Υπάρχουν τρεις αλήθειες που τις ομολογούν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην ελληνική τραγωδία εκτός από την κυβέρνηση Σαμαρά. Αλήθεια πρώτη: Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Αλήθεια δεύτερη: Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Αλήθεια τρίτη: Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο.
Προχθές η γερμανική Die Welt, επικαλούμενη απόψεις στελεχών της κυβέρνησης Μέρκελ, κάλεσε επί της ουσίας τους Γερμανούς να ετοιμάζονται για το αναπόφευκτο ελληνικό κούρεμα. Ενώ η Λαγκάρντ και τα στελέχη του ΔΝΤ ψιθυρίζουν ή φωνάζουν, ανάλογα με τη συγκυρία, το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αλλά προσοχή: το ψαλίδι επί του χρέους πρέπει να συνοδεύει τη μάχαιρα των Μνημονίων επί των Ελλήνων, λέει η επικεφαλής του Ταμείου.
Για τους οικονομολόγους δεν το συζητάμε. Δεν υπάρχει σοβαρός επιστήμονας σε όλο τον κόσμο, όποιας σχολής κι αν είναι, που δεν έχει την άποψη ότι το χρέος δεν βγαίνει. Κάτι περισσότερο μάλιστα: Για πολλούς απ' αυτούς, όχι μόνο δεν βγαίνει, αλλά αναπαράγεται, μεγαλώνει, γίνεται ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια όλου του συστήματος, εξαιτίας της γερμανικής συνταγής που δοκιμάζεται στην Ελλάδα.
Αν όμως το χρέος δεν βγαίνει, πώς μπορούν να υποστηρίζουν ότι βγαίνουν τα Μνημόνια; Ότι πιάνουν τόπο οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, το μαύρο της ΕΡΤ, οι απολύσεις, η ανεργία, η επιδημία φτώχειας, η διάλυση της Υγείας, της Παιδείας και των ανθρώπων; Τι προσδοκούν και αφηγούνται ιστορίες επιτυχίας και θαύματα με φως στο βάθος του τούνελ και ανάπτυξη στον πάτο του βαρελιού;
Μα προσδοκούν κάτι που δεν τολμούν να το πουν δημοσίως (μόνο να το υπονοούν με πονηρούς κώδικες), αλλά που διατρέχει όλη την ελληνική νομενκλατούρα των Μνημονίων: Αν είμαστε όσο σκληροί μας ζητούν, όσο βάρβαροι μας ζητούν, όσο μετανοημένοι μας ζητούν, και εξαλειφθεί το έλλειμμα εμπιστοσύνης των δανειστών και εταίρων, τότε θα ανταμειφθούμε. Θα υπάρξουν διευκολύνσεις, κούρεμα, καλλωπισμός, ελάφρυνση. Γιατί όλοι ξέρουν ότι το χρέος δεν βγαίνει.
Για ένα πουκάμισο αδειανό, ή περιμένοντας τον Γκοντό, η ελληνική τραγωδία δηλαδή! Αλλά γιατί όσοι δεν έδωσαν ούτε σέντσι χωρίς ισοδύναμα βαρβαρότητας, θα φανούν τώρα τόσο ανθρωπιστές; Τι ακόμα θα απαιτήσουν από τους μετανοημένους για το προσδοκώμενο κούρεμα; Και ποιος θα αντέξει νέα, ατελείωτα κύματα σκληρότητας για ένα μη βιώσιμο χρέος σε μια αβίωτη χώρα;