του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Αν ο δείκτης αξιοπιστίας του πολιτικού προσωπικού δεν βρισκόταν σε αντίστροφη διαδρομή προς τον δείκτη ανεργίας, κι αν η πάγια στάση των βουλευτών στην άρση της ασυλίας υπό κατηγορίαν συναδέλφων τους δεν είχε επικριθεί τόσο έντονα ως ακραίος συντεχνιασμός, ίσως ετύγχανε προστασίας ακόμα και η βιαιοπραγία του κ. Κασιδιάρη κατά της κ. Κανέλλη. Θα μπορούσαν άλλωστε όσοι βουλευτές κάλυπταν τον νταή της Χ.Α. να ισχυριστούν ότι απλώς ανταποκρίθηκαν στο διαδικτυακό περί τσαμπουκά αίσθημα· το «γεια στα χέρια του», μην κρυβόμαστε, δεν το είπαν μόνο φασίστες και «άντρακλες».
Τελικά, μόνο τρεις της Ν.Δ. επέδειξαν «συναδελφική ευαισθησία». Ο ένας, ο κ. Καράμπελας, είχε την ειλικρίνεια να πει πως λάθεψε και το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη. Ο άλλος, ο υφυπουργός κ. Ιωαννίδης, προτίμησε να αυτοπαραδοθεί στον δημόσιο καγχασμό λέγοντας ότι ψήφισε «όχι» εκ παραδρομής (πώς ο μέγας Χρυσοχοΐδης υπερψήφισε το Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει;) παρά να ζητήσει συγγνώμη. Οσοι τον παρακολουθούσαν στην μπασκετική του δράση, δεν παραξενεύτηκαν· η αυταρχική φιλαυτία του φώναζε από μακριά ότι δεν έχει στο λεξιλόγιό της τη συγγνώμη.
Ο τρίτος, ο κ. Κεφαλογιάννης, η ψήφος του οποίου είναι κι εκείνη με τον συμβολικότερο (ή... γεφυροποιητικότερο;) χαρακτήρα, λόγω αξιώματος, αποφάσισε να διασπάσει στα δύο το μποζόνιο: «Ως γραμματέας της Ν.Δ. είμαι με τη γραμμή του κόμματός μου, με το “ναι”. Αλλά ως βουλευτής είμαι με το “όχι”». Και επειδή αδυνατούσε να πει ψηφίζω «νόχι» ή «όχναι», ώστε να καλύψει ταυτόχρονα και τις δύο αντικρουόμενες ιδιότητες ή συνειδήσεις του, διάλεξε το «όχι». Από εκλεκτική συγγένεια προς την ποζάτη μαγκιά του κ. Κασιδιάρη εικάζω. Διότι μάγκικα, πολύ μάγκικα απάντησε ο κ. Κεφαλογιάννης στις επίμονες ερωτήσεις για τον χαρακτήρα της ψήφου του: «Ερμηνεύστε την πράξη μου όπως θέλετε, αρκεί να μου βάλετε καλή φωτογραφία»! Αυτό είπε. Για να μην πει, ίσως, «λογαριασμό θα σας δώσω, ρε;», «γούστο μου και καπέλο μου» ή κάτι ακόμα πιο βαρύ. Οπως εκείνο το βαριά κι ασήκωτα αρσενικό με το οποίο ερμήνευσαν την απάντησή του και επικρότησαν τη στάση του φιλονεοδημοκράτες μπλογκίστες. Το έβαλαν και τίτλο στο κείμενό τους. Να το βλέπει ο γραμματέας και να καμαρώνει. Εσαεί.
Τελικά, μόνο τρεις της Ν.Δ. επέδειξαν «συναδελφική ευαισθησία». Ο ένας, ο κ. Καράμπελας, είχε την ειλικρίνεια να πει πως λάθεψε και το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη. Ο άλλος, ο υφυπουργός κ. Ιωαννίδης, προτίμησε να αυτοπαραδοθεί στον δημόσιο καγχασμό λέγοντας ότι ψήφισε «όχι» εκ παραδρομής (πώς ο μέγας Χρυσοχοΐδης υπερψήφισε το Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει;) παρά να ζητήσει συγγνώμη. Οσοι τον παρακολουθούσαν στην μπασκετική του δράση, δεν παραξενεύτηκαν· η αυταρχική φιλαυτία του φώναζε από μακριά ότι δεν έχει στο λεξιλόγιό της τη συγγνώμη.
Ο τρίτος, ο κ. Κεφαλογιάννης, η ψήφος του οποίου είναι κι εκείνη με τον συμβολικότερο (ή... γεφυροποιητικότερο;) χαρακτήρα, λόγω αξιώματος, αποφάσισε να διασπάσει στα δύο το μποζόνιο: «Ως γραμματέας της Ν.Δ. είμαι με τη γραμμή του κόμματός μου, με το “ναι”. Αλλά ως βουλευτής είμαι με το “όχι”». Και επειδή αδυνατούσε να πει ψηφίζω «νόχι» ή «όχναι», ώστε να καλύψει ταυτόχρονα και τις δύο αντικρουόμενες ιδιότητες ή συνειδήσεις του, διάλεξε το «όχι». Από εκλεκτική συγγένεια προς την ποζάτη μαγκιά του κ. Κασιδιάρη εικάζω. Διότι μάγκικα, πολύ μάγκικα απάντησε ο κ. Κεφαλογιάννης στις επίμονες ερωτήσεις για τον χαρακτήρα της ψήφου του: «Ερμηνεύστε την πράξη μου όπως θέλετε, αρκεί να μου βάλετε καλή φωτογραφία»! Αυτό είπε. Για να μην πει, ίσως, «λογαριασμό θα σας δώσω, ρε;», «γούστο μου και καπέλο μου» ή κάτι ακόμα πιο βαρύ. Οπως εκείνο το βαριά κι ασήκωτα αρσενικό με το οποίο ερμήνευσαν την απάντησή του και επικρότησαν τη στάση του φιλονεοδημοκράτες μπλογκίστες. Το έβαλαν και τίτλο στο κείμενό τους. Να το βλέπει ο γραμματέας και να καμαρώνει. Εσαεί.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου