της Αναστασίας Γιάμαλη, απο την Αυγη...
Και φέτος τα δελτία ασχολήθηκαν με τις εμφανίσεις των μαθητριών ενώ ανακάλυψαν και μια "sexy" "καυτή" - εννοείται ξανθιά - δασκάλα. Λίγους μήνες πριν, τα ίδια κορίτσια –καθώς τα αγόρια δεν γίνονται ποτέ θέμα για τον ίδιο λόγο - λικνίζονταν στα «μπιτσόμπαρα» (sic) φορώντας μπικίνι. Τα ίδια δελτία - στα ρεπορτάζ παραλίας - τις βάφτιζαν "καυτές παρουσίες που ανεβάζουν κι άλλο την θερμοκρασία μέσα στον καύσωνα ".
Οι παρελάσεις όμως και δη οι μαθητικές γίνονται για να παρουσιαστούν τα "περήφανα νιάτα της χώρας"... και αυτό έκαναν...Παρουσιάστηκαν. Παρουσιάστηκαν κατά ύψος, με τους πιο όμορφους και τις πιο όμορφες -και βέβαια πιο ευθυτενείς- σε ρόλο διμοιρίτη. Με τους "άριστους", στην εξάδα, με 5 παραστάτες και έναν σημαιοφόρο.
Ο στόχος της παρέλασης, επετεύχθη. Ο στόχος ήταν ανέκαθεν να θαυμάσει ο κόσμος, την μαθητιώσα νεολαία, την ελπίδα του έθνους, το μέλλον, το αύριο. Τι να κάνουμε τώρα - το 2013- η μαθητιώσα νεολαία φορά μίνι στην παρέλαση. Για την ιστορία το μίνι πρωτοφορέθηκε μαζικά την δεκαετία του 60 και για όσους δεν ξέρουν να μετράνε αυτό σημαίνει, 53 χρόνια πριν. Δεν το λες ακριβώς καινοτομία...
Τα ρεπορτάζ σε τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο συνοδευόμενα από τις σχετικές φωτογραφίες, όπου κορίτσια με κοντές φούστες και ίσως ένα δύο κουμπιά ξεκούμπωτα στο πουκάμισο βαδίζουν περήφανα τα είδαμε και φέτος. Και πάλι οι λεζάντες και οι τίτλοι κινούνταν γύρω από την παράφραση του "οι φούστες πιο κοντές παρά ποτέ". Αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τόσα χρόνια που το διαβάζουμε ή το ακούμε, δεν θα πρεπε να έχει μείνει φούστα. Αυτός ο νεοσυντηρητισμός την ίδια ώρα που οι σχολιαστές -σε μεσημεριανές και πρωινές εκπομπές - είναι ενδεδυμένοι με ακριβώς τον ίδιο τρόπο είναι στην καλύτερη υποκριτικός. Γιατί περιμένουν από την μαθητιώσα αυτή νεολαία κάτι άλλο από αυτό που της σερβίρουν; Αυτή δεν είναι –μέσες άκρες - η στυλιστική τους πρόταση;
H παρέλαση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένοχη χαρά του κάθε μεσήλικου στερημένου μπανιστιρτζή και της κάθε συντηρητικής κυριούλας που στο φαρμακερό σχόλιο κατά του κοριτσιού με το μίνι, θα βρει για λίγο καταφύγιο για την μιζέρια σε μια εποχή που δεν έχει μείνει τίποτε άλλο. Είναι η "οδυνηρή ηδονή", η κατά Λακάν jouissance που προσφέρουν αυτά τα ρεπορτάζ απλόχερα. Λοιδορώντας, τα νιάτα -ως «ξέκωλα», «τσόλια» και άλλα σεξιστικά - οι σχολιαστές στα καθιστικά των σπιτιών και στα social media αποκομίζουν μια ιδιότυπη ένοχη υποσυνείδητη ικανοποίηση. Κάτι αντίστοιχο είδαμε και την περασμένη εβδομάδα, τότε που οι ρομά –σύμφωνα με τα κυρίαρχα ΜΜΕ – ακόμη " έκλεβαν ξανθά αγγελούδια", παρουσιάζοντας στο διψασμένο κοινό τις συνθήκες διαβίωσης των ρομά, την φτώχεια και την εξαθλίωση, το μάτι και το υποσυνειδήτο ικανοποιούνταν, αφού παρά τα όσα έχει χάσει από την κρίση σε σύγκριση με τους "γύφτους" ζει καλύτερα.
Αυτό που έμεινε σε όλους εκείνους που χλευάζουν τους νέους που "δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε", είναι τό πόσο βαθιά ανάμεσα στα πόδια της σημαιοφόρου μπήκε ο ιστός της σημαίας και πόσο σήκωθηκε η φούστα της. Κατά πάσα πιθανότητα είναι οι ίδιοι που μπερδεύουν την 28η Οκτωβρίου με την 25η Μαρτίου και που δεν γνωρίζουν γιατί η μεγάλη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου γίνεται στην Θεσσαλονίκη (Βαλκανικοί Πόλεμοι, remember?). Είναι οι ίδιοι που τους πείραξε το βιβλίο της Ρεπούση αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους που στο νέο βιβλίο της Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού ο Μεταξάς παρουσιάζεται ως εθνοπατέρας.
Όι μαθήτριες με τα μίνι, δεν είναι Λολίτες – βγαλμένες από κάποιο κεφάλαιο του Ναμπόκοφ – όσο κι αν κάποιοι θεατές τηλεπαραθυράτοι ή facebookάτοι, θα ήθελαν το ρόλο του Χούμπερτ Χούμπερτ. Όσο για την "sexy" δασκάλα, από άποψη αισθητικής δεν διαφέρει τόσο από την Ελεονώρα Μελέτη ή την Ελένη Μενεγάκη ή την όποια, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «μορφώνει» την μαθητιώσα νεολαία, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί και πρότυπο για μεγάλο μέρος της πολύ περισσότερο από ότι θα αποτελέσει ποτέ η δασκάλα.
Άθελα του, το συντηρητικό κοινό με την δημόσια ανάγνωση των μαθητικών παρελάσεων των οποίων την αξία υπεραμύνεται προσθέτει ακόμη ένα επιχείρημα στην μακρά λίστα εκείνων που ζητούν την κατάργηση τους. Αλλά τόσο καταλαβαίνουν…
Και φέτος τα δελτία ασχολήθηκαν με τις εμφανίσεις των μαθητριών ενώ ανακάλυψαν και μια "sexy" "καυτή" - εννοείται ξανθιά - δασκάλα. Λίγους μήνες πριν, τα ίδια κορίτσια –καθώς τα αγόρια δεν γίνονται ποτέ θέμα για τον ίδιο λόγο - λικνίζονταν στα «μπιτσόμπαρα» (sic) φορώντας μπικίνι. Τα ίδια δελτία - στα ρεπορτάζ παραλίας - τις βάφτιζαν "καυτές παρουσίες που ανεβάζουν κι άλλο την θερμοκρασία μέσα στον καύσωνα ".
Οι παρελάσεις όμως και δη οι μαθητικές γίνονται για να παρουσιαστούν τα "περήφανα νιάτα της χώρας"... και αυτό έκαναν...Παρουσιάστηκαν. Παρουσιάστηκαν κατά ύψος, με τους πιο όμορφους και τις πιο όμορφες -και βέβαια πιο ευθυτενείς- σε ρόλο διμοιρίτη. Με τους "άριστους", στην εξάδα, με 5 παραστάτες και έναν σημαιοφόρο.
Ο στόχος της παρέλασης, επετεύχθη. Ο στόχος ήταν ανέκαθεν να θαυμάσει ο κόσμος, την μαθητιώσα νεολαία, την ελπίδα του έθνους, το μέλλον, το αύριο. Τι να κάνουμε τώρα - το 2013- η μαθητιώσα νεολαία φορά μίνι στην παρέλαση. Για την ιστορία το μίνι πρωτοφορέθηκε μαζικά την δεκαετία του 60 και για όσους δεν ξέρουν να μετράνε αυτό σημαίνει, 53 χρόνια πριν. Δεν το λες ακριβώς καινοτομία...
Τα ρεπορτάζ σε τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο συνοδευόμενα από τις σχετικές φωτογραφίες, όπου κορίτσια με κοντές φούστες και ίσως ένα δύο κουμπιά ξεκούμπωτα στο πουκάμισο βαδίζουν περήφανα τα είδαμε και φέτος. Και πάλι οι λεζάντες και οι τίτλοι κινούνταν γύρω από την παράφραση του "οι φούστες πιο κοντές παρά ποτέ". Αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τόσα χρόνια που το διαβάζουμε ή το ακούμε, δεν θα πρεπε να έχει μείνει φούστα. Αυτός ο νεοσυντηρητισμός την ίδια ώρα που οι σχολιαστές -σε μεσημεριανές και πρωινές εκπομπές - είναι ενδεδυμένοι με ακριβώς τον ίδιο τρόπο είναι στην καλύτερη υποκριτικός. Γιατί περιμένουν από την μαθητιώσα αυτή νεολαία κάτι άλλο από αυτό που της σερβίρουν; Αυτή δεν είναι –μέσες άκρες - η στυλιστική τους πρόταση;
H παρέλαση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένοχη χαρά του κάθε μεσήλικου στερημένου μπανιστιρτζή και της κάθε συντηρητικής κυριούλας που στο φαρμακερό σχόλιο κατά του κοριτσιού με το μίνι, θα βρει για λίγο καταφύγιο για την μιζέρια σε μια εποχή που δεν έχει μείνει τίποτε άλλο. Είναι η "οδυνηρή ηδονή", η κατά Λακάν jouissance που προσφέρουν αυτά τα ρεπορτάζ απλόχερα. Λοιδορώντας, τα νιάτα -ως «ξέκωλα», «τσόλια» και άλλα σεξιστικά - οι σχολιαστές στα καθιστικά των σπιτιών και στα social media αποκομίζουν μια ιδιότυπη ένοχη υποσυνείδητη ικανοποίηση. Κάτι αντίστοιχο είδαμε και την περασμένη εβδομάδα, τότε που οι ρομά –σύμφωνα με τα κυρίαρχα ΜΜΕ – ακόμη " έκλεβαν ξανθά αγγελούδια", παρουσιάζοντας στο διψασμένο κοινό τις συνθήκες διαβίωσης των ρομά, την φτώχεια και την εξαθλίωση, το μάτι και το υποσυνειδήτο ικανοποιούνταν, αφού παρά τα όσα έχει χάσει από την κρίση σε σύγκριση με τους "γύφτους" ζει καλύτερα.
Αυτό που έμεινε σε όλους εκείνους που χλευάζουν τους νέους που "δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε", είναι τό πόσο βαθιά ανάμεσα στα πόδια της σημαιοφόρου μπήκε ο ιστός της σημαίας και πόσο σήκωθηκε η φούστα της. Κατά πάσα πιθανότητα είναι οι ίδιοι που μπερδεύουν την 28η Οκτωβρίου με την 25η Μαρτίου και που δεν γνωρίζουν γιατί η μεγάλη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου γίνεται στην Θεσσαλονίκη (Βαλκανικοί Πόλεμοι, remember?). Είναι οι ίδιοι που τους πείραξε το βιβλίο της Ρεπούση αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους που στο νέο βιβλίο της Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού ο Μεταξάς παρουσιάζεται ως εθνοπατέρας.
Όι μαθήτριες με τα μίνι, δεν είναι Λολίτες – βγαλμένες από κάποιο κεφάλαιο του Ναμπόκοφ – όσο κι αν κάποιοι θεατές τηλεπαραθυράτοι ή facebookάτοι, θα ήθελαν το ρόλο του Χούμπερτ Χούμπερτ. Όσο για την "sexy" δασκάλα, από άποψη αισθητικής δεν διαφέρει τόσο από την Ελεονώρα Μελέτη ή την Ελένη Μενεγάκη ή την όποια, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «μορφώνει» την μαθητιώσα νεολαία, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί και πρότυπο για μεγάλο μέρος της πολύ περισσότερο από ότι θα αποτελέσει ποτέ η δασκάλα.
Άθελα του, το συντηρητικό κοινό με την δημόσια ανάγνωση των μαθητικών παρελάσεων των οποίων την αξία υπεραμύνεται προσθέτει ακόμη ένα επιχείρημα στην μακρά λίστα εκείνων που ζητούν την κατάργηση τους. Αλλά τόσο καταλαβαίνουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου