεραν να ερεθίσουν τους τευτονικούς δακρυγόνους αδένες, αλλά κάποιες σουβλιές και ερωτήματα φαίνεται ότι αρχίζουν δειλά-δειλά να διεμβολίζουν τις βεβαιότητες και την αλαζονεία της αμάθειας και της αναισθησίας τους. Μόλις τώρα άρχισαν να αντιλαμβάνονται τα τερατώδη μεγέθη της νεανικής ανεργίας και τις κοινωνικές επιπτώσεις που απορρέουν από αυτή, φαντάζομαι όχι από ευαισθησία, αλλά από τις μεταβολές που θα επιφέρει στη δική τους καθημερινότητα, όταν στρατιές εξαγριωμένων μαυριδερών νεαρών θα εισβάλουν στις πόλεις και τα σκουπίδια τους αναζητώντας τη φέτα το ψωμί που τους έκλεψαν.
Δεν εκπλήσσει κανέναν φυσικά ο σχολιασμός των περισσοτέρων εφημερίδων περί των αιτίων του φαινομένου αυτού, μιας και συνεχίζουν να το αποδίδουν στα γνωστά: κακή διακυβέρνηση και έλλειψη μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Η λιτότητα και τα αποτελέσματά της παραμένουν αθέατα στο μέσο γερμανικό μάτι.
Η βερολινέζικη Der Tagesspiegel , παρουσιάζεται παραδόξως υπέρ το δέον ευσυγκίνητη για όλα αυτά τα ηλιοκαμμένα παιδιά που δεν θα μπορέσουν να βελτιώσουν και να αξιοποιήσουν τα βιογραφικά τους. Για τη λιτότητα που επιβάλλει η κυβέρνηση της πατρίδας της, και την οποία επικροτούν οι αναγνώστες της και όχι μόνο, ούτε κουβέντα. Μόνιμος στόχος, οι μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν.
Η κεντροαριστερή Süddeutsche Zeitung είναι αλήθεια πως αναρωτιέται για το αποτέλεσμα της «βάρβαρης και επώδυνης» προσαρμογής προς την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας των νοτίων, (φυσικά εδώ χάνει τη μπάλα αν νομίζει ότι η ανταγωνιστικότητα κερδίζεται με τόση ανεργία), διερωτώμενη στο τέλος αν αυτό πρέπει να είναι το τίμημα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Η Bild, τα δίνει όλα μιλώντας για ντροπή της πολιτισμένης Ευρώπης, (κι εδώ η μπάλα πάει σ’ όλο το γήπεδο), ρίχνοντας φυσικά το ανάθεμα στις ανάξιες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις του νότου.
Θα σταθούμε λίγο παραπάνω στην αριστερή Die Tageszeitung η οποία είναι και η μόνη η οποία στρέφει τα βέλη της κριτικής στην ίδια τη Γερμανία.
«Όλα εξαρτώνται από τη Γερμανία», γράφει, «η οποία και θα καθορίσει την τύχη του ευρώ. Αυτό είναι το καθαρό μήνυμα που στέλνουν τα ποσοστά ανεργίας. Τα νούμερα αυτά αντικατοπτρίζουν μια διαιρεμένη Ευρώπη ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και στον διαρκώς εξαθλιωνόμενο Νότο. Ολόκληρες γενιές αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν μέλλον, γεγονός που θα έχει πολιτικές συνέπειες. Τα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν, ενώ η Ιταλία δεν θα είναι η μόνη ακυβέρνητη χώρα. Οι ψηφοφόροι του Νότου χρησιμοποιούν την ψήφο τους σαν διαμαρτυρία. Άλλωστε οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν και καμιά σημασία μιας και εκτελούν τις εντολές της Γερμανίας».
Και συνεχίζει:
«Η Γερμανία δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Αντί να βοηθήσει το Νότο τον σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια Το χειρότερο δε είναι, ότι μέχρι τώρα οι Γερμανοί, δεν έδειξαν να αντιδρούν καθόλου. Τους είναι αρκετό ότι δεν υποφέρουν οι ίδιοι από την κρίση.
Καταλήγοντας δε:
«Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, σ’ αυτό που μπορούν να ελπίζουν οι Νότιοι είναι ο οπορτουνισμός της Μέρκελ. Όταν η κρίση φτάσει και στη Γερμανία, να είστε σίγουροι ότι η καγκελάριος, με μια Μερκελικού τύπου στροφή 180 μοιρών θα εκκινήσει προγράμματα τόνωσης για ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορεί να φαίνεται κυνικό, αλλά τα μόνα καλά νέα που μπορεί να περιμένει η ΕΖ από τη Γερμανία, είναι η αύξηση των ανέργων της».
ΥΓ. Από το Spiegel
Δεν ξέρω γιατί χτες συγκινήθηκε τόσο πολύ ο γερμανικός τύπος με το πέταγμα της ανεργίας στην ΕΖ στο 12%. Άρχισαν μήπως να ανησυχούν μπας και η φλόγα που γλείφει καιρό τώρα τα διπλανά σπίτια, μπει κάποια στιγμή και στο δικό τους; Μήπως άρχισαν να μυρίζουν κιόλας τον καπνό; Πάντως έχουν ακόμα καιρό ν’ ανησυχούν, μιας και το δικό τους ποσοστό, καθώς και των ομογάλακτων αυστριακών παραμένει προς το παρόν απείραχτο.Μπορεί ως τώρα τα δημοσιεύματα και οι εικόνες δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων κυρίως από το Νότο, να μην κατάφεραν να ερεθίσουν τους τευτονικούς δακρυγόνους αδένες, αλλά κάποιες σουβλιές και ερωτήματα φαίνεται ότι αρχίζουν δειλά-δειλά να διεμβολίζουν τις βεβαιότητες και την αλαζονεία της αμάθειας και της αναισθησίας τους. Μόλις τώρα άρχισαν να αντιλαμβάνονται τα τερατώδη μεγέθη της νεανικής ανεργίας και τις κοινωνικές επιπτώσεις που απορρέουν από αυτή, φαντάζομαι όχι από ευαισθησία, αλλά από τις μεταβολές που θα επιφέρει στη δική τους καθημερινότητα, όταν στρατιές εξαγριωμένων μαυριδερών νεαρών θα εισβάλουν στις πόλεις και τα σκουπίδια τους αναζητώντας τη φέτα το ψωμί που τους έκλεψαν.
Δεν εκπλήσσει κανέναν φυσικά ο σχολιασμός των περισσοτέρων εφημερίδων περί των αιτίων του φαινομένου αυτού, μιας και συνεχίζουν να το αποδίδουν στα γνωστά: κακή διακυβέρνηση και έλλειψη μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Η λιτότητα και τα αποτελέσματά της παραμένουν αθέατα στο μέσο γερμανικό μάτι.
Η βερολινέζικη Der Tagesspiegel , παρουσιάζεται παραδόξως υπέρ το δέον ευσυγκίνητη για όλα αυτά τα ηλιοκαμμένα παιδιά που δεν θα μπορέσουν να βελτιώσουν και να αξιοποιήσουν τα βιογραφικά τους. Για τη λιτότητα που επιβάλλει η κυβέρνηση της πατρίδας της, και την οποία επικροτούν οι αναγνώστες της και όχι μόνο, ούτε κουβέντα. Μόνιμος στόχος, οι μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν.
Η κεντροαριστερή Süddeutsche Zeitung είναι αλήθεια πως αναρωτιέται για το αποτέλεσμα της «βάρβαρης και επώδυνης» προσαρμογής προς την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας των νοτίων, (φυσικά εδώ χάνει τη μπάλα αν νομίζει ότι η ανταγωνιστικότητα κερδίζεται με τόση ανεργία), διερωτώμενη στο τέλος αν αυτό πρέπει να είναι το τίμημα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Η Bild, τα δίνει όλα μιλώντας για ντροπή της πολιτισμένης Ευρώπης, (κι εδώ η μπάλα πάει σ’ όλο το γήπεδο), ρίχνοντας φυσικά το ανάθεμα στις ανάξιες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις του νότου.
Θα σταθούμε λίγο παραπάνω στην αριστερή Die Tageszeitung η οποία είναι και η μόνη η οποία στρέφει τα βέλη της κριτικής στην ίδια τη Γερμανία.
«Όλα εξαρτώνται από τη Γερμανία», γράφει, «η οποία και θα καθορίσει την τύχη του ευρώ. Αυτό είναι το καθαρό μήνυμα που στέλνουν τα ποσοστά ανεργίας. Τα νούμερα αυτά αντικατοπτρίζουν μια διαιρεμένη Ευρώπη ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και στον διαρκώς εξαθλιωνόμενο Νότο. Ολόκληρες γενιές αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν μέλλον, γεγονός που θα έχει πολιτικές συνέπειες. Τα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν, ενώ η Ιταλία δεν θα είναι η μόνη ακυβέρνητη χώρα. Οι ψηφοφόροι του Νότου χρησιμοποιούν την ψήφο τους σαν διαμαρτυρία. Άλλωστε οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν και καμιά σημασία μιας και εκτελούν τις εντολές της Γερμανίας».
Και συνεχίζει:
«Η Γερμανία δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Αντί να βοηθήσει το Νότο τον σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια Το χειρότερο δε είναι, ότι μέχρι τώρα οι Γερμανοί, δεν έδειξαν να αντιδρούν καθόλου. Τους είναι αρκετό ότι δεν υποφέρουν οι ίδιοι από την κρίση.
Καταλήγοντας δε:
«Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, σ’ αυτό που μπορούν να ελπίζουν οι Νότιοι είναι ο οπορτουνισμός της Μέρκελ. Όταν η κρίση φτάσει και στη Γερμανία, να είστε σίγουροι ότι η καγκελάριος, με μια Μερκελικού τύπου στροφή 180 μοιρών θα εκκινήσει προγράμματα τόνωσης για ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορεί να φαίνεται κυνικό, αλλά τα μόνα καλά νέα που μπορεί να περιμένει η ΕΖ από τη Γερμανία, είναι η αύξηση των ανέργων της».
ΥΓ. Από το Spiegel
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου