Για να μην μπερδευόμαστε...

Του Γιώργου Μπαλάφα, απο το Ecoleft...

Γράφει σε σημερινό του αρθρο με τίτλο «θα προκάνουμε ,σύντροφοι;»  στην εφημερίδα των συντακτών ο Σπύρος Λυκούδης από τη ΔΗΜΑΡ για τις 4 συνήθειες που βάζουν την Αριστερά στη γωνία. Αναφέρει λοιπόν κατά σειρά: την αμφισβήτηση των αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας  , την ανοχή απέναντι στη βία, το στερεότυπο της δαιμονοποίησης των ξένων και την συνεχή επίκληση της ενότητας της Αριστεράς με στόχο την επαναπόκτηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Θέτει και το ερώτημα της συνεργασίας για να απαντήσει ο ίδιος πως τη δυνατότητα  για αυτή θα την προδιαγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και κλείνει λέγοντας πως το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ή θα αλλάξει ή θα επιστρέψει σε πολιτικά περιθωριακό ρόλο.

Υπάρχει όμως το εύλογο ερώτημα τι αφοπλίζει τη Δημοκρατία αν όχι οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες λειτουργεί η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει η ΔΗΜΑΡ. Μια κυβέρνηση που στηρίζει την ακροδεξιά ρητορική του κ.Δένδια  και ονομάζει επενδύσεις το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ανάπτυξη τους μισθούς των 300 ευρώ.

Θα πρέπει να καταλάβουν κάποιοι πως δεν υπάρχει η δυνατότητα να εμφανιστούν αύριο σαν άλλος Χρυσοχοϊδης, να μην γνώριζαν ποια κυβέρνηση στήριζαν και τι αυτή εφάρμοζε, η κοινωνία δεν έχει τη μνήμη χρυσόψαρου. Ασφαλώς και κανένας στην Αριστερά δεν βάζει στο ζύγι την «αριστεροφροσύνη» ως βασικό ζητούμενο για την συνεργασία αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι θα απαντούσαν στα ερωτήματα που τίθενται σήμερα. Στηρίζουμε την κοινωνία ή τους τραπεζίτες και τους δανειστές , ξεπουλάμε όσο όσο νερό , μέσα υποδομών ;

Θεωρούμε θετικά σημάδια επιχειρηματικότητας τις προτάσεις των 11 επιχειρήσεων και τις θέσεις Μέργου για τον κατώτερο μισθό; Είναι ανάπτυξη η ευημερία των αριθμών όταν θα έχεις μισθούς  300 ευρώ και μεγάλο ποσοστό των νέων θα έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό; Είναι λαικισμός να αντιδράς στην απόφαση της τρικομματικής  κυβέρνησης για την επίταξη των απεργών και την χρήση αστυνομικής βίας μέσα στα σχολεία;

Είναι όμως και οξύμωρο να εγκαλείς ένα χώρο για ευήκοα ώτα προς τον δεξιό λαϊκισμό όταν ο ίδιος στηρίζεις την κυβέρνηση του κ.Σαμαρά και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αυτή εφαρμόζει και ξεχνώντας πως η λαϊκίστικη δεξιά υπάρχει ήδη εντός της ΝΔ.

Το αν θα προκάνουμε λοιπόν «σύντροφοι» θα το κρίνει ο ελληνικός λαός με την ετυμηγορία του καθώς οι συνεργασίες προκύπτουν από τη βάση και τις ανάγκες της κοινωνίας και από τις αποφάσεις του καθενός, με ποιόν θα πάει και ποιόν θα αφήσει.