Του Στέλιου Φωτεινόπουλου, απο το Red NoteBook...
Ήταν η κίνηση της στιγμής. Τα επεισόδια, το ένα μετά το άλλο. Αυτό που έδειχνε το τι πλησιάζει. Η περιστολή των δικαιωμάτων, η καταστολή, η φίμωση, ή ενόχληση για τον δημόσιο χώρο, όλα στο ψηφιδωτό της αντίδρασης. Σου κλείνουν την ΕΡΤ. Σε αφήνουν χωρίς φωνή, χωρίς πολιτισμό, χωρίς κινηματογράφο, χωρίς ντοκιμαντέρ, χωρίς ενημέρωση.
Σε πετούν στα ιδιωτικά κανάλια, στους εργολάβους της ενημέρωσης, εκείνους που επί χρόνια ξέρουν και σου σερβίρουν το «καλό σου», και που τώρα, την ώρα που σχεδόν 3000 συνάδελφοί τους μένουν στον δρόμο, την στιγμή που η δημόσια ΕΡΤ βάζει λουκέτο, εκείνοι τσιμουδιά. Είναι άλλος κλάδος, σου το λένε κάθε μέρα. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, δεν παράγουμε πολιτισμό. Εμάς ο μισθός μας είναι για να δημιουργούμε κλίμα στην κοινωνία, αιώνιοι εγκάθετοι, αγκαζέ με το διαπλεκόμενο καθεστώς. Εμείς κάνουμε ρεπορτάζ με τα Non paper του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Για ποια δημόσια τηλεόραση μου λες?
Δεν θα ξεχάσεις όμως. Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που έφυγες από το σπίτι βλέποντας ΝΕΤ, και όταν πάλι γύρισες, η τηλεόραση σου έγραφε με μεγάλα γράμματα σε μαύρο φόντο, no signal.
Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που πλησίαζες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Μεσογείων, και ο κόσμος ήταν πίσω από την κεντρική πύλη, τρομαγμένος άλλα ζωντανός. Για να μπορούν λίγο μετά, να δώσουν τον χώρο στην ελπίδα και τα πρώτα διστακτικά χαμόγελα, όταν πάνω από 30.000 πολίτες από όλη την Αθήνα, τραγουδούσαν το Άξιον Εστί, με σηκωμένες γροθιές μέσα και έξω από την ΕΡΤ και τα μουσικά σύνολα να συνοδεύουν πάνω στα σκαλιά.
Δεν θα ξεχάσεις, τα δεκάδες πρόσωπα που κρέμονταν από τα παράθυρα όλων των ορόφων, και έβγαζαν φωτογραφίες το πλήθος, φώναζαν συνθήματα, έκλαιγαν αγκαλιασμένοι, ούτε το μεγάλο μαύρο πιάνο σε μία αίθουσα της ΕΡΤ, που το είχε ανακαλύψει ένας μουσικός και καθόταν μόνος του παίζοντας το νυχτερινό χασάπικο του Χατζιδάκι. Τον κόσμο στους διαδρόμους, τους μέχρι τώρα κοστουμαρισμένους δημοσιογράφους, που πλέον έκλειναν 24 ώρες στην υπό κατάληψη ΕΡΤ, άυπνοι, κουρασμένοι.
Δεν θα ξεχάσεις την είδηση που ερχόταν και έφευγε κάθε λίγο ότι τα ΜΑΤ θα εκκενώσουν το κτίριο και την γύρω περιοχή. Με τους δεκάδες βουλευτές της Αριστεράς, τους δημάρχους, τους εκπροσώπους φορέων, συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων να είναι αναπόσπαστό κομμάτι της περιφρούρησης του κτιρίου.
Δεν θα ξεχάσεις και δεν θα συνηθίσεις την ανεργία. Δεν θα συνηθίσεις την έννοια της απόλυσης επειδή προσπαθούν τα ιδιωτικά μέσα, να σε κάνουν να ξεχάσεις την έννοια της αξιοπρεπούς εργασίας. Δεν θα κουραστείς να φωνάζεις, ότι για την ανεργία φταίνε εκείνοι που δημιούργησαν την κρίση, όχι κάποια τυχαία παθογένεια της αγοράς. Δεν θα ξεχάσεις ,ότι η ανάπτυξη που σου τάζουν δεν είναι για όλους, αφορά πολύ λίγους, μετρημένους, κολλητούς που τόσο καιρό είναι μεγαλοφειλέτες του Δημοσίου και δημόσιοι τραμπούκοι της Δημοκρατίας, και πρώτοι στην ουρά για την πίτα όταν αυτή αρχίσει να μεγαλώνει.
Κάποιες στιγμές, όταν τελειώσουν οι χαιρετισμοί, οι δημόσιες δηλώσεις και τα τηλεοπτικά πλάνα, θα υπάρχει η ανάγκη για να βάλεις το σώμα σου μπροστά. Να ενώσεις τις ανάσες σου, τα χέρια σου, τα ξενύχτια σου με χιλιάδες άλλους, σαν χτες βράδυ που σιγοψιθύριζες στον διπλανό σου, ότι η ΕΡΤ σου θυμίζει Πολυτεχνείο και χαμογελούσες, εσύ που δεν έζησες ποτέ Πολυτεχνείο και Χούντα..
Να θυμάσαι πάντα, την ώρα που γυρνούσες σπίτι με το αυτοκίνητο και άκουγες την ΕΡΤ μέσα από τους 105,5 στο κόκκινο, και τα παράσιτα της κυβέρνησης ήταν τόσα που δεν άκουγες τίποτα, άλλα δεν σε ένοιαζε, δεν άλλαζες σταθμό. Ήθελες να ακούς αυτό το χάος, ήξερες ότι ήταν γοητευτικό, για αυτό και το βρώμιζαν με τις παρεμβολές τους.
Δεν θα ξεχάσεις, ότι διαλύουν την δική σου περιουσία, την Δημόσια τηλεόραση. Όχι το δελτίο ειδήσεων μόνο. 4 Εθνικής εμβέλειας κανάλια και 1 για τον απόδημο ελληνισμό, 6 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Αθήνα, 1 παγκόσμιας εμβέλειας, 3 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Θεσσαλονίκη, 19 ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την Ελλάδα, τα 2 μουσικά σύνολα της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας με την χορωδία, και την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής, τον ψηφιακό τόπο της ΕΡΤ και το τεράστιο ψηφιακό Αρχείο της ΕΡΤ. Το ψηφιακό αρχείο στο όποιο είναι καταγραμμένο, κάθε δευτερόλεπτο Ελληνικής Ιστορίας, πολιτισμού και πολιτικών γεγονότων σε βίντεο και ήχο, όλου του 20 αιώνα.
Όχι, δε θα περάσει. Όταν έχεις ένα συνταγματικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα συνταγματική εκτροπή. Όταν έχεις κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα κοινοβουλευτική εκτροπή. Αναρωτιέσαι όμως κάθε μέρα, κάθε στιγμή από χτες, όταν έχεις πολλά πραξικοπήματα, πολλές εκτροπές, πολλά χέρια να σου φιμώνουν το στόμα, τότε τι έχεις?
Ο τυχαίος φασισμός της καθημερινότητας, των αδιάφορων και τον εγκάθετων, δεν θα περάσει. Και δεν θα περάσει γιατί θα είμαστε όλοι εκεί. Και το μόνο πράγμα που θα δεχτούμε, είναι το να χάσουν. Γιατί το μόνο που ζητούμε, είναι οι ανάγκες μας. Έχουμε μάθει να νικάμε. Ας το κάνουμε και τώρα, μόνο έτσι θα μας ανοίξει η όρεξη. Μόνο έτσι θα κοπεί η δική τους.
Σε πετούν στα ιδιωτικά κανάλια, στους εργολάβους της ενημέρωσης, εκείνους που επί χρόνια ξέρουν και σου σερβίρουν το «καλό σου», και που τώρα, την ώρα που σχεδόν 3000 συνάδελφοί τους μένουν στον δρόμο, την στιγμή που η δημόσια ΕΡΤ βάζει λουκέτο, εκείνοι τσιμουδιά. Είναι άλλος κλάδος, σου το λένε κάθε μέρα. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, δεν παράγουμε πολιτισμό. Εμάς ο μισθός μας είναι για να δημιουργούμε κλίμα στην κοινωνία, αιώνιοι εγκάθετοι, αγκαζέ με το διαπλεκόμενο καθεστώς. Εμείς κάνουμε ρεπορτάζ με τα Non paper του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Για ποια δημόσια τηλεόραση μου λες?
Δεν θα ξεχάσεις όμως. Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που έφυγες από το σπίτι βλέποντας ΝΕΤ, και όταν πάλι γύρισες, η τηλεόραση σου έγραφε με μεγάλα γράμματα σε μαύρο φόντο, no signal.
Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που πλησίαζες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Μεσογείων, και ο κόσμος ήταν πίσω από την κεντρική πύλη, τρομαγμένος άλλα ζωντανός. Για να μπορούν λίγο μετά, να δώσουν τον χώρο στην ελπίδα και τα πρώτα διστακτικά χαμόγελα, όταν πάνω από 30.000 πολίτες από όλη την Αθήνα, τραγουδούσαν το Άξιον Εστί, με σηκωμένες γροθιές μέσα και έξω από την ΕΡΤ και τα μουσικά σύνολα να συνοδεύουν πάνω στα σκαλιά.
Δεν θα ξεχάσεις, τα δεκάδες πρόσωπα που κρέμονταν από τα παράθυρα όλων των ορόφων, και έβγαζαν φωτογραφίες το πλήθος, φώναζαν συνθήματα, έκλαιγαν αγκαλιασμένοι, ούτε το μεγάλο μαύρο πιάνο σε μία αίθουσα της ΕΡΤ, που το είχε ανακαλύψει ένας μουσικός και καθόταν μόνος του παίζοντας το νυχτερινό χασάπικο του Χατζιδάκι. Τον κόσμο στους διαδρόμους, τους μέχρι τώρα κοστουμαρισμένους δημοσιογράφους, που πλέον έκλειναν 24 ώρες στην υπό κατάληψη ΕΡΤ, άυπνοι, κουρασμένοι.
Δεν θα ξεχάσεις την είδηση που ερχόταν και έφευγε κάθε λίγο ότι τα ΜΑΤ θα εκκενώσουν το κτίριο και την γύρω περιοχή. Με τους δεκάδες βουλευτές της Αριστεράς, τους δημάρχους, τους εκπροσώπους φορέων, συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων να είναι αναπόσπαστό κομμάτι της περιφρούρησης του κτιρίου.
Δεν θα ξεχάσεις και δεν θα συνηθίσεις την ανεργία. Δεν θα συνηθίσεις την έννοια της απόλυσης επειδή προσπαθούν τα ιδιωτικά μέσα, να σε κάνουν να ξεχάσεις την έννοια της αξιοπρεπούς εργασίας. Δεν θα κουραστείς να φωνάζεις, ότι για την ανεργία φταίνε εκείνοι που δημιούργησαν την κρίση, όχι κάποια τυχαία παθογένεια της αγοράς. Δεν θα ξεχάσεις ,ότι η ανάπτυξη που σου τάζουν δεν είναι για όλους, αφορά πολύ λίγους, μετρημένους, κολλητούς που τόσο καιρό είναι μεγαλοφειλέτες του Δημοσίου και δημόσιοι τραμπούκοι της Δημοκρατίας, και πρώτοι στην ουρά για την πίτα όταν αυτή αρχίσει να μεγαλώνει.
Κάποιες στιγμές, όταν τελειώσουν οι χαιρετισμοί, οι δημόσιες δηλώσεις και τα τηλεοπτικά πλάνα, θα υπάρχει η ανάγκη για να βάλεις το σώμα σου μπροστά. Να ενώσεις τις ανάσες σου, τα χέρια σου, τα ξενύχτια σου με χιλιάδες άλλους, σαν χτες βράδυ που σιγοψιθύριζες στον διπλανό σου, ότι η ΕΡΤ σου θυμίζει Πολυτεχνείο και χαμογελούσες, εσύ που δεν έζησες ποτέ Πολυτεχνείο και Χούντα..
Να θυμάσαι πάντα, την ώρα που γυρνούσες σπίτι με το αυτοκίνητο και άκουγες την ΕΡΤ μέσα από τους 105,5 στο κόκκινο, και τα παράσιτα της κυβέρνησης ήταν τόσα που δεν άκουγες τίποτα, άλλα δεν σε ένοιαζε, δεν άλλαζες σταθμό. Ήθελες να ακούς αυτό το χάος, ήξερες ότι ήταν γοητευτικό, για αυτό και το βρώμιζαν με τις παρεμβολές τους.
Δεν θα ξεχάσεις, ότι διαλύουν την δική σου περιουσία, την Δημόσια τηλεόραση. Όχι το δελτίο ειδήσεων μόνο. 4 Εθνικής εμβέλειας κανάλια και 1 για τον απόδημο ελληνισμό, 6 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Αθήνα, 1 παγκόσμιας εμβέλειας, 3 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Θεσσαλονίκη, 19 ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την Ελλάδα, τα 2 μουσικά σύνολα της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας με την χορωδία, και την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής, τον ψηφιακό τόπο της ΕΡΤ και το τεράστιο ψηφιακό Αρχείο της ΕΡΤ. Το ψηφιακό αρχείο στο όποιο είναι καταγραμμένο, κάθε δευτερόλεπτο Ελληνικής Ιστορίας, πολιτισμού και πολιτικών γεγονότων σε βίντεο και ήχο, όλου του 20 αιώνα.
Όχι, δε θα περάσει. Όταν έχεις ένα συνταγματικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα συνταγματική εκτροπή. Όταν έχεις κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα κοινοβουλευτική εκτροπή. Αναρωτιέσαι όμως κάθε μέρα, κάθε στιγμή από χτες, όταν έχεις πολλά πραξικοπήματα, πολλές εκτροπές, πολλά χέρια να σου φιμώνουν το στόμα, τότε τι έχεις?
Ο τυχαίος φασισμός της καθημερινότητας, των αδιάφορων και τον εγκάθετων, δεν θα περάσει. Και δεν θα περάσει γιατί θα είμαστε όλοι εκεί. Και το μόνο πράγμα που θα δεχτούμε, είναι το να χάσουν. Γιατί το μόνο που ζητούμε, είναι οι ανάγκες μας. Έχουμε μάθει να νικάμε. Ας το κάνουμε και τώρα, μόνο έτσι θα μας ανοίξει η όρεξη. Μόνο έτσι θα κοπεί η δική τους.
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου