Σώτος Χρυσαφόπουλος...
Τα βαρύτερα λάθη στην πολιτική τακτική είναι και τα πιο συνηθισμένα. Τα κάνουν με εντυπωσιακή συνέπεια και απαράλλακτα μες τους αιώνες εκείνοι ακριβώς οι κουφιοκεφαλάκηδες, οι οποίοι έχουν την ψευδαίσθηση –ή μάλλον την παραίσθηση (διότι δεν χαίρουν οι τέτοιοι και άριστης πνευματικής υγείας, εδώ που τα λέμε)– τα διαπράττουν, λοιπόν, εκείνοι οι κουφιοκεφαλάκηδες οι οποίοι τελούν υπό το κράτος της παραίσθησης ότι ο κόσμος, αμέτρητοι θνητοί, τους ανέμεναν επί χρόνια γεμάτοι αγωνία –την γέννησή τους, τους ίδιους και την ανάρρησή τους σε αξιώματα· για να τους δουν να λάμψουν επιτέλους· και να διαλάμψουν στην πλάτη μας…
Ε, από αυτούς τους ουκ ολίγους κουφιοκεφαλάκηδες της Ιστορίας, να προετοιμάζονται σιγά-σιγά και οι σημερινοί για τον σκουπιδοφάγο της… Έφθασε η σειρά τους. Όσο για τα «κοσμητικά» επίθετα που θα τους συνοδεύουν στην αιωνιότητα, κατά το κοινώς λεγόμενο, θα τα βρει αυτά η υπηρεσία· αν και… ούτε καν αυτή η σκοτούρα δεν θα μας απασχολήσει –έχουν ήδη επιλεγεί· προσφυέστατα μάλιστα και πολύ καταλλήλως.
Λοιπόν, τι λέγαμε; Α, ναι! Που λέτε, το κλασικότερο λάθος που κάνουν αυτοί οι κουφιοκεφαλάκηδες –παληάνθρωποι κατά κανόνα, φασίστες και παράφρονες– είναι να εμπλέκονται τυφλά σε μια διένεξη, πριν φροντίσουν να οργανώσουν στοιχειωδώς τον τρόπο με τον οποίο θα απεμπλακούν από ό,τι ξεκίνησαν. Στην δική μας περίπτωση η εν λόγω εμπλοκή ονομάζεται «Σκουριές».
Αντιλαμβάνεσθε, φαντάζομαι, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος με σώας τας φρένας ο οποίος δεν θα κοίταγε να ανακρούσει πρύμναν, για να τινάξει από πάνω του τα χάλια, τα μαύρα, τα αδιόρθωτα που δημιούργησε εκεί. Ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Ακόμα και πιστεύοντας, έστω σε μια έσωθεν έκρηξη φρεναπάτης ότι αποτελεί προσωποποίηση της Μάργκαρετ Θάτσερ –ίνδαλμα κι αυτό!– κάτι σαν συλλεκτική ρέπλικα, ή ακόμα και βλέποντας ότι είναι πια αργά για όλα, αν ωστόσο είχε κουκούτσι μυαλό, θα είχε λάβει τα μέτρα του –εννοείται, ώστε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Όταν μάλιστα συμβαίνει να είναι ο συγκεκριμένος κουφιοκεφαλάκης ένας τοπικιστογενής μαυρογιαλούρος, που διόριζε αβέρτα από την εκλογική του περιφέρεια, πλην όμως δεν χωράει ο νους του αυτήν την ίδια την έννοια της «εντοπιότητας», ε, τότε είναι άξιος της μοίρας του… Κλάφτε τον!
Θα μου πείτε ότι πραγματεύομαι ζητήματα τακτικής, ενώ στις Σκουριές το καυτό θέμα είναι μάλλον ηθικό· και μόνον κατά τούτο οικονομικό. Και θα έχετε δίκαιο. Αλλά μην ξεχνάτε ότι έχουμε από καιρό υπερβεί τα όρια της ηθικής. Τώρα πια μόνο τακτική. Μόνο τακτική! Όσοι γνωρίζουν τουλάχιστον…
Εικονα: “Από τι πέθανε;” Χαρακτικό του Φρανθίσκο ντε Γκόγια (1746-1828).
Ε, από αυτούς τους ουκ ολίγους κουφιοκεφαλάκηδες της Ιστορίας, να προετοιμάζονται σιγά-σιγά και οι σημερινοί για τον σκουπιδοφάγο της… Έφθασε η σειρά τους. Όσο για τα «κοσμητικά» επίθετα που θα τους συνοδεύουν στην αιωνιότητα, κατά το κοινώς λεγόμενο, θα τα βρει αυτά η υπηρεσία· αν και… ούτε καν αυτή η σκοτούρα δεν θα μας απασχολήσει –έχουν ήδη επιλεγεί· προσφυέστατα μάλιστα και πολύ καταλλήλως.Λοιπόν, τι λέγαμε; Α, ναι! Που λέτε, το κλασικότερο λάθος που κάνουν αυτοί οι κουφιοκεφαλάκηδες –παληάνθρωποι κατά κανόνα, φασίστες και παράφρονες– είναι να εμπλέκονται τυφλά σε μια διένεξη, πριν φροντίσουν να οργανώσουν στοιχειωδώς τον τρόπο με τον οποίο θα απεμπλακούν από ό,τι ξεκίνησαν. Στην δική μας περίπτωση η εν λόγω εμπλοκή ονομάζεται «Σκουριές».
Αντιλαμβάνεσθε, φαντάζομαι, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος με σώας τας φρένας ο οποίος δεν θα κοίταγε να ανακρούσει πρύμναν, για να τινάξει από πάνω του τα χάλια, τα μαύρα, τα αδιόρθωτα που δημιούργησε εκεί. Ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Ακόμα και πιστεύοντας, έστω σε μια έσωθεν έκρηξη φρεναπάτης ότι αποτελεί προσωποποίηση της Μάργκαρετ Θάτσερ –ίνδαλμα κι αυτό!– κάτι σαν συλλεκτική ρέπλικα, ή ακόμα και βλέποντας ότι είναι πια αργά για όλα, αν ωστόσο είχε κουκούτσι μυαλό, θα είχε λάβει τα μέτρα του –εννοείται, ώστε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Όταν μάλιστα συμβαίνει να είναι ο συγκεκριμένος κουφιοκεφαλάκης ένας τοπικιστογενής μαυρογιαλούρος, που διόριζε αβέρτα από την εκλογική του περιφέρεια, πλην όμως δεν χωράει ο νους του αυτήν την ίδια την έννοια της «εντοπιότητας», ε, τότε είναι άξιος της μοίρας του… Κλάφτε τον!
Θα μου πείτε ότι πραγματεύομαι ζητήματα τακτικής, ενώ στις Σκουριές το καυτό θέμα είναι μάλλον ηθικό· και μόνον κατά τούτο οικονομικό. Και θα έχετε δίκαιο. Αλλά μην ξεχνάτε ότι έχουμε από καιρό υπερβεί τα όρια της ηθικής. Τώρα πια μόνο τακτική. Μόνο τακτική! Όσοι γνωρίζουν τουλάχιστον…
Εικονα: “Από τι πέθανε;” Χαρακτικό του Φρανθίσκο ντε Γκόγια (1746-1828).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου