Όμως, εκτός απ΄τον Βενιζέλο το τρίγωνο του Διαβόλου της τρικομματικής φορτίζει επικίνδυνα και ο κ. Κουβέλης (της τριπλέτας Μανιτακή –Ρουπακιώτη – Σκοπούλη) με την επιμονή του για το αντιρατσιστικό (στην πραγματικότηα φασιστικό) νομοσχέδιο. Και εις ό, τι αφορά το τρίγωνο του Διαβόλου της τρικομματικής υπό την εποπτεία της Τρόικας ανθυποκυβέρνησης,ποσώς…
…όμως με αυτό το νομοσχέδιο ο κ. Κουβέλης επιχειρεί μια «σημαροποίηση», αν μου επιτρέπετε τον νεολογισμό, του ΣΥΡΙΖΑ εις ό, τι αφορά τουλάχιστον τη στάση του στη Βουλή εν σχέσει με το εν λόγω νομοσχέδιο. Βεβαίως ο κ. Κουβέλης βρίσκει και τα κάνει, διότι ευρέθησαν ορισμένοι «πρόθυμοι» απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμοι από καιρό άλλωστε (όπως η υπόθεση Ρεπουσέ είχε πρόδειξει) για λύσεις κομφορμιστικές, πολιτικής ορθότητας και κανονιστικές.
Είμαι απολύτως βέβαιος και το λέω μετά λόγου γνώσεως ότι το μέγαμέρος του ΣΥΡΙΖΑ, μελών, στελεχών και ψηφοφόρων δεν υποστήριζε, θέσεις που υπονομεύουν την πεμπτουσία της υπόστασης του λαού.
Βαριές κουβέντες; Βεβαίως! διότι το θέμα είναι βαρύ κι ασήκωτο. Συνεπώς, ευκολίες, πιασάρικες και μοδάτες απόψεις, καθώς και παραδοχές ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εδώ δεν έχουν καμία θέση. Κι εξηγούμαι: πέραν των όσων έχουμε πει πολλοί έως τώρα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα (πλην Χρυσής Αυγής) ότι δηλαδή ο νόμος αυτός ποινικοποιεί τη γνώμη, ποινικοποιεί τις ιδέες, ποινικοποιεί την ιστορία, πέραν του ότι τέτοιες πολιτικές υπαγορεύσεις απ’ τη Νέα Τάξη, ώστε να (από)προσανατολίζουν σε χρήσιμους εχθρούς, κρατώντας την ίδια (πουεν τω μεταξύ τους χρησιμοποιεί) στο απυρόβλητο, πέρα όλων αυτών και άλλων πολλών που έχουν ήδη ειπωθεί, όπως για τον προσχηματικό αντιφασισμό – κολυμβήθρα του Σιλωάμ για δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, συμβαίνει και κάτι ακόμα! Που αναβαθμίζει τον «αντιρατσιστικό» νόμο Ρουπακιώτη από φασιστικό νόμο σε φασιστικό έκτρωμα. Με βάση τις διατάξεις του ένας Υπουργός (εν προκειμένω ο Υπουργός Δικαιοσύνης) θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατηγορήσει για «μίσος» ή «εχθροπάθεια» (!!!) οποιοδήποτεπρόσωπο, ομάδα ή κόμμα, να προχωρήσει στη διωξή τους κι εν τέλει να τουςθέσει εκτός νόμου.
Αν ισχύσει κάτι τέτοιο, ένας Υπουργός, εν προκειμένω ο Υπουργός Δικαιοσύνης οποιασδήποτε κυβέρνησης θα έχει δικτατορικές εξουσίες. Το πράγμα είναι αδιανόητο. Μόνον ένα φασιστικό ή ένα ναζιστικό κόμμα θα μπορούσαν να νομοθετήσουν κάτι τέτοιο. Να θυμίσουμε εδώ ότι, όταν ο Χίτλερ με την ανοχή του Χίντεμπουργκ (διότι ουδέποτε πήρε την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος) σχημάτισε κυβέρνηση, έθεσε αμέσως εκτός νόμου τα άλλα κόμματα,ένα – ένα.
Θα μου πείτε Χίντεμπουργκ ο κ. Παπούλιας και «Λαϊκός» Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Ρουπακιώτης; – μακρυά από μένα τέτοια Ύβρις! Έχουμε όμως υπογράψει κάποιο συμβόλαιο με τον Πανάγαθο ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και αύριο θα είναι ο κ. Ρουπακιώτης; Ότι ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης θα τυγχάνει φύσις αγαθή; Θα εξαρτάται απ΄το φιλότιμο του εκάστοτε Υπουργού Δικαιοσύνης ή νομική υπόσταση των κομμάτων;
Aλλά, και χωρίς αυτήν την παράμετρο ενός Υπουργού – Φάτσιο, η υπερψήφιση αυτού του νόμου θα σημαίνει την (κατά)δίωξη του μισούδιαδικτύου, της μισής λογοτεχνίας, της μισής πάσης τέχνης και της ιστορικής έρευνας. Θα οδηγήσει στην περαιτέρω κατίσχυση της ομογενοποιημένης σκέψης – όπερ και το ζητούμενο! Διότι το νομοσχέδιο αυτό δεν είναι μια ακόμα πασοκικά, γλίτσικη και αποτρόπαια, αλλά ένα ακόμα ζητούμενο λογοκρισίες και αυτολογοκρισίας.
Είναι ένα νομοσχέδιο που με πρόσχημα τη Χρυσή Αυγή μόνον η ίδια η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να νομοθέτησει. Και αυτό αποδεικνύει ποιός πραγματικά χρησιμοποιεί τον φασιστικό κίνδυνογια τον εκφασισμό της κοινωνίας. Αυτοί οι ίδιοι που τον εξέθρεψαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου