Διαβάστε: "Δογματικά αντιμετωπίζονται τα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν σήμερα τη χώρα μου (...) αυτό δημιουργεί (...) πάρα πολύ μεγάλες αντιδράσεις και για πρώτη φορά υπάρχουν δύο στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι χαρακτηρίζουν τον κόσμο: το ένα είναι η έλλειψη ελπίδας, την οποία έχει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και το άλλο είναι ότι νιώθει αδικημένος και πολλές φορές περιπαιγμένος και αδίκως στοχοποιημένος".
Δεν είναι λόγια κάποιου λαϊκιστή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει ως στόχο να ανακόψει την ανάκαμψη. Ούτε διαπιστώσεις κάποιου ανυποψίαστου -για να χρησιμοποιήσουμε γλώσσα Alpha Bank- που δεν εννοεί να καταλάβει την ανάγκη της λιτότητας. Είναι λόγια της Ντόρας Μπακογιάννη, απευθυνόμενα σε εκπροσώπους του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Διαπιστώσεις εκ των έσω, που κάνουν φύλλο και φτερό τα χαζοχαρούμενα του Σαμαρά και του Στουρνάρα.
"Δεν μπορεί να μας πιέζετε μέχρι τελικής πτώσεως για μια φορολογική πολιτική, η οποία οδηγεί τον ελληνικό λαό στην απόλυτη εξάντλησή του, διότι δεν έχει να τα πληρώσει. That's it"! Αυτή κι αν είναι ατάκα. Η Ντόρα αποφάσισε να διακινδυνεύσει το νεοφιλελεύθερο όνομά της και να χαρακτηριστεί όχι μόνο αναξιόπιστη (από τον Στουρνάρα) αλλά και μικρόψυχη (από την Alpha Bank), λέγοντας μερικές αλήθειες που σίγουρα έκαναν έξω φρενών τους αυτουργούς της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Γιατί η πολιτικός που διαγράφηκε από τη Ν.Δ. επειδή ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο (φοβερό, ε;) μίλησε όπως μίλησε είναι φυσικά ένα ερωτηματικό. Είτε πάντως το έκανε για να λάβει αποστάσεις από τον Σαμαρά των νευμάτων, είτε το έκανε για να κερδίσει συμπάθειες των θυμάτων, είτε το έκανε γιατί έχει αρχίσει να επηρεάζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ (λέτε;), γεγονός είναι ότι το έκανε. Κι αυτό δείχνει ότι ο κόσμος της μνημονιακής πλειοψηφίας δεν είναι και τόσο συμπαγής. Η πραγματικότητα το έχει αυτό το χούι, να προκαλεί ρωγμές και κατάγματα σε όσους την αρνούνται.
Στο διά ταύτα μόνο αυτό μένει. Γιατί δεν μπορεί καμιά Ντόρα να ξεπεράσει τον εαυτό της. Χρειάζεται μια διαφορετική λογική σε ορισμένους τομείς - αυτό είναι το συμπέρασμά της. Διαφορετική λογική; Σε ορισμένους τομείς; Από τους ίδιους που μας έφεραν ώς εδώ; Αν αυτή είναι η ελπίδα μιας νεοφιλελεύθερης στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, τότε ένα σχόλιο σηκώνει ο πολιτικός προβληματισμός της: that's it!