Του Θ. Μαρουλιάδη, απο το AlterThess...
Αν θυμάμαι καλά, που θυμάμαι, όταν το τρίο στούτζες έδωσε τα χέρια, και έφτιαξε την πιο ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση στην Ευρώπη, όλη η ελίτ της δημοσιογραφίας έγραφε και έλεγε πως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης πήραν από το λαό μία ισχυρή εντολή (στη σούμα 48%) για να προχωρήσουν στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων.
Αν θυμάμαι καλά, που θυμάμαι γιατί την έχω μπροστά μου, το τρίο στούτζες υπέγραψε και μία προγραμματική συμφωνία στην οποία καταγράφονται συγκεκριμένα πράγματα, άλλα που δεν θα γίνουν και άλλα που θα γίνουν. Η εξέλιξη των πραγμάτων προφανώς και έχει μία δυναμική. Προφανώς και κανένας δεν γνωρίζει το πώς θα τελειώσει μία διαπραγμάτευση πριν αυτή ξεκινήσει. Για παράδειγμα, ο παλιός «καλός» εργατικός συνδικαλισμός ζητούσε από τους εργοδότες τον ουρανό με τα άστρα για να πάρει τελικά τον πληθωρισμό συν κάτι φραγκοδίφραγκα. Στη δική μας περίπτωση όμως το τρίο στούτζες δεν πετυχαίνει τίποτα, ούτε καν τα φραγκοδίφραγκα, γιατί δεν ζητάει τίποτα απολύτως, ή πιο σωστά δεν ζητάει τίποτα απολύτως για τους από τα κάτω, για τους πολλούς καλούς ανθρώπους. Και δεν το κάνει αυτό από σεμνότητα, ή από φόβο, αλλά από ταξική εμπάθεια και μεροληψία υπέρ των από τα πάνω, των καθικιών και των λαμογιών με τις μετοχές, τις μεγάλες καταθέσεις, την τεράστια ακίνητη περιουσία, τις off shore εταιρίες, υπέρ αυτών που πλούτισαν αρπάζοντας και κλέβοντας όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Γι’ αυτούς πράγματι το τρίο στούτζες διεκδικεί κάποια πράγματα και παίζει καθυστερήσεις μήπως και την βγάλουν καθαρή οι εκατομμυριούχοι της χώρας χωρίς να χρειαστεί να δώσουν ούτε μία τρίχα από την κεφάλα τους. Οι καθυστερήσεις, βέβαια, έχουν να κάνουν και με το πλιάτσικο που ετοιμάζουν για ότι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. Ουρά κάνουν κάθε λογής και μεγέθους λαμόγια για να τσιμπήσουν κάτι από τις μίζες που θα πέσουν πάνω στις αγοροπωλησίες μεγάλων «φιλέτων» κυρίως στην ενέργεια, φυσικά και στο νερό, προφανώς και στα τυχερά παιχνίδια. Τους ακούς, τα λαμόγια, να λένε πως η χώρα καταστράφηκε από τους δημόσιους υπαλλήλους και την ίδια ώρα, τα λαμόγια, ακόμα κάνουν πέντε και έξι δουλειές με το δημόσιο. Υπάρχουν ακόμα, στρατιά, δημοσιογράφοι που τσιμπάν χιλιαρικάκια στον αέρα από δημόσιες επιχειρήσεις, φορείς του δημοσίου και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και είναι οι ίδιοι που γράφουν και λένε πως αν δεν γίνουν απολύσεις από το δημόσιο κι αν δεν ιδιωτικοποιηθεί το σύμπαν τότε η χώρα θα πέσει στο χάος και στην αναρχία… Θα γίνουμε κανίβαλοι!
Παίζει όμως καμιά επανάσταση, όπως φοβάται ο Γιούνγκερ; Για το Λουξεμβούργο καρντάση δεν ξέρω, εδώ πάντως δεν βλέπω και πολλά πράγματα να γίνονται. Προφανώς και θα είναι επανάσταση να ξεμπερδέψουμε από το τρίο στούτζες, να πετάξουμε στη θάλασσα τους επενδυτές – πειρατές, να πληρώσουν οι πλούσιοι για την κρίση που δημιούργησαν οι πολιτικές που τους έκαναν πλούσιους και να μην επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν πριν να ξεκινήσει η κρίση. Όμως δεν το βλέπω όλο το πακέτο, κυρίως για το τελευταίο, κυρίως γιατί υπάρχει κάποιου είδους νοσταλγία για το παρελθόν και προσμονή για την επιστροφή σε αυτό. Μπορεί να χτυπιέται ο Δραγασάκης και να λέει πως από αυτήν την κρίση θα βγούμε μόνο με την κινητοποίηση της κοινωνίας, αλλά νομίζω καρντάση πως ακόμα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μία τέτοια κινητοποίηση. Μπορεί ο Τσακαλώτος να είναι ικανός να πείσει τον οποιοδήποτε άνθρωπο ότι πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση της αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας, αλλά ακόμα στην Αριστερά οι θύλακες υποστήριξης της νυσταλέας κρατικής γραφειοκρατίας είναι πανίσχυροι. Μακάρι να πέφτω έξω.
Υ.Γ. Μπορεί να βολοδέρνουμε στη Β΄ Εθνική αλλά το πανό της Αυτόνομης, την Τετάρτη, για τον αντικατοχικό αγώνα στη Βορειανατολική Χαλκιδική – «ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία»- μας ανέβασε κατηγορία.
Αν θυμάμαι καλά, που θυμάμαι γιατί την έχω μπροστά μου, το τρίο στούτζες υπέγραψε και μία προγραμματική συμφωνία στην οποία καταγράφονται συγκεκριμένα πράγματα, άλλα που δεν θα γίνουν και άλλα που θα γίνουν. Η εξέλιξη των πραγμάτων προφανώς και έχει μία δυναμική. Προφανώς και κανένας δεν γνωρίζει το πώς θα τελειώσει μία διαπραγμάτευση πριν αυτή ξεκινήσει. Για παράδειγμα, ο παλιός «καλός» εργατικός συνδικαλισμός ζητούσε από τους εργοδότες τον ουρανό με τα άστρα για να πάρει τελικά τον πληθωρισμό συν κάτι φραγκοδίφραγκα. Στη δική μας περίπτωση όμως το τρίο στούτζες δεν πετυχαίνει τίποτα, ούτε καν τα φραγκοδίφραγκα, γιατί δεν ζητάει τίποτα απολύτως, ή πιο σωστά δεν ζητάει τίποτα απολύτως για τους από τα κάτω, για τους πολλούς καλούς ανθρώπους. Και δεν το κάνει αυτό από σεμνότητα, ή από φόβο, αλλά από ταξική εμπάθεια και μεροληψία υπέρ των από τα πάνω, των καθικιών και των λαμογιών με τις μετοχές, τις μεγάλες καταθέσεις, την τεράστια ακίνητη περιουσία, τις off shore εταιρίες, υπέρ αυτών που πλούτισαν αρπάζοντας και κλέβοντας όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Γι’ αυτούς πράγματι το τρίο στούτζες διεκδικεί κάποια πράγματα και παίζει καθυστερήσεις μήπως και την βγάλουν καθαρή οι εκατομμυριούχοι της χώρας χωρίς να χρειαστεί να δώσουν ούτε μία τρίχα από την κεφάλα τους. Οι καθυστερήσεις, βέβαια, έχουν να κάνουν και με το πλιάτσικο που ετοιμάζουν για ότι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. Ουρά κάνουν κάθε λογής και μεγέθους λαμόγια για να τσιμπήσουν κάτι από τις μίζες που θα πέσουν πάνω στις αγοροπωλησίες μεγάλων «φιλέτων» κυρίως στην ενέργεια, φυσικά και στο νερό, προφανώς και στα τυχερά παιχνίδια. Τους ακούς, τα λαμόγια, να λένε πως η χώρα καταστράφηκε από τους δημόσιους υπαλλήλους και την ίδια ώρα, τα λαμόγια, ακόμα κάνουν πέντε και έξι δουλειές με το δημόσιο. Υπάρχουν ακόμα, στρατιά, δημοσιογράφοι που τσιμπάν χιλιαρικάκια στον αέρα από δημόσιες επιχειρήσεις, φορείς του δημοσίου και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και είναι οι ίδιοι που γράφουν και λένε πως αν δεν γίνουν απολύσεις από το δημόσιο κι αν δεν ιδιωτικοποιηθεί το σύμπαν τότε η χώρα θα πέσει στο χάος και στην αναρχία… Θα γίνουμε κανίβαλοι!
Παίζει όμως καμιά επανάσταση, όπως φοβάται ο Γιούνγκερ; Για το Λουξεμβούργο καρντάση δεν ξέρω, εδώ πάντως δεν βλέπω και πολλά πράγματα να γίνονται. Προφανώς και θα είναι επανάσταση να ξεμπερδέψουμε από το τρίο στούτζες, να πετάξουμε στη θάλασσα τους επενδυτές – πειρατές, να πληρώσουν οι πλούσιοι για την κρίση που δημιούργησαν οι πολιτικές που τους έκαναν πλούσιους και να μην επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν πριν να ξεκινήσει η κρίση. Όμως δεν το βλέπω όλο το πακέτο, κυρίως για το τελευταίο, κυρίως γιατί υπάρχει κάποιου είδους νοσταλγία για το παρελθόν και προσμονή για την επιστροφή σε αυτό. Μπορεί να χτυπιέται ο Δραγασάκης και να λέει πως από αυτήν την κρίση θα βγούμε μόνο με την κινητοποίηση της κοινωνίας, αλλά νομίζω καρντάση πως ακόμα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μία τέτοια κινητοποίηση. Μπορεί ο Τσακαλώτος να είναι ικανός να πείσει τον οποιοδήποτε άνθρωπο ότι πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση της αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας, αλλά ακόμα στην Αριστερά οι θύλακες υποστήριξης της νυσταλέας κρατικής γραφειοκρατίας είναι πανίσχυροι. Μακάρι να πέφτω έξω.
Υ.Γ. Μπορεί να βολοδέρνουμε στη Β΄ Εθνική αλλά το πανό της Αυτόνομης, την Τετάρτη, για τον αντικατοχικό αγώνα στη Βορειανατολική Χαλκιδική – «ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία»- μας ανέβασε κατηγορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου