Για καλή σου τύχη, το καλό και τίμιο ελληνικό κράτος φρόντισε να σε μαζέψει και να σε βάλει σε ένα ίδρυμα όπου καλοί και τίμιοι άνθρωποι θα σε φροντίσουν, θα σε ταΐσουν, δε θα σε αφήσουν να τουρτουρίζεις από το κρύο ή να λιώνεις στους 40 βαθμούς δίπλα στην άσφαλτο και την καυτή λαμαρίνα της ασημί Mercedes.
Ούτε να σε βρίζουν, ούτε να σε κοιτούν στραβά μην και ακουμπήσεις το φρεσκολουσμένο τζάμι, ούτε με λύπηση σαν αδέσποτο κουτάβι, ούτε με απέχθεια σαν κατσαρίδα.
Βέβαια, το καλό και τίμιο ελληνικό κράτος δε σε μάζεψε από το δρόμο για την ψυχή της μάνας του, όχι επειδή δεν έχει, αλλά επειδή αν είχε θα την είχε πουλήσει ήδη όσο-όσο για να πάει διακοπές στο Γκστάαντ. Kι ας μην μπορεί να το προφέρει καν.
Όχι καλό μου, σε μάζεψε επειδή ετοιμαζόταν για μεγάλα και σπουδαία πράγματα: Ευρώ, Ολυμπιάδες… εκσυγχρονισμό. Τα γυφτάκια στους δρόμους θα του χαλούσαν το ίματζ. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την περίπτωση ο κρατικός μηχανισμός έδρασε με εξαιρετική και ασυνήθιστη προνοητικότητα. Ως το 2002 είχες εξαφανιστεί εσύ και άλλα 600 παιδάκια από τα φανάρια.
Δύο ολόκληρα χρόνια πριν το μεγάλο 2004. Σπουδαίες στιγμές. Παραδόξως, λίγο πριν τη φιέστα, θυμήθηκαν κάποιοι ενοχλητικοί να ρωτήσουν τι έγιναν αυτά τα παιδάκια. Ευτυχώς, κάτι τα πυροτεχνήματα, κάτι οι επιδόσεις, κάτι η λυπητερή από το στέγαστρο Καλατράβα, κανένας δεν άκουσε την ερώτηση.
Παρόλα αυτά, κάποιοι συνέχισαν να ενοχλούν και μόλις 3 χρόνια αργότερα, τα στοιχεία πήγαν στις δημόσιες αρχές για περαιτέρω έρευνα. Ξέρεις, αυτό που βάζουν τους φακέλους, στικάκια, CD, ό,τι είναι τελοσπάντων αυτό που θέλουν να θάψουν στο συρτάρι και το ξεχνούν μέχρι κάποιος να τους ρωτήσει “τι έγινε με αυτό;”
Και μετά έρχονται κάτι ξένοι, ακόμα πιο ενοχλητικοί, να ρωτήσουν στον ΟΗΕ το 2012 την ώρα που καίγεται ο τόπος από τα Μνημόνια, τι έγινες εσύ και τα άλλα 501 γυφτάκια. Και επειγόντως μάλιστα!
Ωραίος αριθμός το 501, αλήθεια, πολύ μάρκετινγκ μου κάνει. Και φοριέται και για ταινία κάνει. Μη με ρωτήσεις για το δεύτερο, φταίει η ζέστη. Βέβαια έτσι περισσεύεις εσύ, ανώνυμο γυφτάκι. Τέλοσπάντων.
Τόσο βιάστηκαν να απαντήσουν οι πολυάσχολοι κύριοι που σώζουν τη χώρα, ώστε ένα χρόνο (και κάτι) αργότερα θυμήθηκε κάποια κυρία της ΔΗΜΑΡ να ρωτήσει στη Βουλή τι κάνουν εδώ κι ένα χρόνο, (πέρα από το να προσπαθούν να μας στείλουν όλους στα φανάρια).
Το θυμήθηκε τώρα η κα. ΔΗΜΑΡ γιατί δε σώζει τη χώρα πια, απλά κρατάει τους άλλους που τη σώζουν και έχει πιο πολύ χρόνο να ασχολείται με αριστερές ευαισθησίες καλοκαιριάτικα. Όχι πως σε νοιάζει δηλαδή.
Το θέμα είναι ότι στο καλό και τίμιο ελληνικό κράτος είπαν ότι έπρεπε να εξαφανιστούν τα παιδάκια από τα φανάρια και ούτως έπραξε. Δεν του είπαν ότι κάποιος θα τα αναζητούσε λίγα χρόνια αργότερα. Και γιατί; Τα γυφτάκια από την Αλβανία; Τι να τα κάνει;
Αυτοί οι ξένοι και οι ευαισθησίες τους με τα λεφτά των άλλων…
…μα είναι εποχές για τέτοια πράγματα;
Δεν ξέρω τι να ελπίσω, ειλικρινά. Να μην κατέληξες σε κάποιον κάδο χωρίς μάτια, νεφρά και συκώτι; Σε κάποιο κύκλωμα που εξυπηρετεί “κυρίους” με ιδιαίτερα γούστα; Πίσω στους γονείς σου ή όποιους σε εκμεταλλεύονταν πριν σε μαζέψει η ολυμπιακή σκούπα;
Τι πάω και σκαλίζω καλοκαιριάτικα; Με 40 βαθμούς το μεσημέρι, μέσα στην καρδιά της κρίσης και με την ανατολική Μεσόγειο έτοιμη να πάρει φωτιά, κάθομαι και ασχολούμαι με γυφτάκια.
Ε να, είναι που δεν μου αρέσει πια η χώρα που ζω. Είναι που αναρωτιέμαι, ώρες-ώρες, τι σημαίνει πραγματικά “γύφτος”.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου