Μεταπαραλογος...
Χθες ήθελα να γράψω κάτι για τον Δένδια, με τίτλο “μας τρολάρει ο Δένδιας;”. Ήθελα να γράψω για το πως απέρριψε τις καταγγελίες για τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, πως έβγαλε ο ίδιος ιατροδικαστικές εκθέσεις, πως η αστυνομία του -μετά τους μετανάστες, τους αντιφασίστες, τους απεργούς, τους διαδηλωτές κ.λπ.- τώρα έχει αρχίσει να δέρνει και τουρίστες, για την απόφαση να φτιάξει τμήμα αντιμετώπισης της ρατσιστικής βίας και χίλια δυο άλλα. Δεν περίμενα βέβαια τίποτα καλύτερο από τον Δένδια του κουκουλονόμου, ο οποίος δείχνει πλέον να έχει απελευθερωθεί από οποιαδήποτε έννοια δημοκρατικότητας, πολιτικής υπευθυνότητας και σεβασμού προς τα δικαιώματα του πολίτη και κάνει το παιχνίδι του.
Τον Δένδια κατάφερε να παραγκωνίσει χτες ο αξεπέραστος Σαμαράς. Ο πρωθυπουργός που μιλάει με Παναγίες και Θεούς και αυτοί του απαντούν κι όλας.
Ούτε ο Δένδιας, ούτε ο Σαμαράς μας τρολάρουν. Αυτοί είναι. Βία, ΜΑΤ, στρατός να φυλάει δρόμους, συμπόρευση με νεοναζί, κολλητηλήκια με την εκκλησία, αστυνομική και δικαστική ασυδοσία, φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής, κουκούλωμα σκανδάλων, κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, εξόφθαλμο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, χάρισμα φόρων σε φοροφυγάδες και πάει λέγοντας.
Δεν είναι τρολ, είναι κλασικοί δεξιοί του ’50, το έχω γράψει καμιά 10αριά φορές εδώ πέρα, αλλά δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω. Στην κυβέρνηση Παπάγου θα είχαν αναλάβει υπουργεία πρώτης γραμμής. Στις κυβερνήσεις του εμφυλίου θα πήγαιναν αυτοπροσώπως στο αεροδρόμιο να παραλάβουν τον Βαν Φλιτ και σαν άλλοι Κανελλόπουλοι θα του έλεγαν “Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας”.
Τους ξέρουμε τι είναι και ακόμη κι αν δεν τους ξέραμε, φροντίζουν οι ίδιοι να μας το υπενθυμίζουν καθημερινά. Ξέρουμε και τον σοφό ελληνικό λαό. Αυτόν που τους ψήφισε δηλαδή και επέλεξε συνειδητά να επιστρέψει στη δεκαετία του ’50, με αντάλλαγμα το “ευρώ-θρησκεία-οικογένεια”.
Το θέμα όμως είναι ότι έχουμε ήδη φτάσει στο ’50, το περάσαμε και το τρένο δεν σταμάτησε. Συνεχίζει και κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει και αν θα υπάρχει τρόπος επιστροφής από εκεί.
Τον Δένδια κατάφερε να παραγκωνίσει χτες ο αξεπέραστος Σαμαράς. Ο πρωθυπουργός που μιλάει με Παναγίες και Θεούς και αυτοί του απαντούν κι όλας.
Ούτε ο Δένδιας, ούτε ο Σαμαράς μας τρολάρουν. Αυτοί είναι. Βία, ΜΑΤ, στρατός να φυλάει δρόμους, συμπόρευση με νεοναζί, κολλητηλήκια με την εκκλησία, αστυνομική και δικαστική ασυδοσία, φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής, κουκούλωμα σκανδάλων, κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, εξόφθαλμο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, χάρισμα φόρων σε φοροφυγάδες και πάει λέγοντας.
Δεν είναι τρολ, είναι κλασικοί δεξιοί του ’50, το έχω γράψει καμιά 10αριά φορές εδώ πέρα, αλλά δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω. Στην κυβέρνηση Παπάγου θα είχαν αναλάβει υπουργεία πρώτης γραμμής. Στις κυβερνήσεις του εμφυλίου θα πήγαιναν αυτοπροσώπως στο αεροδρόμιο να παραλάβουν τον Βαν Φλιτ και σαν άλλοι Κανελλόπουλοι θα του έλεγαν “Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας”.
Τους ξέρουμε τι είναι και ακόμη κι αν δεν τους ξέραμε, φροντίζουν οι ίδιοι να μας το υπενθυμίζουν καθημερινά. Ξέρουμε και τον σοφό ελληνικό λαό. Αυτόν που τους ψήφισε δηλαδή και επέλεξε συνειδητά να επιστρέψει στη δεκαετία του ’50, με αντάλλαγμα το “ευρώ-θρησκεία-οικογένεια”.
Το θέμα όμως είναι ότι έχουμε ήδη φτάσει στο ’50, το περάσαμε και το τρένο δεν σταμάτησε. Συνεχίζει και κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει και αν θα υπάρχει τρόπος επιστροφής από εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου