Χειρότερη από τη δεξιά η Αριστερά που δεν αλλάζει...

τρύπιο ευρώ...

Το ΚΚΕ θα μπορούσε πολύ άνετα να είναι σήμερα πρώτη πολιτική δύναμη, πολύ πιο πάνω από το ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτει πιο συγκροτημένη ιδεολογική αναφορά, μεγαλύτερη διαχρονικότητα, πιο οργανωμένο κομματικό στρατό και τοποθετήσεις οι οποίες προέβλεψαν την κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού για όσους βρίσκονται στη "σκοτεινή πλευρά τού φεγγαριού". Τότε τί έχει το "έρμο" και μαραίνεται; Φταίνε οι δεξιοί διαστρεβλωτές τής κομμουνιστικής ιστορίας ή μήπως οι αριστεροί οπορτουνιστές; Το πρόβλημα, ωστόσο, του Περισσού είναι αυτό ακριβώς, πως θεωρεί εκ του...περισσού την όποια αυτοκριτική κι όταν αυτή έρχεται από μέλη του κι όχι από την ηγεσία τότε ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία. Γι' αυτό και δεν ήταν έκπληξη η απόλυση του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από το "Ριζοσπάστη". Μόνο που με αυτήν τη λογική ένας καλύτερος κόσμος δεν είναι εφικτός, παρά τα όσα προπαγανδίζει το κομματικό σύνθημα, γιατί έτσι όπως τον θέλει το ΚΚΕ στην πράξη δεν είναι καλύτερος από αυτόν που υποφέρουμε σήμερα...

Η Αριστερά που δεν αλλάζει αλλά προσκολλάται σε δόγματα, αυτούς τους καταστροφείς τής ανθρώπινης ελευθερίας, είναι χειρότερη από τη δεξιά. Κι αυτό όχι γιατί η δεξιά είναι πιο έντιμη. Κι αυτή φορά φιλολαϊκό μανδύα για να κρύψει τίνος τα συμφέροντα πραγματικά επιδιώκει. Οι νεοφιλελεύθεροι, για παράδειγμα, θα σου πουν πως οι επιχειρηματίες δεν πρέπει να φορολογούνται για να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Δεν θα σου εξηγήσουν ποτέ πως αυτό είναι, απλώς, το τυράκι για να πιαστεί το πόπολο στη φάκα των κοινωνικών ανισοτήτων. Η Αριστερά που δεν αλλάζει είναι χειρότερη από τη δεξιά γιατί παίρνει στο λαιμό της εκείνους που πραγματικά πιστεύουν και θέλουν να αγωνιστούν για ένα δικαιότερο μέλλον.
Αυτοί οι άνθρωποι, όταν βλέπουν πως κάποιος απολύεται από το "Ριζοσπάστη" γιατί δεν υπόγραψε ατομική σύμβαση εργασίας ή γιατί δε συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις ή όταν τίθεται ζήτημα κομματικής πειθαρχίας στις βουλές τού αρχηγού και της ομάδας του, όπως συμβαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ, αποξενώνονται. Κι έτσι η Αριστερά μένει μόνη με τις μετριότητες της κομματικής νομενκλατούρας και τους εραστές τής μικροεξουσίας προκειμένου να σχεδιάσει μια επανάσταση η οποία είναι αδύνατο να σηματοδοτήσει κάτι περισσότερο από μια αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της φαυλότητας...

Το ΚΚΕ δε μπορεί να σώσει την εργατική τάξη γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Απλώς έχει βρει το δικό του "target group" κι αυτό απομυζά. Προφανώς και δεν εννοώ τις χιλιάδες των αγνών μελών που αγοράζουν το "Ριζοσπάστη" και τα κουπόνια τους για να συνδράμουν το Κόμμα, αλλά την ηγεσία του που εξακολουθεί να θεωρεί πως ο Μαρξ δεν θα άλλαζε ούτε μια γραμμή από το "Κεφάλαιό"του αν είχε ζήσει την αποτυχία τού υπαρκτού σοσιαλισμού, να λατρεύει τον Στάλιν σα να μη σφαγιάστηκαν ποτέ εκατομμύρια αντιφρονούντες από τα χεράκια τού "πατερούλη" και να "εκτελεί" σύγχρονους Πλουμπίδηδες σα να μην έμαθε ποτέ από τα τετρατώδη λάθη τού παρελθόντος του. Ο Δημ. Κουτσούμπας, η Αλ. Παπαρήγα και οι συν αυτοίς δε διαφέρουν και πολύ από τους μουλάδες τού Ιράν ή από τους δικούς μας τραγοπαπάδες που θεωρούν, επίσης με τη σειρά τους, πως αν ζούσαν σήμερα ο Μωάμεθ κι ο Jesus Christ Superstar αντιστοίχως δεν θα άλλαζαν ούτε λέξη από τη διδασκαλία τους. Η μόνη χρησιμότητα των δογμάτων είναι να τονώνουν την αυτοπεποίθηση των φτωχών τω πνεύματι και να βουλιάζουν στην κοινωνική ανυποληψία όσους μπορούν να σκέφτονται διαφορετικά από τα καθιερωμένα. Γι' αυτό και το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα σου λαέ, αλλά ένας ακόμα νταβατζής σου...