Η αβάσταχτη αναγούλα της εθνικής αηδίας...

Αλληλεγγυα Δυναμη...

- Ο αντιπρόεδρος της "κυβερνητικής ιδιωτικής εταιρείας", μετατροπής μιας χώρας σε οικοδομικά υλικά,  να ζητάει από τις δυτικές νεοταξικές δυνάμεις να επέμβουν στρατιωτικά σε μια ξένη χώρα, με τις γνωστές τους εφαρμοσμένες συνταγές. Κάνοντας πως αγνοεί όλο το συνεπαγόμενο όλεθρο, την ανθρωπιστική κρίση που θα γιγαντωθεί και τις τελείως απρόβλεπτες αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα επηρεάσουν όλη αυτή την κρίσιμη ευρύτερη περιοχή του πλανήτη.

- Ο πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ να κάνει δηλώσεις (με "γαρνιτούρα" τα γαμοσταυρίδια στην αγγλική) στον ξένο Τύπο περί "ηλίθιων Ελλήνων" που αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις (δηλ. την απαλλοτρίωση, υπέρ ιδιωτικών εταιρειών αντί πινακίου φακής, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας). Οι οποίες ιδιωτικοποιήσεις και είναι "ευλογία θεού"!!! Δεν ξέραμε ότι το άφθαρτο και μακάριο ον έχει αδυναμία στις "ιδιωτικές επενδύσεις"!

- Ο πρωθυπουργός να αφήνει σαφώς να εννοηθεί πως, από το Σεπτέμβρη, όσοι αντέξουν άντεξαν. Προκειμένου να τηρηθούν όλα τα χρονοδιαγράμματα που έχει θέσει η Tρόικα. Παρά την κυνική ομολογία αξιωματούχων της για λάθος χειρισμούς στην Ελλάδα που οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση. Ωστόσο τα λάθη δεν διορθώνονται, απλά συνεχίζονται και αυγατίζουν σύμφωνα με τις "λογικές" και πρακτικές της νεοταξικής ψυχοπαθητικής λαίλαπας! Με τους εγχώριους άρχοντες και τους αυλικούς τους να είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της συνέχισης των "λαθών".

- Και το success story να περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες νέα λουκέτα από το φθινόπωρο, δολοφονική αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση και προωθούμενη διάλυση της δημόσιας δωρεάν Υγείας ("όποιος ζήσει έζησε για να υπηρετεί") και Παιδείας ("μη μάθεις παιδί μου γράμματα" αλλιώς πώς θα γίνεις άβουλος υπάκουος σκλάβος;), καθολική επικράτηση του εργασιακού σκλαβοπάζαρου και ανοδικές προβλέψεις όσον αφορά το δείκτη...αυτοκτονιών!




Και ο ξεπατωμένος νεοραγιάς να ακούει και να βλέπει σαστισμένος όλ'αυτά, να αρθρώνει τις συνηθισμένες μίζερες εκφράσεις ακίνδυνης κριτικής, να τρέχει σαν τον μακαρίτη Βέγγο (πληρώνοντας καθημερινά μια μικρή περιουσία, για τα δεδομένα του πια, στα εισιτήρια των ΜΜΜ) παρακαλώντας για μια υποψία δουλειάς κι ό,τι να'ναι. Και, καθώς δεν του βγαίνει η σούμα της επιβίωσης στα οικογενειακά τεφτέρια, να παίρνει αντικαταθλιπτικά και να είναι πρόθυμος να πατήσει πάνω στο ψυχορραγόν κορμί του συνανθρώπου του για να κερδίσει λίγα ψίχουλα παραπάνω. Kαι η βλακεία του, η αμάθειά του και  έλλειψη ιστορικής μνήμης να τον στρέφουν καθόλου σπάνια προς τη "χλωριομένη αιματολογικά" psycho φαμίλια του νεοναζισμού. Και να την ψάχνει για τρόπους κι ευκαιρίες φυγής απ'τον ελληνικό χώρο (κι όχι-όπως πάει πια το πράγμα- "χώρα") σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Και στις πιο σκοτεινές γωνιές του κλυδωνιζόμενου μυαλού του να σχηματοποιείται σταδιακά μια άλλου είδους φυγή, πιο μόνιμη, από τον κανιβαλισμό και την ματαιότητα μιας άθλιας επίγειας κόλασης...

Και οι λεγόμενοι άνθρωποι της διανόησης και των τεχνών, ή να τηρούν σιγή ασυρμάτου ή να νανουρίζουν πιο πολύ τον κοσμάκη με ανώδυνες ασυναρτησίες, όπως π.χ."Είμαστε οι Έλληνες και θα τα καταφέρουμε" (πώς όμως; απαξιούν να μας προτείνουν; λες κι εμπλέκονται τίποτα μεταφυσικού τύπου παράγοντες - οι ΕΛ; οι Ανδρομέδιοι;- που επιβάλλουν συνωμοτική σιωπή στους "γνώστες").

Ντρέπομαι ρε γαμώτο! Ντρέπομαι γιατί νιώθω πως φταίω κι εγώ που βγαίνουν όλοι αυτοί και ασχημονούν, που παραμυθιάζουν μεθοδικά και διαχρονικά, που προκαλούν θρασύτατα και αφοδεύουν πάνω στις αποχαυνωμένες συλλογικές συνειδήσεις.
 Και για όλους αυτούς που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κλαίγονται άπρακτοι, να μπουρδολογούν, να τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου ή να διεκδικούν για τους εαυτούληδές τους και τα ιδεολογικά μαντριά τους το αλάθητο των "αληθειών" τους και το σωτήριο των σχεδίων τους.

Και περισσότερο υποφέρω από αυτή τη συνεχή αναγούλα που μου ανακατεύει άσχημα το στομάχι. Για κάθε ημέρα που περνάω μέσα στην αναισχυντία, τη βοθρίλα και τους τόνους εθνικής ξεφτίλας (αυτή είναι η πραγματική κατοχή της Ελλάδας) που κατέχει αυτό το χώρο σε όλες σχεδόν τις πτυχές του. Τον ίδιο απλώς χώρο όπου κάποτε κι από κάποιους άλλους-όχι εμάς (αλλά σαν κάτι απίθανους, μακρινούς υποτίθεται, συγγενείς έχουμε το θράσος να προβάλλουμε και κληρονομικά δικαιώματα) δημιουργήθηκε το αμεσοδημοκρατικό θαύμα. Και τονίστηκε η σπουδαιότητα της ορθής λογικής...

ανιχνευτής