Sotos...
Διανύουμε, όπως έγραψα πρόσφατα,
το στάδιο της κακιάς Τρόικας. Όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη, τόσο πιο
κακιά θα γίνεται η Τρόικα· και τόσο πιο καλή θα εμφανίζεται η κυβέρνηση.
Χθες το ρεπορτάζ (τρομάρα του!) έλεγε ότι ο Σαμαράς, που οικουρεί λόγω λοίμωξης του αναπνευστικού, ενημερώθηκε από τον Στουρνάρα για το βαρύ κλίμα που επικρατεί στην Εσπερία. Μόλις ενημερώθηκε, έδωσε αμέσως εντολή να ικανοποιηθούν όλα τα προαπαιτούμενα, κατέληγε.
Λίγο αργότερα, ο παραγωγός της ταινίας διάβασε το συγκεκριμένο επεισόδιο, που του έστειλε ο σεναριογράφος, και το απέρριψε. Κράτησε από αυτό μόνο το «οικουρεί». Ε, επειδή η ασθένεια έχει το ανθρώπινο στοιχείο και συγκινεί… Όλο το άλλο το έστειλε πίσω, για να ξαναγραφτεί.
Και ξαναγράφτηκε. Έτσι, σήμερα το ρεπορτάζ λέει ότι συνεργάτες του Πρωθυπουργού (διότι ο ίδιος, όπως είπαμε, οικουρεί…) διαβεβαιώνουν ότι δεν θα υποχωρήσει (σ.σ. εννοείται, απέναντι στις αξιώσεις της κακιάς Τρόικας.).
Σας είχα διηγηθεί παλαιότερα το ανέκδοτο με τον Αχμέτ. Με την ευκαιρία σας το θυμίζω (για να μην το ψάχνετε και μου κουράζεσθε):
Επί Τουρκοκρατίας, λέει, πιάσανε έναν Έλληνα να έχει συνάψει σχέσεις με την κόρη του Σουλτάνου. Τον είχαν συλλάβει επ’ αυτοφώρο εν ώρα ερωτικών περιπτύξεων –in flagrante delicto, που λένε και οι νομικοί. Και τον προσήγαγαν ενώπιον του Κατή. Περαιωθείσης της ακροαματικής διαδικασίας, ο Κατής απεφάνθη: «Ο γκιαούρης να υποστεί ό,τι υπέστη από τον ίδιο η κόρη του Σουλτάνου. Να τον περιλάβει ο Αχμέτ!» Εμφανίζεται στην αίθουσα ο θηριωδών διαστάσεων Αχμέτ, αρπάζει τον άρτι καταδικασθέντα, τον χώνει κάτω από τη μασχάλη του και τον σέρνει στο θάλαμο αναμονής, ώσπου να τελειώσουνε οι άλλες δίκες του πινακίου. Απέμεναν κι άλλοι κατηγορούμενοι για άλλες υποθέσεις οι οποίοι, για να μην πολυλογούμε, μέχρι το τέλος της ημέρας καταδικάσθηκαν όλοι σε θάνατο δια καρατομήσεως. Τους αρπάζει, λοιπόν, και αυτούς ο Αχμέτ, όλους μαζί κεφαλοκλείδωμα κάτω από τη μασχάλη, και τους πάει για να εκτελέσει τις ποινές. Καθ’ οδόν ακούγεται κάτω από τη μασχάλη του Αχμέτ η πνιγμένη φωνή του γκιαούρη: «Αχμέτ, να μη ξεχνιόμαστε με την ποινή του καθενός! Εντάξει;»
Έτσι, που λέτε. Η κυβέρνηση υπερασπίζεται το δικαίωμα στην ποινή της. Ζητάει από τον Αχμέτ
την Τρόικα (την κακιά –μην ξεχνιόμαστε) να σεβαστεί την ποινή που της
έχει επιβληθεί, και να την εκτελέσει μόνον αυτήν και τίποτε παραπάνω.
Κάνει, που λέμε, διαπραγμάτευση…
Εμείς, τώρα, είμαστε στο ανέκδοτο εκείνοι οι οποίοι είχαν καταδικασθεί σε θάνατο δια καρατομήσεως. Στο μεταξύ έχει παρέλθει καιρός και η ποινή που μας είχε επιβληθεί έχει ήδη εκτελεσθεί. Ενώ η κυβέρνηση από την πλευρά της προσπαθεί να τα βρει μετον Αχμέτ την Τρόικα.
Μπορεί και να τα καταφέρει τελικά. Και να τα βρούν. Την καρατόμηση όμως η κυβέρνηση δεν θα τη γλυτώσει. Όχι επειδή, όπως είπαμε, το σενάριο θέλει την Τρόικα να γίνεται όλο και πιο κακιά. Αλλά επειδή, σενάριο-ξεσενάριο, κάποια στιγμή θα φτάσουμε στην κάλπη.
Χθες το ρεπορτάζ (τρομάρα του!) έλεγε ότι ο Σαμαράς, που οικουρεί λόγω λοίμωξης του αναπνευστικού, ενημερώθηκε από τον Στουρνάρα για το βαρύ κλίμα που επικρατεί στην Εσπερία. Μόλις ενημερώθηκε, έδωσε αμέσως εντολή να ικανοποιηθούν όλα τα προαπαιτούμενα, κατέληγε.
Λίγο αργότερα, ο παραγωγός της ταινίας διάβασε το συγκεκριμένο επεισόδιο, που του έστειλε ο σεναριογράφος, και το απέρριψε. Κράτησε από αυτό μόνο το «οικουρεί». Ε, επειδή η ασθένεια έχει το ανθρώπινο στοιχείο και συγκινεί… Όλο το άλλο το έστειλε πίσω, για να ξαναγραφτεί.
Και ξαναγράφτηκε. Έτσι, σήμερα το ρεπορτάζ λέει ότι συνεργάτες του Πρωθυπουργού (διότι ο ίδιος, όπως είπαμε, οικουρεί…) διαβεβαιώνουν ότι δεν θα υποχωρήσει (σ.σ. εννοείται, απέναντι στις αξιώσεις της κακιάς Τρόικας.).
Σας είχα διηγηθεί παλαιότερα το ανέκδοτο με τον Αχμέτ. Με την ευκαιρία σας το θυμίζω (για να μην το ψάχνετε και μου κουράζεσθε):
Επί Τουρκοκρατίας, λέει, πιάσανε έναν Έλληνα να έχει συνάψει σχέσεις με την κόρη του Σουλτάνου. Τον είχαν συλλάβει επ’ αυτοφώρο εν ώρα ερωτικών περιπτύξεων –in flagrante delicto, που λένε και οι νομικοί. Και τον προσήγαγαν ενώπιον του Κατή. Περαιωθείσης της ακροαματικής διαδικασίας, ο Κατής απεφάνθη: «Ο γκιαούρης να υποστεί ό,τι υπέστη από τον ίδιο η κόρη του Σουλτάνου. Να τον περιλάβει ο Αχμέτ!» Εμφανίζεται στην αίθουσα ο θηριωδών διαστάσεων Αχμέτ, αρπάζει τον άρτι καταδικασθέντα, τον χώνει κάτω από τη μασχάλη του και τον σέρνει στο θάλαμο αναμονής, ώσπου να τελειώσουνε οι άλλες δίκες του πινακίου. Απέμεναν κι άλλοι κατηγορούμενοι για άλλες υποθέσεις οι οποίοι, για να μην πολυλογούμε, μέχρι το τέλος της ημέρας καταδικάσθηκαν όλοι σε θάνατο δια καρατομήσεως. Τους αρπάζει, λοιπόν, και αυτούς ο Αχμέτ, όλους μαζί κεφαλοκλείδωμα κάτω από τη μασχάλη, και τους πάει για να εκτελέσει τις ποινές. Καθ’ οδόν ακούγεται κάτω από τη μασχάλη του Αχμέτ η πνιγμένη φωνή του γκιαούρη: «Αχμέτ, να μη ξεχνιόμαστε με την ποινή του καθενός! Εντάξει;»
Έτσι, που λέτε. Η κυβέρνηση υπερασπίζεται το δικαίωμα στην ποινή της. Ζητάει από
Εμείς, τώρα, είμαστε στο ανέκδοτο εκείνοι οι οποίοι είχαν καταδικασθεί σε θάνατο δια καρατομήσεως. Στο μεταξύ έχει παρέλθει καιρός και η ποινή που μας είχε επιβληθεί έχει ήδη εκτελεσθεί. Ενώ η κυβέρνηση από την πλευρά της προσπαθεί να τα βρει με
Μπορεί και να τα καταφέρει τελικά. Και να τα βρούν. Την καρατόμηση όμως η κυβέρνηση δεν θα τη γλυτώσει. Όχι επειδή, όπως είπαμε, το σενάριο θέλει την Τρόικα να γίνεται όλο και πιο κακιά. Αλλά επειδή, σενάριο-ξεσενάριο, κάποια στιγμή θα φτάσουμε στην κάλπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου