Σταύρος Χριστακόπουλος, απο το Ποντικι...
Το μνημόνιο είναι λάθος επιλογή και η κυβέρνηση πρέπει, επιτέλους, να τρίξει τα δόντια στην τρόικα. Αυτό δηλώνουν οι ερωτηθέντες στην έρευνα Οικονομικό Βαρόμετρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Τώρα, μάλιστα. Τα πιάσανε τα λεφτά τους.
Από «δόντια», άλλο τίποτε η κυβερνησάρα μας. Νέα μείωση στον κατώτατο μισθό, νέοι φόροι στα ακίνητα, νέο χτύπημα στην αγορά και τη ρευστότητά της. Τόση η πυγμή τους.
Και δεν σταματά εκεί η τρικομματική. Μόλις προ ημερών αποφάσισε τη σύσταση κρατικού οργανισμού που θα διαχειρίζεται προς όφελος Γερμανών και Γάλλων «επενδυτών» τα όποια αναπτυξιακά κονδύλια, έτσι για να αποκτήσει νόημα η πάμφθηνη και τζάμπα εργασία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Πώς να μην έχει δίκιο, βρε αχάριστοι, η κυρία Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, που έγραψε στο twitter ότι τώρα υπάρχουν ελπίδες να ανοίξουν 700.000 θέσεις εργασίας; Άλλωστε και στη Γερμανία οι άνεργοι δουλεύουν «για ένα ευρώ». Και στην Ουγγαρία οι άνεργοι δουλεύουν σχεδόν καταναγκαστικά με συμβολική αμοιβή απλώς και μόνο για να μην κάθονται.
Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα πώς διαμορφώνεται το οικονομικό τοπίο γύρω μας, σε λίγο καιρό – ενάμιση χρόνο τον υπολογίζουν διάφορες αναλύσεις και ρεπορτάζ – οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν πωληθεί σε αγοραστές της επιλογής των δανειστών. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, αφού κατά 90% ανακεφαλαιώνονται από δανεικά της τρόικας και μόνο κατά 10% από μετόχους και λοιπούς επενδυτές; Όποιος βάζει τα λεφτά αποφασίζει.
Ε, κι αν καμιά τους καταρρεύσει εν τω μεταξύ, απλά είναι τα πράγματα: όσοι έχουν πάνω από 100.000 (μόνον αυτοί άραγε;) θα πληρώσουν τη λέζα ως «επενδυτές».
Ε, λοιπόν, το σκηνικό στο οποίο θα εκτυλιχθεί το μέλλον μας ολοκληρώνεται:
● Τα λεφτά που δικαιούται η Ελλάδα από το ΕΣΠΑ θα πηγαίνουν σε επιχειρηματίες από τις χώρες των δανειστών. Αρκεί να φέρουν το αντίστοιχο... διαβατήριο – εν συνεχεία μάλλον θα τους χορηγείται και ελληνικό, κατά τα πρότυπα που συζητούνται ήδη στην Κύπρο για τους «επενδυτές».
● Οι τράπεζες, δηλαδή τα υγιή κομμάτια τους – καταθέσεις και εξυπηρετούμενα δάνεια –, θα πάνε σε τραπεζίτες των δανειστών. Το «κακό» ενεργητικό επίσης θα πουληθεί έως τότε σε εταιρείες εξειδικευμένες στην «αξιοποίηση» «κόκκινων» δανείων: στα «κεφάλαια - γύπες», που τρώνε ό,τι απέμεινε από το οικονομικό πτώμα των χρεοκοπημένων χωρών.
● Οι κρατικές επιχειρήσεις θα πουληθούν χωρίς κανένα κριτήριο κερδοφορίας ή βιωσιμότητας – αρκεί να μην είναι κρατικές. Το δε κράτος δεν απολύει για να μην πληρώνει τους μισθούς, αλλά κυρίως για να απαλλάξει τους νέους ιδιοκτήτες από το βάρος να απολύουν αυτοί. Και ρίχνει τους μισθούς στα Τάρταρα και την ασφάλιση στην ανυπαρξία όχι για να προκαλέσει ανάπτυξη, αλλά για να απαλλάξει τους νέους μουστερήδες από τα έξοδα.
● Ήδη το νομοθετικό πλαίσιο για τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων περιλαμβάνει χρέη που ισούνται με ψίχουλα.
● Υποτίθεται ότι «σώθηκαν» κάποια στοιχεία νομικής προστασίας των εργαζομένων, αλλά συντόμως θα είναι και αυτή παρελθόν στο σύνολό της.
● Οι μισθοί έτσι ή αλλιώς στην αγορά, εδώ και χρόνια, ήταν κατώτεροι των... κατώτατων. Όταν πολλοί και διάφοροι κλαψούριζαν για τη «γενιά των 700 ευρώ», οι «εργοδότες» πλήρωναν λιγότερα και χωρίς ασφάλιση, αλλά η ανεργία αυξανόταν. Τώρα που ο κατώτατος βούτηξε με το κεφάλι κάτω, οι «εργοδότες» πληρώνουν ακόμη λιγότερα και η ανασφάλιστη εργασία βρίσκεται στο 60%.
Με δεδομένο ότι έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία πάνε για χρεοκοπία και λουκέτο, η «βασική εγγυημένη» (ή κάπως έτσι) σύνταξη πάει συντόμως για καθιέρωση. Βάλτε και το περίφημο PSI που τα αποψίλωσε, βάλτε και την εκμηδένιση των μετοχικών τους μεριδίων σε τράπεζες, και το έργο συμπληρώνεται.
● Από τη μια, λοιπόν, οι αξιότιμοι δανειστές μας τα παίρνουν όλα – μα όλα! – και συνεπώς ακούγεται σαν ανέκδοτο το να συζητάμε σοβαρά αν αυτή η κυβέρνηση θα τρίξει τα δόντια και θα διαπραγματευθεί. Τι να διαπραγματευθεί, όταν δεν έχει αφήσει τίποτε για διαπραγμάτευση;
● Από την άλλη αποτελεί θλιβερή ειρωνεία, που τσακίζει την καρδιά και τη νοημοσύνη των ανέργων – αλλά και των ήδη υποαμειβόμενων, ανασφάλιστων και... μη αμειβόμενων εργαζομένων –, η υποτιθέμενη προοπτική να «ανοίξουν» εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Λίγη αυτογνωσία εκ μέρους μας, κάθε φορά που προσβλέπουμε σε μια ανύπαρκτη και ανυπόστατη διαπραγμάτευση, δεν θα ήταν κακή ιδέα.
Παρομοίως δεν θα ήταν κακό να επιδεικνύουν λίγη σεμνότητα όσοι κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση εμπορεύονται ψευδείς ελπίδες. Όπως π.χ. συμβαίνει είτε με τις υποτιθέμενες θέσεις εργασίας είτε με τις κακοστημένες παραστάσεις για τη δήθεν επανεκκίνηση «μεγάλων έργων»...
Το μνημόνιο είναι λάθος επιλογή και η κυβέρνηση πρέπει, επιτέλους, να τρίξει τα δόντια στην τρόικα. Αυτό δηλώνουν οι ερωτηθέντες στην έρευνα Οικονομικό Βαρόμετρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Τώρα, μάλιστα. Τα πιάσανε τα λεφτά τους. Από «δόντια», άλλο τίποτε η κυβερνησάρα μας. Νέα μείωση στον κατώτατο μισθό, νέοι φόροι στα ακίνητα, νέο χτύπημα στην αγορά και τη ρευστότητά της. Τόση η πυγμή τους.
Και δεν σταματά εκεί η τρικομματική. Μόλις προ ημερών αποφάσισε τη σύσταση κρατικού οργανισμού που θα διαχειρίζεται προς όφελος Γερμανών και Γάλλων «επενδυτών» τα όποια αναπτυξιακά κονδύλια, έτσι για να αποκτήσει νόημα η πάμφθηνη και τζάμπα εργασία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Πώς να μην έχει δίκιο, βρε αχάριστοι, η κυρία Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, που έγραψε στο twitter ότι τώρα υπάρχουν ελπίδες να ανοίξουν 700.000 θέσεις εργασίας; Άλλωστε και στη Γερμανία οι άνεργοι δουλεύουν «για ένα ευρώ». Και στην Ουγγαρία οι άνεργοι δουλεύουν σχεδόν καταναγκαστικά με συμβολική αμοιβή απλώς και μόνο για να μην κάθονται.
Όμως, για να καταλάβουμε καλύτερα πώς διαμορφώνεται το οικονομικό τοπίο γύρω μας, σε λίγο καιρό – ενάμιση χρόνο τον υπολογίζουν διάφορες αναλύσεις και ρεπορτάζ – οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν πωληθεί σε αγοραστές της επιλογής των δανειστών. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, αφού κατά 90% ανακεφαλαιώνονται από δανεικά της τρόικας και μόνο κατά 10% από μετόχους και λοιπούς επενδυτές; Όποιος βάζει τα λεφτά αποφασίζει.
Ε, κι αν καμιά τους καταρρεύσει εν τω μεταξύ, απλά είναι τα πράγματα: όσοι έχουν πάνω από 100.000 (μόνον αυτοί άραγε;) θα πληρώσουν τη λέζα ως «επενδυτές».
Ε, λοιπόν, το σκηνικό στο οποίο θα εκτυλιχθεί το μέλλον μας ολοκληρώνεται:
● Τα λεφτά που δικαιούται η Ελλάδα από το ΕΣΠΑ θα πηγαίνουν σε επιχειρηματίες από τις χώρες των δανειστών. Αρκεί να φέρουν το αντίστοιχο... διαβατήριο – εν συνεχεία μάλλον θα τους χορηγείται και ελληνικό, κατά τα πρότυπα που συζητούνται ήδη στην Κύπρο για τους «επενδυτές».
● Οι τράπεζες, δηλαδή τα υγιή κομμάτια τους – καταθέσεις και εξυπηρετούμενα δάνεια –, θα πάνε σε τραπεζίτες των δανειστών. Το «κακό» ενεργητικό επίσης θα πουληθεί έως τότε σε εταιρείες εξειδικευμένες στην «αξιοποίηση» «κόκκινων» δανείων: στα «κεφάλαια - γύπες», που τρώνε ό,τι απέμεινε από το οικονομικό πτώμα των χρεοκοπημένων χωρών.
● Οι κρατικές επιχειρήσεις θα πουληθούν χωρίς κανένα κριτήριο κερδοφορίας ή βιωσιμότητας – αρκεί να μην είναι κρατικές. Το δε κράτος δεν απολύει για να μην πληρώνει τους μισθούς, αλλά κυρίως για να απαλλάξει τους νέους ιδιοκτήτες από το βάρος να απολύουν αυτοί. Και ρίχνει τους μισθούς στα Τάρταρα και την ασφάλιση στην ανυπαρξία όχι για να προκαλέσει ανάπτυξη, αλλά για να απαλλάξει τους νέους μουστερήδες από τα έξοδα.
● Ήδη το νομοθετικό πλαίσιο για τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων περιλαμβάνει χρέη που ισούνται με ψίχουλα.
● Υποτίθεται ότι «σώθηκαν» κάποια στοιχεία νομικής προστασίας των εργαζομένων, αλλά συντόμως θα είναι και αυτή παρελθόν στο σύνολό της.
● Οι μισθοί έτσι ή αλλιώς στην αγορά, εδώ και χρόνια, ήταν κατώτεροι των... κατώτατων. Όταν πολλοί και διάφοροι κλαψούριζαν για τη «γενιά των 700 ευρώ», οι «εργοδότες» πλήρωναν λιγότερα και χωρίς ασφάλιση, αλλά η ανεργία αυξανόταν. Τώρα που ο κατώτατος βούτηξε με το κεφάλι κάτω, οι «εργοδότες» πληρώνουν ακόμη λιγότερα και η ανασφάλιστη εργασία βρίσκεται στο 60%.
Με δεδομένο ότι έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία πάνε για χρεοκοπία και λουκέτο, η «βασική εγγυημένη» (ή κάπως έτσι) σύνταξη πάει συντόμως για καθιέρωση. Βάλτε και το περίφημο PSI που τα αποψίλωσε, βάλτε και την εκμηδένιση των μετοχικών τους μεριδίων σε τράπεζες, και το έργο συμπληρώνεται.
● Από τη μια, λοιπόν, οι αξιότιμοι δανειστές μας τα παίρνουν όλα – μα όλα! – και συνεπώς ακούγεται σαν ανέκδοτο το να συζητάμε σοβαρά αν αυτή η κυβέρνηση θα τρίξει τα δόντια και θα διαπραγματευθεί. Τι να διαπραγματευθεί, όταν δεν έχει αφήσει τίποτε για διαπραγμάτευση;
● Από την άλλη αποτελεί θλιβερή ειρωνεία, που τσακίζει την καρδιά και τη νοημοσύνη των ανέργων – αλλά και των ήδη υποαμειβόμενων, ανασφάλιστων και... μη αμειβόμενων εργαζομένων –, η υποτιθέμενη προοπτική να «ανοίξουν» εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Λίγη αυτογνωσία εκ μέρους μας, κάθε φορά που προσβλέπουμε σε μια ανύπαρκτη και ανυπόστατη διαπραγμάτευση, δεν θα ήταν κακή ιδέα.
Παρομοίως δεν θα ήταν κακό να επιδεικνύουν λίγη σεμνότητα όσοι κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση εμπορεύονται ψευδείς ελπίδες. Όπως π.χ. συμβαίνει είτε με τις υποτιθέμενες θέσεις εργασίας είτε με τις κακοστημένες παραστάσεις για τη δήθεν επανεκκίνηση «μεγάλων έργων»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου