του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν. Αυτό σημαίνει πως οι μαθητές, όση προετοιμασία κι αν είχαν κάνει, βρέθηκαν σε μια κατάσταση όπου το σύστημα των εξετάσεων νοσεί και δεν σχετίζεται με τα θέματα μόνο που κλήθηκαν να απαντήσουν, όσο με το γενικότερο κλίμα απογοήτευσης που επικρατεί.
Οι επιλογές των σχολών δεν γίνονται με κριτήρια συγκέντρωσης μορίων για την εισαγωγή στην Ιατρική ή στο Πολυτεχνείο π.χ., αλλά με το ποια σχολή έχει προοπτική εξασφάλισης εργασίας. Η γενική εκπαίδευση και μόρφωση έχουν εκπέσει και τα παιδιά μας προορίζονται να γίνουν εξειδικευμένοι «ηλίθιοι». Ο προβληματισμός αρχίζει νωρίς, με την αγωνία των γονιών και την απαξία της γνώσης και της παιδείας, η οποία είναι χρήσιμη σε όποια επιλογή κι αν κάνουν τα παιδιά μας. Τώρα, όμως, που η ανεργία αγγίζει το 60% των νέων και τα σπουδασμένα παιδιά μας με πτυχία, με μεταπτυχιακά, με ξένες γλώσσες και σπουδές στο εξωτερικό δεν μπορούν να βρουν δουλειά, το πρόβλημα πλέον είναι βαθύτατα κοινωνικό, στο οποίο οι Πανελλήνιες Εξετάσεις των κομμάτων και προπαντός των δύο κομμάτων, τα οποία έγιναν ένα και μας κυβερνούν κοντά σαράντα χρόνια, έχουν αποτύχει παταγωδώς...
Η τελευταία μνημονιακή σύμπραξη των δύο κομμάτων με προοπτική εξάντλησης της τετραετίας διατηρεί την πολιτική λιτότητας που έχουν επιβάλει οι τροϊκανοί και έχει εξασφαλισμένη την αποτυχία. Ενώ έχει αποτύχει αυτή η πολιτική και το διαπιστώνουν και το παραδέχονται και οι ίδιοι, επιμένουν μέχρι τελικής πτώσεως. Καθημερινά κλείνουν εταιρείες, εξοντώνονται οι μικρομαγαζάτορες και οι επιχειρήσεις, απολύονται πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι την ημέρα και στο όνομα της εξυγίανσης και των μεταρρυθμίσεων έρχονται να αναγγείλουν και άλλα μέτρα. Τρία χρόνια μιλούν για επενδύσεις, για ανάπτυξη, για «πάταξη» της ανεργίας (από τους 400.000 έφτασαν στο 1,5 εκατ. οι άνεργοι) και δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις του κοινού νου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Ο χρόνος, όμως, έχει τελειώσει. Οι θερινές διακοπές έγιναν όνειρο και τα μπάνια του λαού έγιναν ένα σύντομο ανέκδοτο που δεν «βγάζει» γέλια.
Θα έρθει το φθινόπωρο, θα γίνουν οι εκλογές στη Γερμανία, που προσδοκούν να εκλεγεί η Μέρκελ, από την οποία περιμένουν βοήθεια, ενώ ήδη θα υποδεχτούν τον Σόιμπλε...
Το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης δεν είναι δικό μας, δεν έχει να κάνει με τις χώρες του Νότου, έχει να κάνει με την ελίτ της ενωμένης Ευρώπης, με το καπιταλιστικό τραπεζικό σύστημα, έχει να κάνει και με τη Γερμανία, η οποία ενώ έβγαλε κέρδη πάνω από 70 δισεκατομμύρια από την κρίση, δεν επωφελήθηκαν οι Γερμανοί εργαζόμενοι, αλλά το γερμανικό κεφάλαιο. Τα εκατομμύρια άνεργοι της Ευρώπης και οι εργαζόμενοι δεν γίνεται να μην ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Δεν είμαστε μόνοι μας...
Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν. Αυτό σημαίνει πως οι μαθητές, όση προετοιμασία κι αν είχαν κάνει, βρέθηκαν σε μια κατάσταση όπου το σύστημα των εξετάσεων νοσεί και δεν σχετίζεται με τα θέματα μόνο που κλήθηκαν να απαντήσουν, όσο με το γενικότερο κλίμα απογοήτευσης που επικρατεί.
Οι επιλογές των σχολών δεν γίνονται με κριτήρια συγκέντρωσης μορίων για την εισαγωγή στην Ιατρική ή στο Πολυτεχνείο π.χ., αλλά με το ποια σχολή έχει προοπτική εξασφάλισης εργασίας. Η γενική εκπαίδευση και μόρφωση έχουν εκπέσει και τα παιδιά μας προορίζονται να γίνουν εξειδικευμένοι «ηλίθιοι». Ο προβληματισμός αρχίζει νωρίς, με την αγωνία των γονιών και την απαξία της γνώσης και της παιδείας, η οποία είναι χρήσιμη σε όποια επιλογή κι αν κάνουν τα παιδιά μας. Τώρα, όμως, που η ανεργία αγγίζει το 60% των νέων και τα σπουδασμένα παιδιά μας με πτυχία, με μεταπτυχιακά, με ξένες γλώσσες και σπουδές στο εξωτερικό δεν μπορούν να βρουν δουλειά, το πρόβλημα πλέον είναι βαθύτατα κοινωνικό, στο οποίο οι Πανελλήνιες Εξετάσεις των κομμάτων και προπαντός των δύο κομμάτων, τα οποία έγιναν ένα και μας κυβερνούν κοντά σαράντα χρόνια, έχουν αποτύχει παταγωδώς...
Η τελευταία μνημονιακή σύμπραξη των δύο κομμάτων με προοπτική εξάντλησης της τετραετίας διατηρεί την πολιτική λιτότητας που έχουν επιβάλει οι τροϊκανοί και έχει εξασφαλισμένη την αποτυχία. Ενώ έχει αποτύχει αυτή η πολιτική και το διαπιστώνουν και το παραδέχονται και οι ίδιοι, επιμένουν μέχρι τελικής πτώσεως. Καθημερινά κλείνουν εταιρείες, εξοντώνονται οι μικρομαγαζάτορες και οι επιχειρήσεις, απολύονται πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι την ημέρα και στο όνομα της εξυγίανσης και των μεταρρυθμίσεων έρχονται να αναγγείλουν και άλλα μέτρα. Τρία χρόνια μιλούν για επενδύσεις, για ανάπτυξη, για «πάταξη» της ανεργίας (από τους 400.000 έφτασαν στο 1,5 εκατ. οι άνεργοι) και δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις του κοινού νου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Ο χρόνος, όμως, έχει τελειώσει. Οι θερινές διακοπές έγιναν όνειρο και τα μπάνια του λαού έγιναν ένα σύντομο ανέκδοτο που δεν «βγάζει» γέλια.
Θα έρθει το φθινόπωρο, θα γίνουν οι εκλογές στη Γερμανία, που προσδοκούν να εκλεγεί η Μέρκελ, από την οποία περιμένουν βοήθεια, ενώ ήδη θα υποδεχτούν τον Σόιμπλε...
Το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης δεν είναι δικό μας, δεν έχει να κάνει με τις χώρες του Νότου, έχει να κάνει με την ελίτ της ενωμένης Ευρώπης, με το καπιταλιστικό τραπεζικό σύστημα, έχει να κάνει και με τη Γερμανία, η οποία ενώ έβγαλε κέρδη πάνω από 70 δισεκατομμύρια από την κρίση, δεν επωφελήθηκαν οι Γερμανοί εργαζόμενοι, αλλά το γερμανικό κεφάλαιο. Τα εκατομμύρια άνεργοι της Ευρώπης και οι εργαζόμενοι δεν γίνεται να μην ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Δεν είμαστε μόνοι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου