Επετειακή Αποστροφή!

My Pillow Book...

Οι Χατζηαβάτηδες τους οποίους ακόμα ανεχόμαστε να μας κυβερνούν έδωσαν πάλι, με την ευκαιρία της εθνικής επετείου, το στίγμα της πορείας στην οποία βαδίζει αυτή η καθημαγμένη χώρα.

Έστησαν πάλι τα τσαντίρια τους στους κεντρικούς δρόμους των πόλεων μας και αφού πάλι τα σιδερόφραξαν με τα προστατευτικά κάγκελα, διέταξαν πάλι τον ακροβολισμό των μαντρόσκυλων τους γύρω-γύρω, για να προστατεύσουν τα θλιβερά σαρκία τους. Ύστερα τρύπωσαν από κάτω από τα τσαντίρια, σκαρφάλωσαν στις εξέδρες, μια ρυπαρή χούφτα απογόνων γερμανοτσολιάδων και μαυραγοριτών, ανακατεμένοι με πολιτικούς απατεώνες, ανάλγητους δεσποτάδες, χορτασμένους τραγοπαπάδες κι άλλους ανεπάγγελτους αυτοανακηρυγμένους πολιτικούς ταγούς και περίμεναν να παιανίσουν οι στρατιωτικές μπάντες για να περάσει ο στρατός, της Ελλάδος φρουρός.

Αυτή τη φορά επέμειναν να επιδείξουν κι όλα τα μηχανοκίνητα πολεμικά τέρατα που έχουν φορτώσει στις πλάτες μας∙ τεκμήρια κι αυτά, ανάμεσα στα τόσα άλλα, του αδικαιολόγητου πλουτισμού τους, εφοδιασμένα με καύσιμα -χορηγία από διάσημους φοροκλέφτες και διαβόητους εθνικούς νταβατζήδες!

Από την περήφανη μαθητιώσα νεολαία έμεινε η εικόνα των κοριτσιών με τα super-mini, λες και ήταν αυτή η παρέλαση, μια ευκαιρία εξόδου από τη μιζέρια, ένα εισιτήριο για τον επόμενο διαγωνισμό ανάδειξης της "Miss Lolita" που θα πρωταγωνιστήσει στο επόμενο reality-show της Τηλεδημοκρατίας μας. Έμεινε κι η εικόνα της συνοδού δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά και τη γόβα-στιλέτο, που άδραξε –λες- την καταλληλότερη ευκαιρία κι αυτή, για να κάνει όλους τους λιγούρηδες του κόσμου να αναστενάξουν και τους δημοσιογράφους να σημειώσουν ότι "έκλεψε την παράσταση η εντυπωσιακή ξανθιά δασκάλα".  Μ’ όποιον δάσκαλο αν κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!

Σε αυτή τη χώρα των παλιάτσων ταιριάζει απόλυτα κι αυτός ο κρονόληρος Πρόεδρος που παρόλο που συνεχίζει να υπογράφει ότι χαρτί του βάζουν οι υπόλοιποι άθλιοι κάτω από τη μύτη του για να υπογράψει, έρχεται κατά την παγιωμένη του πια συνήθεια, να πουλήσει τον παντός καιρού πόνο του και το προσωπικό δράμα που ζει, εξαιτίας των στερήσεων που βιώνει ο λαός του.

Επειδή όμως αυτές τις ημέρες στους δέκτες της Τηλεδημοκρατίας μας παίζει το σενάριο των ανέξοδων λεονταρισμών, άλλαξε κι αυτός το τροπάριο: " Αυτό που έπρεπε να δώσει ο ελληνικός λαός το έδωσε - αυτό είναι το μήνυμά μας - και μην νομίσουν ότι μπορεί να υποκύψουμε σε εκβιασμούς". Τεταρταίος πυρετός θα έπιασε, ασφαλώς, τους δανειστές στο άκουσμα της προειδοποίησης δια στόματος του πρώτου τη τάξει αγύρτη!

Κι εμείς όλοι τι κάνουμε? Ανεχόμαστε μια κυβέρνηση που είναι ανίκανη για οποιαδήποτε μεταρρύθμιση, ανεχόμαστε αυτόν τον εσμό των παρασίτων που πιθανότατα βλέπουν στο σημερινό ξεπούλημα της χώρας μιαν ακόμα ευκαιρία για άλλη μιαν αρπαχτή, ανάμεσα σε όλες τις προηγούμενες!

Θα τρίζουν τα κόκαλα το αδελφού της γιαγιάς μου, που, όπως και τόσοι άλλοι, χάθηκε κι αυτός, ανώνυμο δεκαοχτάχρονο παλικάρι, στο αλβανικό μέτωπο. 

Αν ζούσε, βέβαια, ο καημένος ο θείος, ποιος μπορεί να το πει, ίσως να θαύμαζε κι αυτός τα γυμνά μπούτια των μαθητριών που παρέλασαν για να τον τιμήσουν. Αν ζούσε, βέβαια, ίσως και να τους ψήφιζε αυτούς τους Ολετήρες που μας κυβερνούν. Αλλά δεν ζει. Χάθηκε και κατά μιαν έννοια γλύτωσε από αυτά τα μασκαραλίκια που ζούμε εμείς οι υπόλοιποι. Θα τρίζουν σίγουρα τα κόκαλα του, αλλά το ελληνικό κράτος ποτέ δεν κατάφερε να τα βρει αυτά τα κόκαλα∙ θα τρίζουν τα κόκαλα του, λοιπόν, σε κάποια κορυφογραμμή ή ίσως σε κάποια χαράδρα της Αλβανίας, μαζί με τα κόκαλα των συντρόφων του, για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να βλέπομε από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας την εντυπωσιακή ξανθιά δασκάλα "να κλέβει την παράσταση"…