του Τακη Κατσιμαρδου, απο το εθνος...
Οταν ένας δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα απαντά στον δισέγγονο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, οφείλει να είναι, τουλάχιστον, ειλικρινής και ακριβής. Με ιστορικούς και πολιτικούς όρους. Ο λόγος για την απαντητική επιστολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη.
Δυστυχώς, η απάντηση κινείται σε άλλους αστερισμούς. Μεταξύ επικοινωνιακής υποκρισίας και εκκωφαντικής ανακρίβειας. Ας προστεθούν λίγα ουσιώδη, σε όσα έχουν, ήδη, επισημανθεί από πολλούς:
1. Ο πρωθυπουργός δεν αρθρώνει λέξη περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, όπως τον καλεί ο ποιητής. Περιορίζεται σε γενικότητες για τους νεοναζί και τη Χρυσή Αυγή. Ουδεμία λέξη και για τις άλλες διακρίσεις, τον κοινωνικό ρατσισμό, τα φαινόμενα ανθρωποφαγίας, μεταναστευτικής βίας και τις ποινικά κολάσιμες ρατσιστικές συμπεριφορές.
2. Επαίρεται ότι «πρώτος αυτός κλπ.» επεσήμανε «τους κινδύνους από τους νεοναζί. Παντελώς ανακριβές. Πρώτος και μόνος αυτός, μόλις πριν από μερικές μέρες, διακήρυσσε ότι «είναι ελάχιστες μεμονωμένες φωνές που προσπαθούν ν' αναβιώσουν τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό ?» στη χώρα μας (βλέπε ομιλία του στη Συναγωγή της Θεσσαλονίκης).
3. Παντελώς αστήρικτη είναι η θέση του ότι η Ελλάδα «πριν από πολλές χώρες διαθέτει ισχυρό πλαίσιο» κατά του ναζισμού. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (από τον πρεσβύτερο Κ. Καραμανλή έως τον νεότερο Γ. Παπανδρέου και τον ίδιο), πάντα και μόνο ύστερα από πιέσεις, με καθυστέρηση, εκπτώσεις και εξόφθαλμες πολιτικο-νομικά ηθελημένες παραλείψεις, ενσωμάτωναν τη διεθνή αντιρατσιστική νομοθεσία στο εθνικό δίκαιο. Είναι, μάλιστα, τόσο «ισχυρή», ώστε καταγράφεται μόνο μία (1) τελεσίδικη καταδίκη σε διάστημα τριών και πάνω δεκαετιών εφαρμογής της. Ουδεμία επί της πρωθυπουργίας του, αν και οι ρατσιστικές θηριωδίες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε αριθμό και ένταση.
4. Ισοπεδώνει τα πάντα, εξισώνοντας τα αίτια της εμφάνισης του «εφιάλτη των νεοναζί» με τη «μαζική λαθρομετανάστευση». Αντί άλλου σχολιασμού εδώ, αρκεί, ίσως, μόνο η χρήση της ορολογίας (λαθρομετανάστευση=λαθραίοι άνθρωποι). Κατόπιν τούτων κι άλλων, τα οποία ασφαλώς έχουν αντιληφθεί οι αναγνώστες των δύο επιστολών, όπως επίσης η αποφυγή της απερίφραστης καταδίκης της ακροδεξιάς μισαλλοδοξίας και πρακτικής, είναι οφθαλμοφανές για ποιους λόγους ο πρωθυπουργός επιχειρεί ν΄ αντικρούσει τον ποιητή με την άσχετη μυθολογία των δύο άκρων. Σαν να μη μιλούν την ίδια γλώσσα των προγόνων τους...
Τ. Κατσιμάρδος
Οταν ένας δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα απαντά στον δισέγγονο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, οφείλει να είναι, τουλάχιστον, ειλικρινής και ακριβής. Με ιστορικούς και πολιτικούς όρους. Ο λόγος για την απαντητική επιστολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προς τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη.
Δυστυχώς, η απάντηση κινείται σε άλλους αστερισμούς. Μεταξύ επικοινωνιακής υποκρισίας και εκκωφαντικής ανακρίβειας. Ας προστεθούν λίγα ουσιώδη, σε όσα έχουν, ήδη, επισημανθεί από πολλούς:
1. Ο πρωθυπουργός δεν αρθρώνει λέξη περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, όπως τον καλεί ο ποιητής. Περιορίζεται σε γενικότητες για τους νεοναζί και τη Χρυσή Αυγή. Ουδεμία λέξη και για τις άλλες διακρίσεις, τον κοινωνικό ρατσισμό, τα φαινόμενα ανθρωποφαγίας, μεταναστευτικής βίας και τις ποινικά κολάσιμες ρατσιστικές συμπεριφορές.
2. Επαίρεται ότι «πρώτος αυτός κλπ.» επεσήμανε «τους κινδύνους από τους νεοναζί. Παντελώς ανακριβές. Πρώτος και μόνος αυτός, μόλις πριν από μερικές μέρες, διακήρυσσε ότι «είναι ελάχιστες μεμονωμένες φωνές που προσπαθούν ν' αναβιώσουν τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό ?» στη χώρα μας (βλέπε ομιλία του στη Συναγωγή της Θεσσαλονίκης).
3. Παντελώς αστήρικτη είναι η θέση του ότι η Ελλάδα «πριν από πολλές χώρες διαθέτει ισχυρό πλαίσιο» κατά του ναζισμού. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (από τον πρεσβύτερο Κ. Καραμανλή έως τον νεότερο Γ. Παπανδρέου και τον ίδιο), πάντα και μόνο ύστερα από πιέσεις, με καθυστέρηση, εκπτώσεις και εξόφθαλμες πολιτικο-νομικά ηθελημένες παραλείψεις, ενσωμάτωναν τη διεθνή αντιρατσιστική νομοθεσία στο εθνικό δίκαιο. Είναι, μάλιστα, τόσο «ισχυρή», ώστε καταγράφεται μόνο μία (1) τελεσίδικη καταδίκη σε διάστημα τριών και πάνω δεκαετιών εφαρμογής της. Ουδεμία επί της πρωθυπουργίας του, αν και οι ρατσιστικές θηριωδίες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε αριθμό και ένταση.
4. Ισοπεδώνει τα πάντα, εξισώνοντας τα αίτια της εμφάνισης του «εφιάλτη των νεοναζί» με τη «μαζική λαθρομετανάστευση». Αντί άλλου σχολιασμού εδώ, αρκεί, ίσως, μόνο η χρήση της ορολογίας (λαθρομετανάστευση=λαθραίοι άνθρωποι). Κατόπιν τούτων κι άλλων, τα οποία ασφαλώς έχουν αντιληφθεί οι αναγνώστες των δύο επιστολών, όπως επίσης η αποφυγή της απερίφραστης καταδίκης της ακροδεξιάς μισαλλοδοξίας και πρακτικής, είναι οφθαλμοφανές για ποιους λόγους ο πρωθυπουργός επιχειρεί ν΄ αντικρούσει τον ποιητή με την άσχετη μυθολογία των δύο άκρων. Σαν να μη μιλούν την ίδια γλώσσα των προγόνων τους...
Τ. Κατσιμάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου