Θέλουμε Δημοκρατία;

απο τον Πιτσιρικο...
Ένα πράγμα που μοιάζει να μην έχει αντιληφθεί -ή κάνει πως δεν έχει αντιληφθεί – ο Αντώνης Σαμαράς είναι πως η ΕΡΤ ανήκει, θεωρητικά τουλάχιστον, στους Έλληνες πολίτες. Οπότε, οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν αν θα μπει λουκέτο στην ΕΡΤ είναι οι Έλληνες πολίτες και όχι ο Σαμαράς και οι λακέδες του.

Χτες, ο Αντώνης Σαμαράς κατηγόρησε τους εργαζόμενους της ΕΡΤ πως φωνάζουν για τα προνόμιά τους και όχι για τα δικαιώματα του λαού, όπως κάνουν, για παράδειγμα, ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος και οι άλλοι καναλάρχες, τους οποίους, αν και έχουν κανάλια χωρίς άδεια, νέμονται παράνομα δημόσιες συχνότητες και δεν πληρώνουν τον ειδικό φόρο για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, όχι μόνο δεν τους άγγιξε καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα αλλά ο Σαμαράς τους κάνει ένα ωραίο δώρο, βάζοντας λουκέτο στα μόνα νόμιμα κανάλια της χώρας.

Δηλαδή, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ δεν ανήκουν στον λαό, όπως δεν ανήκαν πιο πριν στο λαό οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι στο Μετρό, οι ναυτεργάτες και τόσοι άλλοι.
Ποιος είναι αυτός ο λαός, τέλος πάντων; Από ποιους αποτελείται;
Ένα καλό βήμα θα ήταν να σταματήσουμε να μιλάμε για λαό. Το κάνουν οι πολιτικοί -όλων των πολιτικών χώρων-, για να τσουβαλιάσουν και να ακυρώσουν τους πολίτες.
Λαός, στα αρχαία ελληνικά, σημαίνει μάζα. Και η μάζα είναι για τα μπάζα.
Ας μιλάμε για πολίτες. Με υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε χτες την απορία του για το ότι δεν υπήρξε τέτοια αντίδραση -όπως για την ΕΡΤ-, όταν έκλεισαν ιδιωτικά κανάλια και εφημερίδες και υπήρξαν χιλιάδες άνεργοι.
Κάνει λάθος. Υπήρξε αντίδραση. Αλλά, αφενός κάποια από τα ΜΜΕ που έβαλαν λουκέτο υπήρχαν μόνο εξαιτίας των υπηρεσιών που πρόσφεραν στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ -και των άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των ιδιοκτητών τους- και αφετέρου αυτά τα ΜΜΕ δεν ανήκαν στους Έλληνες πολίτες.
Επίσης, αν κάποιος δεν αντιδρά για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν σημαίνει ότι δεν θα αντιδράσει ποτέ.
Οι Έλληνες δεν αντέδρασαν για αιώνες στους Τούρκους. Κάποια στιγμή, όμως, επαναστάτησαν.
«Επαναστάτησαν οι σκλάβοι, Αντωνάκη μου!»
Ο Αντώνης Σαμαράς, αν και προσπαθεί διαρκώς να πείσει για το μεγαλείο της ψυχής του, απέδειξε χτες πως είναι εκδικητικός: είπε πως οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ απεργούσαν κάθε φορά που ο ίδιος έκανε σημαντική επίσκεψη σε ξένη χώρα.
Οι «σημαντικές» επισκέψεις του Αντώνη Σαμαρά δεν απέδωσαν τίποτα και αυτό δεν οφείλεται στην απεργία των εργαζομένων στην ΕΡΤ.
Ίσως, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ να μην κάλυψαν τις «σημαντικές» επισκέψεις του Αντώνη Σαμαρά όπως θα ήθελε ο ίδιος αλλά, από την άλλη, δεν είπαν και αυτό που πραγματικά συνέβαινε: οι επισκέψεις του Αντώνη Σαμαρά σε ξένες χώρες ήταν μόνο επισκέψεις και δεν απέφεραν τίποτα στη χώρα μας.
Ο Αντώνης Σαμαράς έμεινε πάρα πολλά χρόνια στο περιθώριο και αυτό του δημιούργησε απωθημένα.
Στο μυαλό του, θα έπρεπε να τον είχαμε κάνει πρωθυπουργό πριν από 20 χρόνια. Άλλωστε, από τότε τον «ετοίμαζαν».
Συμπεριφέρεται σαν να έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Δεν την έχει. Είναι ο λιγότερο δημοφιλής πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, έχει πάρει το μικρότερο εκλογικό ποσοστό που πήρε εκλεγμένος πρωθυπουργός από το 1974 και μετά, και κυβερνά με την στήριξη δυο ξοφλημένων πολιτικών, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη.
Επίσης, είναι γελοία όλη αυτή η πόζα από κάποιον που, απλά, εκτελεί σαν σκυλάκι τις εντολές της Τρόικας.
Το ημερολόγιο γράφει 13 Ιουνίου 2013.
Η χώρα χρεοκόπησε πριν από τρία χρόνια. Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας τα γνωρίζουμε. Τα βιώνουμε.
Όλο αυτό το διάστημα, στο τραπέζι μπήκαν διλήμματα, ψευτοδιλήμματα, νομίσματα και άλλα πολλά.
Επικράτησε σύγχυση. Ο θυμός περίσσεψε.
Ο αυταρχισμός και η αλαζονεία του Αντώνη Σαμαρά και το επικείμενο πάντρεμά του με την Χρυσή Αυγή ξεκαθαρίζουν το τοπίο.
Η εκτροπή είναι ορατή.
Η Βουλή είναι διακοσμητική.
Το ερώτημα σήμερα είναι αν θέλουμε Δημοκρατία ή όχι. Και θα πρέπει να απαντήσουμε εμείς.
Δεν μπορούμε πια να κάνουμε τους ανήξερους. Ξέρουμε. Τα ξέρουμε όλα.
Αν θέλουμε Δημοκρατία, θα πρέπει να αγωνιστούμε για την Δημοκρατία.
Όχι ως λαός. Ως πολίτες.
Συνειδητά.
Θέλουμε Δημοκρατία;