Η ιστορία εκτυλίσσεται στο νοσοκομείο ενός ακριτικού νησιού. Από τα ξημερώματα βρίσκεται σε συναγερμό. Μια νεαρή γυναίκα, μετανάστρια από τη Ρουμανία, μεταφέρθηκε από τον σύντροφό της με σοβαρή αιμορραγία από τη μήτρα. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν ανατάσσεται. Μεταφέρεται στην εντατική, διασωληνώνεται και υποστηρίζεται από μηχανήματα.
Στην είσοδο του νοσοκομείου έχουν συγκεντρωθεί δεκάδες άνθρωποι για να αποτρέψουν την αναγγελθείσα αιμοδοσία της Xρυσής Aυγής μόνο για Έλληνες. Δεν έχουν ιδέα για την άνιση μάχη που δίνεται στον πρώτο όροφο. Λίγο μετά τις έντεκα εμφανίζονται οι φασίστες. Ο αρχηγός τους δηλώνει με θράσος ότι ήρθαν να δώσουν αίμα μόνο για Έλληνες. Οι αντιφασίστες αντιδρούν. Ξεκαθαρίζουν πως δεν πρόκειται να επιτρέψουν αιμοδοσία με ρατσιστικό χαρακτήρα. Οι φασίστες υποχωρούν.
Στην εντατική οι γιατροί αποκτούν πλήρη εικόνα του ιστορικού. Η γυναίκα είχε έρθει στο νοσοκομείο πριν λίγες ημέρες και είχε διαπιστωθεί εγκυμοσύνη. Ζήτησε να γίνει έκτρωση, αλλά οι γιατροί αρνήθηκαν γιατί η εγκυμοσύνη ήταν προχωρημένη και η επέμβαση επικίνδυνη. Κάποια στιγμή είπε στον σύντροφό της ότι το τακτοποίησε. Αυτός έβλεπε πως δεν ήταν καλά. Αυτή τον καθησύχαζε, μέχρι που κατέρρευσε.
Στο ισόγειο η διοικήτρια του νοσοκομείου διαπραγματεύεται με τους Χρυσαυγίτες. Δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση. Κυκλοφορεί η πληροφορία ότι το νοσοκομείο χρειάζεται επειγόντως αίμα. Οι αντιφασίστες μπαίνουν στη σειρά και μετατρέπουν τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σε εθελοντική αιμοδοσία.
Στην εντατική οι γιατροί συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για μια απλή αιμορραγία. Ο συνάδελφος, που σπούδασε στη Ρουμανία την εποχή Τσαουσέσκου, μεταφέρει την δυσοίωνη εμπειρία του. Οι γιατροί αποφασίζουν να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα... Η γυναίκα οδηγείται στο χειρουργείο.
Στο νοσοκομείο έρχεται ο εισαγγελέας. Μαζί με τη διοικήτρια πιέζουν τον σύλλογο των εργαζομένων να αποδεχτεί την αιμοδοσία. Οι αντιφασίστες είναι αποφασισμένοι.
Γύρω στις τρεις το μεσημέρι οι ναζί φεύγουν από το νοσοκομείο. Η νεαρή γυναίκα από τη Ρουμανία αφήνει την τελευταία της πνοή στο χειρουργείο.
Μακάρι να έρχονταν ανάποδα τα πράγματα. Μακάρι να κερδίζαμε τη μάχη της ζωής και να χάναμε τη μάχη της ιδεολογίας. Ας θριαμβολογούσαν οι φασίστες.
Τουλάχιστον, και οι δύο μάχες δόθηκαν μέχρι το τέλος. Έτσι πρέπει να γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου