Καρτεσιος...
Τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες. Μόνη εξαίρεση το θαύμα του ελληνικού «success story». Αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει ούτε μία. Έχουν και τα θαύματα τα όριά τους. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας του 27% μπορεί να παλευτεί μόνο αν εμφανιστεί κάνας Μουσολίνι και μας βάλει όλους μαζί να κατασκευάσουμε τη γέφυρα Πειραιάς – Κρήτη.
Εντάξει, θα μας πληρώνει με μια φέτα ψωμί κι ένα φλιτζάνι τσάι, αλλά οι Ν.Υ.Τ. και το Spiegel θα μπορούν να πανηγυρίζουν για την Ελλάδα που πέτυχε.
Το Δημόσιο δε μπορεί να απορροφήσει εργαζόμενους. Οι έμποροι δεν αντέχουν να ζήσουν τους εαυτούς τους, όχι να πάρουν κι εργαζόμενους. Οι επιχειρήσεις που εξάγουν συνεχίζουν να παράγουν και να εξάγουν. Αυτές είναι οι δυνάμεις τους. Δε μπορούμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω. Όσο για τις πολυεθνικές που εκλιπαρεί ο Σαμαράς να έρθουν στην Ελλάδα με τζάμπα σκλάβους, αν ήταν να έρθουν θα το είχαν κάνει ήδη. Πόσο πιο κάτω να πας τον μισθό από τα 300 και τα 250 ευρώ; Αποδείχτηκε απλώς ότι το χαμηλό εργασιακό κόστος δεν είναι αυτό που αφορά πρωτίστως τις πολυεθνικές.
Υπήρχε ένα στρώμα πάγου στην ελληνική κοινωνία, που άντεχε το βάρος της ύφεσης και δεν άφηνε να παρασυρθεί όλο το σκηνικό στο βυθό. Η συνεχιζόμενη μείωση της κατανάλωσης όμως έκανε πλέον αυτόν τον πάγο πολύ λεπτό. Κάποια μέρα θα σπάσει ξαφνικά και δε θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο να επιπλέει. Ακόμη κι αν το επόμενο τρίμηνο ο τουρισμός απορροφήσει κάποιο μικρό ποσοστό της ανεργίας, τον Οκτώβριο θα το επιστρέψει και μάλιστα ενισχυμένο. Αν προσθέσουμε και την ανασφάλιστη εργασία που βασιλεύει στον τουριστικό κλάδο, το κέρδος θα είναι ουσιαστικά μηδέν.
Με ποσοστό ανεργίας 27%, λυπάμαι, αλλά δε μπορείς να ελπίζεις σε κάτι. Όλα είναι… τίποτα. Ως εκ τούτου, θεωρώ αφελείς και τις αντιδράσεις στις δηλώσεις Σκορδά για την «άρση ασυλίας» του πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας. Δεν είναι θέμα Σκορδά. Είναι θέμα τρόικας. Όπως ήταν και το 27% της ανεργίας θέμα τρόικας. Τα τσιράκια απλώς εξυπηρετούν. Είναι εκπρόσωποι Τύπου. Αν θέλει η τρόικα να ξεκινήσουν οι κατασχέσεις, θα ξεκινήσουν μέσα σ’ ένα πρωί. Ίσως, βέβαια, μια τέτοια κίνηση να αποδειχτεί και σωτήρια, καθώς μαζί με το σπίτι θα χαθεί ο καναπές και η τηλεόραση, τα ιερά και όσια του Έλληνα, οπότε μπορεί και να δούμε κάνα ξεσηκωμό.
Ο Σκορδάς ούτε λάθος έκανε ανοίγοντας το θέμα πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας, ούτε έχει κάποια αξία το γεγονός ότι το έκλεισε λέγοντας «έκανα μαλακία». Δεν είναι καν δικό του θέμα. Ένας ασήμαντος βασταρούχας είναι. Την αλήθεια την είπε όταν προσπάθησε να τα μπαλώσει. «Σχολιάζοντας τις ανησυχίες που υπάρχουν σχετικά με το αν θα περάσουν ενυπόθηκα δάνεια σε distressed funds, ο κ. Σκορδάς τόνισε: “Ποιος σας είπε ότι τα distressed funds θα πάρουν ενυπόθηκα δάνεια; Ποια τράπεζα θα δώσει σε distressed funds ενυπόθηκα δάνεια; Τα ενυπόθηκα δάνεια είναι τα πιο καλά δάνεια. Το 80% των ενυπόθηκων δανείων, και μιλάμε για 800.000 στεγαστικά δάνεια αυτής της μορφής, εξυπηρετούνται σήμερα που μιλάμε. Ποια από αυτά θα πάνε; Στα distressed funds θα πάνε αυτά που είναι επιχειρηματικά δάνεια και έχει πτωχεύσει η εταιρεία, ή είναι απλά δάνεια από πιστωτικές κάρτες που δεν πληρώνονται και ο έχων την πιστωτική κάρτα δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο για να του κάνει διαταγή πληρωμής η τράπεζα”.»
Αυτό είπεν ο βασταρούχας. Ομολόγησε, δηλαδή, ότι οσονούπω πλακώνουν τα μεγάλα κοράκια, τα distressed funds. Τα founds δηλαδή που αγοράζουν σε πολύ χαμηλές τιμές «κόκκινα» δάνεια από τράπεζες και στη συνέχεια με κάθε τρόπο παίρνουν από τον δανειολήπτη ολόκληρο το ποσό του δανείου. Στελέχη των τραπεζών παραδέχονται ότι τα εν λόγω founds διαπραγματεύονται την εξαγορά ελληνικών δανείων σε τιμές που ξεκινούν στην καλύτερη περίπτωση από το 50% της ονομαστικής αξίας του δανείου και μπορεί να κατέβουν ακόμη και στο 5% της ονομαστικής αξίας για τα καταναλωτικά δάνεια, που βρίσκονται σε καθυστέρηση άνω των έξι μηνών.
Τουτέστιν, χρωστάς στην τράπεζα 30.000. Αυτή το πουλάει στο ξένο found από 1.500 έως 15.000 ευρώ και ξεφορτώνεται τα «κόκκινα» δάνειά της, παρουσιάζοντας στο μελλοντικό αγοραστή της ένα υγιέστατο χαρτοφυλάκιο. Ο δανειολήπτης, από την άλλη, φορτώνεται ένα μεγαθήριο που θα του βγάλει το λάδι μέχρι να πάρει και το τελευταίο σεντ.
Και φυσικά, ο βασταρούχας Σκορδάς μέσα στην ασχετοσύνη του διαβεβαιώνει ότι οι τράπεζες «δε θα δώσουν σε distressed funds ενυπόθηκα δάνεια, διότι αυτά εξυπηρετούνται». Εξυπηρετούνται σήμερα! Αύριο ποιος θα εξυπηρετήσει το δάνειό του; Επιδείνωση της ύφεσης, λέμε! Η ανεργία δε μειώνεται, λέμε! Κλείνουν καταστήματα, λέμε. Φυλακίσεις λόγω χρεών στο Δημόσιο και τα Ταμεία, λέμε. Αν αρχίσουν και οι απολύσεις στο Δημόσιο, πάνε τα στεγαστικά, λέμε. Πόσο αλλού ζουν οι βασταρούχες;
Εδώ, λοιπόν, κάνουν και πάλι και πάλι την εμφάνισή τους μία διαπίστωση και δύο ερωτήματα. Η διαπίστωση είναι ότι εφόσον η τράπεζα πουλάει όσο – όσο τα δάνειά της σε distressed funds σημαίνει ότι ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ! Γιατί δεν προχωρά, λοιπόν, στο κούρεμα αυτό και δηλώνουν οι τραπεζίτες ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό για τα τοκογλυφεία τους;
Τα δύο ερωτήματα είναι: Πρώτον, γιατί οι τράπεζες πριν πουλήσουν ένα δάνειο σε distressed fund δεν κάνουν την ίδια πρόταση μειωμένης τιμής στο δανειολήπτη; Δεύτερον, γιατί το Κράτος που παραδέχεται ότι σώζει τις τράπεζες με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ δεν τις υποχρεώνει να κάνουν πρώτα την πρόταση εξαγοράς στο δανειολήπτη και μόνο αν εκείνος δεν την αποδεχτεί να απευθυνθούν σε distressed fund ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΤΑΣΗ και όχι φτηνότερη;
Οι απαντήσεις φυσικά είναι απλές. Διότι έτσι γουστάρει η τρόικα και λογαριασμό δεν δίνει. Επίσης, διότι εδώ είναι η χώρα του ΜΑΛΑΚΑ, όπου μπορείς να βρεθείς φυλακή επειδή δεν κατάφερες να πληρώσεις το γαμωΤΕΒΕ, αλλά τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ που αποδεδειγμένα διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν τα spreads, να χάσει η Ελλάδα δεκάδες δισεκατομμύρια καθώς δανειζόταν με αυξημένα επιτόκια, να κερδοσκοπήσουν όσοι έπαιξαν με τα CDS, να μπει η χώρα στο μνημόνιο, να έχουμε 27% επίσημη ανεργία, όχι μόνο δεν τον μαστιγώνουν από το πρωί ως το άλλο πρωί, αλλά παραμένει ακόμη πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ υπό την υψηλή προστασία του ΔΝΤ και του Σόιμπλε. Μωρέ δε γαμιέστε;
Τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες. Μόνη εξαίρεση το θαύμα του ελληνικού «success story». Αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει ούτε μία. Έχουν και τα θαύματα τα όριά τους. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας του 27% μπορεί να παλευτεί μόνο αν εμφανιστεί κάνας Μουσολίνι και μας βάλει όλους μαζί να κατασκευάσουμε τη γέφυρα Πειραιάς – Κρήτη.Εντάξει, θα μας πληρώνει με μια φέτα ψωμί κι ένα φλιτζάνι τσάι, αλλά οι Ν.Υ.Τ. και το Spiegel θα μπορούν να πανηγυρίζουν για την Ελλάδα που πέτυχε.
Το Δημόσιο δε μπορεί να απορροφήσει εργαζόμενους. Οι έμποροι δεν αντέχουν να ζήσουν τους εαυτούς τους, όχι να πάρουν κι εργαζόμενους. Οι επιχειρήσεις που εξάγουν συνεχίζουν να παράγουν και να εξάγουν. Αυτές είναι οι δυνάμεις τους. Δε μπορούμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω. Όσο για τις πολυεθνικές που εκλιπαρεί ο Σαμαράς να έρθουν στην Ελλάδα με τζάμπα σκλάβους, αν ήταν να έρθουν θα το είχαν κάνει ήδη. Πόσο πιο κάτω να πας τον μισθό από τα 300 και τα 250 ευρώ; Αποδείχτηκε απλώς ότι το χαμηλό εργασιακό κόστος δεν είναι αυτό που αφορά πρωτίστως τις πολυεθνικές.
Υπήρχε ένα στρώμα πάγου στην ελληνική κοινωνία, που άντεχε το βάρος της ύφεσης και δεν άφηνε να παρασυρθεί όλο το σκηνικό στο βυθό. Η συνεχιζόμενη μείωση της κατανάλωσης όμως έκανε πλέον αυτόν τον πάγο πολύ λεπτό. Κάποια μέρα θα σπάσει ξαφνικά και δε θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο να επιπλέει. Ακόμη κι αν το επόμενο τρίμηνο ο τουρισμός απορροφήσει κάποιο μικρό ποσοστό της ανεργίας, τον Οκτώβριο θα το επιστρέψει και μάλιστα ενισχυμένο. Αν προσθέσουμε και την ανασφάλιστη εργασία που βασιλεύει στον τουριστικό κλάδο, το κέρδος θα είναι ουσιαστικά μηδέν.
Με ποσοστό ανεργίας 27%, λυπάμαι, αλλά δε μπορείς να ελπίζεις σε κάτι. Όλα είναι… τίποτα. Ως εκ τούτου, θεωρώ αφελείς και τις αντιδράσεις στις δηλώσεις Σκορδά για την «άρση ασυλίας» του πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας. Δεν είναι θέμα Σκορδά. Είναι θέμα τρόικας. Όπως ήταν και το 27% της ανεργίας θέμα τρόικας. Τα τσιράκια απλώς εξυπηρετούν. Είναι εκπρόσωποι Τύπου. Αν θέλει η τρόικα να ξεκινήσουν οι κατασχέσεις, θα ξεκινήσουν μέσα σ’ ένα πρωί. Ίσως, βέβαια, μια τέτοια κίνηση να αποδειχτεί και σωτήρια, καθώς μαζί με το σπίτι θα χαθεί ο καναπές και η τηλεόραση, τα ιερά και όσια του Έλληνα, οπότε μπορεί και να δούμε κάνα ξεσηκωμό.
Ο Σκορδάς ούτε λάθος έκανε ανοίγοντας το θέμα πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας, ούτε έχει κάποια αξία το γεγονός ότι το έκλεισε λέγοντας «έκανα μαλακία». Δεν είναι καν δικό του θέμα. Ένας ασήμαντος βασταρούχας είναι. Την αλήθεια την είπε όταν προσπάθησε να τα μπαλώσει. «Σχολιάζοντας τις ανησυχίες που υπάρχουν σχετικά με το αν θα περάσουν ενυπόθηκα δάνεια σε distressed funds, ο κ. Σκορδάς τόνισε: “Ποιος σας είπε ότι τα distressed funds θα πάρουν ενυπόθηκα δάνεια; Ποια τράπεζα θα δώσει σε distressed funds ενυπόθηκα δάνεια; Τα ενυπόθηκα δάνεια είναι τα πιο καλά δάνεια. Το 80% των ενυπόθηκων δανείων, και μιλάμε για 800.000 στεγαστικά δάνεια αυτής της μορφής, εξυπηρετούνται σήμερα που μιλάμε. Ποια από αυτά θα πάνε; Στα distressed funds θα πάνε αυτά που είναι επιχειρηματικά δάνεια και έχει πτωχεύσει η εταιρεία, ή είναι απλά δάνεια από πιστωτικές κάρτες που δεν πληρώνονται και ο έχων την πιστωτική κάρτα δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο για να του κάνει διαταγή πληρωμής η τράπεζα”.»
Αυτό είπεν ο βασταρούχας. Ομολόγησε, δηλαδή, ότι οσονούπω πλακώνουν τα μεγάλα κοράκια, τα distressed funds. Τα founds δηλαδή που αγοράζουν σε πολύ χαμηλές τιμές «κόκκινα» δάνεια από τράπεζες και στη συνέχεια με κάθε τρόπο παίρνουν από τον δανειολήπτη ολόκληρο το ποσό του δανείου. Στελέχη των τραπεζών παραδέχονται ότι τα εν λόγω founds διαπραγματεύονται την εξαγορά ελληνικών δανείων σε τιμές που ξεκινούν στην καλύτερη περίπτωση από το 50% της ονομαστικής αξίας του δανείου και μπορεί να κατέβουν ακόμη και στο 5% της ονομαστικής αξίας για τα καταναλωτικά δάνεια, που βρίσκονται σε καθυστέρηση άνω των έξι μηνών.
Τουτέστιν, χρωστάς στην τράπεζα 30.000. Αυτή το πουλάει στο ξένο found από 1.500 έως 15.000 ευρώ και ξεφορτώνεται τα «κόκκινα» δάνειά της, παρουσιάζοντας στο μελλοντικό αγοραστή της ένα υγιέστατο χαρτοφυλάκιο. Ο δανειολήπτης, από την άλλη, φορτώνεται ένα μεγαθήριο που θα του βγάλει το λάδι μέχρι να πάρει και το τελευταίο σεντ.
Και φυσικά, ο βασταρούχας Σκορδάς μέσα στην ασχετοσύνη του διαβεβαιώνει ότι οι τράπεζες «δε θα δώσουν σε distressed funds ενυπόθηκα δάνεια, διότι αυτά εξυπηρετούνται». Εξυπηρετούνται σήμερα! Αύριο ποιος θα εξυπηρετήσει το δάνειό του; Επιδείνωση της ύφεσης, λέμε! Η ανεργία δε μειώνεται, λέμε! Κλείνουν καταστήματα, λέμε. Φυλακίσεις λόγω χρεών στο Δημόσιο και τα Ταμεία, λέμε. Αν αρχίσουν και οι απολύσεις στο Δημόσιο, πάνε τα στεγαστικά, λέμε. Πόσο αλλού ζουν οι βασταρούχες;
Εδώ, λοιπόν, κάνουν και πάλι και πάλι την εμφάνισή τους μία διαπίστωση και δύο ερωτήματα. Η διαπίστωση είναι ότι εφόσον η τράπεζα πουλάει όσο – όσο τα δάνειά της σε distressed funds σημαίνει ότι ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ! Γιατί δεν προχωρά, λοιπόν, στο κούρεμα αυτό και δηλώνουν οι τραπεζίτες ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό για τα τοκογλυφεία τους;
Τα δύο ερωτήματα είναι: Πρώτον, γιατί οι τράπεζες πριν πουλήσουν ένα δάνειο σε distressed fund δεν κάνουν την ίδια πρόταση μειωμένης τιμής στο δανειολήπτη; Δεύτερον, γιατί το Κράτος που παραδέχεται ότι σώζει τις τράπεζες με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ δεν τις υποχρεώνει να κάνουν πρώτα την πρόταση εξαγοράς στο δανειολήπτη και μόνο αν εκείνος δεν την αποδεχτεί να απευθυνθούν σε distressed fund ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟΤΑΣΗ και όχι φτηνότερη;
Οι απαντήσεις φυσικά είναι απλές. Διότι έτσι γουστάρει η τρόικα και λογαριασμό δεν δίνει. Επίσης, διότι εδώ είναι η χώρα του ΜΑΛΑΚΑ, όπου μπορείς να βρεθείς φυλακή επειδή δεν κατάφερες να πληρώσεις το γαμωΤΕΒΕ, αλλά τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ που αποδεδειγμένα διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν τα spreads, να χάσει η Ελλάδα δεκάδες δισεκατομμύρια καθώς δανειζόταν με αυξημένα επιτόκια, να κερδοσκοπήσουν όσοι έπαιξαν με τα CDS, να μπει η χώρα στο μνημόνιο, να έχουμε 27% επίσημη ανεργία, όχι μόνο δεν τον μαστιγώνουν από το πρωί ως το άλλο πρωί, αλλά παραμένει ακόμη πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ υπό την υψηλή προστασία του ΔΝΤ και του Σόιμπλε. Μωρέ δε γαμιέστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου