Αν το χρημα δεν ηταν ισοδυναμο της αξιας των παντων...

sofistis...

Αν το χρήμα δεν ήταν ισοδύναμο της αξίας ανθρώπων και πραγμάτων τότε θα βλέπαμε πόσο αξίζουν τα νεοφιλελεύθερα καθίκια που σήμερα κυριαρχούν στον κόσμο και επαίρονται να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε προϊόντα και αριθμούς.. Αν η αξία του ανθρώπου δεν μετριέται με το πόσα κερδίζει και με το πόσο αναγνωρίσιμος και «πετυχημένος» είναι,
τότε θα βλέπαμε πραγματικά πόσο σπουδαίοι και σημαντικοί είναι, τις ικανότητες τους, την εξυπνάδα τους και την περιβόητη «επιχειρηματικότητα» τους.. Τότε θα βλέπαμε πόσο μπορούν να «επιχειρούν» αληθινά και δημιουργικά για τον εαυτό τους και την κοινωνία, χωρίς να εκμεταλλεύονται, να εξαπατούν, να κλέβουν, να φοροδιαφεύγουν και χωρίς να διαπλέκονται με ένα άθλιο κράτος που τόχουν για αποκλειστικό προστάτη και χορηγό τους.. Τότε θα βλέπαμε πώς θα μπορούσαν οι ίδιοι και η «ιδιωτική πρωτοβουλία» τους να επιβιώσουν και να «αναπτυχθούν» και να προκόψουν μέσα σε έναν καλύτερο κόσμο χωρίς να θρέφονται από την δυστυχία των άλλων, τον αμοραλιστικό ατομικισμό και τον βάρβαρο ανταγωνισμό.. Αν το χρήμα δεν ήταν ισοδύναμο των πάντων και αν δεν άξιζε μόνο ό,τι πουλάει, αν ό,τι δεν πουλάει δεν καταβαραθρώνονταν στον καιάδα της κοινωνικής απομόνωσης και ανυπαρξίας, τότε, θα ξεβράζονταν στο αφρό μέσα από τη σαπίλα της γκλαμουριάς και της διαφθοράς τα τεράστια κούφια μηδενικά τους και θα έκλειναν τα στόματα τους και δεν θα ακούγαμε πια όλη αυτήν την αβάσταχτη ρηχότητα και «επιστημονική» απανθρωπιά στα τηλεπαράθυρα τους..
Αν το χρήμα δεν ήταν ισοδύναμο της αξίας των πάντων τότε και ο γελοίος και δωσίλογος πολιτικός θα καταλάβαινε πως χωρίς δημοκρατία και ελευθερία και χωρίς την ισχύ ενός απάνθρωπου συστήματος που τον κατασκευάζει και τον στηρίζει, είναι απλώς ένα τεράστιο τίποτα και αυτό με τα σώβρακα του λερωμένα.
Αν το χρήμα δεν ήταν το ισοδύναμο της αξίας των πάντων και ο άνθρωπος ήταν ο σκοπός και όχι το μέσον όπως έλεγε ο Κάντ, τότε και εσύ θα νοιαζόσουν και θα αγαπούσες και θα εκτιμούσες αληθινά.. Τότε και εσύ θα συμπεριφερόσουν τουλάχιστον ανθρώπινα και ευγενικά και θα καταλάβαινες ότι και εσύ αξίζεις τόσο, όσο ήθος και ευγένεια ψυχής διαθέτεις απέναντι στον άλλον όταν αυτός δεν «πουλάει» και δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις..
(Αφιερωμένο στο Πάσχο Μανδραβέλη, Αρη Πορτοσάλτε, Μπάμπη Παπαδημητρίου και στους άλλους ευαγγελιστές του νεοφιλελευθερισμού…)