Η επιχείρηση αυτο-απογραφής των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων πέτυχε, αφού 1.700 από τους 1.969 συμπλήρωσαν ηλεκτρονικά τη σχετική φόρμα. Οι 268 που δεν το έκαναν τέθηκαν αυτόματα σε αργία.
Λίγο λιγότεροι από τους 300 του Λεωνίδα ήταν αυτοί που είπαν όχι (ποσοστό 13,5%). Καμία διάθεση δεν έχω να κρίνω, να τραβήξω διαχωριστικές γραμμές, από εδώ οι ήρωες, από εκεί οι συμβιβασμένοι. Αυτό που έκαναν οι περισσότεροι δεν είναι προδοσία. Κανείς δεν ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες έστειλαν τα στοιχεία τους, που άλλωστε θα μπορούσε εύκολα να τα μάθει το υπουργείο. Εξάλλου, η πολυήμερη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων έδειξε ότι ο κλάδος μπορεί ενωμένος να δώσει δύσκολες μάχες. Ωστόσο, αυτό το όχι το μικρό λέει πολλά, πολύ περισσότερα από ό,τι ο αριθμός που τον αντιπροσωπεύει.
Κάποτε η εξουσία ζητούσε από τους αγωνιστές να υπογράψουν δήλωση, να αποκηρύξουν τις ιδέες τους. Θρυλικό έχει μείνει το «δε δουλώνω, δεν απογράφω», η απάντηση που έδωσε η Μπλαζάκαινα στους βασανιστές της εκείνη την άγρια νύχτα του Γενάρη του ’50 στη Μακρόνησο. Όπως γράφει η Ναταλία Αποστολοπούλου στο πολύτιμο βιβλίο της (Δε δουλώνω, δεν απογράφω), η γυναίκα αυτή, μητέρα του αντάρτη Γιώργη Μπλαζάκη που έμεινε 30 χρόνια απροσκύνητος στα κρητικά βουνά, είπε ακόμα: «Ντα, τσε Τούρκους δεν εδούλωσα, σε σας θα δουλώσω;».
Τι σημασία έχει αν κάποιοι πάρουν πίσω το «όχι» τους; Σημασία έχει ότι πολλά «ναι» πληκτρολογήθηκαν με συντριβή και δάκρυα, μετά από άγριο ψυχολογικό εκβιασμού. Αυτοί λοιπόν που είπαν όχι είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Δεν έρχονται από το παρελθόν, αλλά από το κοντινό μέλλον. Το πολιτικό, το ηθικό βάρος αυτής της φαινομενικής αποκοτιάς υπερβαίνει τα φοβισμένα «ναι», τα αποσπασμένα με δόλο και απειλές.
Κανένας από εμάς τους απέξω δεν ξέρει τι θα έκανε σε παρόμοια περίπτωση, αν αντιμετώπιζε τον κίνδυνο της απόλυσης, όταν από το μισθό του εξαρτάται η επιβίωση μικρών παιδιών, ίσως και ανήμπορων γονέων. Δεν ξέρει αν θα ταλαντευόταν, αν θα λύγιζε. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να αντλούμε δύναμη από αυτούς τους λίγο λιγότερους από 300, που τράβηξαν στη μάχη και χωρίς κάποιον Λεωνίδα να τους εμψυχώνει.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 26.10.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου