Νίκος Ε. Καραγιαννακίδης, TVXS...
...τώρα, που το συνάφι μου (οι εκπαιδευτικοί) έχει μείνει με ανύπαρκτη (σχεδόν) έξωθεν καλή μαρτυρία; Αυτά δεν είναι κρίση; Δεν υπάρχει μέσα τους φασισμός και λαϊκισμός; Αθώοι όλοι; Ένοχοι όλοι;
Που δε με ρώτησε ΠΟΤΕ 23 χρόνια τώρα ΚΑΝΕΙΣ "ρε φίλε, ποιο αντικείμενο γνωρίζεις καλύτερα;",
που δεν έχω την αίθουσά μου, να βάλω βιβλιοθήκη, laptop, projector ώστε να δείξω στα παιδιά DVD που χρόνια αγοράζω ή γράφω στο σπίτι, αλλά πρέπει να πάω στην αίθουσα "πολλαπλών χρήσεων" (αν δεν είναι εκεί άλλος ταλαίπωρος συνάδελφος...),
που πρέπει να κουβαλάω φωτοτυπίες κάθε που χτυπάει για μέσα το κουδούνι,
που ο κάθε συμπλεγματικός γονιός (που είτε ματαιώθηκε ο ίδιος είτε νομίζει ότι έχει βλαστάρι που όμοιο δεν υπάρχει στον πλανήτη) έρχεται μια φορά το τρίμηνο και σχεδόν ποτέ δεν με ακούει αλλά πρεπει ...να κομπάσει σε γνωστούς και άλλους συντοπίτες για τα "...άρια" (19, 20, που τα βάζουνε εύκολα οι περισσότεροι, για να δείξουμε τι καθηγηταράδες είμαστε και τι σχολειάρα έχουμε...) του γόνου του,
που αν πω να σταματήσουν να παίζουν με τα "αφής" και προειδοποιήσω για το Facebook με κοιτάνε τα περισσότερα παιδιά λες και είμαι από άλλο πλανήτη,
που ΠΟΤΕ δεν αξιολογήθηκα παρά μόνο από τους μαθητές μου (που με θυμούνται με τηλέφωνα και e-mail και χαίρομαι που πολλοί έχουν αγγίξει το όνειρό τους -οι περισσότεροι στο εξωτερικό),
που και αετό να πετάω και να σκίζομαι τα ίδια παίρνω (θα μπορούσα, βέβαια, να παίρνω και λιγότερα -κακομελέτα κι έρχεται!),
που όταν (όχι μόνο εγώ, βέβαια!) πάλεψα να κάνουμε εφημερίδα ή θεατρική ομάδα ή αλλιώτικη γιορτή σε επέτειο έχω να φοβηθώ τον κάθε τεμπελχανά ή Ελληναρά ή θρησκειο-Ταλιμπάν συνάδελφο ή γονιό ή δημοσιογράφο της αισχίστης επαρχιακής υποστάθμης,
που αν με καταγγείλει θα τεθώ σε αργία,
που ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ασχολούνται με τα παιδιά τους και για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες και τις ενοχές τους τα "μπουκώνουν" στις παροχές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ,
που πάρα πολλοί συνάδελφοί μου "πλακώνονται" στα ιδιαίτερα (και πολλοί πρωτοστατούν σε διακηρύξεις για αγώνες, ώστε να έχουν χρόνο να ρεφάρουν τα χαμένα μεροκάματα με τα "μαύρα"),
που τα στελέχη της εκπαίδευσης επιλέγονται σε σημαντικό βαθμό από "ευλύγιστους" και οφείλουν να είναι "ευλύγιστοι", που όοοοοοοοοοολοι σχεδόν οι Νεοέλληνες έχουν γνώμη για την εκπαίδευση (που τη λέμε και "Παιδεία", την τύφλα μας!),
αλλά αν ψελλίσεις κάτι για γονεϊκή ανεπάρκεια και εφηβική επιθετικότητα ή κατάθλιψη λες και αποκαλύπτεις μέγα μυστικό και μπορούν να γίνουν ακόμη κι επικίνδυνοι,
που τα σχολειά είναι θλιβερά με κάγκελα και λουκέτα,
που τα κονδύλια έχουν πετσοκοπεί,
που οι αιρετοί μας άρχοντες στατιστικά θυμίζουν συχνά Καθαρά Δευτέρα (πετάνε αετό ψηφοθηρικό για εντυπωσιασμό δηλαδή),
που πολλοί από τους παλιότερους συναδέλφους μου (που τους είχα καθηγητές και πίστευα κι εγώ ότι είναι μίζερα ανθρωπάρια) επιβεβαίωσαν όσα νομίζαμε και εισπράτταμε ως μαθητές όταν τους πέτυχα ως "συναδέλφους",
που μας θυμάστε οι περσότεροι μόνο για να μπουν τα παιδιά σας στα Πανεπιστήμια (να μπούνε, αλλά με ποια στόχευση και για ποιο λόγο;),
που...με την οσφυοκαμψία μας για μια αποσπασούλα ψηφίζουμε χρόοοοοοονια κομματόσκυλα και αν πεις κατι γίνεσαι γραφικός,
που είσαι "βλαμμένος κι αντισυναδελφικός" αν ρωτήσεις "γιατί κάνουμε συνελεύσεις απόγεμα κι είμαστε τρεις κι ο κούκος, αλλά όταν κλείνουμε το πρωί το σχολείο είναι τίγκα η αίθουσα (μόνο την ώρα που παίρνουμε βεβαιώσεις); Γιατί;",
που το κάνουμε αυτό χωρίς να αναρωτηθούμε αν δεν ξέρει ο εργαζόμενος τι να κάνει με τα παιδιά του -άντε, τα γυμνασιο-λυκειόπαιδα κάπου θα τζαμπαλαντάνε (μικρασιάτικο για το τριγυρνάω), αλλά τα νήπια και τα δημοτικάκια-,
που...,που, που...να πω κι άλλα;.-
--
Νίκος Ε. Καραγιαννακίδης / Nikos E. Karagiannakidis
Να πω μια κουβέντα κι εγώ, που δε μ' αφήνουν να διδάξω όπως πιστεύω, επειδή ο σχολικός σύμβουλος -που στις περισσότερες περιπτώσεις (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, βέβαια) πιέζεται να με πιέσει να πιέσω τα παιδιά να "προχωρήσουμε" στην ύλη;
Που δε με ρώτησε ΠΟΤΕ 23 χρόνια τώρα ΚΑΝΕΙΣ "ρε φίλε, ποιο αντικείμενο γνωρίζεις καλύτερα;",
που δεν έχω την αίθουσά μου, να βάλω βιβλιοθήκη, laptop, projector ώστε να δείξω στα παιδιά DVD που χρόνια αγοράζω ή γράφω στο σπίτι, αλλά πρέπει να πάω στην αίθουσα "πολλαπλών χρήσεων" (αν δεν είναι εκεί άλλος ταλαίπωρος συνάδελφος...),
που πρέπει να κουβαλάω φωτοτυπίες κάθε που χτυπάει για μέσα το κουδούνι,
που ο κάθε συμπλεγματικός γονιός (που είτε ματαιώθηκε ο ίδιος είτε νομίζει ότι έχει βλαστάρι που όμοιο δεν υπάρχει στον πλανήτη) έρχεται μια φορά το τρίμηνο και σχεδόν ποτέ δεν με ακούει αλλά πρεπει ...να κομπάσει σε γνωστούς και άλλους συντοπίτες για τα "...άρια" (19, 20, που τα βάζουνε εύκολα οι περισσότεροι, για να δείξουμε τι καθηγηταράδες είμαστε και τι σχολειάρα έχουμε...) του γόνου του,
που αν πω να σταματήσουν να παίζουν με τα "αφής" και προειδοποιήσω για το Facebook με κοιτάνε τα περισσότερα παιδιά λες και είμαι από άλλο πλανήτη,
που ΠΟΤΕ δεν αξιολογήθηκα παρά μόνο από τους μαθητές μου (που με θυμούνται με τηλέφωνα και e-mail και χαίρομαι που πολλοί έχουν αγγίξει το όνειρό τους -οι περισσότεροι στο εξωτερικό),
που και αετό να πετάω και να σκίζομαι τα ίδια παίρνω (θα μπορούσα, βέβαια, να παίρνω και λιγότερα -κακομελέτα κι έρχεται!),
που όταν (όχι μόνο εγώ, βέβαια!) πάλεψα να κάνουμε εφημερίδα ή θεατρική ομάδα ή αλλιώτικη γιορτή σε επέτειο έχω να φοβηθώ τον κάθε τεμπελχανά ή Ελληναρά ή θρησκειο-Ταλιμπάν συνάδελφο ή γονιό ή δημοσιογράφο της αισχίστης επαρχιακής υποστάθμης,
που αν με καταγγείλει θα τεθώ σε αργία,
που ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ασχολούνται με τα παιδιά τους και για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες και τις ενοχές τους τα "μπουκώνουν" στις παροχές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ,
που πάρα πολλοί συνάδελφοί μου "πλακώνονται" στα ιδιαίτερα (και πολλοί πρωτοστατούν σε διακηρύξεις για αγώνες, ώστε να έχουν χρόνο να ρεφάρουν τα χαμένα μεροκάματα με τα "μαύρα"),
που τα στελέχη της εκπαίδευσης επιλέγονται σε σημαντικό βαθμό από "ευλύγιστους" και οφείλουν να είναι "ευλύγιστοι", που όοοοοοοοοοολοι σχεδόν οι Νεοέλληνες έχουν γνώμη για την εκπαίδευση (που τη λέμε και "Παιδεία", την τύφλα μας!),
αλλά αν ψελλίσεις κάτι για γονεϊκή ανεπάρκεια και εφηβική επιθετικότητα ή κατάθλιψη λες και αποκαλύπτεις μέγα μυστικό και μπορούν να γίνουν ακόμη κι επικίνδυνοι,
που τα σχολειά είναι θλιβερά με κάγκελα και λουκέτα,
που τα κονδύλια έχουν πετσοκοπεί,
που οι αιρετοί μας άρχοντες στατιστικά θυμίζουν συχνά Καθαρά Δευτέρα (πετάνε αετό ψηφοθηρικό για εντυπωσιασμό δηλαδή),
που πολλοί από τους παλιότερους συναδέλφους μου (που τους είχα καθηγητές και πίστευα κι εγώ ότι είναι μίζερα ανθρωπάρια) επιβεβαίωσαν όσα νομίζαμε και εισπράτταμε ως μαθητές όταν τους πέτυχα ως "συναδέλφους",
που μας θυμάστε οι περσότεροι μόνο για να μπουν τα παιδιά σας στα Πανεπιστήμια (να μπούνε, αλλά με ποια στόχευση και για ποιο λόγο;),
που...με την οσφυοκαμψία μας για μια αποσπασούλα ψηφίζουμε χρόοοοοοονια κομματόσκυλα και αν πεις κατι γίνεσαι γραφικός,
που είσαι "βλαμμένος κι αντισυναδελφικός" αν ρωτήσεις "γιατί κάνουμε συνελεύσεις απόγεμα κι είμαστε τρεις κι ο κούκος, αλλά όταν κλείνουμε το πρωί το σχολείο είναι τίγκα η αίθουσα (μόνο την ώρα που παίρνουμε βεβαιώσεις); Γιατί;",
που το κάνουμε αυτό χωρίς να αναρωτηθούμε αν δεν ξέρει ο εργαζόμενος τι να κάνει με τα παιδιά του -άντε, τα γυμνασιο-λυκειόπαιδα κάπου θα τζαμπαλαντάνε (μικρασιάτικο για το τριγυρνάω), αλλά τα νήπια και τα δημοτικάκια-,
που...,που, που...να πω κι άλλα;.-
--
Νίκος Ε. Καραγιαννακίδης / Nikos E. Karagiannakidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου