της Συντακτικής Ομάδας των “Ενθεμάτων”...
Τρία είναι τα θεμελιώδη, εκ των ων ουκ άνευ, γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου όσον αφορά τη δικαιοσύνη. Πρώτον, η ισότητα απέναντι στον νόμο: ο νόμος (τυπικά τουλάχιστον) ισχύει για όλους με τον ίδιο τρόπο: είτε είσαι πλούσιος είτε πένης, βασιλεύς ή στρατιώτης, δεξιός, αριστεροδέξιος ή αναρχικός. Δεύτερον, το τεκμήριο της αθωότητας: το δικαστήριο είναι το μόνο που έχει την εξουσία να δικάσει και να καταδικάσει, πολλώ δε μάλλον να στερήσει την ελευθερία· γι’ αυτό και στην προφυλάκιση (έννοια αφεαυτής επαχθής) μπαίνουν ανώτατα όρια. Τρίτον, η δικαιοσύνη απονέμεται σε εύλογο διάστημα, και όχι σε «τρία τέρμινα», κατά το δοκούν των κρατούντων. Και τα τρία δηλαδή γνωρίσματα που έχουν θριαμβευτικά τσαλαπατηθεί στην υπόθεση του αναρχικού Κώστα Σακκά, κατηγορούμενου για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς: συμπληρώνει σήμερα τριάντα μήνες και είκοσι εφτά μέρες προφυλάκισης, πέρα από κάθε συνταγματικό όριο, ενώ προχθές, με προκλητικά παράνομη και αντισυνταγματική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, η κράτησή του παρατάθηκε ένα ακόμα εξάμηνο.Απλά, απλούστατα: η κράτηση οποιουδήποτε έστω και μία μέρα πάνω από το ανώτατο συνταγματικά όριο θα έπρεπε να προξενεί ταραχή και τρόμο στους ιθύνοντες για την καταπάτηση ενός τόσο βασικού δικαιώματος (και δευτερευόντως για τις συνακόλουθες καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), και ο άνθρωπος θα έπρεπε να ελευθερωθεί πανηγυρικά την μεθεπόμενη, με κάμποσες συγγνώμες, ίσως και καμιά παραίτηση. Όχι μόνο δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, αλλά ο Σακκάς αναγκάστηκε να ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας το στοιχειωδέστατο δικαίωμά του.
Τρία είναι τα θεμελιώδη, εκ των ων ουκ άνευ, γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου όσον αφορά τη δικαιοσύνη. Πρώτον, η ισότητα απέναντι στον νόμο: ο νόμος (τυπικά τουλάχιστον) ισχύει για όλους με τον ίδιο τρόπο: είτε είσαι πλούσιος είτε πένης, βασιλεύς ή στρατιώτης, δεξιός, αριστεροδέξιος ή αναρχικός. Δεύτερον, το τεκμήριο της αθωότητας: το δικαστήριο είναι το μόνο που έχει την εξουσία να δικάσει και να καταδικάσει, πολλώ δε μάλλον να στερήσει την ελευθερία· γι’ αυτό και στην προφυλάκιση (έννοια αφεαυτής επαχθής) μπαίνουν ανώτατα όρια. Τρίτον, η δικαιοσύνη απονέμεται σε εύλογο διάστημα, και όχι σε «τρία τέρμινα», κατά το δοκούν των κρατούντων. Και τα τρία δηλαδή γνωρίσματα που έχουν θριαμβευτικά τσαλαπατηθεί στην υπόθεση του αναρχικού Κώστα Σακκά, κατηγορούμενου για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς: συμπληρώνει σήμερα τριάντα μήνες και είκοσι εφτά μέρες προφυλάκισης, πέρα από κάθε συνταγματικό όριο, ενώ προχθές, με προκλητικά παράνομη και αντισυνταγματική απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, η κράτησή του παρατάθηκε ένα ακόμα εξάμηνο.Απλά, απλούστατα: η κράτηση οποιουδήποτε έστω και μία μέρα πάνω από το ανώτατο συνταγματικά όριο θα έπρεπε να προξενεί ταραχή και τρόμο στους ιθύνοντες για την καταπάτηση ενός τόσο βασικού δικαιώματος (και δευτερευόντως για τις συνακόλουθες καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), και ο άνθρωπος θα έπρεπε να ελευθερωθεί πανηγυρικά την μεθεπόμενη, με κάμποσες συγγνώμες, ίσως και καμιά παραίτηση. Όχι μόνο δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, αλλά ο Σακκάς αναγκάστηκε να ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας το στοιχειωδέστατο δικαίωμά του.
Θα έπρεπε να ντρέπονται οι πάντες, εκτός ίσως των ακροδεξιών, γι’ αυτό. Να αισχύνονται οι δικαστικοί, να έχουν φρυάξει οι δικηγορικοί σύλλογοι, να έχουν χάσει τον ύπνο τους οι ιθύνοντες σε κυβέρνηση και διευθυντήρια υπουργείων Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη (καθώς, μάλιστα, και ο Γεράσιμος Τσάκαλος, κατηγορούμενος για την ίδια υπόθεση, συμπληρώνει 32 μήνες προφυλάκισης!). Όμως, όχι μόνο δεν έγιναν αυτά, αλλά η ΝΔ βρήκε άλλη μια φτηνή ευκαιρία να υπεραμυνθεί ενός ρόλου θιγμένου πλην πατριώτη, άρα και δικαιολογημένα παρανομούντος, χωροφύλακα (όπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ), κατηγορώντας όποιον διαμαρτύρεται –κατά προτίμηση τον ΣΥΡΙΖΑ– ως υπερασπιστή «τρομοκρατών» και (επί λέξει) «κατηγορούμενων για αναρχία»! Η δημαγωγία βέβαια είναι το έλασσον, μπροστά στο μείζον: τη συστηματική και εκ προθέσεως καταπάτηση νόμων και Συντάγματος απέναντι σε οτιδήποτε νοείται ως εμπόδιο, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιωμάτων (ανθρώπινων, εργασιακών, κοινωνικών κ.ο.κ.). Είναι ολοφάνερο, για άλλη μια φορά, πώς, με αυτή την ακροδεξιά Δεξιά δεν υπάρχει σωτηρία. Ζούμε ήδη τα ζοφερά, ας ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.
ΥΓ. Όταν μαθαίναμε στο σχολείο για το habeas corpus, του 12ου αιώνα, νομίζαμε ότι σήμερα πλέον έχει αξία ισοδύναμη με τα Regina rosas amat, Dum spiro spero κ.ο.κ. Χρειάστηκε το έτος 2013, για να ξεσκονίσουμε εκείνα τα λατινικά, αλλάζοντας γνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου